Boos om een tweet

Advocaat Jan Vlug liet zich op twitter iets ontvallen en kreeg de meute over zich heen. De diepere oorzaak ligt echter in een verrotte bestuurscultuur, analyseert hij in deze bijdrage, die eerder op zijn eigen blog verscheen. De afgelopen week plaatste ik naar aanleiding van de actie van Geert Wilders om “onze vrouwen te bewapenen tegen de Syrische testosteronbommen”, de ogenschijnlijk onschuldige observatie op Twitter dat ik mij zolang ik advocaat ben geen zedenzaak kon herinneren met een verdachte die een moslimachtergrond had. Hoewel ik na 24 jaar advocatuur echt niet naïef meer ben, ben ik toch tamelijk geschrokken van de vele boze, beledigende en ronduit bedreigende reacties die ik op die tweet ontving. Een hele kleine bloemlezing: Hopelijk is jouw jongste dochter de volgende. Hoop dat jou dierbaren de volgende slachtoffers zijn; vervelende wegkijkende smeerlap die je er bent! U heeft charmante vrouwelijke gezinsleden! Proef op de som nemen is het beste! Er waren nog een paar hele heftige, maar die zijn inmiddels verwijderd. Bovendien werden deze tweets weer geretweet of als “leuk” aangemerkt. Verder ben ik uitgemaakt voor dom, dement, autistisch, wegkijker, doofpotter, moest ik een social media verbod krijgen, gesodomiseerd worden en werd er gesuggereerd dat ik zelf een verkrachter zou zijn. Een aantal van deze tweets was zelfs niet anoniem, maar afkomstig van (naar ik aanneem) ”bezorgde burgers”. Ik heb mij de afgelopen dagen (en nachten!) afgevraagd waar die boosheid vandaan komt. Boosheid vanwege een zin van minder dan 140 tekens. Een zin die niet eens een mening bevat, niemand te kort doet en niemand beledigt. Hoe kunnen mensen zo boos worden om zoiets (nogmaals: ogenschijnlijk) onbenulligs, dat ze je kinderen en andere familieleden toewensen te worden verkracht. Ik denk dat ik het inmiddels weet.

Door: Foto: Oudjaarsnacht in Keulen (foto:public domain) copyright ok. Gecheckt 25-10-2022

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.