Onder het mom van redden, wordt Griekenland kapot bezuinigd. Europese burgers mogen dit niet laten gebeuren. Een Europees manifest, uit het Frans vertaald door Dennis Schep.
Terwijl de helft van de Griekse jeugd werkloos is en er 25.000 daklozen door Athene dwalen; terwijl 30% van de Griekse bevolking onder de armoedegrens leeft en duizenden families zich gedwongen zien hun kinderen elders onder te brengen om ze voor honger en kou te behoeden; terwijl vluchtelingen en de nieuwe armen wedijveren om de best gevulde vuilnisbakken, leggen de “redders” van Griekenland het land een nieuw hulpplan op – onder het voorwendsel dat de Grieken er niet hard genoeg voor werken – dat de sociale misstanden dreigt te verdubbelen. Een plan dat een einde maakt aan het recht op arbeid, dat de armen in de meest extreme vorm van ellende stort, en de middenklasse zal doen verdwijnen.
Het doel is niet om Griekenland te “redden.” Alle economen die hun naam waardig zijn zijn het hierover eens. Het gaat erom tijd te winnen om de interesses van de schuldeisers veilig te stellen, terwijl het land langzaam in faillissement afglijdt. Maar bovenal gaat het erom van Griekenland een laboratorium van sociale verandering te maken dat, in de volgende fase van de crisis, over heel Europa uitgespreid zal worden. Het model waarmee nu in Griekenland geëxperimenteerd wordt is een model waarin sociale diensten, scholen en ziekenhuizen worden geruïneerd, waarin gezondheid tot een privilege voor de rijken wordt, en waarin kwetsbare bevolkingsgroepen zijn gedoemd tot een zorgvuldig geplande eliminatie, terwijl zij die nog werken veroordeeld worden tot de meest extreme vormen van verarming en precariteit.
Maar om dit neoliberale offensief te doen slagen is het noodzakelijk een regime te installeren dat de meest elementaire democratische rechten ontkent. Overal in Europa zien we hoe regeringen van technocraten zichzelf installeren terwijl ze zich als “redders” presenteren en de soevereiniteit van het volk volledig veronachtzamen. Dit is een keerpunt in het parlementaire systeem; we zien hoe “volksvertegenwoordigers” de controle afstaan aan bankiers en financiële experts en afstand nemen van hun beslissingsbevoegdheid. Een soort van parlementaire coup d’etat met beschikking over een enorm wapenarsenaal om protest te onderdrukken. Wanneer de parlementsleden het door de troika (EU, ECB en IMF) gedicteerde verdrag geratificeerd hebben – in absolute tegenstelling tot het mandaat waarmee ze zijn aangesteld – zal een macht zonder enige democratische legitimiteit de toekomst van het land voor de komende dertig tot veertig jaar bezegeld hebben.
Ondertussen opent de EU een geblokkeerde rekening waarop het volgende steunpakket kan worden gestort, om zeker te zijn dat het geld alleen wordt gebruikt om de Griekse schuld af te lossen. De opbrengsten van het land moeten “met absolute prioriteit” worden aangewend om de schuldeisers terug te betalen, en zonodig kunnen deze opbrengsten direct op de door de EU beheerde rekening worden gestort. De overeenkomst bepaalt verder dat elke nieuwe staatsobligatie die wordt uitgegeven onder het Engelse recht valt, zodat de obligaties verzekerd zijn met materiele garanties, eventuele geschillen worden geslecht door de rechtbank van Luxemburg, en Griekenland bij voorbaat afziet van het recht op beroep tegen een door de schuldeisers bepaalde claim. Om het plaatje compleet te maken: de privatisering van staatsbedrijven is toegewezen aan een door de troika beheerd fonds waar de eigendomsbewijzen van publieke eigendommen ondergebracht zullen worden. Kortom, de verregaande plunderingen die kenmerkend zijn voor het financieel kapitalisme vinden hier hun institutionele vervolmaking. Voor zover als verkopers en kopers aan dezelfde kant van de tafel zitten lijdt het geen twijfel dat deze enorme privatiseringsonderneming een lucratieve handel voor de kopers zal zijn.
Maar alle tot zover genomen maatregelen hebben Griekenland alleen maar met een grotere staatsschuld opgezadeld. Met de hulp van de “redders” die het land tegen exorbitante rentepercentages geld uitlenen is de schuld in een vrije val geraakt, van 120% in 2009 tot bijna 170% vandaag. Het is meer dan waarschijnlijk dat de vele reddingsplannen – telkens opnieuw gepresenteerd als “definitief” – in werkelijkheid nooit een ander doel hebben gehad dan het verder verzwakken van de positie van Griekenland, zodat het land, beroofd van de mogelijkheid zelf de condities van herstructurering te bepalen, niets anders kan doen dan te dansen naar de pijpen van zijn schuldeisers die het chanteren met het veelgehoorde alternatief: “bankroet of bezuinigen.”
Het kunstmatig verergeren van de staatsschuld is als wapen ingezet tegen de hele Griekse maatschappij. Het gebruik van militaire termen is hier niet ongepast: we hebben te maken met een oorlog die gevoerd wordt met financiële, politieke en juridische middelen, een klassenstrijd tegen de samenleving in zijn geheel. En de buit die de financiële klasse haar “vijanden” ontneemt bestaat niet alleen uit sociale verworvenheden en democratische rechten: uiteindelijk staat hier de mogelijkheid van een menselijk leven op het spel. De levens van hen die niet genoeg produceren of consumeren om aan de winststijging bij te dragen zijn het niet langer waard behouden te worden.
De zwakte van een land gevangen tussen grenzeloze speculatie en verwoestende bailouts schept de condities voor de introductie van een nieuw sociaal model, aangepast aan de eisen van het neoliberale fundamentalisme. Een model bestemd voor heel Europa en misschien ook elders. Dit is de kern van het probleem, en de reden dat de verdediging van het Griekse volk niet slechts een kwestie van solidariteit of abstract humanisme behelst: de toekomst van de democratie en het lot van de Europese naties staan op het spel. Overal zal de “dringende noodzaak” van “pijnlijke maar heilzame” bezuinigingen worden gepresenteerd als de enige manier om aan het lot van de Grieken te ontsnappen, terwijl juist de oplossing ons steeds verder naar de rand van de Griekse afgrond voert.
