2. 2

    Ja, ik zie het nu pas hier dus toch maar even een reactie.

    Een tijdsbepalend boek (en dus dito schrijver). Invloed op samenlevingsniveau moeilijk in te schatten, maar dat het veel individuen heeft beïnvloed staat buiten kijf. Mij in elk geval wel.

    Het parallelle reisverhaal en kennisbeschouwing is klassiek, de techniek is oud (de odyssee) en daarna vaak herhaald. Maar oh, wat een prachtige tijdgewrichtende uitvoering was ‘Zen…’. Hoeveel mensen zouden het hebben gelezen?

    Ik ben niet zo van herdenkingen en overlijdensberichten maar deze herinnering mag er wezen.

    -edit-
    En overigens ook wel eens met #1 al is er een groot verschil: Pirsig creëerde een tijdsgewricht, Titulaer becommentarieerde een tijdsgewricht.

    Reageer hierop
  3. 3

    @2: Chriet is natuurlijk wel van eigen bodem en hij deed meer als commentaar. Hij was ook visionair (Huis van de toekomst en bepaalde voorspellingen die min of meer uit zijn gekomen)

    Reageer hierop
  5. 5

    @4: Het is altijd keuzes maken en je kan het altijd eens of oneens zijn met die keuzes, dat begrijp ik wel. Echter, in Nederland was Titulaer een begrip. Dat is wel meer dan “elke futurist”, naar mijn mening.

    Reageer hierop
  7. 7

    Kan aan mij liggen hoor, maar ik vind ‘zen and the art of’ een van de meer overschatte boeken van deze tijd. Hoog ‘ja, duhuh’ gehalte. Als je de visies van Pirsig voor het eerst in z’n boek leest, dan kan het een ‘eye-opener’ zijn, maar anders zijn ’t nogal open deuren ;-)

    Reageer hierop
  9. 9

    @7: Open deuren jaja, maar die waren voor velen gesloten. Het effect was toch voor velen overdonderend. Op zijn plaats vallend. Mooi – knap – dat je het allemaal al op de plek had. Dan had je toen de rijpheid, dan ben je nu ook stevig op leeftijd ;)

    Reageer hierop
  10. 10

    @9: Ja, Zen voor het eerst gelezen toen ik twintig was. Snapte er geen reet van. Na dertig jaar opnieuw in een ruk uitgelezen. Over waarheid, logica, systeem, definitie, rede, kwaliteit en het verschil tussen denken en emotie. Niks is ingehaald door de tijd.

    Zoals deze
    “Een ding bestaat zei hij, wanneer een wereld zonder dat niet normaal kan functioneren”.

    en deze
    “Wanneer je iets niet kunt definiëren, kun je volgens geen een rationele weg weten dat het bestaat”.

    Reageer hierop
  11. 11

    Het Zen verhaal heb ik ook bijna ademloos uitgelezen.
    Daarna kwam Lila; dat kreeg ik niet uit. Het zegt iets over de relatie tussen het eerste boek en de tijdgeest. Pirsig heeft dat eerste succes nooit kunnen herhalen.
    Maar wat zegt dat? Misschien dat goede schrijvers maar één verhaal hebben?

    Reageer hierop

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

| Registreren