COLUMN - Je doet het goed of je doet het niet. Excuses aanbieden. Het blijkt niet voor iedereen weggelegd. Een welgemeend sorry is voor sommige mensen onmogelijk om uit de strot te persen. Van die mensen die je tijdens het aanbieden van hun excuses toch nog even het gevoel geven dat je om hun lompe gedrag hebt gevraagd.
“Het spijt me dat je mijn kritiek zo persoonlijk hebt opgepakt, maar je kunt gewoon echt niet koken.”
“Ik vind het naar dat wat ik heb gezegd zo gevoelig bij je ligt. Sorry daarvoor. Daar zou je misschien aan moeten werken hoor, want dit zal je nog vaker tegenkomen.”
Of: “Het spijt me dat je je gekwetst voelt, ik zeg dit altijd zo, maar jij kunt daar blijkbaar wat moeilijk mee overweg.”
Dat zijn geen excuses mensen, dat is een trap na.Sorry met een maar is geen sorry. Een goede sorry is solo, met uitleg over waarom je sorry zegt. Sorry met direct een vergoelijking voor je eigen lompe gedrag is geen excuus en telt dus niet. Dat is gewoon neerbuigend. Een extra reden voor een excuus. Als je geen sorry kunt zeggen, zeg dan niets. Sta dan gewoon achter je belediging, je grove opmerking, je lompe actie of wat het ook mag zijn geweest waar je iemand mee overstuur hebt geholpen.
Ik zeg niet vaak sorry. Als ik iets zeg of doe, meen ik het meestal. Ik kwets niet. Niet met opzet. Als ik het wel doe, dan is het meestal omdat ik emotioneel heb gereageerd en daarbij iets ondoordachts heb gezegd. Geen haar op mijn hoofd die dan nog gaat proberen om mijn lompe gedrag te slijten bij degene die ik heb gekwetst. Dan zeg ik gewoon dat het me spijt. Dat ik het niet had moeten zeggen. Dat ik lomp ben geweest. Moeilijk is dat niet.
Deze week kreeg ik excuses van iemand die pas na enorm lomp en horkerig gedrag doorhad dat er nog iets belangrijks van mij moest komen. Dat was de enige reden dat ik excuses kreeg. Berekenende excuses. Wat mij betreft mag je die steken waar de zon niet schijnt. Het was moedwillige lompigheid waar ik tegenaan liep en ik had er meer respect voor gehad als deze persoon er gewoon achter was gaan staan. Je bent echt vals of je bent het niet.
Laten we afspreken dat als je excuses maakt je het houdt bij een simpel “Sorry. Het was niet mijn bedoeling je te kwetsen.” En zorg bij het uitspreken van deze woorden dan ook dat je het meent. Want dat kun je ruiken. Voelen. Oprechtheid is bijna aanraakbaar.
En anders houd je gewoon je mond.
Reacties (16)
Asjemennou zeg, wat een overbodig en simplistisch zeurartikel.
Ik wist niet dat Sargasso was omgetoverd tot damesweeklaagblad voor bij de kapster.
Een vorm van sorry-die-geen-sorry-is die je veel bij publieke figuren ziet is “Sorry als je je gekwetst voelt door mijn uitlatingen”. Komt inmiddels in veel varianten bij met name politici voor. En dat ze niet beseffen dat ze daarmee gewoon huichelaars zijn verbaast me dan nog het meest.
Overigens leuk stukkie hoor, een fijne afwisseling van de doorgaans wat taaiere kost hier :)
Excuses………. bestaan er echt nog Nederlanders die weten wat dat is dan???????????????
Een kleine catechismus van Sorry
V: Waarom zeg je sorry? Wat is het dat je spijt? Heb je iets verkeerds gedaan?
A: Nee, ik heb naar eer en geweten gehandeld.
V: Je hebt naar ‘eer en geweten’ gehandeld, maar daar heb ik toch niks aan?!
A: Nee, daar heb je niks aan. Je rekent me af op het resultaat. Maar met de kennis van nu, achteraf gezien…
V: Ja, ‘achteraf’ is altijd alles makkelijker!?
A: Ja, inderdaad, achteraf is altijd alles makkelijker. Ook veroordelen.
V: Maar waarom zeg je dan sorry?!
A: Omdat ik zie dat het resultaat jou gekwetst heeft, op manieren die ik niet voorzien of bedoeld had.
V: Maar waarom zeg je dan sorry?!
A: Dat moge duidelijk zijn: jouw gevoelens doen er voor mij toe. Ik heb geen spijt van de motivatie van mijn handelingen, er is geen spijt over de aard van mijn handelingen, er was geen gebrek aan redelijkheid of medeleven. Dat ik berouw toon, zegt een aantal dingen: 1) ik ben me nu bewust welke invloed mijn keuze heeft gehad op jouw lot; 2) ik had niet voorzien, noch bedoeld dat het deze invloed op jouw leven had; 3) ik betreur, net als jij, de invloed die het op je leven heeft gehad; 4) als maker van die keuze, voel ik mij verantwoordelijk voor de gevolgen van mijn keuze, ik had alternatieve keuzes kunnen maken, maar heb die niet gemaakt. Hoewel meer informatie verkregen kan worden door uitgebreidere overwegingen, is zelfs dan niet alle informatie vooraf beschikbaar. Elke keuze is tijdsgebonden. Deze kanttekeningen spreken mij niet vrij: de keuze blijft mijn verantwoordelijkheid.