Met het oog op deze aanval op de samenleving, en terwijl de laatste sporen van democratie worden uitgewist, roepen wij onze medeburgers, onze Franse en Europese vrienden op hun stem te laten horen. We kunnen het recht om te spreken niet overlaten aan technocraten en politici. Kunnen we negeren dat Duitse en Franse leiders ertoe hebben opgeroepen Griekenland van verkiezingen uit te sluiten? Kunnen we stil blijven terwijl een Europees volk systematisch wordt gestigmatiseerd? Is het niet onze plicht ons uit te spreken tegen de institutionele moord op het Griekse volk? Kunnen we zwijgen in het aangezicht van de geforceerde mars naar een systeem dat zelfs het idee van sociale solidariteit verbiedt?
Er is geen weg terug. We moeten nu met woorden en cijfers de strijd aangaan met de ultra-liberale retoriek van angst en leugens. We moeten nu de morele lessen ontzenuwen die ons het zicht op werkelijke sociale ontwikkelingen ontnemen. We moeten nu de racistische mythevorming ontkrachten die in het Griekse nationale karakter (zogenaamd gekenmerkt door luiheid en listigheid) de oorzaak van een globale crisis meent te herkennen. Wat er nu toe doet is niet het karakteristieke, echt of ingebeeld, maar het gemeenschappelijke (les communs, the common): het lot van een volk dat invloed zal hebben op alle anderen.
Er zijn talrijke technische oplossingen voorgesteld om een uitweg te vinden uit het draconische alternatief “bankroet of de vernietiging van de samenleving” (dat, zoveel is duidelijk, niets anders betekent dan “zowel bankroet als de vernietiging van de samenleving”). Al deze oplossingen moeten in beschouwing genomen worden als mogelijkheden voor de bouw van een ander Europa. Maar eerst moeten de schuldigen beschuldigd worden, en de situatie aan het licht worden gebracht waarin het Griekse volk zich vandaag bevindt dankzij de “reddingsplannen” ontworpen door en voor schuldeisers en speculanten. Wanneer er een wereldwijde steunbeweging opkomt en het Internet gonst van solidariteitsinitiatieven, kunnen Franse intellectuelen het zich dan veroorloven de laatsten te zijn die hun stem verheffen voor Griekenland? We moeten nu handelen: met artikelen, media-optredens, debatten, petities, demonstraties. Elk initiatief is welkom; elk initiatief is nodig.
Dit is wat wij voorstellen: de vorming van een Europees comité van intellectuelen en kunstenaars in solidariteit met het Griekse volk en hun verzet. Als wij het niet doen, wie doet het dan? En als we het nu niet doen, wanneer dan wel?
Vicky Skoumbi, hoofdredactrice van «Alètheia», Athènes.
Michel Surya, directeur van «Lignes», Paris.
Dimitris Vergetis, directeur van «Alètheia», Athènes.
Mede ondertekend door: Daniel Alvara,Alain Badiou, Jean-Christophe Bailly, Etienne Balibar,
Fernanda Bernardo, Barbara Cassin, Bruno Clément, Danielle Cohen-Levinas, Yannick
Reacties (51)
Ja, het is wel een crisis om je vingers bij af te likken.
In het geval van Griekenland is het “medicijn” duidelijk veel erger dan de kwaal. Ook heb ik een onderbuikgevoel dat de huidige maatregelen een faillisement van Griekenland toch niet gaan voorkomen.
Opmerkelijk vond ik gedurende de hele periode dat de Griekse crisis nu al duurt dat in de plannen alleen gefocust wordt op “bezuinigen” en nergens op versterking van de Griekse economie (en BNP). De huidige maatregelen leiden volgens mij uitsluitend tot een verlaging van het BNP en daardoor tot een verslechtering van de vooruitzichten voor de Griekse samenleving.
Mooi stuk. Spread the word.
Ik zou overigens in plaats van “interesses van de beleggers”kiezen voor “belangen”.
Tja, komt hier en daar wat conspiracy-achtig over maar aan de andere kant is het ook weer niet allemaal onzin….
Ja, mooi stuk in erg Franse traditie.
Overigens heb ik altijd minimaal een, maar meestal meer, kromme teen bij “het recht op arbeid”. Ik vind toch altijd het recht op leven nog belangrijker. Het “recht op arbeid” is deel van het probleem. Het is een beetje ook het recht op uitbuiting (het uitgebuit worden dan wel te verstaan).
En tot slot zien de Fransen toch ook aankomen dat hun land na Griekenland, Italie en Spanje iets soortgelijks gaat overkomen. Het stuk leest ook als een soort apologie voor een toekomstige revolutie. En reken maar : als de buitenlanders (lees : de rest van de EU) de rekening van Frankrijk niet meer wil betalen dan breekt de pleuris pas echt uit. Dan gaan ze zich hun geschiedenis herinneren.
Dit soort geschreeuw brengt een oplossing van de problemen geen stap dichterbij. Het hele Europese establishment wordt hier als kwaadwillende veroorzaker van de problemen aangewezen; hoe je zonder dit establishment, de bestaande structuren wilt komen tot een betere oplossing is een raadsel. Een realistisch alternatief wordt niet geboden.
Begrijp goed, ik beschouw de situatie als een grote structurele clusterfuck, waar met name de gewone Grieken de dupe van zijn. In zoverre is de analyse terecht. Er is echter niet zoiets als één europese actor met een coherente visie (dat is nu juist het probleem bij het vinden van een oplossing). Er zijn verschillende ideeën, verschillende (reële!) belangen, verschillende machtsverhoudingen, met een voortdurende strijd tussen het eigen belang en de gezamelijke verantwoordelijkheid. Dat dat geen optimale oplossing voor de gewone Griek oplevert behoeft geen verbazing te wekken.
Eerst iets over de oorzaken: die liggen primair bij het financiële crisis en de gevolgen van het puinruimen voor de overheidsfinanciën en het gedrag van beleggers. Wat niet helpt is dat het idee van bezuinigen om uit de crisis te komen dominant is in Europa. Maar de Grieken zijn zeker niet alleen maar slachtoffer: ze hebben wel degelijk een puinhoop gemaakt van hun overheidsfinanciën, daarbovenop zijn ze daar nooit eerlijk over geweest. Er is veel mis met de politieke cultuur in Griekenland die niet in staat is geweest de economie structureel te hervormen; dit mag uiteindelijk ook de Griekse kiezer aangerekend worden.
