Ik heb natuurlijk van het boek en het hoorspel gehoord, maar veel meer weet ik eigenlijk niet van de originelen. Hoewel het idee van een verfilming mij erg leuk leek, hield ik mijn hart vast bij het horen van de namen Steven Spielberg en Tom Cruise. Helaas bleek mijn vrees gegrond.
Het verhaal valt in feite vrij kort weer te geven. Ray Ferrier (Tom Cruise) gaat een normaal weekend tegemoed. Zijn ex-vrouw (Miranda Otto) brengt hem zijn kinderen Robbie (Justin Chatwin) en Rachel (Dakota Fanning), die een hekel aan hem hebben. Op eens steekt er een onweerstorm op en slaat de bliksem meer dan twintig keer in op dezelfde plek, zonder dat er een donder te horen valt. Na de bliksem werkt opeens niks electrisch meer en als Ray bij de inslagplaats gaat kijken begint opeens de grond te bewegen en duikt er een immense machine uit de grond op. Die machine begint vrijwel gelijk om zich heen te schieten en de rest van de film probeert Ray zijn kinderen bij hun moeder in Boston te krijgen en niet dood te gaan.
En dat brengt me bij Punt 1 van mijn commentaar. Waarom wil hij de kinderen naar Boston brengen? Ok, Rachel zeurt om haar moeder maar een grote stad is nog wel het minst veilig.
Daarvanuit kan ik meteen door naar Punt 2. Rachel. Ik heb nog nooit van mijn leven zo´n verwend, irritant en panisch kind gezien. Ik kan niet met zekerheid zeggen hoe vaak ik heb gewild dat iemand haar voluit met gebalde vuist midden in haar gezicht zou slaan in de hoop dat ze haar mond zou houden, maar het loopt in de tientallen. Jammer genoeg, kan ik wel verraden, gebeurt het nooit. Dat had de film meteen een heel stuk beter gemaakt.
Mijn grootste punt van commentaar is echter het onrealisme van een flink deel van de film. Meteen in het begin staat Ray tussen een menigte mensen die beschoten worden door de aliens. Iedereen om hem heen sterft, maar hij wordt elke keer net gemist. Ik snap dat hij de held is, en één of twee keer kom je er ook wel mee weg, maar meneer Ferrier weet zichzelf vele malen binnen het schootsveld van een alien te manoeuvreren en wordt nooit geraakt. Nog een voorbeeld? Hij weet een auto te bemachtigen die nog wel rijdt, wat trouwens op een redelijk realistische manier wordt afgehandeld. En wat doet hij vervolgens met die auto? Hij gaat de snelweg op. Een snelweg die helemaal vol staat met gestrande autoâ??s. Maar gelukkig is er precies een baan vrij tussen alle auto’s. Nog een voorbeeld? Een vliegtuig stort neer, wat op zich niet onlogisch is. Het onrealistische zit hem in het feit dat het vliegtuig neerstort op het huis waar Ray met zijn kinderen inzit en niemand zelfs maar gewond raakt. In feite horen ze alleen een hoop lawaai en schud de grond een beetje, pas als ze de volgende dag wakker worden en naar buiten gaan zien ze dat er een vliegtuig op het huis is neergestort. En zo zou ik nog wel even door kunnen gaan.
Dit alles komt nogal negatief over. Dat is op zich misschien niet helemaal terecht. Het is een typische Spielberg film. Het ziet erg allemaal geweldig uit, het is spannend, er gebeurt een hoop. Alleen het verhaal is zo onrealistisch als een roze dinosaurus. Als je gewoon een hoop spektakel wil en er niet over na wil denken waarom die ontploffingen op het scherm gebeuren, dan is dit een goede film voor jou. Als je iemand bent die een bloedhekel aan overduidelijk onlogische verhalen heeft dan zou ik me de ergernis besparen.
Als afsluiting heb ik nog een aanrader. Ik kan helaas niet teveel verraden, want dan zou ik de voor mijn doen al vrij hoge spoiler count van dit stukje nog verder verhogen, maar vlak voordat de film afgelopen is, loop de zaal uit. Sta op, sluit je ogen en oren en loop op de tast naar de uitgang. Er bestaat een zeer realistisch gevaar dat je anders misschien bloedende oren en ogen krijgt. Ik kreeg dat in ieder geval wel van het afschuwelijke einde van deze film.
