Moet een wethouder zo snel mogelijk in de gemeente gaan wonen waar hij/zij wethouder is?
Deze week is Nezahat Albayrak ontslagen door de gemeenteraad Dordrecht omdat ze niet wilde verhuizen van Rotterdam naar Dordrecht (althans, zo wordt aangevoerd). Ze had al een jaar uitstel gekregen en vroeg om definitief uitstel. Dit kan de gemeenteraad tegenwoordig bepalen. Maar is dit ook wenselijk? Hoort een wethouder niet gewoon te wonen in de gemeente die hij/zij bestuurt?
Ook een polletje:
[poll=52]
Reacties (44)
Niet dat ik vind dat hele gezinnen (werkende partner) zo nodig mee moeten verhuizen, maar eigenlijk zou de wethouder gewoon uit de eigen gemeente moeten komen, of niet?
Het lijkt mij niet meer dan normaal dat het bestuur van een gemeente in die gemeente woont. Dat geldt wat mij betreft voor het hele college (incl. topambtenaren) en gemeenteraad. Eat your own dogfood, zoals dat heet.
@Kristian: Dit was de situatie voor de inzet van het dualisme in de gemeenteraad. Iemand kon alleen wethouder worden als hij/zij op de kieslijst stond van een partij in die gemeente. En je kon alleen op de lijst staan als je in de gemeente woonde.
Dat is toen losgelaten. En dus kunnen wethouders nu gewoon van elders aangenomen worden.
Voordeel is dat je niet beperkt bent tot de beschikbare kwaliteiten in de eigen (kleine) gemeente maar breder kan kijken.
Nadeel is dat een wethouder geen affiniteit heeft met een gemeente of van de historie/cultuur afweet.
Stel je bent een politica die met alle winden meewaait en zo al jaren lang zich van een plaats in het college van B&W weet te verzekeren. Dan komt er ineens een verkiezingsuitslag waarbij de partij van deze politica niet meer in het college zit. Gelukkig kan deze politica wedhouder worden voor een andere partij een paar gemeentes verderop. Ze is al van partij veranderd, zou ze dan ook nog van woning moeten veranderen. Dat zou toch heel zielig zijn?
Het nadeel is een stuk groter dan het voordeel. Sterker, het voordeel is vaak het tegengestelde van het nadeel. Dat grote voordeel van “kwaliteit komt van buiten” is beetje klets in het geval van het kiezen van een wethouder.
Uiteraard moeten politici in de gemeente zelf wonen. Vanaf dag 1 is voor wethouders van buiten mogelijk erg onpraktisch, maar dat moet binnen een paar maanden te regelen zijn.
@Toni: dat kan je zielig noemen, maar uiteindelijk beslist de gemeenteraad of iemand als wethouder wordt benoemd. Die kunnen tegen een kandidaat stemmen, of zoals in Dordrecht, een wethouder naar huis sturen. Als de raad in meerderheid een slechte kandidaat wil, dan kan dat dus.
In het kader van de professionalisering van het openbaar bestuur lijkt het me onzinnig te eisen dat de bestuurder woont in de gemeente die wordt bestuurd.
Het is gewoon een baan.
Vroeger kon een bedrijf eisen dat je verhuisde maar persoonlijk heb ik daar met de flexibilisering van de arbeidsmarkt slechte ervaringen mee.
Moet je bij elke arbeidswisseling gaan verhuizen?
Nederland is veel te klienschalig voor dit soort flauwekul.
Ik heb nee maar binnen een redelijke afstand gestemd.
En redelijk is wat mij betreft dan de afstand Groningen – Den Haag oid.
“Het is gewoon een baan”
Ik mag hopen van niet….
@BCN
Waarom niet?
Misschien moet in het vervolg iedereen die verkiesbaar wil zijn voor een gemeente, ook woonachtig zijn in die gemeente, dan voorkom je dit soort problemen. Je moet toch ook nederlander zijn om de 2e kamer in te kunnen?
@Bismarck: Dat geldt al jaren zo voor gemeenteraadsleden. Maar de koppeling tussen gemeenteraad en college van B&W is een paar jaar geleden losgelaten.
