Optie één is dus blijkbaar dat we ervoor kiezen om alleen Griekenland uit de eurozone te schoppen, waardoor ze default gaan op (bijna) al hun schulden en ze een nieuwe munteenheid invoeren (welke problemen dat nog moet oplossen die niet al door de default zijn opgelost is me dan weer een raadsel). Om verdere contagion te vermijden komt er “debt mutualisation” met o.a. Italië. Optie twee is dat een hele reeks landen uit de eurozone wordt geschopt, waardoor ze allemaal default gaan op (bijna) al hun schulden en ze nieuwe munteenheden invoeren (welke problemen dat nog moet oplossen die niet al door de defaults zijn opgelost is me dan weer een raadsel). O, en om verdere contagion te vermijden komt er alsnog “debt mutualisation” met o.a. Italië. Geweldig.
En dan durven ze nog te zeggen dat de status quo “isn’t working”.
Ik zit me ook al maanden af te vragen waarom Griekenland per definitie uit de euro zou (moeten) stappen op het moment dat ze besluiten te stoppen met schulden af (en minstens zo belangrijk: de rente op die schulden) te betalen. De rest van de EU zal wel erg boehoe roepen (want geld kwijt), maar de Grieken zelf hebben hun begroting meteen op orde als ze geen rente meer betalen.
Je snapt het wss niet omdat je geen academisch engels begrijpt. Ik citeer:
That devaluation, if not squandered in a lurch towards hyperinflation, could deliver Greece from its current misery of perpetual recession by letting it regain lost competitiveness at a stroke, rather than by grinding down domestic costs over several years.
Vrij duidelijk hoor. Geen probleem als het allemaal boven je niveau is, maar je hoeft er niet zo arro over te doen.
Als de Grieken default gaan, en dus geen geld meer binnen krijgen omdat niemand ze meer geld zou willen lenen, dan moeten ze de begroting sluitend maken (als die dat al niet is door het wegvallen van de rentebetalingen). De lonen van ambtenaren moeten dan omlaag, en de lonen in de private sector zullen dan volgen omdat niemand meer geld heeft om hun producten voor teveel geld aan te schaffen. De Griekse concurrentiekracht wordt dan al op natuurlijke wijze hersteld, en er is dan geen probleem meer dat de devaluatie op zou moeten lossen.
Inflatie zou alleen zin hebben als de Griekse schulden al in hun eigen munteenheid waren genoteerd, zodat ze door hun munt te devalueren een default kunnen voorkomen. Na default heeft inflatie geen enkele zin meer, hoogstens alleen om de overgang wat meer soepeltjes te laten verlopen. Dat is geen kwestie van het Engels begrijpen, het gaat om begrip van de economie die wordt beschreven.
T.b.v. de duidelijkheid had ik in de tweede alinea beter consistent ‘devaluatie’ i.p.v. ‘inflatie’ kunnen schrijven. Er worden nu wel een paar stappen overgeslagen.
Dit is iets anders wat je zonet zei. Er is een verschil tussen de redenering van de Economist niet zien en je eigen, niet bijzonder goed geinformeerde overigens, analyse er tegenover zetten.
Als de Grieken default gaan, en dus geen geld meer binnen krijgen omdat niemand ze meer geld zou willen lenen, dan moeten ze de begroting sluitend maken (als die dat al niet is door het wegvallen van de rentebetalingen). De lonen van ambtenaren moeten dan omlaag, en de lonen in de private sector zullen dan volgen omdat niemand meer geld heeft om hun producten voor teveel geld aan te schaffen. De Griekse concurrentiekracht wordt dan al op natuurlijke wijze hersteld, en er is dan geen probleem meer dat de devaluatie op zou moeten lossen.
De laatste drie jaar hebben al aangetoond dat interne devaluatie via draconische bezuinigingen een zeer traag en enigszins self-defeating proces is. De reeele loonkosten zijn in Griekenland alleen maar gestegen de laatste drie jaar: hoe meer ambtenaren je ontslaat, hoe hoger de belastingen om de vroegpensioenen te betalen.