In de bioscoop: Draait sinds 30 juni.
P.S. Er kwam een stuk meer frustatie uit dan ik me kon herinneren. Ik begon deze review met een idee dat de film behalve het verhaal wel aardig was. Hoe meer ik typte hoe meer frustratie weer terugkwam. Verdringen is een kunst.
Reacties (23)
Mijn excuses voor lange hiatus, blijkt een maand geleden te zijn. Ik ga niet meer zoveel naar de film en heb ook niet zo’n zin om stukjes te schrijven de laatste tijd. Komt nog bij dat ik eigenlijk alleen stukjes wil maken als de film minder dan een week oud is (of hij moet heel geweldig zijn). Deze zat op het randje maar heb mezelf schop onder de kont gegeven.
Fijn, HardTrack, eindelijk gelegenheid om ook wat over die film te zeggen.
Je kritiekpunten zijn meer dan terecht (de zeurderige meisjes van Spielberg worden iedere film erger; deze Rachel is nog weer erger dan dat kutkind uit Jurassic Parc).
Maar er vallen ook goede dingen te zeggen. Zelf vond ik de gedeeltes waarin MENSEN een gevaar vormen voor de tegenstanders bijzonder beklemmend EN overtuigend. Op die momenten, ik zal ze niet verklappen, stapt Spielberg over zijn eigen mierzoete schaduw heen. Die scenes doen denken, ook qua cameravoering, aan Schindler’s List (er zitten diverse duidelijke verwijzingen naar die film). Niet zo gek, want de cameraman van beide films is dezelfde.
Mijn advies is: je moet ‘em gezien hebben (dit is een klassieker, of je het nu leuk vindt of niet). Ondanks de terechte kritiekpunten blijft er genoeg over om voor te gaan kijken. Het openingsuur is ondanks ongeloofwaardige elementen een rollercoaster van jewelste. Enne, als je films met ongeloofwaardige scenes wil verbieden hef je nagenoeg alle actiefilms op.
Ik kon pas kiezen uit war of the world en sin city, ik ben steeds blijer dat ik voor sin city gekozen heb.
Het boek is trouwens erg leuk. Vooral als je bedenkt dat het geschreven is in een tijd toen er nog geeneens vliegtuigen waren.
Seconded! Ieder voor het verbieden van actiefilms hand opsteken!
Ik zat op de stoel in de bios te hopen dat een alien dat kind aan stukken zou rijten. Helaas…
Verder ben ik het niet helemaal eens met je kritiek betreffende geluk. De film volgt een overlevende, en aangezien alle overlevenden het ehm… overleeft hebben hebben ze allemaal geluk gehad.
Het is een beetje hetzelfde om een film te bekritiseren waarin één iemand een vliegramp overleeft en vervolgens weken in de jungle moet doorbrengen door te zeggen dat ook die persoon dood had moeten gaan.
Wat betreft de snelweg: Als je motor opeens uitvalt is het eerste wat je instinctief doet de auto aan de kant van de weg zetten. De kans dat er in het midden ruimte is om door te rijden is zeker wel aanwezig. Wat ik auto-technisch dan wel weer interessant vond is dat zijn bak, op tien meter naast de neergestorte Boeing wel gewoon weer startte (raampjes intact) en dat er blijkbaar een bulldozer langs was geweest om de baan vrij te maken van rotzooi :-)
Ha, grappig om te zien dat iedereen Spuyt’s mening over “dat kutkind” deelt. Eigenlijk ergerde ik me in de bios eerlijk gezegd meer aan zijn verwensingen desbetreffende het kutkind in kwestie dan sec aan het kutkind ;-)
Oh ja, roze dino’s zijn best mogelijk, we weten hun kleur niet.
Ik vond hele andere dingen ongeloofwaardig dan jij. En ik vond het begin en eind juist briljant (je hebt het neem ik aan over het slot dat uitgesproken wordt door Morgan Freeman), omdat dat nu juist de gegevens zijn die ook het boek zo sterk maakten (voor een SF uit die tijd dan).
@spuyt12
Ik snap dat hij een overlevende is en dat hij het daardoor overleeft heeft, maar hij doet zoveel stomme dingen dat ik het feit DAT hij het overleeft heeft gewoon niet kan accepteren.