Wethouders worden dus eigenlijk niet meer gekozen maar aangenomen.
@HansR het is maar wat je een zinnige afstand noemt, zulke professionele lokale bestuurders in Groningen en het volk in Den Haag…
@ Bismarck: gemeenteraadsleden moeten inderdaad ingeschreven zijn in de betreffende gemeente (ik geloof dat je als kandidaat nog wel buiten de gemeentegrenzen mag wonen). Voor Kamerleden geldt dit trouwens niet: je moet weliswaar Nederlander zijn, maar hoeft niet binnen de landsgrenzen te wonen. Zo woont CDA-Kamerlid Frans de Nerée tot Babberich in het Belgische Leefdaal.
Een beetje fatsoenlijke bestuurders lopen niet overal rond. En mensen die de capaciteiten hebben, hebben lang niet altijd de interesse in gemeente politiek. Je mag als gemeente blij zijn als je capabele mensen hebt om B&W te vullen.
Verder moet je rekening mee houden dat het na vier jaar maar zeer de vraag is of je als wethouder je baan uberhaupt wel weer terugkrijgt. Met een politiek rellentje of motie van wantrouwen kan het zelfs morgen ineens afgelopen zijn. Ik vind dat eisen van verhuizen, zeker als het om hele gezinnen gaat, echt overdreven gedrag van burgers met een beetje macht.
Iedere Nederlandse werknemer die te horen krijgt: ‘ u moet verhuizen, anders moet u weg, maar als u dan verhuist bent geven we u geen garantie dat u morgen uw baan nog steeds heeft’, zou moord en brand scheeuwen.
Succesvolle, capabele mensen, met een goede baan, een mooi huis en een gelukkig gezin, zouden wel gek zijn, om in de gemeente politiek te gaan. Baan kwijt, huis weg, door het plaatselijk suffertje de grond in geboord worden en als de huisvaders in de gemeenteraad het er niet mee eens zijn kan ik direct vertrekken en schijnt het nog belachelijk te zijn dat ik nog wachtgeld krijgt ook. Succesvolle capabale mensen kijken wel uit!!! No way in de gemeente politiek!!!!
Kortom stop met deze symboolpolitieke onzin, je hebt er echt niets aan huisvadertjes, behalve dat je natuurlijk lekker kan geilen op de macht!!! Heerlijk toch, iemand eens lekker wegsturen, dat is ook voor het eerst in je leven zeker?
Mooie boutade @Meester.
@Meester
Als zelfs de gemeentepolitiek niet meer in de gemeente woont dan maak je de afstand tussen politiek en burger weer een stapje groter.
Politiek gaat over meer dan capabel zijn alleen het gaat ook over tussen de mensen staan. Jouw mensen die jou verkozen hebben.
@11: Dat is dan jammer. Misschien moet dat teruggedraaid worden.
Dit is volgens mij typisch zo’n vraagstuk waarbij het compromis (ja, na een jaar) niet werkt.
Van een wethouder wordt verbondenheid met en kennis van haar/zijn gemeente verwacht. Veel wethouderswerk gebeurt buiten kantooruren: nog even bij de ledenvergadering van de voetbalclub langs om te vertellen over kunstgrasvelden, hoorzitting in wijk z over de verslaafdenopvang die daar gepland is, burgemeester vervangen bij de plechtige opening van gebouw y op zaterdagmiddag, even buurvrouw Z van de wijkvereniging aanschieten over de kinderspeelplaats etc. etc.
Een wethouder kan op elk moment over een politieke bananenschil uitglijden die zij/hij zelf, of iemand anders heeft neergelegd, of er nog lag wegens haar/zijn voorganger. Ongeveer een kwart van de wethouders moet voortijdig weg. Het is dus geen gewone baan voor vier jaar.
