De Belgische krant De Morgen onthulde dit weekeinde dat de winnende foto van de World Press Photo-competitie iets anders suggereert dan de feiten. Dat de mooi opgemaakte inzittenden van de cabriolet hulpverleners en wijkbewoners waren, geen rijke ramptoeristen.
Dit roept allerlei vragen op. Zoals: is de foto met deze wetenschap minder goed? Had fotograaf Spencer Platt dit moeten weten of vermelden? Wordt de prijs hem nu ontnomen?
In ieder geval bewijst het voorval opnieuw dat foto’s, waarop je gebeurtenissen met eigen ogen kunt zien, net zo erg kunnen liegen als geschreven teksten.
Reacties (3)
En de jury wist dus niks van het werkelijke verhaal?
Neen. Kranten hebben de foto gebracht met de suggestie dat het hier ramptoeristen betrof uit de rijke delen van de stad, uiteraard op gezag van het fotoagentschap waar Platt zijn foto inleverde. Dit is vervolgens door iedereen aangenomen als de waarheid.
Platt zelf zegt het ook niet geweten te hebben, wat ik wel geloof. Een collega zei me vandaag dat dit het gevolg is van massaal ingevlogen persfotografen die geen idee hebben van de lokale werkelijkheid. Had Platt al jaren in Beiroet gewoond dan had hij zich niet verbaasd over deze stijlvolle jongeren, en wellicht kunnen weten over dit soort burgerinitiatieven om daklozen in auto’s op te halen en in huizen onder te brengen (bijvoorbeeld door erover te praten met lokalen; als je ergens woont leer je doorgaans wat van de taal).
Is een bedachte nieuwstekst minder aangrijpend dan een echte tekst? Ik dacht het niet.
De ‘Press’ uit World Press Photo zegt het al. Een journalistieke foto moet op een journalistieke manier geschoten worden.
Dit is dus kwalijk.
Mooi, dat is de theorie. De praktijk is uiteraard anders. Zoals Obscura al zegt is het invliegen van fotografen de boosdoener. Ik denk dat hij gelijk heeft, maar wel dat het probleem groter is. Het geld ook voor de schrijvende pers. En, het geldt óók voor de ‘inwonende’ pers. Die zitten daar, zonder de taal te spreken (nee, ook niet een beetje) op hun eilandjes van westerse luxe, zonder de dictaturen van waaruit ze verslaggeven daadwerkelijk te voelen en contact te krijgen met de echte inwoners van het land. Althans, zo beschrijft Joris Luyendijk het in ‘Het zijn net mensen’. Ik geloof hem.
Overigens heb ik geen enkel probleem met het ‘opleuken’ van foto’s. De Nederlandse persfoto van het jaar, met die paarden, is overduidelijk aangepast met Photoshop. Als je dat wilt verbieden dan moet je fotograven ook verbieden kleurfilters te gebruiken.