COLUMN - Weer een Tweede Kamerlid dat vroegtijdig vertrekt en weer de muitende meute die schreeuwt dat de vuile profiteur nu lekker van zijn wachtgeld gaat zitten genieten. En dat terwijl wachtgeld essentieel is voor een beetje normale werking van de democratie.
Stel: je overweegt actief te worden in de politiek. En dan niet alleen maar lid en een beetje rommelen in de lokale afdeling. Nee, echt je bevlogenheid inzetten om de wereld net iets beter te maken en dus gaan voor een zetel in de Tweede Kamer. Dan moet je natuurlijk eerst even een paar jaar zwoegen op lokaal niveau. Vaak ook nog een gemeenteraadszetel bezetten om wat ervaring op te doen. Meters maken heet dat. Niet alleen om te begrijpen hoe de politiek nou werkt, ook omdat de partij wil weten wat ze in huis heeft voor ze je een kandidaat voor de Tweede Kamer maken.
Je hebt er dus al een paar jaar verwaarlozing van je gezin op zitten en een ton aan saai papier verwerkt als je dan eindelijk op de echte lijst komt en mogelijk gekozen wordt.
Dan begint het feest pas echt. Vanaf dat moment is iedere journalist tegelijk je vriend en je vijand. Voor je het weet heb je met al je goede bedoelingen iets verkeerds gezegd of een uitspraak van de partij van tien jaar geleden tegengesproken en staat er een verwilderde vent met een roze plopkap voor je neus.
Iedere ochtend als je wakker wordt en de iPad openslaat, hoop je dat je niet ineens het nieuws bent zonder dat je daar zelf op had aangestuurd.
In de tussentijd moet je eindeloos veel dossiers doorwerken en stemmingen bijwonen van wetsvoorstellen waarvan het gros van de Nederlanders geen flauw benul heeft. Maar welke wel nodig zijn om de scheepvaart gaande te houden, te voorkomen dat er verkeerde medicijnen op de markt komen, er in de toekomst genoeg bejaardenhuizen zijn en voldoende ruimte voor een unieke vleermuizensoort is.
Het privéleven is zo goed als verdwenen en je eigen kinderen zie je hooguit in het weekend. Als je huwelijk het al overleeft. Dagen van twaalf uur zijn heel normaal. En saaie debatten van vijf uur of meer uitzitten ook.
Verder word je door iedereen die niet jouw gedachtengoed aanhangt uitgemaakt voor rotte vis (of andere moderne varianten in het taalgebruik), krijg je bij een beetje uitgesproken mening als snel doodsbedreigingen plus politiebescherming en ga je je afvragen of jouw idealen überhaupt ooit via de Tweede Kamer te verwezenlijken zijn. Het lijkt er meer op dat alleen hele kleine puntjes gescoord kunnen worden.
En dan op een dag dat het je allemaal wat zwaar valt, maak je de fout door met een glaasje teveel op een verkeerde tweet de wereld in te sturen. Een mediastorm van ongepaste omvang is het gevolg en de partij ziet geen andere manier dan jou te wippen om te voorkomen dat de imago-schade te groot wordt.
En stel dat er dan geen wachtgeldregeling zou bestaan. Dan zit je dus zonder inkomsten. Een Tweede Kamerlid is geen werknemer met ontslagbescherming. Eigenlijk is het gewoon een kleine zelfstandige. Geen recht op WW dus. Daar is het wachtgeld voor.
Zou u beginnen aan een “carrière” als politicus zonder enige regeling om het enorme afbreukrisico op te vangen? Ik niet. Een wachtgeldregeling is gewoon absoluut noodzakelijk.
Oh, en dan nog even over de hoogte van de vergoeding. Ja, die is hoog. Kan misschien een klein beetje lager. Maar niet veel. Omgerekend naar de uurprijs is het een redelijke vergoeding. Veel lager en een groot deel van de capabele kandidaten haakt af. If you pay peanuts, you get monkeys.
Of ze worden omkoopbaar. En minder/korter wachtgeld maakt het aantrekkelijker om tijdens het politieke werk vast bezig te zijn met het naar de mond praten van een bedrijf waar je graag terecht wilt komen.
En begin niet over dat ze maar wat over moeten hebben voor hun idealen. Laten we dan gelijk ook artsen maar het minimumloon geven.
Kortom, stop met zeuren over wachtgeld en beloning voor Tweede Kamerleden. Help liever mee de werking van de Tweede Kamer transparanter te maken en te zorgen dat echte visie en lef weer gewaardeerd worden.
Reacties (78)
Dat was 30 jaar geleden zo ja, tegenwoordig is politicus worden geen roeping meer maar gewoon een carriere keuze.
En daarmee is bijstand gewoon voldoende omdat als een werknemer ontslag neemt hij/zij ook geen WW krijgt.
Wachtgeld vervangen voor WW en als je zelf opstapt dan gewoon bijstand, net zoals de rest van Nederland.
@1: Je bent geen werknemer en kan dus ook geen ontslag nemen.
En verder kan je heel veel kanttekeningen zetten bij de vrijwilligheid. Maar ik neem aan dat jij (als je al werknemer bent) vrijwillig bij de eerste de beste fout die je op jouw werk maakt tegen je baas sorry zegt en zelf ontslag neemt?
De vergelijking met gewoon werk gaat mank. En juist daarom is een andere constructie nodig.
” Nee, echt je bevlogenheid inzetten om de wereld net iets beter te maken ”
Kan iemand eens opnoemen wie dat tegenwoordig nog zijn ?
De enige die me te binnen schiet is Van Bommel.
Geen recht op WW dus. Daar is het wachtgeld voor.
Onlogisch. Geef ze dan wel recht op WW en schaf het wachtgeld af. Of hanteer dezelfde criteria, termijnen en percentages die ook voor de WW gelden.
If you pay peanuts, you get monkeys.
Die monkeys zitten er nu ook bij. Loyaliteit is soms belangrijker dan deskundigheid.
Vergeet ook niet dat de Tweede Kamer zélf de hoogte van hun vergoeding vaststelt.
Ha Steeph, hulde. Je kon het aan den lijve meegemaakt hebben, die politieke ongein. Het is echt een vreselijk vak.
Als je een gezinsleven hebt moet je er niet aan beginnen. Nu ik alleen nog een echtgenote heb, doe ik voorzichtige eerste stappen op het vlak van de lokale politiek en herken ik alles.
Dat er veel volgzame sukkels in het parlement zitten en de selectiemechanismen ook vooral op suffe meelopers gericht zijn, doet aan je verhaal niets af.
Wachtgeld heeft zeker nut. Kamerleden, ministers, gedeputeerden en wethouders hebben vaak al en goede baan voorafgaande aan hun politieke ambt. Daarin verdienen ze al vaak meer. Als politicus kunnen ze bijvoorbeeld na een fout van een ambtenaar van de ene dag op de andere ontslagen worden. Als er dan geen goede regeling bestaat zullen bekwame bestuurders bedanken voor een publieke functie. Daarom graag een ruim wachtgeld. Dat neemt niet weg dat een sollicitatieplicht een redelijke eis kan zijn. Mensen als Rehwinkel brengen veel schade toe aan het draagvlak voor dergelijke regelingen.