Na default heeft inflatie geen enkele zin meer,
In het stukje van de E dat ik aanhaalde wordt juist gezegd dat uit de euro stappen zin voor Griekenland heeft tenzij er (hyper) inflatie optreedt. Er wordt niet voor inflatie gepleit. Je lijkt het taalgebruik dus echt niet te begrijpen.
Nee, helemaal niet, al wil ik hier de hand ik eigen boezem steken en zeggen dat het niet geheel duidelijk was; ik heb in een eerder draadje van Michel over de eurocrisis hier een verhaal over afgestoken met o.a. het verhaal van #014, maar dat kon jij ook niet weten. Ik zei in ieder geval dat ik niet zag “welke problemen dat nog moet oplossen die niet al door de default zijn opgelost“. De bijzin in het vet bevat alleen informatie als ik dus wel minstens één probleem zie, maar dat die allemaal al door de default worden opgelost. Het herstellen van de Griekse concurrentiekracht is dus één van die problemen. Het aflossen van de Griekse staatsschuld is een tweede. Ik geef i.i.g. nergens aan dat ik de redenering niet zou snappen. Maar nogmaals: het was niet heel duidelijk.
“De laatste drie jaar hebben al aangetoond dat interne devaluatie via draconische bezuinigingen een zeer traag en enigszins self-defeating proces is”
Laat het maar traag zijn, en de reden dat Griekenland het zoveel slechter doet dan Ierland (wat hetzelfde medicijn heeft moeten slikken) is dat de eerste veel meer verborgen werkloosheid en corruptie kent en kende. Daar gaat een grexit niets aan veranderen.
“hoe meer ambtenaren je ontslaat, hoe hoger de belastingen om de vroegpensioenen te betalen”
Ja, maar als de vroegpensioenen lager zijn dan de lonen, wat ik elk gezond land zo zou moeten zijn, dan levert dat netto geld op, of in ieder een bedrag waarvan je hoopt dat dat positief afsteekt tegen het verlies in toegevoegde waarde dat door het werk van die ambtenaar werd geproduceerd. En zelfs dat laatste hoeft niet meteen te gelden; je wilt die inefficiënte ambtenaar motiveren een productiever beroep te zoeken. Hem ontslaan is dan een logische stap. Dat is dan een soort ‘creative destruction’. Het ligt natuurlijk allemaal een stuk genuanceerder (hij moet wel productiever werk zien te vinden), maar feit blijft toch wel dat het geen zin heeft om een inefficiënte ambtenaar te blijven betalen inefficiënt te zijn.
En alhoewel ik niet altijd tegen gedwongen ontslagen ben, had ik het eigenlijk alleen nog maar over het verlagen van de lonen. Als je de concurrentiekracht wilt herstellen, moet je ervoor zorgen dat de arbeid van een Griek relatief ten opzichte van een Duitser goedkoper wordt. Dan kan je twee dingen doen: je kunt de salarissen gelijk houden en d.m.v. devaluatie van de munt de Griekse arbeid goedkoper maken, of je kunt gewoon het salaris van de Griek verlagen. Het voordeel van de eerste t.o.v. de tweede optie is dat mensen inflatie en devaluatie minder goed snappen dan loonsverlaging, en de eerste dus politiek minder gevoelig ligt. Maar als je toch failliet bent en geen geld meer kunt lenen, maar toch geen sluitende begroting hebt, dan moet je de lonen wel verlagen en het probleem daarmee oplossen.
“In het stukje van de E dat ik aanhaalde wordt juist gezegd dat uit de euro stappen zin voor Griekenland heeft tenzij er (hyper) inflatie optreedt. Er wordt niet voor inflatie gepleit. Je lijkt het taalgebruik dus echt niet te begrijpen.”
