Hierbij het negende deel van de behandeling van de voorstellen van de Nationale Conventie. (Zie toelichting bij deel 1).
9. Zorg voor toetsbare doelen in het regeerprogramma en de rijksbegroting en kijk op verantwoordingsdag of die doelen zijn gehaald.
Toelichting Nationale Conventie:
De controle op het doen en laten van de regering en daaruit conclusies trekken is een wezenlijke taak van de volksvertegenwoordiging. Systematische en kritische controle, los van incidenten, krijgt echter onvoldoende aandacht in de Tweede Kamer. Tekenend is dat de zogenaamde verantwoordingsdag in mei nauwelijks op belangstelling kan rekenen. Toch biedt juist deze dag de mogelijkheid de controlefunctie van de Tweede Kamer en het belang daarvan voor het voetlicht te brengen. Voorwaarde is wel dat Kamer en kabinet die dag spreken over de politieke doelen en de uitvoering van beleid om die doelen te bereiken. Ook moeten ze die doelen evalueren en bijstellen.
Deze gang van zaken veronderstelt wel dat het kabinet concrete doelen stelt waarvan na enige tijd kan worden vastgesteld of ze zijn bereikt. Die doelen moeten zijn terug te vinden in zowel de begrotingsstukken als het regeerprogramma (zie hierna) of beleidsprogramma. In de begrotingsstukken gaat het om jaarlijkse prioriteiten, het regeerprogramma bevat de belangrijkste doelen voor de gehele kabinetsperiode. De Kamer op haar beurt zou het kabinet moeten vragen concrete doelen te stellen. In de begrotingscyclus spelen ook de miljoenennota en voorjaars- en najaarsbrief een belangrijke rol. Bij de behandeling daarvan kijkt men vooral vooruit. Op verantwoordingsdag blikt men terug en trekt daaruit lessen voor de toekomst.
Uitvoering:
Kan zonder (grond)wetwijziging.
Sturen op concrete doelen is riskant. De halen benoemde doelen worden alles bepalend en het grote geheel wordt uit het oog verloren. Heel illustratief kwam dit recent naar voren in de documentaire The Trap op de BBC.
Je creëert daarmee de illusie van controle.
Natuurlijk is een bepaalde mate van doelstellingen vastzetten en er op sturen welkom. Maar slechts tot op zekere hoogte. Zeggen dat de werkeloosheid naar 4% moet, kan ervoor zorgen dat de berekening aangepast wordt. Of dat het wel gehaald wordt, maar dan slechts door mensen te dwingen in Melkertbanen te stoppen waar de maatschappij weinig mee opschiet en waarbij de kosten wellicht veel beter gebruikt hadden kunnen worden.
Aan de andere kant geeft het wel een instrument voor de Tweede Kamer om directer verantwoording te vragen van het Kabinet. Iets wat nu soms erg lastig is.
Ik twijfel bij deze.
– Het volledige advies van de Nationale Conventie
– Voorstellen Nationale Conventie: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
Reacties (3)
Yes Minister, seizoen drie, aflevering 2: The Challenge. Dr. Richard Cartwright geeft Jim Hacker aan hoe hij Local Government in de hand kan houden:
RC: It’s all in here.
JH: What’s… what’s this all about?
RC: Controlling council expenditure. I’m proposing that all council officials responsible for a new project would have to list their criteria for failure before they were given the go-ahead.
JH: What do you mean?
RC: Well, it’s a basic scientific approach: you must first establish a method of measuring the success or failure of an experiment. Then when it’s completed you can tell whether it succeeded… or failed. A proposal would have to state: this scheme would be a failure if it last longer than this, or… cost more than that, uhh… if it employs more staff than these, or failed to meet these pre-set performance standards
@Steeph: Hierbij het achtste deel…
Negende?
@Pepijn: Dank voor de oplettendheid. Te snel copy-paste gedaan van de vorige editie.