Als een film begint met iemand die een vliegtuig ramp overleeft, dan kan ik dat accepteren als een gegeven. Als we zien dat diegene precies naast de ontploffing zat en na dat overleeft te hebben naar voren rent waar de deur net naast hem open vliegt, etc. Dan kan ik het niet meer accepteren.
En over die snelweg. Je hebt helemaal gelijk. Maar hoe komt het dan dat hij ook hele stukken over de vluchtstrook rijdt? En in feite voortdurend van links naar rechts zwenkt? Er is steeds net een pad op een reis van minstens enkele tientallen kilometers?
En inderdaad die auto naast dat vliegtuig was ook geweldig. Ik zei toch dat ik nog wel even door kon gaan?
@Think Tank
Roze dino’s: Je hebt helemaal gelijk, maar je moet toch toegeven dat het niet echt realistisch overkomt?
En het begin vond ik ook erg goed. Voor mij ging het mis toen ze de snelweg opreden. En het einde had ik het vermoeden van dat het uit het boek kwam en ik vind het zwak, maar voor die tijd wel ok. Waar ik me nog meer aan ergerde was de aankomst in Boston (met mams enzo).
Zwak? De afloop is juist super-origineel! Zonder het nu te verraden: tenminste niet voor de hand liggend en niet in Independence Day “wij technologische achtergebleven mensheid winnen het zomaar even van super-advanced-aliens” stijl.
Superorigineel misschien wel, maar niet erg slim. Kan inderdaad niet teveel zeggen, maar even dit: ze plannen dit al een poos, bereiden het ontzettend goed voor EN ze zijn al op de aarde geweest (ze hadden die machines begraven). Maar nu op de een of andere manier worden ze hierdoor verslagen? En waarom pas na een paar uur? Die aliens die in die boerderij rondliepen hadden nergen last van… Ik geloof dat ik nu alles gezegd heb zonder iets te verraden.
Wat een bullshit het einde van de film is al eeuwen bekend. Daar kunnen we dus rustig over praten.
De virussen/bacteriën van de aarde zijn tegelijkertijd het meest briljante en het meest tenenkrommende van de film.
Het is erg origineel en plaatst de mens niet op een voetstuk, maar tegelijkertijd wel heel erg ongeloofwaardig zoals Hardtrack zegt.
Op dit moment maken wetenschappers zich op de aarde zich al druk over het meenemen van bacteriën NAAR Mars.
Nog een leuke. Zijn die aliens sadisten ofzo? Waarom de aarde niet 10000 jaar geleden al gekoloniseerd? Ze waren er toen al om die machientjes te begraven, en het scheelt nogal wat rommel (Er zijn ook weer zoveel machines dat we er wel eentje gevonden zouden moeten hebben).
En blijkbaar zien ze de mens toch als gevaar, want gewone dieren laten ze met rust.
Als ze (spielberg) die machines gewoon uit de ruimte hadden laten komen waren er een stuk minder scriptproblemen. Maar ze wilden denk ik zo nodig origineel zijn.
Ik ga nog maar zelden naar de bioscoop. The lord of the rings III was de op een na laatste. Onlangs kreeg ik een bioscoopbon en dacht:”War of the Worlds”
Stomme keus dus!
Indien ik bon gebruikt had om mijn gat mee af te vegen, was hij nuttiger besteed.
Voor de liefhebber de tekst van het originele boek uit 1898 :
http://www.fourmilab.ch/etexts/www/warworlds/warw.html
Spielberg is al langer bekend met het fenomeen van niet op aarde kunnen levende aliens. E.T. immers gaat ook dood door onze luchtsamenstelling. Maar E.T. dateert natuurlijk weer ruim NA het boek, het hoorspel en de eerste film.
Wat een nadeel is aan deze versie van War of the Worlds: dit soort plotlijnen wordt nauwelijks uitgewerkt. Het komt maar heel zijdelings voorbij aan het einde. Als je niet oplet, heb je het gemist!
En dan nog even dit: zaten ze nu wel of niet begraven in de aarde (waar ze trouwens geen last hebben van luchtsamenstelling)? Je zag op het filmpje van die CNN-verslaggeefster dat die dingen de grond in werden geschoten, tijdens de blikseminslag. Wat wel zo is: dat was iets heel kleins, terwijl dat de monsters heel groot bleken te zijn. Al met al vond ik ook dat een onduidelijke, snel afgewerkte plotlijn.