@4: Bijna alle criteria zijn nu al gelijkgetrokken met de WW. Behalve sollicitatieplicht en startpercentage.
En ja ze moeten die hoogte zelf vaststellen. Er is geen baas. Gelukkig.
@6:
Er is een heel andere redenering, die is dat bij ons relatief weinig corruptie voorkomt doordat politici geen financiële buffer hoeven aan te leggen voor als ze er uit worden gekeild, wat elke dag kan gebeuren.
De vergelijking met België wordt vaak getroffen, die met Frankrijk minder.
@5:
Dat er veel volgzame sukkels in het parlement zitten
Vrijwel uitsluitend, is mijn idee.
Hele volksstammen werkenden die voor hun werk huis en haard moeten ontberen. Waarom is de opoffering van een kamerlid groter dan bijvoorbeeld voor een matroos, vrachtwagenchauffeur of stewardess?
Goed stuk. Geeft ook aan waarom altijd corruptie op de loer ligt. Waarom mensen gefrustreerd raken, afhaken, iets anders gaan doen. Integriteit is moeilijk.
Ja, beloning moet daar zijn, risico beperkt.
Apen hebben we al genoeg.
Maar misschien is politiek wel alleen voor bevlogen loners zonder gezin, met veel geld die nog meer willen. Een soort van Bernard Tapie of Silvio Berlusconi? En als je dat niet wilt is er wellicht de maffia voor wat rust in het gezin. Een godfather die je beschermt. De aberraties van de parlementaire democratie worden ineens logisch, begrijpelijk en duidelijk.
Het leven is niet simpel.
Nooit geweest waarschijnlijk.
@1: Oh en @Bolke, bijstand is echt een brug te ver hè, dat snap je toch neem ik aan zelf ook wel.
Ik vind dat er ook een groot verschil zit tussen Kamerleden die door ‘overmacht’ hun baan verliezen (val van een kabinet bijvoorbeeld) of door hun eigen schuld (zoals Huizing) min of meer menen gedwongen zijn te stoppen of geheel vrijwillig opstappen (bijvoorbeeld Hilkens). In het eerste geval vind ik wachtgeld terecht, in de laatste twee zeker niet.
@10: Al die beroepen hebben ontslagbescherming. Een politicus niet.
Los daarvan, ik vind het vrij cruciaal dat er capabele politici in de tweede kamer zitten. Aan de ene kant wil je dat mensen het niet voor het geld gaan doen, maar aan de andere kant wil je ook niet dat mensen het voor het geld gaan laten.
@10: omdat die zich als ze thuis zijn kunnen onttrekken aan de verplichtingen. Voor een kamerlid stopt het werk eigenlijk nooit. Valt me tegen die opmerking @su, meestal zie je scherper hoe het werkt.
Ik vind wachtgeld om een andere – en ik vind betere – reden zeer belangrijk. Politici moeten vrij zijn om zonder al te veel consequenties hun eigen baan om zeep te helpen.
Wat denk je wat er gebeurt als de halve Tweede Kamer afhankelijk is van het salaris om de hypotheek te betalen en het moment komt dat het kabinet naar huis gestuurd moet worden en nieuwe verkiezingen uitgeschreven?
Er zullen er meer dan een paar zijn die alleen al om dat soort persoonlijke redenen dan liever blijven zitten dan doen wat op dat moment moet.
En ja, het kan soberder, en het aantal mensen dat er recht op heeft kan wel wat minder, maar dit is volgens mij wel de belangrijkste functie van wachtgeld.
wachtgeld lijkt mij een prima regeling, maar zou daar wel een sollicitatieplicht aan koppelen
@10: Ik heb het niet over “groter” toch? En een paar van genoemde beroepen kennen vergoedingsregels voor de onregelmatige inzet.
En ze hebben ontslagbescherming.
@17: Dat lijkt me redelijk. Hoewel ik het, net als bij ww en bijstand, op dit moment een zinloze maatregel vindt. Het is vooral bezigheidstherapie met zo weinig banen op dit moment.
@13: Dus jij neemt ook vrijwillig ontslag als je een fout maakt of jezelf niet langer geschikt acht de functie uit te voeren?
De essentie is dat je als kamerlid in het belang van de goede werking van de Tweede Kamer vrij moet kunnen besluiten op te stappen, niet gehinderd door een groot gat waar je dan mogelijk in valt.
Met de ontslagbescherming valt het in de praktijk toch ook wel mee: er komen toch meer vrachtwagenchauffeurs in de problemen dan kamerleden.
En ik denk dat integriteitszaken wel een puntje van aandacht zijn. Als je op staande voet ontslagen wordt door bv zaken te verzwijgen bij je sollicitatie of uit de kas te jatten of dronken achter het stuur te stappen (voor een vrachtwagenchauffeur toch een probleem), heb je geen bescherming en geen ww.
Die dubbele standaard, daar hebben mensen het wel moeilijk mee. En wel min of meer begrijpelijk als er steeds weer gesproken wordt over hoe gewone werklozen behandeld moeten worden als verdacht tot het tegendeel bewezen is.
Mijn oplossing zou dan ook zijn: goede sociale voorzieningen maar niet teveel uitzonderingsregels voor Kamerleden.
@21: Helemaal mee eens, bij ontslag of opstappen WEL wachtgeld, maar zo riant hoeft het niet en ik stel voor een sollicitatiePLICHT op te leggen.
Ik geef toe dat voor bepaalde leden van sommige partijen het niet eenvoudig zal zijn een baan te vinden, niet elke werkgever zit te wachten op afzwaaiers met een dubieuze reputatie.
Je loopt idd als kamerlid een extra risico wanneer je partij bij verkiezingen ernstig verliest, dan sta je schuldeloos zomaar ineens op de keien en dan?
Aan de andere kant kies je er zelf voor, en voor velen,( behalve SP-leden)niet in de laatste plaats voor het inkomen, vermoed ik.
@3: Plus natuurlijk nog een stevig aantal anderen van de SP, die het – door de afdrachtregeling – niet voor de centen doen….
@16 geeft geheel terecht weer dat een Kamerlid voor zijn eigen ontslag kan stemmen. Je moet er niet aan denken dat ze bv geen motie van wantrouwen zouden indienen/steunen als ze zich zorgen zouden moeten maken over hun hypotheek.
Overigens maakte Joost dat punt al in 2009:
https://sargasso.nl/waarom-wachtgeld-moet/
WW ipv wachtgeld? Je kan dus een situatie krijgen dat je geen WW krijgt vanwege niet onvrijwillig werkloos zijn omdat je voor een motie van wantrouwen hebt gestemd. Voor je eigen werkloosheid dus. Bijstand met sanctie!
@24: En naar nu blijkt omdat jij dat punt toen al in een reactie gooide :-)
@17 @19 @21: Er is een sollicitatieplicht voor politici: https://www.google.nl/#q=sollicitatieplicht+politici
@25 Goed ben ik he.
