Wat doen we met islamitisch antisemitisme?

, Dossier:

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat Bart Voorzanger, die zich afvraagt of onze reactie op antisemitische uitingen van jonge allochtonen verband houdt met ons onverwerkte oorlogsverleden.

Onze reactie op antisemitische uitingen van jonge allochtonen heeft alles te maken met onze geschiedenis. We denken kwaad te bestrijden dat ons nu van buiten bedreigt, maar het gaat in feite wellicht vooral om spoken uit ons eigen verleden. Misschien moeten we daar toch eens bij stilstaan voor we die blagen een proces aandoen.

Ik groeide op in een wereld waarin wel eens werd gegrapt over Duitsers die ‘hun’ kuil claimden aan een zonnig Noordzeestrand, en waarin besmuikt werd gelachen als iemand een Duitser die de weg vroeg de verkeerde kant op stuurde, of – wat botter – om teruggave van z’n gestolen fiets vroeg. Echt chique vond niemand dat, maar ’t gold toch als begrijpelijk, en als onschuldig genoeg om toelaatbaar te zijn. De oorlog lag nog vers in ’t geheugen en een beetje afreageren moest kunnen. Al gauw nam de welvaart toe en gingen we op buitenlandse vakanties, maar wie daarbij toch maar liever niet naar Duitsland ging, hoefde dat niet uit te leggen. ’t Is volslagen idioot, maar dat ‘toch liever niet’ voel ik nú nog.

Een Jood voor de grap de verkeerde kant opsturen was ondenkbaar. Mijn oma voedde mij op met verhalen over ‘goede Duitsers’ die zij in de oorlog had meegemaakt – ‘die waren er óók’ en ze vond het belangrijk dat we dat bleven beseffen, al was het maar omdat we uiteindelijk toch weer gewoon met ons buurvolk zouden moeten omgaan. Maar over joden, zelfs al deed een hunner niet aardig tegen je, mocht je niets akeligs zeggen. Na wat die hadden meegemaakt was alles hen, aldus mijn oma, bij voorbaat vergeven.

Het na-oorlogse motto was duidelijk: Over de Joden niets dan goeds … Zelfs het woord ‘Jood’ kreeg iets ongemakkelijks. We hadden het liever over ‘Joodse mensen’. In die omzichtigheid speelde een aantal dingen mee. Allereerst natuurlijk het besef dat er een ongekende moordpartij had plaatsgevonden. Maar daarnaast ook een ongemakkelijk gevoel over eigen afzijdigheid, of eigen medeplichtigheid; een ongemakkelijk gevoel over het eigen vooroorlogse antisemitisme – dat natuurlijk in het niet viel bij de agressieve jodenhaat van de nazi’s, maar toch …; en later, veel later, bovendien nog eens het besef dat de weinigen die uit de kampen terugkeerden hier vaak uiterst kil ontvangen waren: ons antisemitisme had die oorlog kennelijk doorstaan. En – nare vraag, maar ik stel hem toch – is dat antisemitisme nu écht voorbij, of merken we er zo weinig van omdat we nauwelijks meer Joden tegenkomen zodat het kans tot slijten kreeg? Ik heb het niet over haat hoor, maar gewoon het gevoel dat ze toch een beetje anders zijn, net niet helemaal Nederlands, en net wat meer op de penning – dat onbehaaglijke gevoel waardoor het fijn is dat je met een term als ‘jóóds-christelijk’ kunt laten zien hoezeer je aan de goede kant staat. Ik steek mijn hand nog even nergens voor in ’t vuur.

Echt een voedingsbodem voor volwassen intermenselijk verkeer is zo’n complex van ongemakkelijke gevoelens helaas niet; al was het maar omdat het elke kritiek onmogelijk maakt die als antisemitisch kan worden uitgelegd. Het na-oorlogse anti-antisemitische klimaat in Europa maakte de stichting van de staat Israël mogelijk. Onder het motto ‘nooit weer’ dienden Joden een staat te krijgen waar ze veilig en in vrede konden leven. En – alweer zo’n nare vraag; misschien zelfs dezelfde wel – waarom eigenlijk? Waren we bang dat we ze die veiligheid hier niet bieden konden? Kwam die exodus ons eigenlijk wel goed uit? Hoe dan ook, Europa vertaalde het eigen schuldgevoel in steun aan die staat, en een gesloten oog voor de spaanders die bij het daarvoor vereiste gehak nu eenmaal vielen. Ons anti-antisemitisme maakte ons blind voor de oorlogsmisdaden van Joodse milities, blind voor de arrogantie van de Israëlische politiek.