Dan iets over oplossingen: grofweg 3 richtingen.
1. We laten Griekenland los, ze gaan uit de Euro. De problemen voor de gewone griek worden er dan niet minder op, het kan nog wel eens catastrofaal uitpakken. Maar de rest van de Eurozone kan wellicht de stabiliteit hervinden.
2. We modderen door. Dus met de instrumenten die we nu hebben proberen Griekenland in het gareel te krijgen én binnenboord te houden, we hervormen Europa op een karakteristieke halfslachtige (maar onomkeerbare) manier, en we hopen vooral dat de problemen vanzelf voorbij gaan. Niet fijn voor de gewone griek, maar politiek wel het meest haalbaar. Dat is ook belangrijk.
3. We accepteren dat de problemen voor Griekenland te groot zijn geworden, en dat ze nooit kunnen worden opgelost. In plaats van leningen zorgen we dat er permanent netto geld naar Griekenland gaat, op dezelfde manier als dat er permanent geld van Californië naar Mississippi gaat. Dit is verreweg de beste oplossing voor de gewone Griek. Helaas is dit politiek niet haalbaar, want het is voor Europa als geheel ook de goedkoopste oplossing op de lange termijn.
Wat mij betreft wordt ten eerste overal een alternatief economisch model gepusht, waarin alleen maar bezuinigen in tijden van crisis geen oplossing is. Lenen is niet alleen maar slecht. Ten tweede moet bij Griekenland optie 3 worden gepromoot, hoeft niet expliciet, het gaat om het resultaat.
Dit manifest komt dan wel op voor de gewone Griek (terecht), maar onderschat de ernst van de problemen, heeft weinig inzicht in hoe en waarom beslissingen in Europa worden genomen, en biedt geen realistische oplossingen.
…op dezelfde manier als dat er permanent geld van Californië naar Mississippi gaat
Was Californië niet failliet?
ja, maar dat komt ook omdat individuele staten geen schulden mogen aangaan. Als er niet genoeg geld binnenkomt, moet er bezuinigd worden.
Het gaat erom dat Californië netto meer geld afstaat aan de staat dan het terugkrijgt, dit in tegenstelling tot Mississippi. Is in Nederland natuurlijk ook zo, de Randstad financiert Limburg. In België zie je tot wat voor politieke problemen dit kan leiden, en waarom deze oplossing bij Griekenland onhaalbaar is.
Optie 3, maar noem het een Marshallplan
“Maar de Grieken zijn zeker niet alleen maar slachtoffer: (…) dit mag uiteindelijk ook de Griekse kiezer aangerekend worden.”
Toen de economische crisis uitbrak werd die aan ons gepresenteerd als een verrassing: zelfs de (meeste) economen hadden die niet zien aankomen.
Het is duidelijk dat de Griekse politieke klasse heeft gesjoemeld in samenwerking met de bank(en), maar het zeer de vraag of de Griekse kiezer wel een helder beeld had van de situatie, zeker als je de economische situatie bekijkt (ook van Griekenland) voordat de crisis uitbrak, in 2007.
Bovenstaand manifest doet me sterk denken aan de “Shock Doctrine) can Nami Klein. Ik beschik niet over voldoende kennis om te kunnen beoordelen of het gaat om een geensceneerde greep naar de macht, maar het heeft er alle schijn van. Het tijdstip wijst daar op: Bush -die ontegenzeggelijk werd herkend als de marionet van de neocons- stond op het punt te vertrekken en een onzekere factor deed zijn intrede: Obama met zijn change-retoriek. Het leek een “nu-of-nooit”-situatie.
Maar ik wil me niet verliezen in samenzweringstheorien en de Bilderbergers. Een ding is zeker: de uitwerking van deze crisis en de daarop volgende dubbele dip is hoe dan ook precies zoals in dit manifest wordt geschilderd.
Het is wat wrang om de hoop uit te spreken dat de Griekse bevolking in opstand zal komen, want zelfs als de victorie in Athene mocht beginnen, de gevolgen zullen er naar zijn. En toch doe ik dat, want het is vooralsnog de enige hoop die er bestaat dat deze economische crisis er toe leidt dat er een einde wordt gemaakt aan de vorm van roofkapitalisme die werd ingezet onder Reagan en Thatcher.
Dus laten we hopen dat alle anti-globalisten naar Athene trekken (naar het voorbeeld van de freedom fighters in Afghanistan) en dat Iran de olie-exporten naar Griekenland niet stopt.
Ze zullen dat spul hard nodig hebben voor de molotov-cocktails.
Wat betreft de Grieken: de problemen daar zijn wel wat breder dan sec de samenwerking met de banken. De banken doen overal wat ze doen, maar dat heeft niet overal dezelfde consequenties als in Griekenland. De banken zijn gewoon onderdeel geworden van de Griekse patronage-politiek. Uiteraard waren de mogelijke gevolgen bij de Griekse kiezer niet bekend (bij de politici ook niet) toen ze naar de stembus gingen, maar uiteindelijk weet niemand wat de toekomst brengt. Ondertussen zijn de problemen in de Griekse politiek niet van vandaag of gisteren, middels verkiezingen had het wel degelijk anders kunnen lopen. Een beetje instrospectie en zelfreflectie zou de Grieken sieren, voordat naar het boze buitenland gewezen wordt. (Ik ben er ook voor om ze te helpen, daar niet van).
Die complottheorieën, ik geloof er niet in. Het is een manier om greep te krijgen op onze complexe wereld, maar het helpt je niet om de goede keuzes te maken. Uiteindelijk zijn het allemaal ook maar mensen, daar op die machtige posities, gevangen in het keurslijf van hun functie in de instituties. Complottheoriën suggereren dat je de problemen oplost door de mensen te vervangen of de instituties neer te halen, maar dat is een denkfout. Die mensen, die instuties: uiteindelijk zijn wij dat zelf. Als iedereen in Europa op de Groenen stemt ziet de wereld er snel heel anders uit.
