Ik hoor journalisten vaak zeggen dat ze er niet alleen zijn om verslag te doen van het nieuws, maar het ook te duiden. Met andere woorden van een context te voorzien, een kop en een staart en wat dies meer zij. Allemaal zodat wij, argeloze consumenten, een beter beeld krijgen van wat in de wereld om ons heen gebeurt. Dat vind ik best OK, dat duiden, maar als dat het er toe leidt dat je geen idee meer hebt wat het probleem nou precies is, gaat het natuurlijk wel mis. Bijvoorbeeld vanochtend bij radio 1.
Nieuw plan voor financiering
Er schijnt een nieuw plan te zijn om chronisch zieken tegemoet te komen in hun ziektekosten. Nu kunnen ze nog bepaalde kosten aftrekken van de belasting, en het idee is ze vanaf volgend jaar in plaats van een aftrekpost een toeslag uit te keren van tussen de 250 en 450 euro. Van die aftrekpost werd vaak ook misbruik gemaakt van mensen die niet echt chronisch ziek waren en die toeslag krijgen straks alleen de echte zieken. So far, so good. Het probleem is nu dat grote groepen chronisch zieken en dan vooral die met een laag inkomen er zwaar op achteruit gaan. Dit leek mij persoonlijk wat merkwaardig. Immers, mensen met en laag inkomen betalen in het algemeen weinig belasting, dus daar valt weinig af te trekken. Die zouden logischerwijs gebaat zijn bij een toeslag. Bovendien wordt misbruik aangepakt, dus als het verder budgetneutraal uitgevoerd wordt, moet er juist per chronisch zieke meer geld beschikbaar zijn!
Maar nee, zieken met een laag inkomen gingen er soms wel 9% op achteruit, volgens een onderzoek van het Nibud, zonder dat dit verder toegelicht werd. Het was om een of andere onopgehelderde reden het ergste als ze als verstandelijk gehandicapte in een verzorgingstehuis zaten. Dat je niet de wellicht wat politiek incorrecte vraag wil stellen waarom een verstandelijk gehandicapte uberhaupt inkomen nodig heeft als hij of zij toch al all inclusive zit, OK. Maar je kan toch wel even uitleggen waarom het bij hen er echt inhakt?
Gaan mensen meer betalen?
Het werd nog waziger. Er werd ook gesproken met een mevrouw met een spierziekte. Deze mevrouw had per jaar maar liefst ?40.000 aan zorgkosten en ze had een benedenmodaal inkomen. Gelukkig hoefde ze niet al die zorgkosten zelf te betalen, want dan zou ze inderdaad redelijk snel failliet zijn. Ze moest ?1000 zelf ophoesten, en of dat nou bruto of netto is, doet er hier niet zoveel toe. Omdat je in de huidige journalistiek de gevolgen voor echte mensen aan de kaak moet stellen, werd uiteraard aan deze mevrouw gevraagd wat de gevolgen voor haar waren. Het antwoord zal ongetwijfeld leiden tot Kamervragen van de SP; ze was misschien wel ?250 per maand meer kwijt aan zorgkosten en daar maakte ze zich veel zorgen over. Dat ze zich om dergelijke bedragen zorgen maakte, begreep ik uitstekend; ik maakte me alleen meer zorgen over de kwaliteit van het onderzoek van het Nibud dat haar tot deze angst gedreven heeft. Hoe kan het zijn dat een mevrouw die nu in het slechtste geval ?1500 per jaar aan haar zorg betaalt (dat is die genoemde ?1000 voor belastingaftrek), ineens ?3000 meer moeten gaan betalen? Dat kan niet het gevolg zijn van een feitelijk technische maatregel als het omzetten van een aftrek in een toeslag.
Wat is hier nu echt aan de hand?
