Vijf essentiële Franse zinnen

COLUMN - Waarin gastschrijver Vrouwke van Stavast, woonachtig in lichtstad Parijs (ook wel het Eindhoven van Frankrijk) uitlegt hoe u zich om kunt vormen tot quasi Parisienne met vijf eenvoudig te leren Franse zinnetjes.

Vergeet grammaire en vocabulaire, passé composé, un en une. In Frankrijk heb je slechts vijf zinnen nodig om voor vol te worden aangezien.

Tijdens mijn eerste weken in Parijs was overleven noodzaak. Voor taalcursussen had ik geen tijd. Ik redde mijzelf met slechts vijf zinnen die deuren voor me openden, onverstaanbare conversaties tot een goed einde brachten en me tegelijkertijd het imago gaven van een buitenlandse die razendsnel op weg is naar het ultieme doel: être une quasi Parisienne (een echte is niet haalbaar). 

1. Ça marche (pas)

In ons fijne authentieke appartementengebouw werkt de lift vaker niet dan wel. De buurvrouw en ik staan samen vergeefs op de lift te wachten. Ik:”Ça marche pas hein?” Schouders ophalend nemen we de trap. Hetzelfde doet een uurtje of wat later de monteur van Orange, die mijn internetverbinding komt maken. Wij kijken naar de router. Zijn blik is zorgelijk. Ik: “Ça marche pas?”. Hij: “Non….. bladiebladie et ohlalala”.  Als die avond de boodschappen via de trap omhoog worden gebracht door de Carrefour bezorger wijs ik naar de lift en zeg: “Ça marche pas!” Ik neem de boodschappen van hem over, waarbij ik me zichtbaar vertil. Hij kijkt ietwat vragend, maar ik zeg snel: “Ça marche, ça marche”. ‘Ça marche’ werkt onder alle omstandigheden.

2. Je suis desolée

Om de een of andere reden zie ik eruit alsof ik de weg weet in Parijs. Elke dag komen Fransen naar mij toe, op zoek naar de weg die ik vaker níet dan wél weet. En als ik ‘m weet ben ik zo blij dat ik van vreugde niet kan uitleggen hoe daar te komen. Dus zeg ik altijd standaard: “Je suis desolée”. Bij elke vraag die men op straat aan je stelt kan trouwens worden volstaan met een “Je suis desolé(e)’, waarna je meestal begripvolle blikken krijgt toegeworpen. Behalve van bedelaars.

3. À vous aussi!

Mensen wensen je dingen toe bij het dagelijkse afscheid nemen, bijvoorbeeld in een kleinere winkel. Meestal wensen ze je een goede dag, maar soms wensen ze je iets toe waarvan je geen idee hebt wat het is. Wat te antwoorden? Je wil toch netjes blijven en niet als de eerste de beste buitenlander overkomen. De zin ‘À vous aussi!’ volstaat. Wat zij mij wensen, mag ik hen ook best wensen. Kan niet missen. Altijd goed.

4. Allez-y

Ik sta met een volle kar in een kassarij en laat een man met een doosje eieren voorgaan met een vriendelijk “allez-y”. In de bus, wanneer een oude vrouw duidelijk een zitplaats nodig heeft, maar ik blokkeer bij de gedachte s’asseoir te moeten vervoegen, roep ik: “allez-y”. Daarna volgt er altijd een woord van dank. ‘Merci’ is geen probleem, maar een respons van meerdere zinnen vraagt om een minzaam lachje, knikje en “je vous en prie”. Einde conversatie. Men moet zo’n kleine geste tenslotte ook niet overdrijven hè.

5. Parlez-vous Anglais?

Dé manier om ergens geholpen te worden ondanks je gebrekkige Frans (bijvoorbeeld in een winkel) is om te beginnen met de vraag: “Bonjour monsieur/madame, parlez-vous Anglais?”. Hoor je ‘yes’ dan is het een wederzijds heuglijk moment. Want de Parisien(ne) die ‘yes’ zegt wil heel graag zijn/haar Engels oefenen en demonstreren. Is het antwoord “non”, dan is het ook een heuglijk moment. Je gaat over op je stuntelig Frans, hetgeen de verkoper enorm zou irriteren zonder zijn initiële schrik bij de vraag naar zijn Engelse taalkennis. Na zo’n vraag, waarbij het probleem duidelijk bij de verkoper wordt neergelegd,  dankt hij onze lieve heer op zijn blote knietjes dat hij juist deze klant stuurt, die in elk geval probeert om er nog wat van te maken in het Frans.

