Even voor de duidelijkheid, want het was alweer fout in het nieuws. Kamerleden zeggen dat het EKD alleen medische gegevens gaan bevatten. Maar als je de specificaties leest dan zie je dat er ook van alles staat over de leefomstandigheden, de ouders (geloof, inkomen, problemen in hun jeugd, etc) en allerlei geestelijke indicaties.
Deze gegevens zijn straks voor nog veel meer mensen toegankelijk, gedurende 19 jaar (en misschien straks ook wel voor de toekomstig werkgever).
Kijk vooral zelf de informatie na.
Halverwege mijn stuk zie je al een beangstigende opsomming: https://sargasso.nl/archief/2007/07/18/kstn-kafkas-kinderen-verdwijnen/
Of de specificaties via: http://www.ekd.nl/index.php/page/257
#2
anderS
“In de huidige opzet is het risico te groot dat hulpverleners langs elkaar heen werken”
Hoe groot is het risico in de nieuwe opzet dat 1 van de XX duizend ‘hulpverleners’ misbruik maakt van de gegevens?
Jammer dat de macht zelf het risico van machtsmisbruik nooit wil zien, soort blinde vlek
#3
HansR
@Steeph …(en misschien straks ook wel voor de toekomstig werkgever)…
19 jaar lijkt me lang genoeg om het voor iedereen toegankelijk te krijgen en de reeks informatie eindeloos in de toekomst vast te houden. Het is ook nog pas 20 jaar geleden dat er een discussie over legitimeren op straat was.
En kijk nu eens! Ik kan het me bijna niet meer voorstellen.
Terugdraaien kan niet meer.
Vluchten ook niet.
#4
David Rietveld
Tijdens een hoorzitting laatst in de Haagse gemneenteraad over Centra voor Jeugd en Gezin sprak Kars Veling zich zeer kritisch uit over de EKD’s, vooral vanwege privacyoverwegingen. Daar was ik dan wel weer content mee.
#5
Bismarck
Iemand er al achter welke gegevens de kamer er nog meer in wil hebben?
#6
Raven
Doodeng dat EKD, maar blijkbaar is er kamerbreed steun. Dat onderstreept dan het belang van de week van de democratie.
Kunnen we hier niet een volksraadpleging over hebben?
Hoe hard zijn de aanwijzingen dat werkgevers ooit deze gegevens in kunnen kijken? Problemen rondom kinderen zijn meestal zo complex dat volledige informatie voor hulpverleners en onderwijzers onontbeerlijk is. Lees bijvoorbeeld eens dit verontrustende artikel over het taboe op verstandelijke handicaps in Turkse en Marokkaanse gezinnen. Dit is geen rechts-populistische prietpraat en ik weet uit eerste hand hoe ernstig de situatie in het speciaal onderwijs in de Randstad inmiddels is. Gezonde vrouwen uit het Atlas-gebergte die een zwakzinnig mannelijk familielid in Nederland kinderen moeten schenken zodat deze mannen als vader sociaal geaccepteerd worden, maar die op deze manier ook weer kinderen met een verstandelijke beperking op de wereld zetten. Ouders die vervolgens de adviezen van artsen en hulpverleners niet opvolgen omdat ze zelf daar te dom voor zijn en daardoor hun kinderen blootstellen aan nog meer ellende en zelfs levensgevaar.
Nee dan is alle informatie op een plek bereikbaar voor hulpverleners echt onontbeerlijk. Het argument dat het ooit op een of andere manier in een of andere imaginaire situatie misbruikt kan worden mag geen argument zijn om het dan maar niet te doen. Dat moet je afvangen met duidelijke regels omtrent het gebruik van de gegevens.
@Carlos: De discussie gaat niet over een ekd an sich (dat centraal voor de juiste instanties beschikbaar is). Het gaat wel over voor wie het beschikbaar is, hoe lang en hoeveel informatie er in komt te staan.
Geloofsovertuiging van de ouders, jeugdproblemen van de ouders, eventuele strafbladen, woonomstandigheden, etc….
Maar ook vastleggen van alle incidenten (zeer aan interpretatie onderhevig) en die jaren vasthouden, daar gaat het over.
Wil je op je 15 afgewezen worden voor een opleiding omdat in je EKD staat dat je regelmatig klappen hebt uitgedeeld op het schoolplein toen je 8 was?