Wordt het niet budgetneutraal uitgevoerd, maar wordt er tegelijk een bezuinigingsmaatregel genomen? Komen minder zorgkosten voor een vergoeding in aanmerking? Heeft het Nibud een broddelwerkje afgeleverd waar door de journalist totaal niet kritisch naar gekeken is? Is er een chronische zieke onder de reageerders die mij kan vertellen wat er gaat gebeuren? Ik heb namelijk geen flauw idee. Ik weet alleen dat ik na dit verslag van Radio 1 de wereld niet beter begreep, maar juist een stuk minder.
Reacties (3)
Het radio1 voorbeeld blijft vreemd.
Maar de regeling voor buitengewone uitgaven is lastig. In de situatie t/m 2007 kunnen sommige kosten worden opgevoerd tegen een hoger bedrag, nl. 113% extra.
Een uitgaaf van 1.000 levert een aftrekpost op van 2.130 en bij een belastingtarief van 33,6% is je belastingvoordeel 715,-.
Verder mag de chronisch zieke een extra vaste aftrekpost opvoeren van 808,-. Ook dat levert een belastingvoordeel op van 33,6% is 270,-. Bij elkaar is dit al bijna 1.000,- Het belastingvoordeel is meestal nog wel groter door eigen bijdragen bij tandarts, fysio, aanvullende verzekering of een looprek.
Als daar 250,- of 400 van overblijft is dat bij 15.000 inkomen een groot nadeel.
Zit je daarbij nog in een verzorgingstehuis dan is 25% van de eigen bijdrage aftrekbaar op je aangifte. Dat tikt aan bij je teruggaaf.
Hier staan drie voorbeelden.
Het genoemde ‘misbruik’doet zich voor bij een grootverdiener.
Die koopt een bril van 1.000, mag die ook aftrekken met 113% extra en bij een betlastingtarief van 52% heeft die een belastingvoordeel van 1.100,- !!
Hierbij moet ik wel opmerken dat de grens waarboven ziektekosten aftrekbaar zijn bij een grootverdiener hoog is. Je moet dan echt wel wat hebben.
Het verhaal van de uitzending van radio 1 is inderdaad een raar en wazig verhaal maar waar het nou namelijk precies om gaat is gewoon eigenlijk het volgende.
Laurens je vraagt of een chronisch zieke zou willen reageren op je vraag,nou dat doe ik dan als zijnde iemand die met een chronisch zieke samenleeft namelijk mijn vrouw die heeft helaas M.S (Multiple Sclerose)wat inhoud dat ze nu een gedeelte van haar medicijnen zelf zal moeten betalen omdat ze onder de opiaten vallen zoals slaapmedicatie e.d. En nou kan iedereen wel zeggen dat chronisch zieken al bijvoorbaad 808 euro per jaar mogen opvoeren bij hun belasting opgaaf maar vergeet niet je te realiseren dat al die patienten het eerst maandelijks gewoon moeten ophoesten en vooral de mensen die in de niet al te veel verdienende categorie vallen zullen hier heel erg de dupe van worden omdat het sec gewoon inhoud dat medicijnen NIET meer gekocht kunnen worden omdat hun budget dat niet veroorlooft en dat is precies het punt waar de schoen wringt.
Conclusie:mensen zullen weer gezondheidsmatig terug gaan naar de vooroorlogse periode alwaar men dacht laat het maar gaan misschien gaat het vanzelf wel over of jammer dat ik ziek ben maar het rijk kan niets meer voor me doen en de zorgverzekering ook niet mits ik mij hoger zal moeten verzekeren(wat wij en vele met ons zich niet kunnen veroorloven) en dan nog valt niet ieder medicijn onder die regeling dus we moeten maar zien.
Zieken worden dus nog zieker of worden in iedergeval stevig in de steek gelaten omdat ze het eenvoudig niet meer kunnen bekostigen per maand en of je het nou terug kan vragen via de belasting dat staat even buiten kijf, het gaat om het HIER EN NU en niet over wat er eventueel straks mogelijk is.
Kouwes?