Afgezien van een paar mensen die moeten werken, bedelen of vechten om in leven te blijven, is de wereldbevolking momenteel te verdelen in twee groepen: mensen die onder een steen leven en mensen die Twitteren. Twitteraars houden elkaar in SMS-lengte op de hoogte van hun belevenissen. Saai? Nee! Maxime Verhagen doet het ook. Dus.
In een aardige column in De Pers van 36 uur geleden probeert Mark Koster het fenomeen te begrijpen. Wat bezielt de Twitteraar? Legitieme vraag, maar hij valt nogal zwaar op de tenen van de community.
Zo reageert een Twitteraar: “Twitter is nogal sociaal en lijkt een beetje op een kroeg. (…) Jullie hebben er totaal niets van begrepen en trekken conclusies die je na een paar uurtjes Twitteren echt niet kunt trekken.”
Die kroeg is een goede vergelijking: daar kun je na een paar uurtjes ook concluderen dat je geen bartype bent.
Koster ging zelf ook Twitteren en botste meteen tegen de grens van 140:
Mark Koster snapt het niet. De beperking van 140 karakters noopt tot oneliners (en het gebruik van woorden als ‘nopen’, maar dat terzijde) en die glijden makkelijk naar binnen bij onze overprikkelde hersens. Het succes zit ‘m in die hapklaarheid. Oneliners werken overal: wie zit er te wachten op een genuanceerde beschouwing over de islam? Een beetje politicus heeft genoeg aan 140 karakters.
Ondertussen is Koster aan het acclimatiseren. Hij vraagt zich af hoe de kastelein zijn rekeningen betaalt, hij wordt besnuffeld door grommende kroegtijgers en ja, hij begint zich zelfs al een beetje thuis te voelen. Zou hij er morgen weer zijn?
Reacties (15)
The only problem
with Haiku is that you just
get started and then
Twitter is nogal sociaal en lijkt een beetje op een kroeg.
Het begint me duidelijk te worden wat het probleem van de wereld is: we worden geregeerd door dronkenlappen en oneliners. En dan staat iedereen ook nog verbaasd dat de nuance verdwijnt. Dat het begint te stinken.
En ik begin mijn eigen tekortkomingen in het politiek-maatschappelijk proces ook te zien: ik hou van een wijntje bij een goede maaltijd in goed gezelschap zonder dronken te worden en het interesseert me dan geen reet wat de rest van de wereld er van vindt dus ik deel het ze ook niet mee.
Ik twitter niet en drink matig.
Ik ben een outcast. A-sociaal!
Tekortkoming?
Het zal me de reet roesten.
@bullie
Fraaie omschrijving van twitter in een haiku.
Waarom denken veel mensen toch iedere keer weer dat als een groep zich op iets nieuws stort, ze alle andere dingen laten vallen?
Uit mijn hoofd:
http://politiek.twittergids.nl
Ik hou van leven onder een rots het is daar prettig, rustig en koel. Ik heb het wel begrepen; miljoenen mensen leven in ontkenning door te denken dat hun leven interessant genoeg is om te delen met de wereld.
Die beperking van 140 karakters beperkt ook de kosten van participatie. Ik weet zeker dat mensen niet wollige lulverhalen kunnen houden over de meest uiteenlopende onderwerpen. Die garantie maak het prettiger in gebruik dan vrijwel alle andere gespreksvormen waar mensen met teveel tijd veel van jou tijd kosten.
twitter is zeau koel.. *kuch*
Ik maakte laatst een opmerking over Twitter tegen enkele tieners/vroeg twintigers en werd toen glazig aangekeken: Twitter?
Het fenomeen gelijk van mijn ‘ooit wellicht te doen’-lijstje geschrapt.
@Steeph
Waarom denken veel mensen toch iedere keer weer dat als een groep zich op iets nieuws stort, ze alle andere dingen laten vallen?
Omdat tijd gelimiteerd is. Als je je dus op iets stort moet er iets anders afvallen.
ALLE andere dingen is weer wat anders.
Het stukje van Koster was erg leuk ja!
Elkaar in de ogen kijken, dat heeft gewicht. Al het andere speelt zich af in de marges.
@steeph ik moet eerlijk zeggen dat ik msn (adium) bijna nooit meer aan heb staan en minder weblogs bezoek sinds twitter. Dus op zich laat ik wel wat vallen. Dev raag is of dat erg is, en de vraag is of dat tijdelijk is.
Bij mij is het toch vooral de TV die het moet ontgelden.
@steeph ja, die gaat inderdaad al bijna helemaal niet meer aan. behalve om samen met andere tweeps #widm te kijken (morgen weer!) ;-)
Heee, jullie quoten mijn kroegcommentaar. Leuk, maar jullie halen wel ff de essentie van mijn punt eruit met de (…). Je kan dan wel conclusies trekken of je wel of niet een bartype bent, maar niet meteen een oordeel velgen over de mensen in de kroeg.
Daarnaast: hoezo hebben Twitteraars lange tenen als je een scherp aangezette discussie van scherpe repliek wordt voorzien?