Tenslotte: vonden jullie die auto-scene, bootscene en lijkendrijfscene ook niet het beste? Kortom, zijn het niet juist de mensen die afschrikwekkend zijn in de film? Bij die paniek en woede kon ik me tenminste veel meer voorstellen dan die aliens, en daardoor vond ik dat wel beklemmend.
De lijkendrijfscene vond ik eigenlijk lachwekkend. Eerst 1 lijk, daarna opeen tientallen.
Het idee was geloof ik dat de machines er al lagen, maar de aliens via de bliksem kwamen. Wat mij altijd ergert is niet dat er gaten in zitten, dat valt soms niet te voorkomen en ik ben best bereid een en andere te negeren. Waar ik altijd pisnijdig om wordt is als er duidelijk absoluut niet over is nagedacht en ik binnen twee minuten een vele malen beter verhaal kan verzinnen.
@Camera Obscura
De lijkendrijf scene vond ik wel grappig, maar de bootscene was afschuwelijk. Het klopte van geen kanten. In de eerste plaats: waarom willen de mensen met die boot? Hij gaat naar Boston en in de grote steden zijn juist meer van die dingen. Je kan zelfs aan de horizon er een zooitje door de stad zien banjeren. En als er achter je zo’n ding opduikt gaat toch geen enkel mens juist die boot op? Het is toch zonneklaar dat dat het eerst doel zal zijn zodra ze dichterbij komen? Een alien kan kiezen tussen een voor een mensen dood schieten of de boot lek schietem en er een keer honderden doden. Trouwens, dat ze ze een voor een neerschieten slaat toch ook nergens op? Killing humanity one human at a time? Dat is hun grote plan?
Edit: Ik vind dit trouwens ook geen klassieker. Het boek en het hoorspel zijn klassiekers. Verfilmingen van zijn alleen klassiekers als ze het origineel benaderen. Faalt de film miserabel in, ergo geen klassieker. Voor klassiekers gelden strengen eisen die deze geen van alle zelfs maar benadert.
@camera: het gaat om bacterien die in de lucht en de grond zitten.
Weet niet of in het boek de machines al in de grond zaten. Er zijn vast mogelijke verklaringen voor die tactiek maar die worden in de film niet gegeven.
Beste moment in de film: Cruise die Tim Robbins vermoordt. Realistisch in die situatie en erg on-Spielbergiaans.
@TT: Dat verraste mij inderdaad ook.
Uit het blote hoofd (En het is meer dan 10 jaar geleden dat ik het boek gelezen heb) komen de beessies van mars, en nemen ze alles in één keer mee. In het boek gebruiken de aliens lasers totdat de mensen doorhebben hoe ze de aliens kunnen doden. (Met artilerie…) Vanaf dat moment gebruiken de aliens gewoon gifgas. Niet één voor één mensen doden, gewoon gifgas granaten.
Briljant verzonnen voor die tijd. (De eerste gifgas granaten werden toen namelijk net uitgevonden)
Nou heb ik gisteravond deze film gezien en ik moest er even op terug komen…. WAT EEN KUTFILM!!!
Er zitten een paar hele goede scenes in… (De kelder, het moment dat de eerste marsman uit de grond komt, mensen die vechten om een plekje bij de boot, danwel auto)
Maar hoe kunnen die kinderen zo irritant zijn! Al na een kwartier had ik het er voor over om de mensheid afgeslacht te laten worden als die kinderen dan ook maar dood gingen!
En ik kreeg ook niet het gevoel dat de wereld “verloren” was. Toen ik 28 days later keek had ik echt het idee dat de wereld gewoon vergaan was. Maar hierbij niet. Het was een beetje een zooitje, maar dat was het dan ook wel.
Helemaal tenenkrommend: De wijk waar de moeder woonde was nog helemaal intact!!! En opeens hield die zoon van zijn pa!
Eigenlijk kort samengevat: Alle scenes waar de kinderen geen rol in hadden waren leuk.
Join the club. Dat vond ik nou ook!
Hehe…
Arhg, zo te zien hebben we weer link/referer spam…
Verwijder ze dan! Doe ik ook… Als het echt de spuigaten gaat uitlopen zoeken we een technische oplossing.