Conclusies:
* het helpt voor het functioneren van een wethouder om in de betreffende gemeente te wonen;
* vanwege de onzekerheden over het aanblijven is het niet erg aantrekkelijk om – met partner en/of kinderen – te verhuizen voor een wethouderschap;
De tussenoplossing die je nu veel ziet is dat een wethouder van buiten na ongeveer een jaar een ‘pied à terre’ koopt of huurt. Dat vind ik niet erg bevredigend. De wethouder woont er maar half. Wie gaat checken of de woning geen aflaat is en de wethouder ’s avonds lekker naar het warme nest terugkeert? En kun je dat iemand kwalijk nemen?
Als de gemeenteraad kiest voor een wethouder van buiten, vind ik dat ze ook de consequentie moeten nemen dat die wethouder niet in de gemeente woont, inclusief de nadelige kanten daarvan voor het functioneren.
Wat Steeph al aanvoerde, er speelt meer dan de woonstee van mevrouw Albayrak.
Ook als ze in de gemeente had gewoond zou ze zijn gewieberd, maar dan op andere gronden (veelvuldig verzuim, incompetabiliteit, onrechtmatig gebruik van de dienstauto e.d.).
Mevrouw is vorig jaar tegen de zin in van de raad door de zittende wethouder en het lokale partijbestuur doorgedrukt ten koste van een andere, meer capabele lokale kandidaat.
Het zou de partij dan ook sieren als zij mevrouw zouden hebben aangepakt op eigenlijke gronden, maar dat schijnt die club niet gegeven te zijn.
De volksvertegenwoordigers in een gemeente kunnen toch zeker zelf wel bepalen of wethouders binnen hun gemeentegrenzen moeten wonen? Als we de lokale democratie niet serieus nemen, kunnen we het beter gelijk opdoeken.
De keuze van wethouders is formeel democratisch, maar in praktijk nauwelijks. Hoe gaat dat in praktijk? Ongeveer zo.
Nieuw gekozen fractie belandt aan de onderhandelingstafel. De kandidaten-commissie heeft een aantal kandidaat-wethouders gesproken en geschikt bevonden. Binnen de fractie en het afdelingsbestuur ontstaat een zekere groepsdynamiek waardoor één van de kandidaten komt ‘bovendrijven’. Dit hangt ook samen met de portefeuille die in de onderhandelingen wordt bedongen. Zij/hij wordt voorgesteld aan de coalitiepartners. Het is ‘not done’ om de geschiktheid van voorgedragen kandidaten ter discussie te stellen. Dus alleen als er heel grote bezwaren zijn, verdwijnt een kandidaat alsnog van het toneel. De ledenvergadering van betreffende partij stemt in met het voordragen van de kandidaat. Heeft niet veel keus, want de schade is enorm als je dan nog met een andere kandidaat komt. De gemeenteraadsleden van de coalitiepartijen stemmen braaf voor alle voorgedragen kandidaten. Oppositiepartijen doorgaans blanco of tegen.
Et voilá, uw democratisch door de gemeenteraad gekozen wethouder.
@ 7 – Hans R.: de functie van wethouder is een roeping, dus meer dan “gewoon een baan”.
Mensen worden uit idealistische motieven lid van een politieke partij (alhoewel ik daar ook steeds meer aan twijfel), en worden bestuurder om het algemeen welzijn te dienen. In de betreffende gemeente wonen lijkt me dan ook niet meer dan normaal.
Europese gedachte: B & W buiten de stad en de premier in Palazzo di Pietro. Zoiets als fly-by-wire: een rule-by-wire.
Ik heb in een aantal gemeentes met diverse wethouders te maken en vind dat zij binnen een acceptabele tijd (half jaar) binnen 10km (dus op fietsafstand) van het centrum van hun gemeente moeten wonen. Als de beoogde wethouder dat niet wil of kan, dan maar een andere wethouder. Ik zou dit overigens wensen voor iedereen die een dienstbetrekking bij een gemeente heeft.
Reden is de feeling met de gemeente. Bijvoorbeeld op verkeersgebied of gemeentelijke belastingen is het handig dat zij geen dingen kunnen verzinnen waar ze zelf geen last van hebben.
Ook qua milieu is het wenselijk. De kans is groot dat een groter deel op de fiets of te voet naar het werk gaat, wat bespaart op parkeerruimte, luchtvervuiling en reiskosten.