@10: Een ontslagbescherming geeft je geen familieleven terug. Daarbij genieten politici naast een riante salaris ook zeer ruime vergoedingsregels datgene wat een werknemer in het buitenland kan terugvorderen meermalen overtreft. Ook zal de gemiddelde Nederlandse politicus meer familietijd kennen dan een werknemer die 9 van de 12 maanden in het buitenland verkeert. Ze slapen nog bijna iedere avond in hun eigen bed.
Er is een sollicitatieplicht maar als je daaraan niet voldoet heeft het geen gevolgen voor je wachtgeld.
met uitgelezen tactieken weten de belanghebbenden van hun dierbare wachtgeldregelingen zich schaamteloos verdedigd. maargoed, die hebben dan ook vele ‘etalages’ en dure reclamebureaus met snelle jongens tot hun beschikking om hun belangen veilig te stellen. dit in scherpe tegenstelling tot bijvoorbeeld de klijnsma-slachtoffers die in het kader van hún ’toekomstaanzegging’ door deze ‘socialistische dame’ de exorbitant ruime wachtgeldregelingen voor frauderende, luierende en liegende volksvertegenwoordigers terecht een doorn in de uitgeknepen ogen zijn. ik ga er daarom maar van uit dat steep hier een soort amateur cabaret heeft willen bedrijven, want geen beschaafd mens die met enige empathie behept is zal met droge ogen de redelijkheid van de beslissingen van onze huidige politici nog langer kunnen verdedigen. m.i. is er dan ook geen andere oplossing dan de voltallige regering, zonder één cent wachtgeld en verder enig tijdsverlies, voor goed naar huis te sturen.
@30: Ah, dat klinkt als een werkbaar voorstel om al het ongewenste beleid de nek om te draaien. Sterker nog, gewoon geen beleid meer.
Ben benieuwd hoe je de bestuurbaarheid van het land dan voor je ziet.
Overigens leg ik de insinuatie als zou ik voor het karretje van de politici gespannen worden naast me neer.
En over Klijnsma heb ik al geschreven:
https://sargasso.nl/verbijsterende-regels-voor-de-bijstand/
@1
Dan ben je tegenwoordig verwijtbaar werkloos en heb je geen recht op bijstand
Iedereen ziet de Binnenhofpolitici als voorbeeld. Het merendeel is gemeentelijk en vindt in de avonduren plaats.
Maar 12 uur per dag werken is niet goed, dan is er iets grondig mis. Jelle Zijlstra zei: bij mij gingen ze nog gewoon om 5 uur naar huis.
Toevallig ook vandaag gepubliceerd:
http://www.standaard.be/cnt/dmf20131210_00880967
Ik vind @6 een van de betere redenen voor wachtgeld. Dat het hard werken is geloof ik best, maar dat geldt voor meerdere mensen. Als wethouder, gedeputeerde of minister kun je politiek verantwoordelijk zijn voor een fout van een ander (ambtenaar) onder de vorige minister, toen er ander beleid was.
Als er geen keus is, anders dan opstappen, moet je als samenleving een tijdje voor zo’n oudbestuurder zorgen.
Niet als je teveel zuipt, geweld gebruikt of zelf opstapt (of een combinatie daarvan, het zgn. Brinkmannetje).
Maar Steeph, bij een artikel van jou had ik eigenlijk een tabelletje verwacht. Is er een probleem? Hoeveel wachtgeld wordt er uitgekeerd? Is dat in categorieën onder te brengen?
@23 anderen van de SP, die het – door de afdrachtregeling – niet voor de centen doen
Maar voor een SP’er is een kamerlidvergoeding minus afdracht nog steeds een topsalaris :)
@36: Tja, sommige mensjes zeggen dat, ja.
Zo iemand als Agnes Kant, gepromoveerd en gespecialiseerd arts, kon natuurlijk nergens beter verdienen dan in de kamer voor de SP……..
I see.
De naam Huizing valt, samen met “met een borrel op een verkeerde tweet”.
Maar Huizing is met z’n bezopen kop in de auto gestapt, in het besef dat dat levens kan kosten. En niet één keer, maar meerdere keren.
Dat wachtgeld bestaat om serieuze politici te beschermen tegen de waan van de dag, en de reëele risico’s van het politieke bedrijf: d’accord.
Dat het wachtgeld bestaat om een zo groot mogelijke ruimte te scheppen voor en volstrekt onafhankelijke politieke besluitvorming: d’accord.
Maar om een bezopen vlegel te verwennen? Of een reeks van opstappende ijdeltuiten die hun ei niet kwijt kunnen bij de Grote Blonde Roerganger?
Ook in gemeentelijke en provinciale kringen zie je gebeuren hoe de ene na de andere bestuurder opstapt om betrekkelijk lichtzinnige redenen. Een D66 wethoudster die na drie maanden ambitieus naar een grotere gemeente vertrok, waar het werk haar te zwaar bleek en ze precies genoeg dagen bleef plakken voor het wachtgeld? Een lokalo-wethouder die na een halfjaartje roept dat het ambt toch wel iets te zwaar is? Rehwinkel? Van de Reij?
Als je als regering draconische maatregelen wil introduceren als straf voor burgers die als geen ander lijden onder de economische crisis, dan zou ik zorgen toch eerst het eigen huis eens op orde te hebben.
Voor je het weet vinden diezelfde burgers het een prima idee als Volkert proefverloven krijgt. Bij voorkeur in Den Haag. Die burgers hebben vast wel een boodschappenlijstje voor Volkert.
@38: Even heel klinisch. Als je gewoon werknemer bent (en niet toeval het rijden van voertuigen als beroep) en je wordt gepakt voor rijden onder invloed, wordt je dan ontslagen?
In de meeste gevallen niet.
In de politiek is het wel reden tot “ontslag”. Hoezeer ik het ook stom vindt wat hij deed, de kwetsbaarheid van de functie vraagt dus om een zekere buffer.
Ik heb het overigens in dit stuk niet echt gehad over allerlei andere politici op andere niveaus die ook wachtgeld krijgen. Daar ligt de situatie anders.
Overigens is de wachtgeldregeling al een paar keer versobert. Dus het is niet zo dat de Tweede Kamer niet ook het eigen huis een beetje op orde brengt.
Maar deze discussie gaat, wat mij betreft, vooral om het principe. Wachtgeld is een goede en noodzakelijke regeling.
@37 Slecht voorbeeld. Zo iemand als Agnes Kant zit namelijk niet meer in de Kamer.
Maar belangrijker: de maandvergoeding van een kamerlid is 7300 euro en het salaris van een wetenschappelijk medewerker is tussen de 3400 en 4300 euro. Dus toch echt, zelfs na de afdracht kreeg Kant in de Kamer veel meer dan bij de universiteit.
(Overigens, had je de smiley gemist?)
Als je huwelijk het al overleeft.
Daarom beginnen sommige politici dan ook een relatie met hun mediavoorlichter. Hoewel de ramp niet te overzien is als die relatie stukloopt..
