OPINIE - Een nepkeuze is geen keuze. Deze regering dreigt een echte keuze van patiënten, om een arts te kiezen, in te wisselen voor een nepkeuze. Patiënten kunnen straks alleen een zorgverzekeraar en niet meer een zorgverlener uitkiezen.
OPINIE - Een nepkeuze is geen keuze. Deze regering dreigt een echte keuze van patiënten, om een arts te kiezen, in te wisselen voor een nepkeuze. Patiënten kunnen straks alleen een zorgverzekeraar en niet meer een zorgverlener uitkiezen.
Reacties (25)
Er zit wel logica in: de verzekeraar kan veel beter beoordelen of een arts wel of niet goed is dan een patiënt. Het is ook niet zo dat je nu zo specifiek een arts kiest; als je wordt doorverwezen naar het ziekenhuis, dan ga je meestal gewoon naar de dichtstbijzijnde locatie. Waar je trouwens vervolgens vaak ook niet de arts te zien krijgt op de poli, maar een coassistent of arts in opleiding.
Je mist de letters k, o (2x) en p in je post.
Eerlijk gezegd zie ik het probleem niet zo. Want je hebt nu ook weinig te kiezen. De meeste mensen willen gewoon behandeld worden door een arts die een beetje sociaal is, en voldoende goed in z’n vak is. Afgezien van een paar beroepszeikerds wil niemand ‘de allerallerbeste zorg, een topchirurg, of een topkliniek’. Mensen willen simpelweg van hun klachten af.
Mensen gaan maar zelden drie of vier artsen af om te kijken wie de beste behandeling voorstelt (iets wat je veel makkelijker doet voor materiele zaken als een nieuwe keuken), en als ze al ‘vergelijken’ dan wegen aspecten als ‘is het in de buurt’ heel zwaar mee. Je zit al heel snel in een situatie dat je ‘een huisarts in de buurt’ hebt die je doorverwijst naar ‘een ziekenhuis in de buurt’, en iedereen vindt dat wel best zo. In hoeverre heb je dan ‘vrije keuze’?
Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat dit het zoveelste stukje stukje spin/propaganda is in een krachtmeting tussen ziekenhuizen en verzekeraars, en dat het publiek daarbij als emotionele speelbal wordt gebruikt. De zorg heeft *altijd* het beste voor met haar patienten, en verzekeraars zijn altijd kille boekhouders. Tsja. Zou het heel misschien mogelijk zijn om iets verder te kijken dan dat soort plattitudes, hier op sargasso?
En inmiddels is daar onze minister van Volksgezondheid. Of wij dan maar met voorstellen willen komen hoe we denken te bezuinigen op volksgezondheid, want zij weet het niet meer. Eigen overbodigheid etaleren is nog nooit zo makkelijk geweest.
Nou, laten we eens beginnen met het afschaffen van winsten. Of van dubbele bureaucratie. Wat dacht je van EPD fiascos? En dan nog zoiets, veel van de bijna 2000 (!) onnodige doden die er jaarlijks in Neerlands ziekenhuizen vallen zijn het gevolg van opknippen van verantwoordelijkheden. Een betahulp die niet het goed eten neerzet, een dokter die niet goed naar een scan kijkt etc. Gewoon de strenge hoofdverpleegster die over haar patienten waakt terug en het aantal onnodige complicaties gaat ras naar beneden (met bijbehorende kosten).
Het verbaast me nog steeds dat de PvdA, een partij die zegt sociaal-democratisch te zijn, misschien wel de grootste medeplichtigen is in het vermarkten en verschralen van voorzieningen die ik als “sociaal” zou kwalificeren.
dan maar met voorstellen willen komen hoe we denken te bezuinigen op volksgezondheid,
Frank, wen d’r maar aan: d’r gaat nog veel meer bezuinigd moeten worden op zorgkosten. Want nederland vergrijst, en voor de laatste jaren van iemands leven trekt de medische sector alles uit de kast voor een kans om d’r een paar maanden bij te trekken, van al-dan-niet-bedenkelijke kwaliteit.
Tel daarbij op dat al die nieuwe leuke diagnostische speeltjes wel ergens van betaald moeten worden, en je weet dat de zorgkosten wel uit de hand *moeten* lopen, bij ongewijzigd beleid.
Nou is d’r gelukkig een lichtpuntje: lang niet alles wat de medische stand doet is even noodzakelijk. Heeft ’t nou echt zoveel zin om iemand van 73 chemotherapie te gaan geven? Etcetera. Maar als je daarover begint, dan krijg je het nederlandse equivalent van de ‘death camps’.