Het kwalijke van het manifest vind ik dat ze als schuldige aanwijst juist degenen die wanhopig proberen om de problemen op te lossen, door ons gekozen om die verantwoordelijk op zich te nemen. Het gaat voorbij aan het feit dat er domweg geen overeenstemming is over wat er moet gebeuren, dat wat goed is voor de Grieken niet perse goed is voor de Duitsers. Vind je dat het anders moet? Formuleer dan concrete aanpassingen aan de huidige lijn, en denk ook aan de haalbaarheid.
“Complottheoriën suggereren dat je de problemen oplost door de mensen te vervangen of de instituties neer te halen, maar dat is een denkfout. Die mensen, die instituties: uiteindelijk zijn wij dat zelf.”
Zoals ik reeds stelde zie ik er absoluut geen heil in om daarover verder te gaan, omdat de situatie zo is als in het manifest beschreven, ongeacht of die het gevolg is van planmatig handelen (een complot).
Ik ben het niet met je eens dat het neerhalen van instituties en het vervangen van mensen geen verschil zou kunnen uitmaken.
De uitspraak “uiteindelijk zijn wij dat zelf”, die geldt misschien voor jou, maar zeker niet voor mij. En gezien de brede steun voor bewegingen als Occupy en het grote aantal stemmers op partijen als de PVV en de SP, denk ik dat er meer mensen zijn die er zo over denken.
Maar PVV, SP (en in mindere mate Occupy): dat is precies wat ik bedoel met de instituties, dat zijn wij zelf. Ik betwijfel namelijk ten zeerste of jij blij zult zijn met de instituties die een PVV na het neerhalen weer zal oprichten. Voor mij geldt dat waarschijnlijk ook voor de SP: veel te dogmatisch en parochiaal, dat gaat niet goed.
De samenleving is het onderling niet eens, en zal dat nooit worden, en vecht zijn conflicten uit binnen de bestaande instituties. Vervolgens ontstaat onenigheid over de instituties, omdat ze niet opleveren wat jij wilt. Maar het maakt nogal uit wat de kritiek precies is, want het maakt nogal uit of je doet wat de PVV wil of wat de SP wil.
Het is altijd makkelijker om ergens tegen te zijn, dan om een werkbaar alternatief te bieden. Zeker als je geen verantwoordelijkheid draagt, en je mening geen consequenties heeft (dat is schijn, opgeteld hebben onze meningen wel degelijk consequenties, net als bij stemmen).
Dus steun degenen die met goede oplossingen komen, strijd tegen degenen die met slechte ideeën komen, en probeer degene ertussenin te overtuigen van het juiste inzicht. Maar neem wel verantwoordelijkheid voor je mening, juist als later blijkt dat het niet zo heeft uitgepakt als je hoopte.
“De samenleving is het onderling niet eens, en zal dat nooit worden, en vecht zijn conflicten uit binnen de bestaande instituties.”
Daar scheiden zich onze wegen, want dat geldt slechts zolang die instituties een werkelijk afspiegeling (of uitlaatklep) vormen voor wat er onder de bevolking leeft.
Uiteindelijk zal het conflict worden uitgevochten op straat!
Daarbij gaat het om een proces waar ik absoluut geen greep op heb. Natuurlijk geef ik mijn mening daarover en vroeger participeerde ik ook zo goed mogelijk daarin (in de vorm van de buitenparlementaire oppositie). Daarbij leg ik verantwoording af over mijn eigen handelen, maar voor de uitkomst neem ik geen enkele verantwoordelijkheid. Tenslotte ben ik niet een dictator die de regels kan opleggen aan het spel, maar eerder een anarchist die de wereld ziet als een groot dobbelspel.
Gebrek aan constructieve ideeen kan je me daarbij moeilijk verwijten.
Eerst iets over de oorzaken: die liggen primair bij het financiële crisis en de gevolgen van het puinruimen voor de overheidsfinanciën en het gedrag van beleggers.
Over dom geblaat gesproken zeg. Het zijn niet `de beleggers´ die de Griekse samenleving een minimumloon van 450 euro in de maand opleggen. Juist jouw hele verhaal dat misschien in oktober 2008 relevant was brengt een oplossing van de Grieken in 2012 niet dichterbij.
De europese schuldencrisis is een direct gevolg van de financiële crisis van 2008. ‘Het gedrag van beleggers’ slaat op de speculatie met staatsobligaties die de rente van Griekenland en andere landen tot grote hoogte heeft doen stijgen. De daaruit ontstane vicieuze cirkel leidt nu tot een maandloon van 450 euro in Griekenland.
Ik wil best met je discussieren over in hoeverre mijn zinnetje stand houdt als er gedetailleerd naar gaat kijken. Maar het zou dan wel helpen als je zelf met een alternatieve verklaring zou komen in plaats van loze woorden als ‘dom geblaat’. Een klein beetje welwillendheid bij de interpretatie van andermans teksten kan ook geen kwaad.
Een ander punt: ik reageer uiteindelijk op de blogpost. Ik ben het niet eens met de strekking van het stuk en daar reageer ik op. Gezien je eerdere stellingname ben jij het waarschijnlijk ook niet eens met het stuk. Dan is het zinniger voor de discussie als je daar je reactie op richt, in plaats van willikeurig zinnetjes uit reacties te lichten en gaat afkraken. Dat brengt de discussie niet echt verder.
Vandaar dat er ruim twee jaar tussen zat, `direct gevolg` jaja.
Alternatieve verklaring, na jaren op de pof geleefd te hebben wil niemand meer geld lenen aan de Grieken. Dat je niet op langere termijn 5 a 10 procent van je inkomen per jaar kan bijlenen is een kwestie van wiskundige logica, niet van een bankierscomplot.
Nou JSK, dat is een wel erg beperkte blik op de situatie. Je moet beter kunnen.
Jij moet toch ook meegekregen hebben dat de kredietcrisis enige tijd geduurd heeft. Het begon in 2007, barste echt los in 2008, de economische problemen speelden zich af in 2008-2009 en zie daar, begin 2010, de schuldencrisis barst los met Griekenland. Kijk maar na op wikipedia als je denkt dat ik dat uit mijn duim zuig.
Ten tweede is Griekenland niet het enige land wat precies op dit moment in de problemen komt. Ook een land als Spanje, keurige overheidsfinancieën gehad jarenlang, komt in een stevige recessie, red de economie en ziet de staatshuishouding verslechteren, de financiële markten doen de rest.