En dat verwijt mij zinnen niet te snappen. Inflatie betekent dat je met je geld minder producten kan kopen. Hyperinflatie is een proces waarbij de eerste inflatieronde de problemen niet oplost, misschien omdat structurele oorzaken niet worden opgelost maar vooral als de financiële problemen worden verergerd omdat de devaluatie tot kapitaalvlucht en hogere rentes op leningen leidt. Het enige remedie tegen die verergerde financiële problemen is dan nog meer inflatie, wat leidt tot een vicieuze cirkel die pas ophoudt als het vertrouwen in en waarde van de munt een diepe bodem hebben bereikt. Waar inflatie goed kan zijn, is hyperinflatie gewoon een doorgeschoten vorm daarvan die eigenlijk altijd een ramp betekent.
In de zinsnede “[t]hat devaluation, if not squandered in a lurch towards hyperinflation” kan je dus niet zomaar ‘hyper’ tussen haakjes gaan lopen zetten. Het zijn hier twee fundamenteel andere dingen. Wat The Economist zegt is niet dat devaluatie niet natuurlijkerwijs met inflatie gepaard zou gaan, ze waarschuwen er slechts voor dat het goede beetje inflatie niet mag doorslaan in hyperinflatie.
Maar hoe wil jij dan in godesnaam het Griekse probleem van een slechte concurrentiepositie oplossen zonder dat je daarbij ervoor zorgt dat Griekse arbeid goedkoper wordt? Zorgen dat de Duitse arbeid duurder wordt? Maar zelfs dan heb je (enigszins) last van inflatie omdat de Duitsers meer geld hebben om dezelfde producten te kopen die de Grieken kopen, waardoor de prijs daarvan dus omhoog zal gaan, en de Grieken met hun constant gebleven salaris daar dus minder van kunnen kopen.
Ik had begrepen dat de begroting van de Grieken (als je de rentelasten weg laat) al lang sluitend is. Zulks is hier in ieder geval al voor de verkiezingen van mei medegedeeld.
#3
gronk
Eerlijk gezegd denk ik dat je italie er niet uit moet gooien — je zo alleen sicilie er uit moeten gooien. Noord-italie red ’t wel binnen de euro, het is het zuiden waar altijd geld bij moet.
#4
kevin
Ligt dat nou aan mij, of worden serieus de geesten rijp gemaakt voor het uiteenvallen van de Eurozone?
Het belooft een catastrofe te worden. Ik zou willen dat ik het bij cynisme kon laten, maar het gaat me teveel aan het hart. De Euro heeft die ‘zwakke landen’ compleet naar de filistijnen geholpen en nu zijn we te laf om ervoor te betalen. Gelukkig maar dat opbreken zo duur is, anders hadden we ze er al lang uitgezet. We hebben onze eurobroeders behoorlijk genaaid en daar ben ik niet trots op. Als we Griekenland eruit knikkeren, kunnen ze wel hun Drachme gaan afwaarderen, maar dan wordt het er niet makkelijker op om hun schulden in Euro’s af te betalen. De eurozone opbreken is simpelweg matennaaierij.
De euro heeft de zwakke landen niet naar de knoppen geholpen, politiek wanbeleid en het schuldensocialisme hebben de zuidelijke landen naar de knoppen geholpen. Je kan een eigen munt wel afwaarderen, maar als je voor een groot deel van geimporteerde goederen afhankelijk bent, is dat van de regen in de drup. De enige oplossing is een de staatsuitgaven weer gelijk maken met de staatsuitgaven en binnen Europa, met de nieuwe begrotingsregels is daar de grootste kans op. Landen als Polen, die ook de Euro hebben zijn er wel goed afgekomen, die hebben echter qua overheidsbegroting wel de tering naar de nering gezet.
De bevolking van Spanje en Griekenland moeten nu leiden onder de democratische beslissing die zij in het verleden gemaakt hebben, laten we hopen dat onze kiezers op 12 september verstandiger zijn, anders heeft de EU er een probleemland bij.
Polen zit niet in de euro. En ze hebben qua begroting ook niet de tering naar de nering gezet, hoewel het minder uit de hand gelopen is dan in portugal/griekenland.
