Harm, sorry to oppose. Maar het mooie model van Brazilië is pas iets van sinds een jaar of tien en het valt te bezien of het een blijvertje is. Immers hele grote groepen mensen in jouw mooie land zijn ook uitgesloten van de macht. Ik ben overigens wel enorm onder de indruk van de progressie in Brazilië sinds ik daar begin jaren negentig ben geweest.
Wal wil Aukje van Roessel in hemelsnaam met dit artikel aangeven? Dat de politici, beleidsmakers, industriëlen, bankiers, bang zijn voor het volk, dat het volk teveel invloed zal krijgen, en daarom maar het volk laat stemmen, maar achter de schermen met elkaar van alles bekonkeld met projecten als Europa?
Volgens mij is het duidelijk wat ze probeert te zeggen: landen met minder democratie doen het economisch beter en vice-versa. Ik weet nog niet of ik het daar mee eens ben.
Nou, dat bedoelt ze niet op die manier. De landen die minder democratie hebben kunnen beter planmatig economische hervormingen doorvoeren/doordrukken. De democratische landen, in dit geval Europa, staan economisch aan de top. China en Rusland staat (nog) ver onder ons qua welvaart.
#4
Teun
“Zo verwijt menige econoom de politici uit de eurolanden dat ze hun oren te veel laten hangen naar de kiezer.”
Dat is niet zozeer het probleem; als ze met zn allen de oren naar de Europese kiezers zouden laten hangen, dan was er niet zoveel aan de hand. Het probleem is dat ze allemaal de oren naar hun eigen, geindividualiseerde, kiezer laten hangen, die bovendien alleen maar denken ‘what’s in it for me?’ en niet bereid zijn om noodzakelijke hervormingen toe te staan. Ze geeft het voorbeeld zelf ook al:
“En ook in de Amerikaanse staat Californië leidt democratie tot problemen, omdat voorstellen voor belastingverhogingen om de overheidskas op orde te brengen in referenda altijd worden afgewezen, waardoor de staatsschuld maar blijft oplopen.”
En bij ons verworden verkiezingen al sinds het begin van de jaren ’90 tot referenda over de pensioenleeftijd en het H-woord, terwijl iedereen die ook maar even voorbij zijn eigen voortuin denkt, weet dat het niet houdbaar is.
Er wordt wel eens gezegd dat in een representatieve democratie de kiezer altijd gelijk heeft, maar de grenzen aan die stelling lijken in zicht te komen als diezelfde kiezer een irreël beleid wil.
Dus ja: Red de democratie, denk eens niet aan jezelf.
Reacties (9)
De vraag is hoeveel welvaart willen opofferen voor een democratie?
China en Rusland zijn de nieuwe rolmodellen: weinig democratie maar een groeiende welvaart. Democratie is zóóó 20ste eeuw….
Ik kies voor het Braziliaanse model, maar dan zonder corruptie wel te verstaan.
En het zou me niets verbazen als Brazilie als eerste land ter wereld cannabis legaliseert.
Harm, sorry to oppose. Maar het mooie model van Brazilië is pas iets van sinds een jaar of tien en het valt te bezien of het een blijvertje is. Immers hele grote groepen mensen in jouw mooie land zijn ook uitgesloten van de macht. Ik ben overigens wel enorm onder de indruk van de progressie in Brazilië sinds ik daar begin jaren negentig ben geweest.
Brazilië is inderdaad ook slavernij en moord en doodslag.
Wal wil Aukje van Roessel in hemelsnaam met dit artikel aangeven? Dat de politici, beleidsmakers, industriëlen, bankiers, bang zijn voor het volk, dat het volk teveel invloed zal krijgen, en daarom maar het volk laat stemmen, maar achter de schermen met elkaar van alles bekonkeld met projecten als Europa?
Volgens mij is het duidelijk wat ze probeert te zeggen: landen met minder democratie doen het economisch beter en vice-versa. Ik weet nog niet of ik het daar mee eens ben.
Nou, dat bedoelt ze niet op die manier. De landen die minder democratie hebben kunnen beter planmatig economische hervormingen doorvoeren/doordrukken. De democratische landen, in dit geval Europa, staan economisch aan de top. China en Rusland staat (nog) ver onder ons qua welvaart.
“Zo verwijt menige econoom de politici uit de eurolanden dat ze hun oren te veel laten hangen naar de kiezer.”
Dat is niet zozeer het probleem; als ze met zn allen de oren naar de Europese kiezers zouden laten hangen, dan was er niet zoveel aan de hand. Het probleem is dat ze allemaal de oren naar hun eigen, geindividualiseerde, kiezer laten hangen, die bovendien alleen maar denken ‘what’s in it for me?’ en niet bereid zijn om noodzakelijke hervormingen toe te staan. Ze geeft het voorbeeld zelf ook al:
“En ook in de Amerikaanse staat Californië leidt democratie tot problemen, omdat voorstellen voor belastingverhogingen om de overheidskas op orde te brengen in referenda altijd worden afgewezen, waardoor de staatsschuld maar blijft oplopen.”
En bij ons verworden verkiezingen al sinds het begin van de jaren ’90 tot referenda over de pensioenleeftijd en het H-woord, terwijl iedereen die ook maar even voorbij zijn eigen voortuin denkt, weet dat het niet houdbaar is.
Er wordt wel eens gezegd dat in een representatieve democratie de kiezer altijd gelijk heeft, maar de grenzen aan die stelling lijken in zicht te komen als diezelfde kiezer een irreël beleid wil.
Dus ja: Red de democratie, denk eens niet aan jezelf.