Ten derde ontken ik niet dat de Grieken medeschuldig zijn aan hun problemen. Dat staat twee zinnen na het door jou geciteerde zinnetje. Dat is wat ik bedoel met iets welwillender lezen. Misschien is wel gewoon een kwestie van de post helemaal lezen.
“Dom geblaat”? Typisch JSK. Ik ben het misschien niet altijd eens met Cerridwen, maar hij is een van degenen die altijd komt met een verhaal dat hout snijdt en de moeite van het overdenken waard is.
Dat in tegenstelling tot de reacties van JSK zelf, die er een handje van heeft zich vooral te buiten te gaan aan scheldpartijen.
“een Europees comité van intellectuelen en kunstenaars”?
Pleur op zeg. Marx draait zich om in zijn graf.
En waar gaan ze al die dingen waar ze niet op willen bezuinigen dan van betalen als ze bankroet gaan? Hoe gan ze b.v. hun gezondheidszorg overeind houden met nul Euro op de bank? Of denken ze dat ze dan gewoon opnieuw kunnen beginnen met miljarden lenen?
Linksom of rechtsom zullen de Grieken toch hun uitgaven moeten gaan aanpassen aan hun inkomsten. Ze kunnen een voorbeeld nemen aan de Baltisch staten, die met nog veel minder inkomen per hoofd van de bevolking een begrotings overschot en een groeiende economie hebben. dat dat een beetje minder is dan ze nu gewend zijn is jammer, maar het betekend gewoon dat ze de laatste jaren op een te grote voet geleefd hebben. De Grieken hebben op democratische wijze de regering gekozen die deze gigantische schuld heeft veroorzaakt en nu krijgen ze de gevolgen gepresenteerd. Een wijze les om na te denken over de politici die je kiest.
Kapotbezuinigd? Rot op!
Tientallen jaren klaplopen op ons geld en onze politici keken even de andere kant op.
Hallo Henk. De Telegraaf was weer goed vanmorgen he! Doe de groeten aan Ingrid.
Kapotbezuinigen? Rot op!
Tientallen jaren feestgevierd van ons geld en onze politicie keken de andere kant op.
Wat Bullie zegt. De strekking van het stuk is goed maar de vertaling is houterig.
Het copy-pasten van de Chinese Kapitalistische Diktatuur door de EU op Griekenland moet absoluut resoluut een halt toe geroepen worden
Sargasso heeft een paar jaar terug een stuk over shenzhen geplaatst.
Kapitalisme & Democratie werkt goed
Kapitalisme & Totalitaire staat werkt beter
https://sargasso.nl/archief/2011/11/02/slavoj-zizek-het-huwelijk-tussen-kapitalisme-en-democratie-is-voorbij/
en deels hier mee te maken, maar zeker met het plan van Fred Teeven om de vervroegde vrijlating en reintegratie af te schaffen:
https://sargasso.nl/archief/2010/01/14/securitylobby-vrij-spel/
………
wir haben es nicht gewusst
Spijker op de kop +1
Maar de Grieken zijn zeker niet alleen maar slachtoffer: ze hebben wel degelijk een puinhoop gemaakt van hun overheidsfinanciën, daarbovenop zijn ze daar nooit eerlijk over geweest. Er is veel mis met de politieke cultuur in Griekenland die niet in staat is geweest de economie structureel te hervormen; dit mag uiteindelijk ook de Griekse kiezer aangerekend worden.
Je mag de Grieken aanrekenen dat ze keer op keer op PASOK en Nea Dimokratia stemden. Misschien heeft dit met de angst te maken dat als ze niet zouden stemmen ze terug in een militaire dictatuur zouden belanden. Deze angst zal ook noodzakelijke hervormingen tegenwerken, want tegenstanders zullen bij zelfs het kleinste beetje van economische liberalisering – onjuist- roepen dat het fascistisch bewind van Papadopoulos terug aan het komen is.
De Grieken moesten ook de euro hebben.
De Grieken voldeden niet aan de criteria die daar voor stonden.
Goldman Sachs zorgde er voor (met een boekhoudkundige truc) dat de schuldenlast kleiner leek dan ze feitelijk was.
Dat gebeurde doelbewust, daar zijn de Euro-partners voor gewaarschuwd. (klokkeluiders werden niet gehoord!)
Toch ging iedereen door de boscht.
Het gevolg: lijken in de kast bij een krimpende economie.
Het gevolg: de Grieken en de Euro partners worden uitgeknepen want moeten wel hun schulden terug betalen.
Aan wie?
Juist aan de schuldeiser: Goldman Sachs en trawanten.
Wie bezetten ondertussen sleutelposities bij banken, bij de ECB? Juist, mensen die aan Goldman Sachs ooit verbonden waren.
Volgens mij is de Italiaanse premier er ook zo 1.
Conclusie?
Complot? Neen, ik geloof dat niet, wel een club van mensen die menen dat ze de waarheid in pacht hebben, leven in een tunnelvisie.
Die hun mantra: het neoliberalisme niet los kunnen laten.
In die zin is het stuk hierboven een juiste weergave van de werkelijkheid.
En de oproep is heel terecht.
Want de onderkant is de dupe, wordt een oor aangenaaid.
Hoe dit eindigt?
Ik weet het niet. Voornaam is wel dat bovenstaande opinie luid en duidelijk van de daken wordt geschreeuwd.
Had de Griekse kiezers hier wat aan kunnen doen?
Ach neen, zo bewust en wel overwogen wordt er nergens gestemd. Wel kun je de volksvertegenwoordigers verwijten dat ze de andere kant op keken, hun werk niet goed deden. Net zoals raden van bestuur kunnen falen.
Ondertussen benijd ik de Franse traditie.
Hier moeten we het doen met polderen.
Misschien wel een goed model om de boel een beetje bij elkaar te houden, mits rechts eens stopt met het likken van de vingers en de PVDA dit niet meer toe staat.
Ten tweede is Griekenland niet het enige land wat precies op dit moment in de problemen komt. Ook een land als Spanje, keurige overheidsfinancieën gehad jarenlang, komt in een stevige recessie, red de economie en ziet de staatshuishouding verslechteren, de financiële markten doen de rest.