De Bevrijding ging vorig jaar met pensioen, maar de oorlog kleurt nog altijd onze belevingswereld. En daar worden we wreed aan herinnerd door nieuwe landgenoten die een andere historische erfenis meedragen. Voor ons is Duitsland – naast veel anders, hoor – het land dat ons vijf jaar bezette en dat verantwoordelijk was voor een genocide van ongekende proporties. Voor bijvoorbeeld mijn Egyptische vrienden is het toch vooral de macht die het opnam tegen hún Britse ‘bezetters’. En die genocide is voor veel moslims uit Noord-Afrika en het Midden-Oosten misschien toch eerder zoiets als het lot van Turkse Arabieren na de Eerste Wereldoorlog voor ons: dat er nare dingen gebeurd zijn, willen we best aannemen, maar wat er precíes gebeurde en wie daar precies verantwoordelijk voor waren – vragen die ten aanzien van de holocaust in Europa zo ongeveer taboe zijn – moeten de historici eerst nog maar eens netjes uitzoeken. Partij kiezen doen we daarna wel.

Juist veel nabijer, dus historisch reëler, zijn voor deze moslims de Joodse bezetting van Palestina, en de gevolgen daarvan voor de oorspronkelijke bewoners van dat gebied. Niet belast door onze schuldgevoelens, en met begrijpelijke woede over de Ramp, spreken zij over ‘Joden’ dan ook makkelijker negatief dan wij. En kom hen niet aan met de hier nog wel eens klinkende kritiek dat ze wel erg weinig voor die zielige Palestijnen doen; ze hebben een aantal oorlogen voor ze gevoerd en forse verliezen geleden. Wij niet. Wij steunden kritiekloos de agressor.

Onlangs wandelden een aantal joodse, islamitische en christelijke voormannen broederlijk door Amsterdam om te getuigen van hun onderlinge solidariteit. Ik juich dat toe, geen misverstand daarover. Enkele allochtone onverlaten riepen ze boze dingen na en staken daarbij een gestrekte arm schuin omhoog. ’t Leidde tot een officiële aanklacht wegens ‘antisemitisme’, en tot politieonderzoek. En ’t is waarachtig het enige voorbeeld niet van ‘antisemitisme’ uit allochtoons-islamitische kring.

De vraag – míjn vraag – is of we hier wel met de juiste maten meten. Is het denkbaar dat we de uitingen waarom het gaat toch vooral moeten zien als protest tegen de onderdrukking van geloofsgenoten door de staat Israël? Zeker, de kreten en gebaren als ‘Joden aan het gas’ en hitlergroet, verwijzen naar de holocaust. Ze kennen onze zwakke plekken. Maar gas en Hitler horen bij ónze geschiedenis, niet bij de hunne.

En zou het kunnen dat zij met ‘Joden’ toch net iets anders bedoelen dan wij? Zeker, strikt genomen maken ze (daarmee) ten onrechte geen onderscheid tussen Joden en de staat Israël, maar dat is dus precies hetzelfde onderscheid dat wij niet maakten toen we de staat Israël z’n gang lieten gaan omdat we tegenover Joden wel iets goed te maken hadden, en dat we nog altijd niet maken door Israël te blijven steunen.

Dat het gedrag van de jongens die de interreligieuze wandeling verstoorden ons pijnlijk treft is duidelijk. Maar komt dat niet vooral doordat ze ons raken in ons onverwerkte verleden? En vinden we niet vooral dat zij hun mond dicht en hun armen omlaag moeten houden omdat wij niet willen nadenken over een volwassener relatie met jodendom en Israël? Wordt het geen tijd daar eens bij stil te staan, in plaats van meteen weer in de hypercorrectheid van ons anti-antisemitisme te schieten?