@39: als ik mijn rondgang langs google mag geloven kan het dat zijn als je
– tijdens werktijd drinkt
– beroepsmatig met verkeer bezig bent
– er sprake is van een voorbeeldfunctie of andere reden waarom er hogere eisen aan je gedrag en representativteit gesteld worden
En 1 specifiek uitzonderlijke situatie was een conducteur die een drankje had gedronken (niet dronken was) maar daarna in de trein zat. Ontslag op staande voet – zero tolerance. (Uiteindelijk min of meer succesvol aangevochten bij de rechter maar daarna alsnog gewipt.)
En wat mij betreft is het principe niet helemaal los te zien van de toch wel scheve situaties die het nu oplevert.
Ik denk dat goede sociale voorzieningen overal nodig zijn – en het argument dat je opwerpt (dat mensen voor een goede kwaliteit van hun werk dus niet volledig afhankelijk moeten zijn van hun salaris, hoe tegenstrijdig dat op het eerste gezicht ook lijkt) eigenlijk voor de meesten geldt. En met name ook voor iedere werknemer die onder dwang van het verlies van baan onder druk gezet wordt om het met veiligheidseisen of milieueisen of financiele correctheid etc niet zo nauw te nemen.
Maar ik denk ook dat er grenzen gesteld kunnen en mogen worden, ook bij kamerleden, want helemaal correct is het niet dat je je als ‘gewone’ ww’er of bijstandsgerechtigde voortdurend moet verantwoorden, terwijl je als exkamerlid zelfs bij overduidelijk bewezen wangedrag toch goed zit. Die scheefheid vind ik niet te verantwoorden – als men (de Kamer) erkent dat het wachtgeld belangrijk is, dan moeten ze ook aanvaarden dat gewone mensen op z’n minst eveneens een klein beetje vangnet verdienen.
Volgens mij lopen hier een aantal zienswijzen, ook bij Steeph, door elkaar heen:
Wachtgeld als WW
Als een politicus of bestuurder ‘ontslagen’ wordt, heeft hij geen recht op WW. Hij kan zijn ‘ontslag’ ook niet aanvechten. Hoewel het mij tamelijk legitiem klinkt, moet ik wel opmerken dat volksvertegenwoordigers en openbare bestuurders het op gemeentelijk en provinciaal niveau ‘erbij’ kunnen doen. Het is voor hen geen baan, laat staan full-time. Het is een roeping om jouw idealen (en die van de jouwen) in de maatschappij terug te zien, en dat kan best naast reguliere inkomstwijzen (en natuurlijk mogen die mensen best in functie betaald worden voor hun verdiensten, maar daarna?). Volksvertegenwoordiging als enige inkomstenbron? Riekt dat niet een beetje naar regentschap, stratificatie en ‘ons kent ons’, zolang je maar op de lijst blijft? Ook zou je je af kunnen vragen of de Rijksoverheid te veel zeggenschap naar zich toe heeft getrokken, waardoor in ieder geval de volksvertegenwoordiging een full-time functie is geworden? Moeten er niet te veel zaken langs de Tweede Kamer, die wel door het Rijk moeten worden beslist, maar niet van politiek onderscheidend belang? Ik kan me zo voorstellen dat juist daardoor backbenchers ontstaan.
Wachtgeld als ontslagvergoeding
Hiermee bedoel ik als afscheidscadeautje, gouden (of een minder (edel)metaal handdruk). Als je echt politiek geëngageerd bent, dan ga je niet de politiek in voor het afscheidscadeautje (Philomena Bijlhout, iemand?). Je bent dan namelijk niet van plan om na 2 tot 6 jaar de handdoek in de ring te gooien en ‘hun in hun sop te laten gaarkoken’. Je wil jouw groep vertegenwoordigen, en je dient dan niet het belang van jouw groep als je na een tijdje beslist: ‘dit is niks voor mij’, of ‘ik vind dit niet leuk’. Zoethoudertjes aan het eind zouden van minimale tot geen invloed moeten zijn op je keuze voor een post.
Wachtgeld als vangnet
Ja, politiek is een erg zichtbare functie, je kunt van de ene op de andere dag uit de gratie vallen, door iets wat je hebt gedaan of wat je hebt gezegd. Maar dit zit mij dwars: dat er maar even beslist wordt door ‘de Partij’ dat je op moet sodemieteren. Elke politicus die daarmee akkoord gaat heeft geen ruggegraat. Dat is namelijk niet aan de partij om te beslissen, maar aan de politicus. In theorie: ‘zonder last of ruggespraak’, al ben ik me er best van bewust dat de praktijk weerbarstiger is. Ik begrijp ook best het voordeel van partijen: samen sta je sterker, ook al moet je soms wat laten schieten omdat je niet per se de onenigheid op wil zoeken (pick your battles). Maar met een fractiediscipline van 99,9% lijkt me dat niet echt meer van toepassing. En als je binnen een partij echt van standpunt verschilt: laat dat inderdaad ter individuele beschouwing over, of splits af. Wat dat betreft heb ik veel meer respect voor de Verdonkjes, Wildersjes (VVD), Brinkmannetjes (en andere ex-PVV’ers), dan voor hen die zich laten wieberen door de partij. Blijf dus volksvertegenwoordiger of bestuurder, tenzij je denkt dat je jouw volksdeel niet meer kan vertegenwoordigen (om welke reden dan ook). Laat je niet leiden door de waan van de dag (aka de roze horde). Trouwens, als je toch al gewipt wordt om wat je hebt gezegd, denk je dat je daarna nog terug mag komen op een ander positie? Soms wel (Krol), maar vaak ook niet.
Huizing stapte op omdat hij, in het licht van de VVD-richtlijn en na zijn rijden onder invloed, niet meer vond dat hij een geloofwaardig en integer persoon was. Ik vind dat overdreven voor Huizing (ik keur rijden onder invloed niet goed, maar het is toch zeker van een andere orde dan corruptie).
Wachtgeld als compensatie voor ‘gedorven investeringen’ door inzet voor de publieke zaak
Zelf zie ik wachtgeld van oudsher meer als compensatie voor investering in politiek talent. Je hebt inderdaad veel tijd, geld en moeite geïnvesteerd in je politieke vaardigheden. Van die vaardigheden wordt (of werd in ieder geval) algemeen aangenomen dat ze enkel en alleen van nut zijn in de politiek. Door investering in die vaardigheden, die je ‘plots’ (verkiezingen) niet meer toe kunt passen, blijven investeringen op andere vlakken uit. Je hebt er niet aan kunnen werken om een (ik zeg maar iets) betere bakker te kunnen worden, maar je hebt die tijd en moeite eigenlijk direct gestoken in ‘de publieke zaak’. En hoe langer je in de politiek zit, hoe minder je je andere vaardigheden hebt kunnen bijschaven, dus ja: wachtgeld moet min of meer evenredig zijn met de tijd die je hebt gediend. Dat wachtgeld is dan ook (deels) als vergoeding om weer te investeren in vaardigheden die van toepassing zijn in (private) functies.