Oh, staat Spanje nu ook onder de controle van de troika IMF-EC-ECB? Je opmerking hierover geeft precies aan wat ik bedoel: de Griekse situatie is vrij uniek voor Griekenland. Dat geeft voor mij aan dat het vooral een Grieks probleem is ipv een systemisch probleem (niet dat er geen systemische problemen zijn: de Griekse situatie is alleen daaruit niet voldoende te verklaren).
Het begon in 2007, barste echt los in 2008, de economische problemen speelden zich af in 2008-2009 en zie daar, begin 2010, de schuldencrisis barst los met Griekenland.
Dat A plaatsvindt voordat B plaatsvindt, betekent niet dat A perse B heeft veroorzaakt. Om causaliteit aannemelijk te maken moet je echt met een beter verhaal komen.
Goldman Sachs was mede verantwoordelijk voor de eerste crisis.
Op de huizenmarkt van de USA, verstrekte zij (met anderen) hypotheken waarvan ze wisten dat de afnemers ze niet terug konden betalen (niet kredietwaardig) en waarvan zij dit risico verzekerde en onderbrachtte bij andere partijen. Drie keer raden wie hier uiteindelijk profijt bij hadden en drie keer raden wie er bij sprongen en wie dat mag betalen middels de zo noodzakelijke bezuinigingen!
Dat is geen crisis, dat is willens en wetens een product in de markt zetten wat niet deugt, enkel bedoeld is om geld te generen, zoals exwerknemers van Goldman Sachs nu getuigen en waar van verslag wordt gedaan in verschillende senaatscommissies.
Met name Franse banken blijken overigens in bezit van “waardepapieren” van verzekeraars die deze schulden afdekken. Waardepapieren die waardeloos blijken als de verzekeraars tot uitkeringen moeten over gaan. Weer een reden om als “overheid” bij te springen.
En waarop wordt bezuinigd en wie strijken de winst op?
Kortom het speculeren, de handel in geld, is wel degelijk als “oorzaak” of ten minste als katalysator aan te wijzen.
Een handel die niets meer met de werkelijkheid van het leven van alledag van doen heeft, waarbij het er niet toe doet of er iets wordt geproduceerd en hoe, het gaat enkel om de geldelijke winst als winst.
De verliezen: een maatschappij zonder samenhang en onderlinge verbondenheid, ach wie maalt daar om. Gewoon een hek om je thuisland met golfbaan en gezondheidscentrum en de grote boze buitenwereld is: buiten gesloten.
En volgens mij staat ondertussen heel de eurozone onder toezicht van de trioka IMF EC ECB.
Goldman Sachs was mede verantwoordelijk voor de eerste crisis.
Op de huizenmarkt van de USA, verstrekte zij (met anderen) hypotheken
GS verstrekt geen hypotheken. Het is een zakenbank.
Ik snap de frustratie best, en ik heb er zeker begrip voor (de crisis laat mij ook niet ongemoeid). Maar doe alsjeblieft niet alsof je speciale informatie hebt over het probleem terwijl je de meest basale feiten blijkbaar niet correct hebt zitten. Dat voegt gewoon weinig toe aan de discussie.
Iedereen snapt dat als overheden miljarden investeren om eerst het financiële stelsel en vervolgens de in elkaargeklapte economie te redden, dat dan de staatsschuld dus oploopt, en snel ook.
Welke banken zijn gered door de Griekse staat? Wederom, je hebt de feiten niet correct. Dat is niet erg, maar dat betekent wel dat ik allerlei quasi-ingewikkelde theoretische verhandelingen over “de fundamentele oorzaken van de crisis” niet serieus kan nemen.
Maar dat weet je allemaal best. Wat vindt je van het artikel, daar ben ik eigenlijk wel benieuwd naar.
Artikel vind ik prima. Weinig aan toe te voegen.
Jij vindt de Griekse problemen volledig de eigen schuld van Griekenland, het betreft bovendien een geïsoleerd probleem. Dat is precies het tegenovergestelde wat het artikel beweert. Moeilijk te rijmen.
Dat Griekenland geen banken heeft gered is niet in tegenspraak met de zin die jij quote. Aangezien er heel duidelijk ‘overheden’ in de zin staat hoeft het maar in twee landen zo gewerkt te hebben om waar te zijn. Laat ik Nederland en de VS noemen.
Griekenland kwam in de problemen doordat de wankele financiële situatie van de staat onhoudbaar werd door de wereldwijde economische crisis (een gevolg van de financiële crisis van 2008). De financiële markten deden de rest (oplopende rentes, verlies van vertrouwen).
Dat jij deze feiten niet wenst te accepteren maken ze nog niet onwaar.
Ik ben nog niet eens begonnen aan wiens schuld het is. Dat vind ik eerlijk gezegd minder belangrijk dan de juiste diagnose van het probleem. Het probleem van Griekenland is, wat mij betreft, dat de overheid op een onhoudbaar grote voet leefde. Door de wereldwijde crisis is het feestje misschien wel eerder tot een einde gekomen, maar dat betekent niet dat de huidige problemen door de financiele crisis in het bijzonder zijn veroorzaakt.
Dat Griekenland geen banken heeft gered is niet in tegenspraak met de zin die jij quote. Aangezien er heel duidelijk ‘overheden’ in de zin staat hoeft het maar in twee landen zo gewerkt te hebben om waar te zijn. Laat ik Nederland en de VS noemen.
Dus omdat Nederland en de V.S. veel geld besteden aan het redden van banken, moet de Griek nu op een houtje bijten? Alsof wij anders dat geld graag aan de Grieken hadden geleend/gegeven!
Volgens mij beste JSK neem je andere meningen niet serieus en doe je die nogal gemakkelijk af als quasi ingewikkeld en theoretisch in plaats van de crux op te pakken.
Laat ik je eerst verwijzen naar:
http://www.belegger.nl/nieuws/2612923/vernietigde-goldman-sachs-griekenland.html
Een artikel in Belegger.nl waarin de rol van Goldman Sachs wordt besproken zoals in een documentaire van Tegenlicht wordt weergegegeven.