In België kun je niet opkomen voor de gemeenteraadsverkiezingen als je niet gedomicilieerd (ingeschreven) staat in de gemeente waar je opkomt. Lijkt me logisch.
Dat onafgezien van de ‘Hiddink’ buitenverblijf verhalen.
@S’z
Dat weerhoudt Onckelinckx er wel niet van haar domicilie in Schaarbeek te hebben maar zelf in Lasne te gaan wonen.
Nuja de PS is dan ook geen Partie Socialist maar eerder PP Partie Profitarist
Misschien is het wel iets om wethouders te deporteren naar de grootste achterstandwijk die een gemeente ‘rijk’ is. Wordt daar vast iets aangedaan. :-)
@WZNM
@ 7 – Hans R.: de functie van wethouder is een roeping, dus meer dan “gewoon een baan”.
Dit is dus onjuist in het perspectief van de professionalisering van het bestuur.
Ik heb geen behoefte aan een geroepene.
Die gaat maar naar de kerk.
Ik heb behoefte aan behoorlijk bestuur. En als een Groninger in Den Haag aan de bak kan hoeft die voor mij niet te verhuizen.
Heeft deze groninger een vingertop gevoel van Den Haag @HansR?
@Larie
Waarom niet?
Wat is besturen eigenlijk? Denkt er werkelijk iemand dat je daar passie en gevoel voor de lokalen voor nodig hebt ipv. kennis van openbaar bestuur, het hebben van een netwerk en kennis van wet en recht b.v. ?
Dat denk ik @HansR..Denkt U dat een inwonende in , noem eens wat Tytsjerksteradiel enige feeling heeft wat er gaande is in bijvoorbeeld Lutjebroek?. Gelaagdheid van bestuur , vereist mijnsinziiens, enig gevoel van de plek die bestuurd moet worden.
@18: Gezien de post #21 kun je de laatste alinea toch niet echt serieus nemen?
Misschien is dat mijn stille hoop dat de benoeming van wethouders ook anders kan verlopen. Of dat tenminste de raad – op een ander moment dan vlak voor of na verkiezingen – kan vaststellen of ze wel of geen wethouders van buiten de gemeente toelaat. Dat kan ook binnen de huidige regeling, maar dan zit je wel met het binnen-een-jaar-verhuizen vereiste.
De huidige regeling vind ik in elk geval ongelukkig. Ik denk dat een landelijke regeling gemeenteraden zou moeten dwingen tot een duidelijke keuze vooraf: of wethouders van buiten ook toelaten, zonder verhuis-vereiste, of wethouders van buiten niet toelaten.
Aanvulling: en dan zou je ook moeten stellen dat de raad dat maximaal eens per vier jaar mag veranderen, in het eerste of het tweede jaar van een raadsperiode. Anders krijg je weer gelegenheidsverordeningen.
@Larie
Thorbecke geboren in Zwolle
Kuyper in Maassluis
Colijn in Burgerveen
etc…
Ga je me nu vertellen dat deze Tytsjerksteradielers geen feeling hadden voor wat dan ook. Kom op! kwaliteit is niet plaatsafhankelijk. Als lutjebroek 1 alleen maar eigen mensen als wethouder willen die er wonen en mensen uit lutjebroek 2 weigeren dan heb je gewoon te weinig kwaliteitsbronnen.
Kennis van problematiek en gevoel voor mensen wordt niet bepaalt door waar je woont maar waar en wat je hebt geleerd. Hoe je naar de mensen (mensheid) kijkt en hoe je reageert.
Eisen dat een bestuurder woont in de gemeente is bestuurlijke xenofobie. Niet meer en niet minder.
Demoniseren he, nou dat kan ik ook @HansR. Kom maar op.
“Eisen dat een bestuurder woont in de gemeente is bestuurlijke xenofobie. Niet meer en niet minder.”
Eisen dat een immigrant met een uitkering ook in zijn nieuwe land woont is bestuurlijke xenofobie. Niet meer en niet minder.