De staatsuitgaven zijn eigenlijk het hele probleem niet, dat is alleen in Griekenland. De echte problemen zijn veel groter. Ik kijk eerder naar Spanje, die waren al jaren hun staatsschuld aan het afbetalen toen in 2008 de storm losbarstte. De zuidelijke landen zijn overspoeld met krediet, uit een opgeblazen kredietwaardigheid die de Euro ze heeft gebracht. Afhankelijk van de import waren de zuidelijke landen nog niet, dat zijn ze geworden toen ze van een Euro ineens zo absurd veel konden kopen. Duitsland heeft daar lekker aan meegeholpen, die zijn gaan exporteren als een dolle. En nu blijkt dat de zuiderlingen dat — surprise, surprise — niet kunnen betalen, nu laten we ze stikken en proberen we die landen uit te zuigen voor wat ze nog hebben. Helaas is de bubbel te groot, ze hébben niet eens zoveel als ze schuldig zijn. We hebben ze best wel de shit in geholpen, dat kun je niet gewoon afwimpelen op hun handelen. De Euroconstructie zelf heeft ze kapotgemaakt en nu moeten wij op de blaren zitten.
Jammer dat daarnaast in ons land de idioten lijken te winnen die de ramp nog erger willen maken door almaar te bezuinigen in plaats van de economie weer te kickstarten, maar dat is een ander verhaal. De overheid moet juist meer uitgeven anders doet niemand het. Staatsschulden aflossen doe je maar als je geld te besteden hebt, ofwel als de economie weer goed loopt. En pak verdomme die huizenmarkt eens aan! Rapport na rapport zegt dat daar onze zwakke plek zit, fix dat dan eens!
Reacties (21)
Dode link. Ik neem aan dat je deze bedoeld: http://www.economist.com/node/21560252
Bedankt. Bii deze hersteld.
Optie één is dus blijkbaar dat we ervoor kiezen om alleen Griekenland uit de eurozone te schoppen, waardoor ze default gaan op (bijna) al hun schulden en ze een nieuwe munteenheid invoeren (welke problemen dat nog moet oplossen die niet al door de default zijn opgelost is me dan weer een raadsel). Om verdere contagion te vermijden komt er “debt mutualisation” met o.a. Italië. Optie twee is dat een hele reeks landen uit de eurozone wordt geschopt, waardoor ze allemaal default gaan op (bijna) al hun schulden en ze nieuwe munteenheden invoeren (welke problemen dat nog moet oplossen die niet al door de defaults zijn opgelost is me dan weer een raadsel). O, en om verdere contagion te vermijden komt er alsnog “debt mutualisation” met o.a. Italië. Geweldig.
En dan durven ze nog te zeggen dat de status quo “isn’t working”.
Ik zit me ook al maanden af te vragen waarom Griekenland per definitie uit de euro zou (moeten) stappen op het moment dat ze besluiten te stoppen met schulden af (en minstens zo belangrijk: de rente op die schulden) te betalen. De rest van de EU zal wel erg boehoe roepen (want geld kwijt), maar de Grieken zelf hebben hun begroting meteen op orde als ze geen rente meer betalen.
Je snapt het wss niet omdat je geen academisch engels begrijpt. Ik citeer:
That devaluation, if not squandered in a lurch towards hyperinflation, could deliver Greece from its current misery of perpetual recession by letting it regain lost competitiveness at a stroke, rather than by grinding down domestic costs over several years.
Vrij duidelijk hoor. Geen probleem als het allemaal boven je niveau is, maar je hoeft er niet zo arro over te doen.
Als de Grieken default gaan, en dus geen geld meer binnen krijgen omdat niemand ze meer geld zou willen lenen, dan moeten ze de begroting sluitend maken (als die dat al niet is door het wegvallen van de rentebetalingen). De lonen van ambtenaren moeten dan omlaag, en de lonen in de private sector zullen dan volgen omdat niemand meer geld heeft om hun producten voor teveel geld aan te schaffen. De Griekse concurrentiekracht wordt dan al op natuurlijke wijze hersteld, en er is dan geen probleem meer dat de devaluatie op zou moeten lossen.