Zij brengen wat nuances aan en concluderen:
“De film laat goed zien dat politici en bankiers uit eigenbelang de ethiek laten varen. De bankiers hebben alleen oog voor geld en politici denken alleen aan verkiezingen. Cohan geeft ook aan waar het misging, namelijk in de jaren ’90 toen de zakenbanken hun partnerships omvormden tot beursgenoteerde vennootschappen en dus de risico’s van hun handelen van zichzelf naar de aandeelhouders en belastingbetalers verschoven. Dat terugdraaien zou een oplossing zijn voor de moraal in de financiële sector. Maar hoe tackle je ethiek in de politiek?”
“Het grote graaien” daar draait het om, het grote graaien door grote financiele reuzen.
JSK, doe niet zo dom. Iedereen snapt dat als overheden miljarden investeren om eerst het financiële stelsel en vervolgens de in elkaargeklapte economie te redden, dat dan de staatsschuld dus oploopt, en snel ook. Dat is precies wat er gebeurd is, zoek de grafieken maar op. Dat is een prima logische hypothese, en die wordt ondersteund door de cijfers. Als jij een andere, meer logische hypothese weet te bedenken waarom de staatschuld de afgelopen jaren zo snel is opgelopen, dan hoor ik dat graag.
Als je mijn posts een beetje goed gelezen hebt, dan had je begrepen dat ik nergens ontken dat de situatie in Griekenland ook ligt aan de Grieken zelf. Je vecht tegen een stropop.
Maar we praten hier over een complexe situatie, uiteindelijk optelsommen van de beslissingen van miljoenen mensen. Dat heeft niet één oorzaak. De Grieken opereerden niet in een vacuüm, zeker niet na invoering van de euro. En zie, andere landen krijgen te maken met dezelfde negatieve spiraal die in Griekenland uit de hand is gelopen: slechte economie – hogere schulden – hogere rentes – meer kosten – bezuinigingen – economische krimp. Spanje is daar een goed voorbeeld van, dat laat zien dat je ook met een lage staatschuld (36% voor de crisis) niet gevrijwaard bent voor problemen.
Maar dat weet je allemaal best. Wat vindt je van het artikel, daar ben ik eigenlijk wel benieuwd naar.
De meest merkwaardige opmerking die je in het verloop van deze discussie gemaakt hebt vond ik de volgende:
“Het kwalijke van het manifest vind ik dat ze als schuldige aanwijst juist degenen die wanhopig proberen om de problemen op te lossen,”
Dat is helemaal niet kwalijk, het manifest beschrijft precies wat er feitelijk gebeurt. En bij het “oplossen” van de problemen proberen de schuldigen wanhopig hun schulden af te wentelen op de gemeenschap.
Dat “ze” (althans sommigen van hen) door ons gekozen zijn om die verantwoordelijk op zich te nemen maakt het geen haar beter.
Het grote probleem is dat alles er op wijst dat het niet helpt om op andere volksvertegenwoordigers te stemmen om aan deze situatie een einde te maken. Het is goed mogelijk dat dit mede komt omdat het nu eenmaal in de aard van het beestje ligt, dat banken winst willen/moeten maken. Het is goed mogelijk dat dit uiteindelijk komt doordat we met zijn allen gevangenen zijn van dit spel.
Maar dat betekent dat het probleem uiteindelijk op straat komt te liggen, omdat de bevolking het niet langer pikt. Misschien is dat geen “oplossing” van het probleem, maar het maakt er hopelijk wel een einde aan.
Mijn aanname is dat er op dit moment een groot probleem is. Er is nog steeds een groot risico dat alles nog een keer in elkaar klapt. Een ongecontroleerd failliet van Griekenland heeft ook voor Nederland consequenties, en waarschijnlijk voor heel de wereld. Dat is ook bewezen, het is niet alleen bij Griekenland gebleven, ook Portugal en Ierland hebben steunpakketten gekregen, en bijna Italië.
Om ons tot de eurozone te beperken, daar zijn politici en de Centrale Banken druk bezig dit probleem op te lossen en een tweede crisis te voorkomen. Dat is terecht, want die verantwoordelijkheid hebben ze. Ze zijn door ons gekozen om dit te doen. Helaas gaat dat nog niet zo soepel met 15 landen met verschillende belangen. De optimale oplossing wordt niet gevonden. Het is doormodderen. Tragisch genoeg is het dominante economische paradigma in Europa niet erg behulpzaam (en zelfs schadelijk) voor het oplossen van de crisis.
Maar hier is de catch: het is ook objectief moeilijk om de crisis op te lossen. Het schadelijke economische paradigma (bezuinigen!) is niet alleen iets voor economen, het vindt ook veel weerklank bij kiezers, vooral in de landen die de portemonnee moeten trekken. Er staat erg veel druk op die politici (en de centrale bankiers), en de meeste druk die op ze staat, ook van hun eigen kiezers, is niet bevorderlijk voor een oplossing.
Ondanks dat alles is het de Europeanen tot nu toe gelukt om de zaak bij elkaar te houden. Er is een goede kans dat de politici een langere adem gaan hebben dan de speculanten die de euro uitelkaar aan het spelen zijn. Daar heb ik respect voor. Ook al ben ik het met veel maatregelen absoluut niet eens, en is blijvende druk vanuit de publieke opinie noodzakelijk.
Door nu het establishment voor te stellen als de grote boosdoener, alsof ze allemaal hetzelfde nastreven, breng je een goede oplossing echt niet dichterbij. De slechte situatie van de Grieken moet vertaald worden in druk om de juiste stappen te zetten, niet om alles en iedereen af te branden.
Voorbeelden:
– er is wel degelijk wetgeving aangenomen dan wel in voorbereiding die de financiële sector aan banden legt. Waarom denk je dat GB vetoot? In de tank bij de financiële sector, maar zie dan ook dat de rest van Europa blijkbaar bereid is voor de financiële sector ongunstige wetgeving aan te nemen.
– Lagarde, de nieuwe topman van het IMF, roept al lang dat Europa niet te hard moet bezuinigen, maar ook de economie moet stimuleren. Ook roept ze dat er Euro-obligaties moeten worden ingevoerd. Helaas is deze oproep aan Duitse en Nederlandse rechtse politici niet besteed (en in NL pakt links dit ook veel te weinig op). Kortom, het IMF kan ook een bondgenoot zijn in wat je met Griekenland wil bereiken.
Ik heb al verschillende malen geschreven wat naar mijn mening de enige manier is om voorgoed een einde te maken aan dit spel, dus daar zal ik je niet weer mee lastig vallen.