Er zit hier mijns inziens wel een aantal fouten: de connecties die je opdoet in (bijv.) het parlement bieden genoeg uitzicht op ‘dossier’functies na je dienst: vooral bij Raden van Commissarissen. En de ‘politieke’ vaardigheden zijn echt niet meer alleen van toepassing in die functies. Daarnaast is het tegenwoordig (dus in de werkelijkheid, niet in de theorie) zo dat -vooral leden van de Staten-Generaal-, maar ook wel andere politieke figuren, genoeg (andere) kwalificaties hebben, waar het grootste deel van de kiezers jaloers op mag zijn. De slager-politicus uit Brabant die al te lang politicus is en dan niet meer weet hoe hij slager zou moeten zijn, bestaat niet. Nederlandse parlementariërs hebben en masse verscheidene graden in Rechten en economische studies.
Al met al: Wachtgeld: ja, maar niet omdat je opofferingen hebt gedaan in je privéleven, want die prioriteiten moeten echt niet alleen in de publieke sector gemaakt worden. Wachtgeld: omdat het een wispelturige branche is, terwijl je je toch probeert in te zetten voor -werkelijk- de hele samenleving, al is dat alleen maar Lutjebroek.
@16 geeft het dilemma ook mooi weer,
maar schaf dan gelijk die absurde partijen democratie af,
‘stemmen zonder last en ruggespraak’ is allang geleden afgeschaft dan wel een wassen neus, nog even los dus van puur financiële consequenties.
De partij kadaver discipline heeft dat reeds om zeep geholpen hoor, flik het maar eens niet langs de partijlijn te stemmen, lig je er ook uit.
Lastige kost.
Maar ‘if you pay peanuts you get monkeys’ geldt wel degelijk,
onvoorzien op straat belanden ook, al helemaal wanneer je je positie verliest door politiek gezien je poot stijf te houden en, om het echt zuiver te houden, voor je eigen ontslag zou moeten kiezen.
Dus goed belonen en ‘opvang’ regelen is weldegelijk cruciaal,
die wachtgeld regeling aanpassen naar de tijdsgeest toe echter ook, de algehele legitimiteit van parlementariërs staat hier op het spel, het is al droevig genoeg gestemd met de ‘goede’ naam van de politicus.
Als je echt politiek geëngageerd bent, dan ga je niet de politiek in voor het afscheidscadeautje
Leuke gedachte folkward, maar ik denk dat er niet veel politici zijn die om *die* reden de politiek in gaan. Daarnaast zie je in je idealisme over het hoofd dat als je ‘eist’ dat mensen belangeloos tijd, energie en geld steken in een politieke carriere, de kans heel groot is dat alleen mensen die een flinke zak met geld hebben de politiek in gaan. Oftewel, dat politiek een hobby wordt voor rijkelui.
Ik kan me niet voorstellen dat *dat* je bedoeling is.
@45 Dat veel politici niet de politiek in gaan voor de gouden handdruk, geloof ik ook niet, maar ik reageer hiermee op de opmerking van Steeph in #0:
Ik lees dat als: als je nadertijd geen wachtgeld kan krijgen, ga je niet de politiek in. Ik maar daar uit op dat het -in ieder geval voor Steeph- een belangrijke overweging is (repliek wordt verwelkomd!). Al was het maar als exit-strategie.
Natuurlijk is het niet mijn intentie dat alleen welvarende mensen de politiek in gaan. Dan krijgen we Romeinse (en Italiaanse: Berlusconi!) toestanden. Een voorwaarde daarvoor is dat je dan al de (financiële) macht hebt om stemmen te verkrijgen (kopen: Brood en Spelen, of bij Berlusconi: vermaak en ‘nieuws’). En ik vraag me af of dat in Nederland het geval is.
Het blijft echter een nare zaak: je wilt niet dat mensen de politiek in gaan om het geld (in plaats van hun opvattingen over de staatsinrichting), dus je mag ze niet te veel betalen. Anderzijds wil je niet dat alleen mensen de politiek in gaan die het zich kunnen veroorloven om gedurende een tijd zoveel inkomstenderving te beleven: dus je moet politici ook niet te weinig betalen. Dus je moet ze ergens tussen te veel en te weinig betalen. Dat ze vergoed moeten worden, heb ik tussen neus en lippen al toegegeven (dus het is niet geheel ‘belangeloos’), dus nu andermaals en expliciet: diensten aan de publieke zaak mogen (en moeten, moreel gezien) vergoed worden. Als je kijkt naar hoe het is gesteld met de verdeling van genoten opleidingsgraden, dan moet ik helaas echter concluderen dat, in ieder geval in de Tweede Kamer, de volksvertegenwoordigers al ‘bevoorrecht’ zijn. Al is dat (nog?) niet in financiële middelen.
Die discussie gaat eigenlijk over de vergoeding voor het werk dat ze tijdens hun functie doen. En toch ook -minstens minimaal- zijdelings over hun vergoeding nadertijd. Je kunt het niet loskoppelen. Nu ben ik geen christen, maar ik heb toch wel enigszins een protestantse slag. Liever betaal ik iets wat meer neigt naar de ’te weinig’ kant, dan naar de ’te veel’ kant. Die mensen die genoegen nemen met minder (of niks, maar dat lijkt me oneerlijk), zijn toch meer intrinsiek dan extrinsiek gedreven.
Onzin. Politici hebben zich gewoon als heersende kaste, evenals het Ancien Régime, een aantal privileges geschapen op basis van een zogeheten ‘afbreukrisico’. Dat zal er best zijn, maar ze doen alsof dat iets unieks is. U en ik kennen ook een ‘afbreukrisico’ in ons werk en u en ik zullen ons ook wel eens een beslissing nemen, die vooral ingegeven wordt door baanbehoud en niet zozeer omdat het een goede beslissing is.
Verder is het zo, dat politici een wachtgeld krijgen op basis van hun salaris (waar is de tijd, dat dit ‘schadeloosstelling’ heette en bescheiden was van omvang?), dat ze als kamerlid of minister verdienden. Het gros van wat daar zit is absoluut niet in staat rond een ton te verdienen, wanneer ze hun ‘kennis’ in de markt moeten aanbieden. Er zitten veel leraren, maatschappelijk werkers, journalisten, hstorici en kunst- en cultuurwetenschappers tussen. Zelfs beroepswerklozen en actievoerders schoppen het tot kamerlid of wethouder. Het zou wat anders zijn, wanneer je een goede baan in het bedrijfsleven opgeeft, maar deze mensen zijn in staat om ook na hun politieke carrière weer op hun verdiencapaciteit terug te geraken.
Daarom ben ik – voor zolang er nog een staat is, eigenlijk ben ik bijna totaal tegen – dat politici schadeloos worden gesteld voor het salaris, dat ze (tijdelijk) niet meer kunnen verdienen. Wanneer het mogelijk is, krijgen ze een terugkeergarantie en anders WW, met maximale duur, maximum dagloon en sollicitatieplicht te beginnen vier weken, voordat ze de werkloosheid zien aankomen. En na een halfjaar op MBO-niveau en na een jaar op alle niveaus solliciteren.