En hoe staat het met de Joden zelf? ‘Wij staan als één man achter Israël’ zei rabbijn Evers op 29 april 2009 in een verhaal waarin hij de Palestijnen niet eens nóemt. Wie die ‘wij’ zijn, is onduidelijk. Wie oren heeft om te horen, hoort in de verte ook Een Ander Joods Geluid, maar Evers klinkt voorlopig harder. Met zulke vrienden heeft Israël nauwelijks nog vijanden nodig. Israël heeft niets aan een wij dat als één man achter die staat gaat staan. Israël zal ooit, en wie weet zelfs snel, moeten kiezen: een oorlog waarin het heel wat slagen won, maar die het uiteindelijk – met dramatische consequenties – verliezen zal, of genoegen nemen met een kleiner grondgebied, een bescheidener hoofdstad, en vrede met de buren. Volwassen kritiek en onplezierige adviezen kan het daarbij goed gebruiken. In feite laten Evers en de zijnen Israël op een geweldige manier in de steek door … geen onderscheid te maken tussen Jodendom en Israël. Net als wij dus. En net als wij houdt hij daarmee een situatie in stand waarin kritiek op Israël al bij voorbaat klinkt als kritiek op het jodendom. Die twee zullen we moeten scheiden. Zonder een afrekening met spoken uit ons eigen verleden lukt dat waarschijnlijk niet – maar dat is wel een stuk nuttiger dan de vervolging van vermeende antisemieten.

Reacties (20)

#1 Henk

Nederlanders waren nu ook niet echt niet anti-joods:
Een groot aantal was (in 40-45) bereid ze te verraden en aan een reis oostwaarts te helpen.
De overlevenden werden, na terugkeer uit de kampen, nu ook niet bepaald hartelijk verwelkomt.
Als voorbeeld van http://www.dbnl.org/tekst/door036geva01_01/door036geva01_01_0009.php het volgende:

“Publieke erkenning van oorlogsleed – Na de bevrijding in 1945 kregen vooral twee categorieën Nederlanders de speciale aandacht van de regering: voormalige verzetsdeelnemers en collaborateurs. De eersten hadden de eer van de natie gered en ontvingen eerbewijzen en zo nodig materiële steun. De tweeden hadden de vlag van de natie bezoedeld en werden in strafkampen opgesloten en door bijzondere rechtbanken veroordeeld.

Voor het overige waren alle Nederlanders gelijk. Tussen de diverse groepen oorlogsslachtoffers werd zo min mogelijk onderscheid gemaakt. Zelfs de opgedoken en teruggekeerde joden werden als alle andere Nederlanders behandeld. Ze hadden geen bijzondere status en er waren voor hen geen bijzondere voorzieningen. Terwijl echter andere uit onderduik en concentratiekampen terugkerende Nederlanders een beroep konden doen op redelijk intact gebleven kerkelijke en maatschappelijke hulpinstellingen, werden de repatriërende joden teruggeworpen op een vrijwel vernietigde gemeenschap”

  • Volgende discussie
#2 wout

Allejezus, wat een vergezocht cultuurrelativistisch gelul. Gaat dit over “Ommie de haatmoker”?

Ommie is gewoon een asociaal klerejong, dat dacht effe stoer te zijn voor de camera. Hij meent er natuurlijk niks van, maar wil zijn maatjes laten zien dat ie schijt heeft aan Nederland, Nederlanders en de Nederlandse normen en waarden. Joden komen op de tweede plek, bijna achteloos zegt ie dat ze maar even moeten worden uitgeroeid. Een soort verbaal vandalisme zoals zijn demografische groep zich schuldig maakt aan allerlei vandalisme uit haat jegens de staat die niet hun staat is.

Maar waar Nederlanders graag (bang) een oogje dichtknijpen is het CIDI niet zo vergevend. Het CIDI deed aangifte, niet “wij, de Nederlanders”. Het OM zag een kansje om te laten zien dat ze arrogante kutmarokkanen wel aanpakken en de rechter oordeelde vrij terecht dat wat daar werd gezegd wel een taakstrafje verdient.

Trouwens, als wij graag op kousevoetjes lopen rond de joden en onze rol in hun geschiedenis, dan moeten de allochtonen hier zich daaraan AANPASSEN.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#3 wout

@1

Ja hoor, dat weten we allemaal wel. En er zijn ook Nederlandse homohaters, wist je dat al? Doet er niet toe, maar je laat graag even zien dat wij blanke Nederlanders niet perfect zijn (duh).

Naast de self hating jew is er nu dus ook de zelfhatende Nederlander, een sneue tegenreactie op de PVV.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#4 Tjerk

“Maar gas en Hitler horen bij ónze geschiedenis, niet bij de hunne.”

Reeds in de negentiende eeuw wordt het Europese antisemitisme geïmporteerd in de Arabische wereld. Google maar eens op de ‘Damascus affair’. Met het succes van het zionisme dat de nationalistische pan-Arabische aspiraties van de zich onder het koloniale juk uit worstelende volken van de Maghreb en het Midden oosten een flinke knauw toebrengt, raakt dat antisemitisme onlosmakelijk vervlochten met het antizionisme.