De tijd zal het leren en
ik zal er geen traan om laten als de zaak instort, integendeel.
Ik vind het nogal onverantwoordelijk om te hopen het ineenstorten van ‘de zaak’, wat daar dan ook allemaal onder mogen vallen.
Er vallen gegarandeerd slachtoffer bij de ineenstorting. Er is geen garantie dat jij daar niet bij zal horen. Ook is er geen garantie dat de ‘goeden’ degenen zijn die profiteren van de ineenstorting. Integendeel, de ervaring leert dat de mensen die nu in een goede positie zitten ook op de juiste plaats zitten om te profiteren van de ineenstorten.
Wees voorzichtig met waar je op hoopt.
Waar schrijf ik nu eigenlijk dat ik hoop dat de zaak instort?
En natuurlijk zullen daarbij slachtoffers vallen en er is geen enkele garantie dat ik er daar niet bij zal zijn.
Maar hoeveel slachtoffers vallen er nu al decennia lang door steeds maar weer toe te geven aan deze valse rationaliteit, die alleen maar geldigheid heeft voor jou, omdat jij niet aan de onderkant van de samenleving woont, ergens in de derde wereld?
Die vorm van morele chantage werkt bij mij al lang niet meer.
Onverantwoordelijk zijn de lijmers en de plakkers.
Nationaliseren die hap!
Als de hele boel ineenstort dan opent het ook een hele hoop van mogelijkheden natuurlijk . De één zijn dood is nog altijd de ander zijn brood .
Alleen bestaat er natuurlijk geen enkele garantie voor de manier waarop dat afloopt. De mensheid zit zo vastgeroest in een bepaalde gewoontevorming, dat de kans zeer groot is dat je gewoon hetzelfde weer terug krijgt en dat alleen de machtsverhoudingen wat verschoven zijn (in de richting van het oosten).
Het zou natuurlijk verre de voorkeur verdienen als de financiele sector (bank- en verzekeringswezen) zou worden geherdefinieerd als nutsbedrijf, en net als de gezondheidszorg, energievoorziening etc. terug zou worden ondergebracht bij de staat.
Helaas kijken veel mensen dan alsof ze water zien branden, de neoconservatieve ideologen beginnen gelijk over Stalin, Mao en Pol Pot en op zijn best wordt je versleten voor een wereldvreemde utopist.
Dat zal best wel, maar de werkelijkjheid is dat al dat gelijm en gelap er toe zal leiden dat de zaak uiteindelijk op straat zal worden uitgevochten.
Er MOET een einde aan komen, dus ik zal er niet om huilen,
maar mijn voorkeur heeft het niet.
Voor de liefhebbers:(en ook voor JSK)
De uitzending van Tegenlicht over de rol van Goldman Sachs bij de vernietiging van griekenland.
http://tegenlicht.vpro.nl/afleveringen/2011-2012/Goldman-Sachs-en-de-vernietiging-van-Griekenland.html
Even heel simpel:
Griekenland wil bij de Euro en omgekeerd de Euro zone wil uitbreiden.
Griekenland voldoet niet aan de criteria, heeft een te hoge staatsschuld in verhouding tot het BNP en is daarom niet kredietwaardig genoeg.
Men kan de schulden vermoedelijk niet terug betalen.
Goldman Sachs schiet te hulp.
Men neemt de schulden over, zetten die om in euro’s en spreken een langere aflossingsperiode af zodat het op korte termijn, in het hier en nu, lijkt dat de schuld minder is.
Iedereen blij want Griekenland bij de Euro.
Nu komt er vanwege een tegenvallende economie (elders in de wereld mede veroorzaakt door Goldman Sachs) te weinig geld binnen om af te lossen.
Oplossing: meer lenen tegen hogere rente.
Gevolg: oplopende staatsschuld.
Gevolg: geen vertrouwen meer in Griekenland.
etc.
Oplossing: bezuinigen op de leuke dingen voor de mensen: pensioen, zorg, onderwijs, etc.
Vraag: Dragen die mensen, de Grieken, schuld?
Antwoord: Neen, het zijn als vanouds de geldwolven.
Ik ben er geheel voor om Goldman Sachs aan te pakken, stelletje aasgieren.
Maar dat neemt niet weg dat er nog wel 10 jaar zat tussen dat Griekenland bij de euro kwam en dat het mis ging. In die tijd hadden ze natuurlijk ook de schuld naar beneden kunnen brengen. Spanje heeft dat bijvoorbeeld wel gedaan.
En wie is er nou precies slachtoffer bij die deal? Toch zeker ook Europa, want GS hielp de Grieken met het produceren van valse cijfers. De europeanen betalen nu de rekening.
Bedenk ook dat Griekenland dan wel leent tegen een hogere rente dan Duitsland, maar dat dat wel een veel lagere rente is dan ze betalen op de kapitaalmarkt.
Ik had in aluminiumfolie moeten gaan investeren.
Dit hele stuk gaat uit van een vooropgezet plan voor werelddominatie. Het aloude NWO idee.
Persoonlijk geloof ik niet zo in de plan- en uitvoeringskunsten van de wereldleiders. Bovendien, waarom zouden ze specifiek in Griekenland willen beginnen? Wat heeft Griekenland eigenlijk te bieden behalve wat toeristeneilanden en een pretentieus verleden?
Of je er alleen met aluminiumfolie komt weet ik niet hoor. Het betrekkelijk gecompliceerd. Je vergist je in ieder geval met de invloed op de wereldleiders. Zij hebben namelijk niet echt de macht.Dit is een handig schema voor je.
Als je in aluminiumfolie wilt investeren, dan moet je je eerst beter op de hoogte stellen van de eigenschappen van dat product, om te weten of het wel zal verkopen.
In dit geval gaat het om een soort domino-theorie geloof ik. Het gaat niet specifiek om Griekenland, maar om de zwakste schakel. Als Griekenland omvalt, dan veroorzaakt dat een kettingreactie.
Bovendien gaat het niet om de plan- en uitvoeringskunsten van de wereldleiders, maar wordt het spel gespeeld door het grootkapitaal. Een vertegenwoordiger daarvan is Rupert Murdoch en die doet er alles aan om te zorgen dat jij dat niet wil geloven.
In jouw geval met succes blijkbaar.
Succes bij het speculeren.