Of dat je advies krijgt voor VMBO omdat het opleidingsniveau van je ouders (ook in dossier) meegewogen wordt?
#9
Bismarck
@7: Over het gebruik van de gegevens is de kamer ook duidelijk: Meer instanties moeten de gegevens in kunnen zien.
Zit ik dus niet op te wachten. Laat het dossier alleen open staan aan de plaatselijke huisarts of andere gezondheidsinstanties, die indien ze dat als noodzakelijk oordelen, bepaalde details uit het dossier (en dan alleen hetgeen voor de betreffende instantie relevant is) kan doorgeven. Daarmee kun je tenminste het risico op misbruik enigzins beheersen.
En dan nog is de vraag wat er met het dossier gebeurt op je 19e (ik hoop vernietiging).
@Steeph, ik vertrouw hierin toch op professionalteit van hulpverleners en onderwijzers. Die zijn heus wel wat gewend en schrikken niet terug van een strafblad, sowieso moeten ze hun keuzes ook weer verantwoorden.
Binnen het speciaal onderwijs komen zulke complexe gevallen binnen die vaak zowel lichamelijke als verstandelijke beperkingen hebben plus een gecompliceerde thuissituatie dat het voor scholen van groot belang is het totaalplaatje te hebben in het belang van het kind.
Maar ala je kan natuurlijk een soort getrapte toegang creeren, met basisgegevens en extra poortjes die met een geldige reden kunnen worden geopend. Zodat het Goois Lyceum for the sake of haar goede naam geen leerlingen kan weigeren uit gezinnen met mavo-ouders.
#12
Ernest
Ik ben het met de opstelling van de Tweede Kamer niet eens. Zoals gebruikelijk houden ze zich niet bezig met de praktijk.
Ik kom wel eens in een buurt met veel kinderen van SGP en Christenunie stemmers. Je zou niet geloven dat die kinderen van gelovige huize zijn! Toch blijken ze later eerbaar voor de dag te gaan komen, keurig in het pak naar hun baan. Hun ouders ontpoppen zich bij de gereformeerde school als asociale autorijders. Als dat gevloek en en gedoe ook in hun dossiers gezet wordt, kunnen die kinderen hun toekomst voortaan wel vergeten…
In mijn beperkte leefwereld heb ik twee jonge kinderen van wie er een in de ogen van de peuterspeelzaalleidsters niet sociaal genoeg was, en niet motorisch en verbaal ontwikkeld. Dat zetten de dames in hun “rapport” dat naar de basisschool ging. Maar dit gedrag had mijn dochtertje van 3 alleen op die twee ochtenden in de peuterspeelzaal ofwel de “voorschool”. Thuis kon ze bal trappen als de kromme en praten als brugman. Ze had gewoon nog geen zin in al die nieuwe mensen en geen zin om te praten met vreemden. En de leidsters waren zelf te passief om te voetballen of een ander spel te doen om de kinderen eens op gang te helpen. Na een verbouwing was opeens de glijbaan weg, waar veel, vooral jongens dolgraag op rotzooiden. Daar waren de leidsters alleen maar blij mee: minder herrie.
De Tweede Kamer neemt graag termen als “professionals in de zorg”, “professionals in het onderwijs” in zijn mond. Mijn indruk is dat die professionals maar al te vaak mensen zijn met een minimale opleiding en een navenante algemene ontwikkeling, waardoor ze cultuurverschillen niet goed kunnen interpreteren. De leidsters waren allochtoon bijvoorbeeld, ik niet, maar andere ouders waren weer van een andere allochtone herkomst. Dat leidt geregeld tot misverstanden. Helemaal niet erg, dat hoort erbij, maar maak deze mensen niet nog belangrijker.
Wat moet je nu als die aantekeningen, door mensen met generlei pedagogische of andere kennis van de ontwikkeling van een kind, hun eigen leven gaan leiden in dossiers? Wat als je daarover klaagt bij ze, en ze dan iets in je dossier zetten dat helemaal niet klopt?
Hoe kom je dit te weten? Hoe kun je misbruik vermijden?
Als ik hoor over het opleidingsnivo van de basisschoolleerkrachten dan kan ik ook daarvan niet verwachten dat ze een betrouwbaar psychologisch beeld van mijn kinderen zullen schetsen.