Inflatie zou alleen zin hebben als de Griekse schulden al in hun eigen munteenheid waren genoteerd, zodat ze door hun munt te devalueren een default kunnen voorkomen. Na default heeft inflatie geen enkele zin meer, hoogstens alleen om de overgang wat meer soepeltjes te laten verlopen. Dat is geen kwestie van het Engels begrijpen, het gaat om begrip van de economie die wordt beschreven.
T.b.v. de duidelijkheid had ik in de tweede alinea beter consistent ‘devaluatie’ i.p.v. ‘inflatie’ kunnen schrijven. Er worden nu wel een paar stappen overgeslagen.
Dit is iets anders wat je zonet zei. Er is een verschil tussen de redenering van de Economist niet zien en je eigen, niet bijzonder goed geinformeerde overigens, analyse er tegenover zetten.
Als de Grieken default gaan, en dus geen geld meer binnen krijgen omdat niemand ze meer geld zou willen lenen, dan moeten ze de begroting sluitend maken (als die dat al niet is door het wegvallen van de rentebetalingen). De lonen van ambtenaren moeten dan omlaag, en de lonen in de private sector zullen dan volgen omdat niemand meer geld heeft om hun producten voor teveel geld aan te schaffen. De Griekse concurrentiekracht wordt dan al op natuurlijke wijze hersteld, en er is dan geen probleem meer dat de devaluatie op zou moeten lossen.
De laatste drie jaar hebben al aangetoond dat interne devaluatie via draconische bezuinigingen een zeer traag en enigszins self-defeating proces is. De reeele loonkosten zijn in Griekenland alleen maar gestegen de laatste drie jaar: hoe meer ambtenaren je ontslaat, hoe hoger de belastingen om de vroegpensioenen te betalen.
Na default heeft inflatie geen enkele zin meer,
In het stukje van de E dat ik aanhaalde wordt juist gezegd dat uit de euro stappen zin voor Griekenland heeft tenzij er (hyper) inflatie optreedt. Er wordt niet voor inflatie gepleit. Je lijkt het taalgebruik dus echt niet te begrijpen.
“Dit is iets anders wat je zonet zei.”
Nee, helemaal niet, al wil ik hier de hand ik eigen boezem steken en zeggen dat het niet geheel duidelijk was; ik heb in een eerder draadje van Michel over de eurocrisis hier een verhaal over afgestoken met o.a. het verhaal van #014, maar dat kon jij ook niet weten. Ik zei in ieder geval dat ik niet zag “welke problemen dat nog moet oplossen die niet al door de default zijn opgelost“. De bijzin in het vet bevat alleen informatie als ik dus wel minstens één probleem zie, maar dat die allemaal al door de default worden opgelost. Het herstellen van de Griekse concurrentiekracht is dus één van die problemen. Het aflossen van de Griekse staatsschuld is een tweede. Ik geef i.i.g. nergens aan dat ik de redenering niet zou snappen. Maar nogmaals: het was niet heel duidelijk.
“De laatste drie jaar hebben al aangetoond dat interne devaluatie via draconische bezuinigingen een zeer traag en enigszins self-defeating proces is”
Laat het maar traag zijn, en de reden dat Griekenland het zoveel slechter doet dan Ierland (wat hetzelfde medicijn heeft moeten slikken) is dat de eerste veel meer verborgen werkloosheid en corruptie kent en kende. Daar gaat een grexit niets aan veranderen.
“hoe meer ambtenaren je ontslaat, hoe hoger de belastingen om de vroegpensioenen te betalen”
Ja, maar als de vroegpensioenen lager zijn dan de lonen, wat ik elk gezond land zo zou moeten zijn, dan levert dat netto geld op, of in ieder een bedrag waarvan je hoopt dat dat positief afsteekt tegen het verlies in toegevoegde waarde dat door het werk van die ambtenaar werd geproduceerd. En zelfs dat laatste hoeft niet meteen te gelden; je wilt die inefficiënte ambtenaar motiveren een productiever beroep te zoeken. Hem ontslaan is dan een logische stap. Dat is dan een soort ‘creative destruction’. Het ligt natuurlijk allemaal een stuk genuanceerder (hij moet wel productiever werk zien te vinden), maar feit blijft toch wel dat het geen zin heeft om een inefficiënte ambtenaar te blijven betalen inefficiënt te zijn.
