Naming en shaming van falende adviesbureau’s

Als u een beetje politiek geïnteresseerd bent, kent u waarschijnlijk de namen van Mark van der Horst, Geert Dales en Tjeerd Herrema. En dan associeert u ze waarschijnlijk met een van de grootste bestuurlijke blunders van de laatste jaren: de Amsterdamse Noord-Zuidlijn. Van de bovengenoemde drie ex-wethouders is de laatste afgetreden, en de andere twee mogen zich verheugen in behoorlijk grote reputatieschade en een acte de présence voor de onderzoekscommissie. En daar is niets mis mee, want een politicus die slechte beslissing neemt, hoort zich publiekelijk te verantwoorden. Maar zeggen namen als Royal Haskoning, Grontmij of XTNT u wat? Waarschijnlijk niet. Toch behoren zij tot het leger aan externe adviesbureaus die, in sommige gevallen jarenlang (Royal Haskoning sinds 1994!), betrokken waren bij het project. En daar een flinke hoop geld mee hebben verdiend. Waarom hoeven zij eigenlijk geen verantwoording af te leggen, als zelfs enkele ambtenaren wél consequenties voor het echec moeten dragen, hoewel hun wethouders uiteindelijk de feitelijke verantwoordelijkheid droegen?

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.