Dus mijn vraag is: hoe krijg je als ouder toegang tot degegevens van jou en je kinderen en hoe kun je die corrigeren?
Ik ben voor een goede check of kinderen wel goed opgroeien, maar de uitwassen waar je over hoort, blijken tot nu altijd te zijn gekomen door overbelaste ambtenaren – en daartegen helpt geen informatica.
Een ander bezwaar dat ik heb is dat dit soort dossiervorming en dataverzameling leidt tot modellenbouw: wat is een goed opgevoed mens, wat is een normaal kind, welk kind wijkt af, noem maar op. Want om misbruik te voorkomen krijgen die zogenaamde professionals natuurlijk criteria waaraan ze de kinderen moeten afmeten. En dan vallen de uitzonderingen er meteen buiten.
#13
mescaline
De situatie in de Kamer wordt nu surrealistisch. Allerlei partijen willen een brede toegang van zorgprofessionals tot die gegevens mogelijk maken. Minister Rouvoet is daar fel op tegen omwille van de privacy-aspecten. Toch mocht hijzelf de BB-award krijgen voor het in de waagschaal zetten van die privacy door met dit plan te komen.
Misschien, je weet het nooit, was dat een eyeopener. Maar dat bij GroenLinks (die voor privacyhandhaving zijn èn óók voor openbaarmaking patientendossier) alle stoppen zijn doorgeslagen verbaast wel het meest.
#14
Steeph
@mescaline: Voor mij heeft Rouvoet vandaag even zijn 15 minuten van heldendom. En ik ga weer over tot de orde van de dag.
(hoofdschudden, schouderophalend)
#15
Bolleke
Er is natuurlijk maar één oplossing om er voor te zorgen dat er van je gezin geen dossier wordt gemaakt: geen kinderen krijgen. Eigenlijk is dit kabinet dus helemaal niet zo christelijk. Het heen gaan en vermenigvuldigen wordt zo wel sterk ontmoedigd. En dat maakt dit kabinet weer bijzonder vooruitstrevend wat de milieuproblematiek.
#16
Bolleke
‘betreft’. Ik moet leren on zinnen af te ma.
#17
Bismarck
@16: Hij was misschien niet af omdat hij zo scherp was dat hij zichzelf afsneed?
Reacties (17)
Even voor de duidelijkheid, want het was alweer fout in het nieuws. Kamerleden zeggen dat het EKD alleen medische gegevens gaan bevatten. Maar als je de specificaties leest dan zie je dat er ook van alles staat over de leefomstandigheden, de ouders (geloof, inkomen, problemen in hun jeugd, etc) en allerlei geestelijke indicaties.
Deze gegevens zijn straks voor nog veel meer mensen toegankelijk, gedurende 19 jaar (en misschien straks ook wel voor de toekomstig werkgever).
Kijk vooral zelf de informatie na.
Halverwege mijn stuk zie je al een beangstigende opsomming:
https://sargasso.nl/archief/2007/07/18/kstn-kafkas-kinderen-verdwijnen/
Of de specificaties via:
http://www.ekd.nl/index.php/page/257
“In de huidige opzet is het risico te groot dat hulpverleners langs elkaar heen werken”
Hoe groot is het risico in de nieuwe opzet dat 1 van de XX duizend ‘hulpverleners’ misbruik maakt van de gegevens?
Jammer dat de macht zelf het risico van machtsmisbruik nooit wil zien, soort blinde vlek
@Steeph
…(en misschien straks ook wel voor de toekomstig werkgever)…
19 jaar lijkt me lang genoeg om het voor iedereen toegankelijk te krijgen en de reeks informatie eindeloos in de toekomst vast te houden. Het is ook nog pas 20 jaar geleden dat er een discussie over legitimeren op straat was.
En kijk nu eens! Ik kan het me bijna niet meer voorstellen.
Terugdraaien kan niet meer.
Vluchten ook niet.
Tijdens een hoorzitting laatst in de Haagse gemneenteraad over Centra voor Jeugd en Gezin sprak Kars Veling zich zeer kritisch uit over de EKD’s, vooral vanwege privacyoverwegingen. Daar was ik dan wel weer content mee.
Iemand er al achter welke gegevens de kamer er nog meer in wil hebben?
