Anders nog iets? | In memoriam: Selfie

In 2013 werd ‘selfie’ gekozen tot Woord van het Jaar. Met een grote meerderheid aan stemmen kreeg het trendy woordje de voorkeur boven ‘socialbesitas’ en ‘sletvrees’, respectievelijk de nummers twee en drie uit het lijstje. Een vermelding in de prestigieuze Dikke Van Dale was de bijbehorende hoofdprijs. Vanaf die tijd ging het eigenlijk mis met het veelgeprezen woordje. De roem en aandacht zorgden ervoor dat de selfie niet meer zichzelf kon zijn. Met alle gevolgen van dien. Wanneer we het hebben over de eerst gemaakte selfie, klinkt dit alsof we praten over een opgraving uit de Middeleeuwen. Voor ons gevoel lijkt 2002 inmiddels eeuwen geleden, maar feitelijk is dat nog niet zo gek lang terug in de tijd. Op een Australische website plaatste een jongen destijds een ingezoomde foto van de hechtingen in zijn lip. Het was een stille getuige van de verwondingen die hij had opgelopen tijdens een avondje stappen. 'Sorry van de focus, het is een selfie,' plaatste hij als begeleidende en verontschuldigende tekst bij zijn ietwat onsmakelijke foto van een opgezwollen en gehechte onderlip. Waarschijnlijk had hij in de verste verte niet kunnen vermoeden wat hij zo’n twaalf jaar later zou hebben aangericht met zijn selfie van destijds.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De oorsprong van het woord ‘kopvod’

Jonge hoofddoek-draagster (Foto: Flickr/FaceMePLS)

Tijd voor een wat internetarcheologie. Net als – naar ik aanneem – de meeste Nederlanders, hoorde ik bij het debat over de miljoenennota voor het eerst het woord ‘kopvod’, wat Wilderiaans is voor hoofddoekje (maar, zo specificeerde Geert, alleen wanneer gedragen door moslims). De term – waarvan ik vrees dat hij zeer hoge ogen gooit om woord van het jaar 2009 te worden – is overduidelijk bedoeld om te kwetsen, en om wat extra aandacht te vragen voor zijn absurde suggestie om een hoofddoekjesbelasting in te voeren.

Maar een snelle googlezoektocht laat zien dat de term niet uit het peroxidebrein (als hij mag, mogen wij ook) van Wilders is ontsproten. Het begrip is al zeker een paar maanden in zwang in de, laten we zeggen, ietwat rechtsere hoeken van het Nederlandstalig internet, zoals bijvoorbeeld de sites het Vrije Volk en het Pim Fortuyn Forum.

Wie nóg verder gaat terugzoeken komt pas echt in de krochten van het internet waarbij vergeleken bovengenoemde sites broedplaatsen voor linkse multiculturele boomknuffelaars lijken. De oudste verwijzing die ik heb kunnen vinden stamt uit 2002 komt van de gezellige kaalkopjes van Stormfront. Ik hou me aanbevolen voor wie het nog verder weet te herleiden.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.