@47 (en wat anderen)
Hey, weetje wat hé?
Als je het zo goed weet en ook weet wat goed is, wat je moet doen?
Zelf de politiek in, gewoon doen joh. Doe het maar eens.
[/simple mode] [/cynmode]
Ik kan mij best een beetje verplaatsen in de sentimenten en ik vraag mij ook wel eens af of ‘men in de politiek’ wel eens in het ‘echte leven’ heeft gestaan. Of niet gewoon te hard werkt om dat nog te begrijpen. Maar zo’n verhaal als bovenstaand verhaal is een zwaar geval van ‘de pot verwijt de ketel dat ie zwart ziet’.
@46, het is wel weer een extra pleidooi voor meer inkomensgelijkheid, want hoe dichter de inkomens bij elkaar liggen, hoe minder die dilemma’s optreden voor teveel ofwel te weinig. (Mensen die het alleen voor het geld doen vs een hobby voor de rijken.)
Oftewel: als iedereen gewoon weet dat hij hoe dan ook wel gewoon een behoorlijk huis, onderwijs voor de kinderen, gezondheidszorg en vakantie kan houden, is het niet meer zo’n alles of niets keuze. En dan kan ook Steeph gewoon de politiek in als ‘ie dat wil.
@48: Wat een onzin. Ze zeggen, dat ze in onze naam het land besturen (niet in de mijne) en dan zouden ze met jou als spreekpop mogen roepen: “Doe het lekker zelf, joh.” Mijn antwoord daarop is: “Lazer op van het pluche, ga lekker zelf werken en laat mij mijn geld besteden, zoals ik wil.” Die praatclub in Den Haag is echt niets beters dan de feestvierders op Versailles. Het enige verschil is, dat de kereltjes Pechthold en de vrouwtjes Vos zich wassen en niet zo’n pruik op hun verschrompelde harses dragen.
Werk is er voor ze: gedurende de winter sneeuw ruimen, in mei asperges steken in Noord-Limburg en daarna aardbeien plukken. En zeker geen TV-programma’s verzinnen voor ze, zoals ‘Roseluller op reis’ en ‘O, wat ik ben ik Sterk met mijn krokodillentranen’.
@Vilseledd Dit deuntje wordt een beetje saai. Nu ben ik ook geen voorstander van Big Government, maar ik zie de noodzaak ervan in. Extra regels, uitzonderingen op uitzonderingen worden in wetten omgezet, omdat bedrijven (en mensen!) zich aan de letter van de wet houden, maar niet aan de geest. En dat komt door een monetarisering van alle waarden en idealen, ingegeven door een puur economisch instelling. Wetten staan maar in de weg voor winstbejag, en zeker de geest van wetten. Lobbyisten weten extra wetten en artikelen erdoor te drukken die loopholes en uitzonderingen voor hun specifieke bedrijfsvoering zouden kunnen gaan maken. Goedwillende politici proberen de bevolking te beschermen tegen de kwaadste gevolgen van die wetten (en anderen, waar kwaadwillenden ook een maas inzien), door correcties in te voeren… met nog meer wetten. Gevolg: een positieve feedback op wettenproductie.
Omdat de overheid de producent van wetten is, zie jij die als oorzaak, het typische ‘(grote) overheid is slecht, boehoe-libertair verhaaltje’. De overheid is producent van wetten, ja, maar niet de oorzaak. (Want zoals je weet: de wet van vraag en aanbod, de ‘consument’ vraagt om wetten, de ‘producent’ maakt ze!) Een de-escalatie hiervan kan alleen gebeuren als er vertrouwen ontstaat: niet elk mogelijk voorval hoeft in een contract komen te staan, coulance en inschikkelijkheid en ‘fair use policy’ zijn de oplossing. Leef en handel naar de reciprociteit van de geest van de wet. En vanuit speltheorie zou ik aanraden dat de partij die ‘boven’ ligt begint.
Tussen overheid-bedrijven lijkt me dat de overheid te zijn, en die gaat er sinds kort (2008) al automatisch van uit dat alle boeken naar waarheid zijn, er vindt geen controle plaats (tenzij…). Vanuit bedrijven is er geen toenadering: nationalisatie als zo het salaris wordt veiliggesteld, maar privatisering als er op de ‘vrije markt’ weer meer geld te verdienen is. En bedrijven blijven hun consumenten net zo hard naaien. Wat zij (nog) niet doorhebben is dat die consumenten de burgers zijn die de overheid haar mandaat geeft.
Dat vertrouwen dat de overheid in bedrijven schenkt, kost een lieve duit: zo’n 1,5 tot 3 miljard per jaar aan ‘verloren inkomsten’. Geloof je me niet? Read all about it! Maar zodra je iets van een bedrijf wilt, zouden ze haast nog meer kosten willen maken dan fiducie in je te stellen en je op je woord geloven.
Je gebrek aan inlevingsvermogen in politici is triest, haast sadistisch. Je schrijft hen kwade wil toe en wil hen, zo komt het mij voor, vernederen. Never attribute to malice that which is adequately explained by stupidity. Daar ga ik bij jou ook van uit.
@49 Dat dacht ik ook zo, maar ik heb het maar niet opgeschreven. Toch is het enigszins paradoxaal: Met de opvatting dat je de inkomensongelijkheid wil verminderen, geef je eigenlijk meer ruimte voor mensen om hun (politieke) opvattingen te delen. Een van die opvattingen zal ongetwijfeld zijn dat er een grotere inkomensongelijkheid moet komen.
Hoe kan het deuntje saai worden, wanneer het iedere keer vergeten wordt? De overheid is zeker ‘producent’ van die wetten. Ze moeten alleen niet hun oren laten hangen naar lobbygroepen, maar ze eens een keer de gebouwen uit meppen. Dat is toch pure corruptie.
Mijn inlevingsvermogen in politici is NUL. Die staan voor mij gelijk aan pedo’s, oplichters, bankiers en ander gespuis. Weg ermee, net als die afgetrokken pruiken twee eeuwen geleden. Ze komen eindelijk eens niet weg met ‘verdeel en heers’.
@Vilseledd: Helemaal met je eens, de huidige politici zijn geen knip voor de neus waard. Waardeloze makke schapen zijn het! Paul Kalma heeft dat fraai beschreven in zijn boek “Makke schapen”: http://www.nrclux.nl/makke-schapen-paul-kalma/nl/product/764193/
@43: Mooie bijdrage in de discussie. Overigens richtte ik me in mijn stuk alleen op de politici in de Tweede Kamer. Lokaal is het een ander verhaal.
En ja, zoals ook gezegd in het stuk, bezig zijn met structurele veranderingen in het systeem zijn beter.
Overigens is het “zonder ruggespraak” uit de grondwet gesloopt. Het is alleen nog zonder last.
Uiteraard op verzoek van die partijen. In 1983 al.
Proefschrift in reactie 64 hier legt het uit
https://sargasso.nl/tweede-kamerleden-zijn-watjes/#comment-215866
@40: Een kamerlid dat namens de SP in de kamer zit verdient na afdracht 2600 per maand.