Eisen dat een VS Congress-afgevaardigde woont in de staat die hij/zij vertegenwoordigt is bestuurlijke xenofobie. Niet meer en niet minder.
Eisen dat een koning of president ook woont in zijn eigen land is bestuurlijke xenofobie. Niet meer en niet minder.
Gokje: HansR is ingenieur?
@HansR: Je moet als bestuurder direct voelen wat jouw maatregelen doen. Daarom moet je in de gemeente zelf wonen. En een lokaal netwerk is belangrijk. Ook dat kan het beste als je ook in de gemeente zelf woont.
Stel je eens voor dat je afdelingsmanager op een hoofdkantoor aan de andere kant van het land woont. Hoe kan die dan die afdeling managen? Dat werkt niet. Hogere bazen wel, die gaan over grote lijnen, maar op “lokaal” niveau moet je ook lokaal aanwezig zijn.
Wethouder is niet zomaar een gewone baan waarbij wat kennis van openbaar bestuur volstaat. Kennis van de eigen gemeente hoort daar zeker ook bij.
@mescaline
demoniseren? :))
@Lisette
Ja, maar geen technische en het heeft er verder ook geen moer mee te maken. Ik stel eigenlijk alleen dat bestuurder zijn geen emotionele taak met lokale aanwezigheid is maar een empatisch rationele.
@Michel Klijmij
Je moet als bestuurder direct voelen wat jouw maatregelen doen.
Mijn punt is juist dat je daarvoor echt niet in de gemeente hoeft te wonen. Terugkoppeling van de bewoners en gevoeligheid daarvoor – en voor verhouding tussen realiteit en notoire klagers – moet echt wel voldoende zijn.
Ik kap wel met deze discussie hoor. Ik ben blijkbaar een enkelvoudige minderheid :))
In je antwoord geef je precies weer wat ik wilde aantonen. Mijn vraag was niet als persoonlijke aanval bedoeld. Je maakt perfect duidelijk dat je vanuit de aanname redeneert dat (lokaal) openbaar bestuur een rationele aangelegenheid is. Ik zou zeggen: stort je er eens in en verbaas je.
@Lisette
Ik zie je opmerking ook niet als persoonlijke aanval hoor. Ik weet hoe het werkt en ik denk dat wat meer afstand van de wethouders en wat meer ratio en minder emotie goed zou werken. Het is de aanname dat je emotie met emotie moet besturen die onjuist is. Empathie zou meer op zijn plaats zijn.
Ik verbaas me al jaren niet meer.
Rationele, niet-emotionele bestuurders zijn niet per se de beste op lokaal niveau. Juist dan krijg je een kloof, de meeste burgers redeneren vanuit emotie. Terecht ook, het is hun eigen leefomgeving.
Een wethouder die niet woont waar zij of hij werkt merkt niets van rare wegafsluitingen, betaalt misschien wel minder OZB, gaat waarschijnlijk niet overal op de fiets naartoe, is minder makkelijk op straat aanspreekbaar, zal minder bereid zijn bij veel gelegenheden aanwezig te zijn door alle extra reistijd, wordt niet zelf getroffen door wat voor lokale maatregel dan ook in tegenstelling tot de burgers waarover wordt beslist. Een wethouder is ook een vertegenwoordiger van diens gemeente, maar hoe kan je vol trots jouw gemeente vertegenwoordigen als je er niets zélf woont?
Ik vind dat uitermate onwenselijk, en ik denk dat de meeste mensen daar zo over denken.
Ik begrijp in elk geval dat de woonplaats van de wethouder een emotionele aangelegenheid is en niet een rationele. Er valt dus ook niet over te argumenteren. Alleen over te schreeuwen, te janken en te zeuren…
Ik kan me niet vinden in al die pseudoargumenten dat b.v. een wethouder moet fietsen om zijn stad te begrijpen, dat de wethouder trots een gemeente moet vertegenwoordigen, er moet wonen om de gemeente te begrijpen. Degenen die dat denken snappen niets van bestuur, van vertegenwoordiging en van begrijpen op zichzelf.