En alhoewel ik niet altijd tegen gedwongen ontslagen ben, had ik het eigenlijk alleen nog maar over het verlagen van de lonen. Als je de concurrentiekracht wilt herstellen, moet je ervoor zorgen dat de arbeid van een Griek relatief ten opzichte van een Duitser goedkoper wordt. Dan kan je twee dingen doen: je kunt de salarissen gelijk houden en d.m.v. devaluatie van de munt de Griekse arbeid goedkoper maken, of je kunt gewoon het salaris van de Griek verlagen. Het voordeel van de eerste t.o.v. de tweede optie is dat mensen inflatie en devaluatie minder goed snappen dan loonsverlaging, en de eerste dus politiek minder gevoelig ligt. Maar als je toch failliet bent en geen geld meer kunt lenen, maar toch geen sluitende begroting hebt, dan moet je de lonen wel verlagen en het probleem daarmee oplossen.
“In het stukje van de E dat ik aanhaalde wordt juist gezegd dat uit de euro stappen zin voor Griekenland heeft tenzij er (hyper) inflatie optreedt. Er wordt niet voor inflatie gepleit. Je lijkt het taalgebruik dus echt niet te begrijpen.”
En dat verwijt mij zinnen niet te snappen. Inflatie betekent dat je met je geld minder producten kan kopen. Hyperinflatie is een proces waarbij de eerste inflatieronde de problemen niet oplost, misschien omdat structurele oorzaken niet worden opgelost maar vooral als de financiële problemen worden verergerd omdat de devaluatie tot kapitaalvlucht en hogere rentes op leningen leidt. Het enige remedie tegen die verergerde financiële problemen is dan nog meer inflatie, wat leidt tot een vicieuze cirkel die pas ophoudt als het vertrouwen in en waarde van de munt een diepe bodem hebben bereikt. Waar inflatie goed kan zijn, is hyperinflatie gewoon een doorgeschoten vorm daarvan die eigenlijk altijd een ramp betekent.
In de zinsnede “[t]hat devaluation, if not squandered in a lurch towards hyperinflation” kan je dus niet zomaar ‘hyper’ tussen haakjes gaan lopen zetten. Het zijn hier twee fundamenteel andere dingen. Wat The Economist zegt is niet dat devaluatie niet natuurlijkerwijs met inflatie gepaard zou gaan, ze waarschuwen er slechts voor dat het goede beetje inflatie niet mag doorslaan in hyperinflatie.
Maar hoe wil jij dan in godesnaam het Griekse probleem van een slechte concurrentiepositie oplossen zonder dat je daarbij ervoor zorgt dat Griekse arbeid goedkoper wordt? Zorgen dat de Duitse arbeid duurder wordt? Maar zelfs dan heb je (enigszins) last van inflatie omdat de Duitsers meer geld hebben om dezelfde producten te kopen die de Grieken kopen, waardoor de prijs daarvan dus omhoog zal gaan, en de Grieken met hun constant gebleven salaris daar dus minder van kunnen kopen.
Ik had begrepen dat de begroting van de Grieken (als je de rentelasten weg laat) al lang sluitend is. Zulks is hier in ieder geval al voor de verkiezingen van mei medegedeeld.
Eerlijk gezegd denk ik dat je italie er niet uit moet gooien — je zo alleen sicilie er uit moeten gooien. Noord-italie red ’t wel binnen de euro, het is het zuiden waar altijd geld bij moet.
Ligt dat nou aan mij, of worden serieus de geesten rijp gemaakt voor het uiteenvallen van de Eurozone?