In elk boekstalletje van Caïro kun je Hitler’s Mein Kampf verkrijgen, in het Arabisch. Samenzweringstheorieën over Joden die de wereld beheersen, achter 9/11 zitten en zelfs het water uit de kraan tegenhouden als er weer eens een leiding breekt, zijn in de islamitische wereld gemeengoed. Satirische cartoons over Israël doen niet onder voor de spotprenten van de nazi’s.

In 2003, voor een top van de Organisatie van de Islamitische Conferentie zei Mahathir Mohammed, voormalig president van Maleisië:

“[T]oday the Jews rule the world by proxy. They get others to fight and die for them. They invented socialism, communism, human rights and democracy so that persecuting them would appear to be wrong so they may enjoy equal rights with others. With these they have now gained control of the most powerful countries. And they, this tiny community, have become a world power.”

Het antisemitisme en antizionisme zijn in het hedendaags denken van moslims zodanig met elkaar verweven, dat je het niet van elkaar kunt scheiden. Je kunt dus niet, zoals Bart Voorzanger doet, het antisemitisme onder moslims simpelweg reduceren tot antizionisme. “O dus eigenlijk zit er geen kwaad bij”. Nee, er zit juist wel kwaad bij: dat antizionisme heeft hele giftige vormen aangenomen, en dat moeten we niet bagatelliseren.

Je moet het juist des te krachtiger van elkaar scheiden: kritiek op Israël, zelfs fundamentele kritiek, prima; maar van Joden als zodanig blijf je af.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#5 Peter

Niet zo zeuren a.u.b. Als een “chazan” met een oerhollandse voornaam op een islamitische basisschool kan werken is er nog hoop. Blijkbaar zijn er grenzen oover te steken.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#6 Jos de Andere

Hoezo “het islamitisch antisemitisme”? Je moet gewoon vragen: wat doen we met het antisemitisme? Het oude archaïsche antisemitisme is hier nog springlevend hoor, ook bij us christelijke Nederlanders. Simpelweg omdat het filosemitisme ook een vorm van antisemitisme is. En zelfs joden kunnen antisemieten zijn, zoals figuren als Gidi Markuszower. Iedereen die een jood apart behandeld, een aparte status geeft, aparte rechten, aparte plichten, etc., die niet voor anderen gelden, is een antisemiet. Ergo, als ik ‘kenkermoslim’ en kenkerkaaskop’ roep, om maar wat te noemen, dan is er niets aan de hand. Maar zodra ik ‘kenkerjood’ roep zijn de hysterische koppen in de media niet te tellen en komt het CIDI weer met een alarmistisch ‘rapport’ aan. Kijk, en dat is dus ook antisemitisme.

Overigens zijn niet “de Duitsers” schuldig aan de Holocaust, maar eeuwen van christelijke jodenvervolging, die heeft dat mogelijk gemaakt. Mensen die nu spreken over de “judeo-christelijke cultuur” moeten direct onvrijwillig opgesloten worden in een kliniek, want dat roepen nadat er meer joden uit Nederland naar vernietigingskampen zijn gedeporteerd dan België en Frankrijk bij elkaar, zijn een gevaar voor de samenleving.

Jan Blokker had gelijk toen hij stelde dat “na de Tweede Wereldoorlog is het jodendom in de christelijke wereld vrijwel heilig verklaard en geen volk dat in die processie zo hard vooroploopt als de Nederlanders.”

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#7 Tjerk

JdA: “Iedereen die een jood apart behandeld, een aparte status geeft, aparte rechten, aparte plichten, etc., die niet voor anderen gelden, is een antisemiet.”

Juist ja. Is iedereen die vindt dat blanken het superieure ras zijn en daarom meer rechten hebben dan niet-blanken dan ook een blankenhater?

Tot het einde van de Tweede Wereldoorlog voelden veel Japanners zich superieur aan andere volken, rassen en culturen. Waren dat dan anti-ipponieten?

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#8 EvdB

“Is het denkbaar dat we de uitingen waarom het gaat toch vooral moeten zien als protest tegen de onderdrukking van geloofsgenoten door de staat Israël?”