‘Sorry’ is de kleine tragiek van de mens. Het is schipperen tussen anderen kwetsen en de (eigen) waarheid geweld aan te doen. Het spectrum tussen de vleier die liegt, om gemogen te worden, en de autist die altijd zal zeggen dat die broek lelijk staat.
@4:
Je kunt ook oprecht spijt hebben van wat je hebt gedaan. De menselijke geest wisselt op bepaalde momenten van een “ver” modus naar een “dichtbij” modus, dat is de reden dat mensen verslavingen kunnen hebben waar ze als je ze ernaar vraagt vanaf willen, de reden dat mensen in paniek of in woede dingen doen waar ze later spijt van hebben en de reden dat mensen uitstelgedrag vertonen waar ze later steeds weer spijt van hebben. Mensen zeggen dan “ik was mezelf niet”, maar dat is slechts 1 manier om ertegenaan te kijken, je kunt het ook zien als onderdeel van je persoonlijkheid dat niet actief is wanneer je in “verre” modus bent en waar je je dan dus voor kunt verontschuldigen.
nog beter, de magische zin: “Sorry, ik zal het nooit meer doen.”
@6, en, als je een zekere verantwoordelijkheid hebt, dan zeg je daarbij ‘ik heb er van geleerd’ – en het dan even later gewoon toch weer doen, en niemand die je wat kan maken.
Sorry dat ik sorry zei
trouwens, Juul, SORRY dat ik zo weinig reageer op je stukken. Ik ben zoals je weet enorm in beslag genomen de laatste tijd… Weet niet meer of ik van voren of van achteren leef.
Sorry is voor de schuldigen en verliezers. Een evenwichtig persoon zal t dus bijna nooit uit z’n strot hoeven te krijgen. Wat pas irritant is, zijn mensen die strooien met excuses. Daar koop je niets voor.
Het spijt me voor je dat je van die brakke, nietszeggende stukjes schrijft.
@11: Ah, Inkwith, da’s wel weer een tikje bot geformuleerd. De luchtige column over zaken van alledag, dat is een genre op zich. En Juliette doet dat erg goed. Lees, bijvoorbeeld, de derde alinea maar. Die is erg knap geschreven, waar leg je de lat, het hoeft niet altijd Tsjechov te zijn.
@12: Het gaat niet eens over “zaken van alledag”. Hier wordt de excuuscultuur van het Binnenhof subtiel doch genadeloos aan de kaak gesteld.
“iedereen zal er wat van voelen” maar toch gaan we door met het stigmatiseren van werklozen en zieken, met het graaien in kleine beurzen (de grote laten we met rust) en de ene telfout na de andere misrekening maken.
En ja, ‘met de kennis achteraf” zou een minister het misschien anders gedaan hebben, maar het is nu eenmaal niet anders, dus, sorry, maar we gaan onverdroten verder.
@1: Sorry hoor (verontschuldiging vooraf) maar ik vind dat hier wel excuses op zijn plaats zijn. De schrijfster wijst immers op een niet onbelangrijk verschijnsel dat in de dagelijkse praktijk tot veel ongenoegen leidt. Het gesorry waar ze het over heeft fungeert als excuus om de huftercultuur overeind te houden. En daar willen we toch van af, of niet soms?
@13, en je hebt zelfs zo’n eikel als Balkenende, die het zelfs met de kennis achteraf geen probleem vond om op onjuist bewijsmateriaal een (dus illegale) oorlog te starten.
Sorry zeg @1. Welgemeend tipje voor je: Rechtsboven, kruisje, klik. (Voor de Mac, linksboven, rode bolletje, klik). Wat is dat toch om lekker anoniem achter je computer zeikerige negatieve dingen over iemand anders te schrijven. Hou daar eens mee op. Ben dat getroll op internet spuugzat. DAAR zou je es een stukje over moeten schrijven Juul!
Ook leuk is de Telegraaf-sorry. Zoals deze krant haar excuses maakte toen Telegraaf-journalisten zich onsmakelijk opdrongen aan het ziekenhuisbed van een kind, de enige overlevende van een vliegramp. Half Nederland liep daar tegen te hoop, en de Telegraaf zei sorry: “het spijt ons oprecht dat er commotie is ontstaan….”.
Dus: ze zeiden niet sorry omdat ze zich misdragen hebben, ze zeiden sorry omdat er commotie door kwam. Het sorry is dus gericht op het gedrag van anderen, niet op het eigen gedrag.
Tekenend voor deze krant….