Vijf zinnen, zo simpel kan het leven soms zijn. Zelfs in Frankrijk. En o ja, roep als je ergens wegloopt altijd nog even “Au revoir et  bonne journée/soirée/weekend!” Bonuspunten.

Reacties (11)

#1 Let

Handig, bedankt! Euh … merci beaucoup!

  • Volgende discussie
#2 Joost

Die laatste tip kan ik beamen :-)

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#3 Inkwith Barubador

“Voulez-vous coucher avec moi?”, levert bij mij altijd verrassende reacties op. Mag eigenlijk niet ontbreken in het lijstje.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#4 HansR

Haha… jaja.

Ipv “À vous aussi!” zou ik zeggen “de même”.

Dat Engels is beroerd en de tip ook. Ik bevind mij soms in de situatie dat die Fransen zo graag Engels willen praten dat ze niet meer te stoppen zijn. Ik wil Frans praten – ik kan me redelijk redden, beter dan de Fransen in het Engels – en de zotte situatie ontstaat dat ik Frans praat en in beroerd Engels antwoord krijg. Dat wordt voordat je het weet het hele gesprek volgehouden. En ik weiger Engels te praten hoewel me dat werkelijk een stuk eenvoudiger af gaat. Fransen weigeren te accepteren dat je Nederlander bent en dat Engels voor jou ook een vreemde taal is. Mijn hersenen kunnen in principe het spreken in twee vreemde talen tegelijk niet aan.

Maar de overige vier zinnen zijn idd redelijk essentieel.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#5 Micowoco

Franse jongeren spreken prima Engels tegenwoordig, is mijn ervaring. Van internet geleerd, niet zozeer op school.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#6 Weerman

Zin 5 is de enige zin die ik ken. Meer hoeft ook niet (daarna volgt de universele handen-en-voeten-taal).

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#7 Henk van S tot S

@4
Spreekt “de Nederlander” dan wel goed Engels?
Velen denken van zich zelf dat dit het geval is, maar de meesten komen toch echt niet veel verder dan het brabbelen c.q. verbasteren van het Amerikaans ;-)

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#8 Vrouwke van S.

Ik vergat de zin “c’est pas grave”. Onontbeerlijk wanneer iemand je aanstoot, op je teen staat, in de metro in je gezicht niest… kortom… in elke situatie.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#9 Krekel

Er is ook een theorie (vooral populair in Duitsland en de Angelsaksische wereld) die stelt dat alle talen van de wereld een zekere mate van onderlinge verstaanbaarheid kennen, maar dat die onderlinge verstaanbaarheid zich pas openbaart boven een bepaald volume.

Volgens die theorie kan je dus ook gewoon luider gaan praten als ze je Engels niet verstaan.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#10 kevin

Moest afgelopen week nog ergens in het Frans iets regelen. Ik kan absoluut geen Frans. Dus ik had zinnetje vijf voorbereid en dacht ‘dat komt vast wel goed’. Ik had voor de zekerheid ook nog ‘is er iemand anders in de buurt die wel Engels spreekt?’ opgezocht. Het mocht niet baten. Niemand sprak Engels.

Het zal wel komen doordat ik Nederlander ben, maar ik dacht meteen: ‘dan kun je de pot op, ook’. Als jij geen klanten wil, dan moet je het zelf maar weten. Over de hele wereld is Engels de lingua franca, leef er maar mee. Ik spreek prima Engels en ik ga niet alle talen van de wereld leren omdat andere mensen niet eens de meest universele taal op dit moment spreken.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#11 Yevgeny Podorkin

ik begrijp de strekking: vooral niet teveel, maar ik zou er iéts meer dramatiek in leggen b.v. Je suis très desolée. met bijbehorende mimiek en gebaren. Vrouwen hebben daarnaast ook nog eens allerlei andere wapens om deze strijd tot genoegen te slechten…

  • Vorige discussie