Ik denk dat je over het hoofd ziet hoe die staat Israël er kon komen zonder dat er een Palestijnse staat kwam, hoewel die er volgens het delingsverdrag van 1947 had kunnen zijn. De Arabische moslims zaten anno 1947 al vol jodenhaat. De Palestijnse leider al-Husseini, de grootmoefti van Jeruzalem, had een jodenhaat die werkelijk rabiaat was. De straat dwong de leiders (koning Faroek, koning Abdallah…) ten oorlog.

De jodenhaat van moslims lijkt me ouder dan de staat Israël. De gebeurtenissen van 1948 werkten als een rode lap op een stier die al lang dol was.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#9 Tjerk

EvdB: die jodenhaat in de Arabische staat had natuurlijk niets van doen met de zionistische aspiraties om een Joodse natiestaat te stichten in een gebied dat in meerderheid werd bewoond door Arabieren (en dus noodzakelijk hún nationale aspiraties in de wielen reed), of met het gegeven dat Joodse landbouwcoöperaties landbouwgrond opkochten van feodale landeigenaren en de Arabische pachters van de huis en haard verdreven, hm?

Doe eens niet zo naïef. Het was niet louter Jodenhaat die de Arabieren dreef. Lees Ze’ev Jabotinsky nog maar eens, die in 1923 (!) reeds voorspelt waarom het wel op een gewapende strijd moet uitlopen: omdat, zo zegt hij, geen enkel volk het pikt als je hun land onder hun neus vandaan kaapt. Dat is de geestelijke voorvader van de huidige Likoed die dat schrijft.

En dat de ziedend antisemitische Arabische straat de leiders (Faroek, Abdallah) ten oorlog dwong, lijkt me aperte nonsens. Vanaf de ‘Camp David’-Akkoorden (1978/79) tot op de dag van vandaag is de straat er niet in geslaagd om Egyptische leiders ertoe te dwingen om oorlog te voeren tegen Israël. Voor Jordanië geldt dat nog ietsje langer. Het lijkt me dus sterk dat het ‘de straat’ was die Faroek van Egypte en Abdullah van Jordanië dwong tot oorlog.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#10 pedro

@8: de jodenhaat dateert al van voor er moslims waren en heel lang hebben de moslims joden beschermd tegen de jodenhaat van de christenen. Maar ook dat zijn allemaal weinig nuttige constateringen, als we willen gaan kijken hoe we huidige problemen op kunnen lossen (tenzij het de bedoeling is die problemen lekker voort te laten sudderen).

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#11 Kees Flodder

Ik weet niet of die haat op lossen is. Wel ben ik van mening dat we er uiterst correct mee om moeten gaan en lui die er mee betrapt worden moeten straffen en verplicht naar het Anne Frank huis moeten sturen o.i.d. Maar het probleem geheel oplossen is denk ik niet reeel, alleen al gezien het feit dat het zo’n verschikkelijk oud fenomeen is.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#12 bookie

Wat een idioot stuk. Israël als de agressor zien in de oorlogen tegen de Arabische Liga, hoe ziek kan je zijn.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#13 Jos de Andere

@7 Tjerk “Juist ja. Is iedereen die vindt dat blanken het superieure ras zijn en daarom meer rechten hebben dan niet-blanken dan ook een blankenhater?”

Nee, dat zijn mensen die blanken superieur vinden en vinden dat die meer rechten hebben dan niet-blanken. Of zij vervolgens alle niet-blanken haten, is nog niet duidelijk. Mocht dat wel het geval zijn, dan zijn zij nog steeds geen antisemieten, maar niet-blankenhaters. En Japanners hebben óók niets met antisemitisme te maken.

Anti = tegen, semiet = jood en Arabier, van de volkeren die allebei een semitische taal spreken.

De kern van het antisemitisme is dat de jood altijd als een Ander wordt gezien, die anders/apart behandeld moet worden. Na WO2 was dit voor de christenen (natuurlijk) niet meer salonfähig. Toen is het filosemitisme ontstaan, het tegenovergestelde dus, maar in de kern nog steeds het hetzelfde. het put uit dezelfde bron. Inmiddels heeft de haat zich verlegd naar moslims.