Gronk, ik waag het met je oneens te zijn. We zitten op een hellend vlak waar de volksgezondheid steeds verder wordt uitgekleed en waardoor mensen met geld zich steeds meer voor een eigen dekking zullen gaan zorgen. Gewoon zoals in Amerika. Goede gezondheidszorg voorbehouden aan de happy few. Heeft niets te maken met de overige zaken die je terecht aanroert.
@frank: kijk voor de aardigheid eens op pagina 43 van deze CPB notitie (‘de vergrijzing verdeeld’). Daarin zie je duidelijk dat de zorgkosten voor ‘m voor een groot gedeelte zitten in de zorgkosten van ouderen.
De NRC had een maand of vier geleden een paar artikelen waarin ze zich -terecht- afvroegen of al die zorg wel nodig was.
Ondertussen worden burgers banggemaakt met het feit dat hun reguliere zorg zometeen onbetaalbaar is, maar dat is helemaal niet de grootste kostenpost; de grootste post is awbz-zorg, bejaardenhuizen/verzorging etc.
Wie bepaalt dat? Als dat in goed overleg tussen patiënt en arts wordt besproken, afgewogen en bepaald, dan lijkt me dat geen probleem.
Kijk, als we de kosten écht willen drukken dan geven we iedereen die langer dan twee jaar uitkering trekt gewoon verplicht een spuitje, om vervolgens zijn bezit aan de Staat toe te eigenen.
Lost een hoop problemen op hoor: werklozen raken gemotiveerd om alles aan te pakken, uitkeringen omlaag, we houden alleen actieve en maatschappelijk participerende senioren over, het vergrijzingsprobleem lost zichzelf op, er komen een hoop huizen vrij, de zorgkosten worden fors gedrukt, etcetera, etcetera.
@prediker: dat bedoel ik dus.
Als dat in goed overleg tussen patiënt en arts wordt besproken, afgewogen en bepaald, dan lijkt me dat geen probleem.
Daar heb je twee problemen: ten eerste heb je een groep mensen die er vanuitgaat dat de medische sector er ‘natuurlijk’ alles aan doet, voor elke prijs, om hun leven te verlengen, ook bij terminale ziektes.
In het verlengde: ook mensen die aangegeven hebben dat ze geen trek hebben in eindeloze chemo’s met matig resultaat zullen -als het moment eenmaal daar is- ongetwijfeld twijfels hebben.
En anderzijds begrijp ik dat de zorgsector er maar al te gemakkelijk van uitgaat dat iemand *wil* dat d’r aan iemand gesleuteld wordt. Niemand die zich afvraagt of de kosten in overeenstemming zijn met de resterende levensverwachting. Want waarom zou je niet behandeld willen worden? Bovendien hebben artsen de ‘plicht’ om mensen te behandelen, en gaat dit lijken op een euthanasietraject. Wat bij veel artsen nog lastig ligt.
Maar goed, leg maar eens uit hoe je *en* iedereen wilt voorzien van alle medische zorg die de sector aanbiedt *en* wilt voorkomen dat we over vijftien, twintig jaar meer dan de helft van ons netto inkomen wegbrengen naar de zorg. Dan zul je toch keuzes moeten gaan maken.
@7: uhm, dat toont de kosten pp per leeftijd aan. Dat moet natuurlijk nog wel even gecorrigeerd worden voor het aantal mensen. In werkelijkheid verloopt die grafiek minder steil, omdat er meer mensen zijn van lagere leeftijd. Meer nuance: http://www.gezondheidskrant.nl/41573/weinig-invloed-hogere-levensverwachting-op-stijging-zorgkosten/ en voor de volledigheid http://www.zorgmarkt.net/?m=news&f=detail&id=57845
(En dan is het kringetje weer rond.)
@8
Uiteindelijk zal de discussie toch erover moeten gaan, hoe demagogisch jij er Palin-style ook over debatteert. Er komen nou eenmaal steeds meer zeer kostbare levensverlengende behandelingen op de markt. Als de discussie hierover niet gevoerd wordt, dan keert vanzelf de wal het schip. In een ideale wereld zou die discussie gevoerd worden over de vraag “waar willen we naartoe en wat vinden we als maatschappij wenselijk?” ipv “wat vinden de verzekeraars te duur?”, maar het zal wel de tweede vraag worden die beantwoord wordt.
Tja Hal, maar zoals het nu is wordt de discussie bewust door de politiek in handen gelegd van de vrije markt. Onder het mom van meer keuzevrijheid voor minder geld. Ik vind dat misleidend en bovenal laf van onze politiek.
willen simpelweg van hun klachten af. Mensen gaan maar zelden drie of vier artsen af om te kijken wie de beste behandeling voorstelt
Klopt. Maar er is meer in het leven dan dat. Denk – met name bij wat langduriger en/of gepland verblijf – bv. aan kwaliteit van de maaltijden, parkeergelegenheid, nabijheid van werk partner, bekendheid met de instelling, afstand tot xyz, bereikbaarheid per OV, sfeer/uitstraling, aanwezigheid specifieke specialistische zorg, bekendheid met artsen en weet ik veel wat. Redenen genoeg om zoveel mogelijk keuzevrijheid na te streven.