Doodeng dat EKD, maar blijkbaar is er kamerbreed steun. Dat onderstreept dan het belang van de week van de democratie.
Kunnen we hier niet een volksraadpleging over hebben?
Hoe hard zijn de aanwijzingen dat werkgevers ooit deze gegevens in kunnen kijken? Problemen rondom kinderen zijn meestal zo complex dat volledige informatie voor hulpverleners en onderwijzers onontbeerlijk is. Lees bijvoorbeeld eens dit verontrustende artikel over het taboe op verstandelijke handicaps in Turkse en Marokkaanse gezinnen. Dit is geen rechts-populistische prietpraat en ik weet uit eerste hand hoe ernstig de situatie in het speciaal onderwijs in de Randstad inmiddels is. Gezonde vrouwen uit het Atlas-gebergte die een zwakzinnig mannelijk familielid in Nederland kinderen moeten schenken zodat deze mannen als vader sociaal geaccepteerd worden, maar die op deze manier ook weer kinderen met een verstandelijke beperking op de wereld zetten. Ouders die vervolgens de adviezen van artsen en hulpverleners niet opvolgen omdat ze zelf daar te dom voor zijn en daardoor hun kinderen blootstellen aan nog meer ellende en zelfs levensgevaar.
Nee dan is alle informatie op een plek bereikbaar voor hulpverleners echt onontbeerlijk. Het argument dat het ooit op een of andere manier in een of andere imaginaire situatie misbruikt kan worden mag geen argument zijn om het dan maar niet te doen. Dat moet je afvangen met duidelijke regels omtrent het gebruik van de gegevens.
@Carlos: De discussie gaat niet over een ekd an sich (dat centraal voor de juiste instanties beschikbaar is). Het gaat wel over voor wie het beschikbaar is, hoe lang en hoeveel informatie er in komt te staan.
Geloofsovertuiging van de ouders, jeugdproblemen van de ouders, eventuele strafbladen, woonomstandigheden, etc….
Maar ook vastleggen van alle incidenten (zeer aan interpretatie onderhevig) en die jaren vasthouden, daar gaat het over.
Wil je op je 15 afgewezen worden voor een opleiding omdat in je EKD staat dat je regelmatig klappen hebt uitgedeeld op het schoolplein toen je 8 was?
Of dat je advies krijgt voor VMBO omdat het opleidingsniveau van je ouders (ook in dossier) meegewogen wordt?
@7: Over het gebruik van de gegevens is de kamer ook duidelijk: Meer instanties moeten de gegevens in kunnen zien.
Zit ik dus niet op te wachten. Laat het dossier alleen open staan aan de plaatselijke huisarts of andere gezondheidsinstanties, die indien ze dat als noodzakelijk oordelen, bepaalde details uit het dossier (en dan alleen hetgeen voor de betreffende instantie relevant is) kan doorgeven. Daarmee kun je tenminste het risico op misbruik enigzins beheersen.
En dan nog is de vraag wat er met het dossier gebeurt op je 19e (ik hoop vernietiging).
@Steeph, ik vertrouw hierin toch op professionalteit van hulpverleners en onderwijzers. Die zijn heus wel wat gewend en schrikken niet terug van een strafblad, sowieso moeten ze hun keuzes ook weer verantwoorden.
Binnen het speciaal onderwijs komen zulke complexe gevallen binnen die vaak zowel lichamelijke als verstandelijke beperkingen hebben plus een gecompliceerde thuissituatie dat het voor scholen van groot belang is het totaalplaatje te hebben in het belang van het kind.
Maar ala je kan natuurlijk een soort getrapte toegang creeren, met basisgegevens en extra poortjes die met een geldige reden kunnen worden geopend. Zodat het Goois Lyceum for the sake of haar goede naam geen leerlingen kan weigeren uit gezinnen met mavo-ouders.
Ik ben het met de opstelling van de Tweede Kamer niet eens. Zoals gebruikelijk houden ze zich niet bezig met de praktijk.