@8 Bingo! Daar wordt de moefti weer uit zijn graf gereden. Welnu, als dat een “bewijs” zou moeten zijn van antisemitisme bij moslims, waarom hoor ik dan nooit meer dezelfde haatpraat tegen de Duitsers, want Hitler was een Duitser. Dus een Europeaan, net als wij. Kijk, als je om die redenen het antisemitisme wil bestrijden, begin dan bij jezelf en je eigen zogenaamd beschaafde cultuur.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#14 Tjerk

JdA: “semiet = jood en Arabier, van de volkeren die allebei een semitische taal spreken”

Juist ja, het was de antisemietenbond om de taal te doen. Wat een historische inzichten ontluiken zich hier. Baarlijke nonsens natuurlijk. Toen Jodenhaters zichzelf schaarden onder de banier van het anti-semitisme had dat geen betrekking op de taal, maar op het ras en de cultuur van Joden. Niemand die zich in 1884 of 1920 of 1945 als ‘antisemiet’ bekend maakte, had daarbij bovendien de Arabieren voor ogen. Heinrich Himmler heeft nota bene nog een moslimleger op de Balkan opgericht, en de nazi’s spendeerden honderdduizenden rijksmarken om propaganda te laten maken in de Arabische wereld. ‘Anti-semiet’ betekend nooit ‘anti-Arabisch’. Dat is een gelegenheidsbetekenis die er de laatste jaren aan wordt gehecht. Historisch is het quatsch.

Mijn voorbeelden van blanke en Japanse supremacisten tonen aan dat jouw logica nergens op slaat. En dan doel ik op de logica dat een filosemiet of zionistische zeloot eigenlijk een antisemiet is, omdat hij Joden “apart behandeld, een aparte status geeft, aparte rechten, aparte plichten, etc., die niet voor anderen gelden.”

In Zuid-Afrika gaven blanken aan zichzelf een aparte status, aparte rechten, en een aparte behandeling. Dat was het wezen van de Apartheid. Volgens jouw logica waren die blanken dus anti-Kaukasisch. Temeer omdat ze blanken die opkwamen voor de rechten van de ‘zwartjes’ als volksverraders beschouwden (zoals Markuszower Joden die het opnemen voor de Palestijnen als volksverraders en ‘verachtelijke joodjes’ beschouwt).

Als jij dus wilt betogen dat filososemieten en zionistische fanatici eigenlijk verkapte antisemieten zijn, zul je daar betere argumenten bij moeten verzinnen. Maar het is leuk geprobeerd.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#15 Tourmalin

U bent gelukkig niet anti-antisemiet. Meer gewoon recht voor zijn raap anti-semiet. Echt een stoere 2011 Europeaan, waar we trots op kunnen wezen.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#16 Jos

Antisemitisme moet net als andere vormen van racisme bestreden worden. Het doet er niet toe wie zich er aan schuldig maakt en welk motief hij of zij heeft. Wat mij stoort is het misbruik dat sommigen maken van antisemitische uitingen. De een gebruikt het om een hele bevolkingsgroep op religieuze gronden te discrimineren en uit te sluiten. De ander gebruikt het om de aandacht af te leiden van de misdadige politiek van Israël. Wat we moeten doen met “islamitisch” antisemitisme? Het “islamitisch” weglaten en verder alle discriminatie aanpakken zoals het hoort. En verder misbruik aan de kaak stellen. Discriminatie is al erg genoeg, er misbruik van maken is schandalig.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#17 sander_1583

Boekie heeft gelijkt, Wat een idioot stuk. Israël als de agressor zien in de oorlogen tegen de Arabische Liga, hoe ziek kan je zijn.

Nuance zoekende;

Ik vind het jammer dat bij SP GL en PVV veel mensen zitten die polariseren in dit conflict

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#18 pedro

Wat een idioot stuk. Israël als de agressor zien in de oorlogen tegen de Arabische Liga, hoe ziek kan je zijn

Huh? Waar staat dat in het stuk?

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#19 sander_1583

Letterlijk staat dat er niet, anders zou je de vraag ook niet stellen.

een quotje; Ons anti-antisemitisme maakte ons blind voor de oorlogsmisdaden van Joodse milities, blind voor de arrogantie van de Israëlische politiek.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#20 pedro

@19: Het valt moeilijk te ontkennen, dat joodse milities (en zelfs het IDF) ook oorlogsmisdaden hebben begaan, net als de PLO, Hamas of Jihad. dat is gewoon de realiteit. De oorlogsmisdaden zijn niet door een kant alleen begaan. En waarom zou de Israëlische politiek niet als arrogant beschreven mogen worden? We noemen de PLO toch ook gewoon een corrupt zooitje, en Hamas een terroristische groep. Daarmee vergeleken is de benoeming als arrogant nog een heel nette benaming voor het naast zich neerleggen van allerlei VN resoluties, bijvoorbeeld.

  • Vorige discussie