Het belooft een catastrofe te worden. Ik zou willen dat ik het bij cynisme kon laten, maar het gaat me teveel aan het hart. De Euro heeft die ‘zwakke landen’ compleet naar de filistijnen geholpen en nu zijn we te laf om ervoor te betalen. Gelukkig maar dat opbreken zo duur is, anders hadden we ze er al lang uitgezet. We hebben onze eurobroeders behoorlijk genaaid en daar ben ik niet trots op. Als we Griekenland eruit knikkeren, kunnen ze wel hun Drachme gaan afwaarderen, maar dan wordt het er niet makkelijker op om hun schulden in Euro’s af te betalen. De eurozone opbreken is simpelweg matennaaierij.
De euro heeft de zwakke landen niet naar de knoppen geholpen, politiek wanbeleid en het schuldensocialisme hebben de zuidelijke landen naar de knoppen geholpen. Je kan een eigen munt wel afwaarderen, maar als je voor een groot deel van geimporteerde goederen afhankelijk bent, is dat van de regen in de drup. De enige oplossing is een de staatsuitgaven weer gelijk maken met de staatsuitgaven en binnen Europa, met de nieuwe begrotingsregels is daar de grootste kans op. Landen als Polen, die ook de Euro hebben zijn er wel goed afgekomen, die hebben echter qua overheidsbegroting wel de tering naar de nering gezet.
De bevolking van Spanje en Griekenland moeten nu leiden onder de democratische beslissing die zij in het verleden gemaakt hebben, laten we hopen dat onze kiezers op 12 september verstandiger zijn, anders heeft de EU er een probleemland bij.
Polen zit niet in de euro. En ze hebben qua begroting ook niet de tering naar de nering gezet, hoewel het minder uit de hand gelopen is dan in portugal/griekenland.
LOL Polen.
De staatsuitgaven zijn eigenlijk het hele probleem niet, dat is alleen in Griekenland. De echte problemen zijn veel groter. Ik kijk eerder naar Spanje, die waren al jaren hun staatsschuld aan het afbetalen toen in 2008 de storm losbarstte. De zuidelijke landen zijn overspoeld met krediet, uit een opgeblazen kredietwaardigheid die de Euro ze heeft gebracht. Afhankelijk van de import waren de zuidelijke landen nog niet, dat zijn ze geworden toen ze van een Euro ineens zo absurd veel konden kopen. Duitsland heeft daar lekker aan meegeholpen, die zijn gaan exporteren als een dolle. En nu blijkt dat de zuiderlingen dat — surprise, surprise — niet kunnen betalen, nu laten we ze stikken en proberen we die landen uit te zuigen voor wat ze nog hebben. Helaas is de bubbel te groot, ze hébben niet eens zoveel als ze schuldig zijn. We hebben ze best wel de shit in geholpen, dat kun je niet gewoon afwimpelen op hun handelen. De Euroconstructie zelf heeft ze kapotgemaakt en nu moeten wij op de blaren zitten.
Jammer dat daarnaast in ons land de idioten lijken te winnen die de ramp nog erger willen maken door almaar te bezuinigen in plaats van de economie weer te kickstarten, maar dat is een ander verhaal. De overheid moet juist meer uitgeven anders doet niemand het. Staatsschulden aflossen doe je maar als je geld te besteden hebt, ofwel als de economie weer goed loopt. En pak verdomme die huizenmarkt eens aan! Rapport na rapport zegt dat daar onze zwakke plek zit, fix dat dan eens!
Oh god. Het simplisme van Michel wordt ook echt voor waar aangenomen.
Als je het hele verhaal wil, moet je een boek gaan lezen. Simplisme is onvermijdelijk bij een medium als dit.
Shut up! Shut up and take the pain! Take the pain!
‘what we have here is a failure to communicate’.
Volgens mij moet de EU vooral niet naar Angelsaksische economonen luisteren…
Rusland kende in 1998 een financiële crisis met de zwakke roebel.
Is toch vrij aardig afgelopen.