Ik kom wel eens in een buurt met veel kinderen van SGP en Christenunie stemmers. Je zou niet geloven dat die kinderen van gelovige huize zijn! Toch blijken ze later eerbaar voor de dag te gaan komen, keurig in het pak naar hun baan. Hun ouders ontpoppen zich bij de gereformeerde school als asociale autorijders. Als dat gevloek en en gedoe ook in hun dossiers gezet wordt, kunnen die kinderen hun toekomst voortaan wel vergeten…
In mijn beperkte leefwereld heb ik twee jonge kinderen van wie er een in de ogen van de peuterspeelzaalleidsters niet sociaal genoeg was, en niet motorisch en verbaal ontwikkeld. Dat zetten de dames in hun “rapport” dat naar de basisschool ging. Maar dit gedrag had mijn dochtertje van 3 alleen op die twee ochtenden in de peuterspeelzaal ofwel de “voorschool”. Thuis kon ze bal trappen als de kromme en praten als brugman. Ze had gewoon nog geen zin in al die nieuwe mensen en geen zin om te praten met vreemden. En de leidsters waren zelf te passief om te voetballen of een ander spel te doen om de kinderen eens op gang te helpen. Na een verbouwing was opeens de glijbaan weg, waar veel, vooral jongens dolgraag op rotzooiden. Daar waren de leidsters alleen maar blij mee: minder herrie.
De Tweede Kamer neemt graag termen als “professionals in de zorg”, “professionals in het onderwijs” in zijn mond. Mijn indruk is dat die professionals maar al te vaak mensen zijn met een minimale opleiding en een navenante algemene ontwikkeling, waardoor ze cultuurverschillen niet goed kunnen interpreteren. De leidsters waren allochtoon bijvoorbeeld, ik niet, maar andere ouders waren weer van een andere allochtone herkomst. Dat leidt geregeld tot misverstanden. Helemaal niet erg, dat hoort erbij, maar maak deze mensen niet nog belangrijker.
Wat moet je nu als die aantekeningen, door mensen met generlei pedagogische of andere kennis van de ontwikkeling van een kind, hun eigen leven gaan leiden in dossiers? Wat als je daarover klaagt bij ze, en ze dan iets in je dossier zetten dat helemaal niet klopt?
Hoe kom je dit te weten? Hoe kun je misbruik vermijden?
Als ik hoor over het opleidingsnivo van de basisschoolleerkrachten dan kan ik ook daarvan niet verwachten dat ze een betrouwbaar psychologisch beeld van mijn kinderen zullen schetsen.
Dus mijn vraag is: hoe krijg je als ouder toegang tot degegevens van jou en je kinderen en hoe kun je die corrigeren?
Ik ben voor een goede check of kinderen wel goed opgroeien, maar de uitwassen waar je over hoort, blijken tot nu altijd te zijn gekomen door overbelaste ambtenaren – en daartegen helpt geen informatica.
Een ander bezwaar dat ik heb is dat dit soort dossiervorming en dataverzameling leidt tot modellenbouw: wat is een goed opgevoed mens, wat is een normaal kind, welk kind wijkt af, noem maar op. Want om misbruik te voorkomen krijgen die zogenaamde professionals natuurlijk criteria waaraan ze de kinderen moeten afmeten. En dan vallen de uitzonderingen er meteen buiten.
De situatie in de Kamer wordt nu surrealistisch. Allerlei partijen willen een brede toegang van zorgprofessionals tot die gegevens mogelijk maken. Minister Rouvoet is daar fel op tegen omwille van de privacy-aspecten. Toch mocht hijzelf de BB-award krijgen voor het in de waagschaal zetten van die privacy door met dit plan te komen.
Misschien, je weet het nooit, was dat een eyeopener. Maar dat bij GroenLinks (die voor privacyhandhaving zijn èn óók voor openbaarmaking patientendossier) alle stoppen zijn doorgeslagen verbaast wel het meest.
@mescaline: Voor mij heeft Rouvoet vandaag even zijn 15 minuten van heldendom. En ik ga weer over tot de orde van de dag.
(hoofdschudden, schouderophalend)
Er is natuurlijk maar één oplossing om er voor te zorgen dat er van je gezin geen dossier wordt gemaakt: geen kinderen krijgen. Eigenlijk is dit kabinet dus helemaal niet zo christelijk. Het heen gaan en vermenigvuldigen wordt zo wel sterk ontmoedigd. En dat maakt dit kabinet weer bijzonder vooruitstrevend wat de milieuproblematiek.
‘betreft’. Ik moet leren on zinnen af te ma.
@16: Hij was misschien niet af omdat hij zo scherp was dat hij zichzelf afsneed?