Ik heb 2x een ziekenhuis “uitgekozen”. Een keer was het om iemand met een blessure af te leveren. Toen kozen we voor een ziekenhuis met een poli die gespecialiseerd is in sportblessures. De andere keer betrof het zmmmmmoc junior die helaas niet zonder medische hulp uit zijn moeder wilde komen. Toen kozen voor een ziekenhuis met een gespecialiseerde neonatologie-afdeling (boven het ziekenhuis met het bevalhotel).
Het zou in beide gevallen toch vrij jammer zijn geweest als ik eerst de verzekering zou hebben moeten bellen en vanwege kostenoverwegingen vervolgens ook nog eens niet in het meest geschikte ziekenhuis terecht zou zijn gekomen.
De reaguurders hierboven die dit logisch vinden of het probleem niet zien hebben dergelijke keuzes duidelijk nog nooit hoeven maken…
@13: Je had deze bijzondere zorgkosten ook out-of-pocket kunnen betalen. Je lijkt me nou niet iemand die het niet zou kunnen lijden.
@14: Besef je dat je nu zegt dat het recht op ‘vrije keuze’ wat betreft behandelaar, voorbehouden zou moeten zijn aan mensen die dat zelf kunnen betalen?
@15: Vrije autokeuze is ook voorbehouden aan mensen die het kunnen betalen. Wat de overheid wel (poogt) te garanderen aan iedereen ongeacht inkomen is het recht op vervoer (via subsidies aan OV, kortingskaarten voor zwakkere groepen, etc). Het woord “basis” in basisverzekering is niet toevallig.
Ha JSK is terug, Friedman’s grootste fan.
@JSK De keuzes die ik maak zijn m.i. verstandige risico- en kostenverlagende keuzes. Het is daarmee geen luxe, het is iets wat de gemiddelde zorgverzekering voordeel oplevert. Voordeel dat mogelijk niet in de statistiek tot uiting komt.
@18: Hoezo? Ik zeg trouwens niet dat keuzevrijheid luxe is maar wel dan 1). het kostbaar is en 2). de baten ervan voor het grootste deel bij het individu terecht komen en niet zozeer de samenleving. Ik ben best voor gesubsidieerde keuzevrijheid voor lagere inkomens, maar als je het even zelf kan betalen zou je dan gewoon moeten doen.
@19, het gaat om het beperken van keuzevrijheid zonder budgetair voordeel!
@20: De maatregel wordt budget neutraal uitgevoerd, dat betekent niet dat deze budget neutraal is. Volgens mij is het idee dat als verzekeraars met controle hebben over zorgverleners, dat zorgverleners efficienter gaan werken.
Worth a shot.. zorgkosten lijken tot nu toe volstrekt onbeheersbaar.
@21, dat idee moet eerst maar eens aannemelijk gemaakt worden. Ik vind ‘worth a shot’ een nogal slecht uitgangspunt om aan elementaire vrijheden te gaan sleutelen. Cijfers graag.
En als iets budgetneutraal kan worden uitgevoerd, dan kan het dus blijkbaar budgetneutraal – en is er geen budgetaire reden om het te doen.
Daarnaast: de zorgverzekeraars zouden zogenaamd zo’n goed zicht op de kwaliteit hebben – maar hoeveel van de misstanden van de afgelopen maanden zijn opgespoord door de zorgverzekeraars?
@22: Oh het gaat nu over “elementaire vrijheden”? Here come the waterworks.
Het is er niet een van de hoofdpunten van de Universele Rechten voor de Mens, maar wij hebben vrije artsenkeuze toch wel dusdanig belangrijk gevonden om het in de wet vast te leggen.
Tsja. Dit is allemaal voorspeld. Er wordt ons keuzevrijheid en dalende zorgkosten beloofd door de privatisering van de zorg, maar daar komt natuurlijk niks van terecht, want private zorgverzekeraars zijn niet geïnteresseerd in lagere prijzen, maar zullen kostenbesparingen in hogere winsten om zetten. En dat die kostenbesparingen o.a. gerealiseerd zullen worden door keiharde onderhandelingen met de zorginstellingen, het uitsluiten van instellingen, die minder dan anderen willen bezuinigen, en zo doende beperking van de voorgespiegelde keuzevrijheid, kan ook geen verrassing zijn, want een een echte vrije markt (een volkomen markt) is in de zorg geen sprake.