Ik weet niet wat jij veel vind, IK vind dat bedroevend weinig.
IK zou het er dan ook beslist NIET voor doen, nmiet met die werktijden en afstand naar het werk….je moet echt een idealist zijn om dat te willen doen, hoor.
@40: Overigens wel een goed voorbeeld, er zijn nog meer tweede SP-kamerleden die in de maatschappij veel en veel meer zouden kunnen verdienen….het was dus ook slechts een voorbeeld..
@55, en waarom eigenlijk niet? Hoeveel meer inkomen heb je nodig?
En hoe kun je nou verantwoorden dat je zelf meer nodig hebt voor je je werk goed doet, terwijl andere mensen die ook hard werken met minder toekomen?
@57 Niet iedereen werkt even hard. Dat is een illusie. Sommige mensen maken de keuze werk als vehikel te zien voor inkomen en priveleven zo veel mogelijk ruimte te te geven. Anderen maken de keuze hun kinderen savonds niet in bed te kunnen leggen. Beide keuzen goed, maar dit betekent niet dat beiden even hard werken.
Ook: sommige mensen hebben een verantwoording die verder gaat dan gemiddeld en die die verantwoording ook nooit los kunnen laten, anderen maken de keuze voor een functie die niet die druk geeft.
Let wel, ik probeer hier niet het liberale standpunt te verdedigen: iedereen kan alles bereiken en alles is afhankelijk van eigen keuzen. Dat is niet zo. Niet iedereen is in staat slimme keuzes te maken, niet iedereen heeft dezelfde talenten, niet iedereen heeft dezelfde achtergrond, en sommige mensen hebben gewoon pech. Het maakbare leven is een mooi beeld, maar geen realiteit.
Iedereen die hard werkt moet goed betaald worden. Er is geen rationeel argument voor het verschil tussen de hoogst van laagst betaalde binnen een bedrijf van factor 20-100. Maar dat mensen zelf prioriteiten stellen die werk zwaarder maken. Of werk bijzaak i.p.v. Hoofdzaak maken is volgens mij de realiteit.
@55: Overnachting wordt betaald, als het te ver is. Gratis OV-jaarkaart. Voor de meeste uitdagende banen moet je een auto hebben; Jolande Sap heeft haar ton per jaar binnengehaald zonder rijbewijs.
@58, maar ligt de lijn van wel hard werken en niet ook maar op een of andere manier langs de lijn van de salarissen? En waarom moet het vermogen om slimme keuzes te maken wel beloond worden en het doen van zwaar of gevaarlijk werk veel minder, en het doen van gewoon of vies werk zelfs vrijwel niet?
Ik zie het niet. Maar goed, ik heb de hang naar luxe ook nooit echt begrepen. Na een bepaalde basis heb ik gewoon in essentie niets meer nodig, en is het geld niet een motivatie (waar idealen en uitdagend werk dat wel kunnen zijn.)
Ik wilde nog een heel verhaal over verantwoording en verantwoordelijkheid toevoegen, dat het zo’n abstract concept is en het geen gevolgen heeft als je die niet neemt. Maar dat laat ik even door een ander illustreren.
@60: Mooie link over Van Baalen.
@60
Dat is een ander punt dan dat ik bedoelde. Ik werk onder meer voor een bedrijf dat moeilijk planbare werkzaamheden kent. Een medewerker legt de prioriteit thuis bij de kinderen (zorg komt op zijn schouders) en is er elke dag precies van 9 tot 2. Met wat flexibiliteit van de werkgever en medewerker wordt er steeds een oplossing gevonden bij zieke kinderen. De medewerker is loyaal en werkt hard, maar staat qua ontwikkeling al jaren stil omdat hij nauwelijks tijd en energie heeft om extra stof/ kennis op te nemen (dus ondanks aangeboden opleidingen). Een andere medewerker heeft thuis geen kinderen en blijft zich ontwikkelen qua kennis. Hij kan makkelijker schakelen bij onverwachte extra werkzaamheden en compenseert dat op rustige momenten. Hij werkt soms lange dagen en soms minder lange dagen. De tweede medewerker werkt harder en ‘produceert’ meet in dezelfde tijd, en is (door prioriteiten, thuissituatie en talent) in staat meer voor het bedrijf te betekenen. Beide doen hetzelfde werk, maar over een periode van enkele jaren is de tweede medewerker een stuk verder op het vakgebied.
Op basis van ervaringsjaren verdiende de eerste medewerkers initieel meer. Nu verdient de tweede medewerker meer. Ik vind dit volstrekt logisch.
Ingaand op jouw punt: ik begrijp de salarisontwikkeling van sommige beroepen ook niet. Een spv in de zorg verdient minder dan een psycholoog, op basis van opleidingsniveau, terwijl het werk m.i. Zwaarder is. Opleidingsniveau en branche lijkt sterk te bepalen wat het salaris is en de inhoud van de functie op de lijnen vies, psychische belasting, verantwoordelijkheid, etc minder. De mogelijkheid om een hogere opleiding te doen of slimme keuzes te maken wordt deels aangeboren en deels niet. We hebben de oneerlijkheid hierin deels gecompenseerd door een progressief belastingstelsel, waardoor de samenleving profiteert van veel geld verdienen. Desalniettemin, een bepaalde (of zelfs grote mate bij excessen) mate van oneerlijkheid zit er inderdaad in.
Van Baalen, tsja….. Dat is een interpretatie van zijn functie die ik niet deel. En wat mij mag het mes direct in het systeem van aanwezigheidregistratie. Veel en veel te fraudegevoelig.
On topic: ik begrijp de argumenten van Steeph m.b.t. De redenen om wachtgeld te behouden. De argumenten over vrijheid van harde keuzen kunnen maken of geen ww hebben zijn legitiem. Maar ik krijg toch een wat zure smaak bij uitkleding ww en andere vormen van sociale voorzieningen, terwijl je met wachtgeld ‘even rustig aan kan doen’ (een boek schrijven of reizen). Zeker in verhouding tot ondernemers die geen sociale voorzieningen en vangnetten hebben (op BBZ na) en die ook nooit niet werken en soms de zware de verantwoording hebben over de salarissen van medewerkers. Een politicus (landelijk) verdient niet slecht, dus je zou ook kunnen stellen dat daar een compensatie voor onzekerheid in zit (ergo: ga maar wat sparen just in case).
Een politieke cariere is ook een vorm van investeren in de toekomst en draagt bij aan ervaring en netwerk. Dat de rol speciaal is is onmiskenbaar, maar ik vind hem niet zo afwijkend dat er afwijkende regels voor moeten gelden. Wat mij betreft zouden dezelfde regels moeten gelden als voor alle mensen in de ww.
@62:
Vind ik ook. Wat mij betreft heeft iedereen het recht om eens een boek te schrijven of te gaan reizen. Of om zich te wijden aan andere liefhebberijen, natuurlijk.
@57: Heb je me wel begrepen?
Ik zeg je wat een SP-kamerlid verdient, ik zeg ER NOG BIJ dat ze dat zelf voldoende vinden omdat ze niet rijk willen worden van hun werk….ik vind dat prima.
IK zou het niet doen, maar dat heeft niets te maken met de vraag of ZIJ daar zitten om er rijk van te worden.
De redenen waarom ik dat niet zou doen( een belasting voor je gezin, een belasting voor je privé-leven, en een danige vermindering, meer dan halvering zelfs, van je inkomen, ik heb besloten dat niet te doen) is MIJN reden en MIJN keuze en het staat me toe die keuze zelf te maken.
@63 haha dat bedoelde ik niet, maar ik ben het wel met je eens geloof ik!
@58: “Niet iedereen werkt even hard. Dat is een illusie.”
Zonder meer. Een flinke doorwerker, die ook efficiënt werkt, krijgt kantoorwerk binnen twee à drie uur gedaan. De water-naar-de-zee-dragers lijken harde werkers en het altijd zeer druk met van alles te hebben, totdat je eens gaat kijken, hoe zo’n persoon werkt. Poststukken worden eindeloos bekeken en weer op de stapel gelegd; beslissingen worden niet genomen of er wordt eindeloos op teruggekomen. In de mailbox staan afgehandelde en nieuwe mailtjes door elkaar. Ik heb eens een keer een collega uitgeholpen, omdat ze haar werk niet gedaan kreeg. Toen ik bezig was, zag ik voor een belangrijk deel hoe dat kwam. Terwijl ik en mijn andere collega’s druk gebruik maakten van de Excelfunctie ‘verticaal zoeken’, zocht zij alles met de hand op en had nog een apart tooltje gemaakt om te interpoleren. Dat resultaat type ze over in het oorspronkelijke sheet en ze rekende het ook nog eens met de rekenmachine na. Ze was als de dood voor iets nieuws en ik heb echt moeten zeggen: “Ik laat je oude documenten gewoon staan, dan kun je altijd terug, maar probeer het eens op de nieuwe manier uit.” Het resultaat was, dat ze minder ‘hard’ werkte, maar wel meer gedaan kreeg.
Politici zijn uiteraard water-naar-de-zee-dragers bij uitstek. Ze verzinnen wetgeving, die ons leven tot achter de komma regelt en slimme jongens zetten bedrijfjes op, die voor klanten de wetgeving omzeilen. Ook zijn ze te lui om eens in de geschiedenis te duiken om te kijken of wat ze voorstellen niet al eens geprobeerd is. neem die hele onzin met de WIJ (bijstand voor jongeren bijvoorbeeld). Daar zullen vast kamerleden en ministers vrije avonden aan geofferd hebben, maar het is allemaal voor nop geweest. Als ze nou hadden gesnopen, dat gemeenteambtenaren helemaal geen baantjes voor jongeren kunnen vinden en dat de WIJ uiteindelijk gewoon als bijstand zal worden gezien, hadden ze als een verstandig mens dat plan binnen vijf minuten van tafel geveegd.
@32:
Sorry, je hebt dan mogelijk geen recht op WW, maar elke Nederlander heeft recht op bijstand.
Echt waar. Zoek het maar op.
@67 nee hoor. Wanneer je een huis hebt van een bepaalde waarde (verkoopbaar of niet is irrelevant), wanneer je in detentie zit of zelfstandige bent is dit niet vanzelfsprekend.
@68: Nee, okee, daar heb je gelijk in….. ik vergat dat even.;-((
@67: Je hebt dan mogelijk recht op bijstand. De WW is loongerelateerd, maar de WWB is middelengerelateerd. Als je een eigen huis hebt of wanneer je partner goed verdient, dan krijg je geen WWB. Ook volgt de sociale dienst het UWV in de beslissing over verwijtbaarheid, wat erin resulteert, dat je het de eerste maand sowieso al kunt vergeten. Wel gelden onmiddellijk de arbeidsverplichtingen. Dus vrijdag zit je nog in je goedbetaalde, verantwoordelijke baan en dinsdag zit je al bij Roteb met zo’n tang propjes te rapen.
#55 en #40
Voor de duidelijkheid: die 2600 euro van een SP-kamerlid na afdracht (#55) is een schatting van het nettobedrag na belasting. Zonder afdracht houdt een kamerlid volgens de SP ongeveer 6000 euro over. De genoemde 3400-4300 voor een wetenschappelijk medewerker en 7300 voor een kamerlid (#40) zijn brutobedragen.
@71: Meer dan de meeste plietiesie ooit in het echt zouden kunnen verdienen, dus los van baantjestoespelerij.
Ik denk dat niet alleen het wachtgeld omhoog moet maar ook de salarissen van politici. Nu krijg je alleen maar omhooggekropen huisvrouwen in de tweede speelkamer, of afgewerkte ambtenaren. Wil je betere mensen in de kamer hebben, die ook weten waar het over gaat dan zul je beter moeten betalen.
Welke b-mgr bij een serieus bedrijf gaat er nu in hemelsnaam in de kamer zitten? De helft of meer van je salaris inleveren, geen onkostenvergoeding, geen auto etc meer. En iedereen kijkt je op de vingers. En als je je eten of een nieuwe das wil declareren klaagt iedereen over bonnetjesfraude. Hoezo kinderachtig?
Verbaast me niks dat de kamer vol zit met mensen die nog nooit een bedrijf van binnen hebben gezien.
@73: Waarom zou je je eten moeten declareren? Iedereen moet eten en iedereen betaalt dat uit zijn salaris of uitkering.
@59: Overnachting betaald, vanzelf, maar WIL een mens dat? Wil ik mijn echtgenoot en kinderen doordeweeks alleen thuis laten om in Den Haag mijn klus te klaren?(Ruim drie uur met trein en bus van huis uit)
Om daar vervolgens een prooi te worden van riooljournalisten, want neem me niet kwalijk, je moet een heel harde huid hebben wil je het leuk vinden dat alles wat je doet en laat( ook al is dat privé) in de openbaarheid wordt gebracht.
@74
Omdat je voor je werk soms noodgedwongen in restaurants moet eten en dus 30e ipv 3e voor je eten kwijt ben.
@73, een beetje meer zoals in de financiele sector bedoel je?
@76: Wat een onzin; ik eet ook wel eens buiten de deur, hetgeen ruimer is dan in een restaurant eten. Gewoon voor je eten betalen. En ze verdienen nou niet zo weinig, dat het niet gewoon van het salaris af kan.
@75 “Wil ik mijn echtgenoot en kinderen doordeweeks alleen thuis laten om in Den Haag mijn klus te klaren?”
Een echtgenote en kinderen en het alleen laten van dezen is hun eigen keuze. En alleenstaanden als Rutte dan? Moeten we die hetzelfde betalen, omdat anderen een echtgenote en kinderen hebben?
“Om daar vervolgens een prooi te worden van riooljournalisten,”
Ze rennen anders maar wat graag op de microfoon af. Laten ze een voorbeeld nemen aan bedrijfsmensen, die kunnen gewoon hun kaken op elkaar houden.