Vorige week heb ik een kritisch stuk geschreven over het voorstel van het Burgerinitiatief Ons Geld om het volgeldsysteem in te voeren. Het is door Sargasso lezers slecht ontvangen [1]. Ik zou het volgeldsysteem geen recht doen en niet goed begrepen hebben wat het inhoudt en wat de bedoeling ervan is. ‘Volgeld’ is een voorbeeld van een plan [2] dat voortkomt uit oprechte verontrusting over het financieel-economisch beleid. Die zorgen deel ik, en ik heb respect voor het idealisme van de indieners, maar ondanks de goede bedoelingen ben ik kritisch. Niet alleen omdat het plan utopisch is, maar ook omdat dat het gebaseerd is op een verkeerde analyse van de problemen. Ook de euro is het resultaat van een utopie. Het was ooit de droom van de Europese elite om Europa, door het creëren van één geldsysteem te verenigen. Integendeel, hun droom is nu onze nachtmerrie zonder dat Europa erdoor verenigd is. Ik zal vandaag laten zien waarom. Morgen verschijnt een stuk van Gerben Nap van de Stichting STRO met een reactie op mijn vorige artikel. Later deze week zal ik daarop reageren.
Spanje dreigt zwaar te zondigen tegen de begrotingsregels in het Europese Stabiliteits- en Groeipact (SGP). Maar wat er gebeurt als de conservatieve Spaanse regering niet bijstuurt voor de verkiezingen in december, blijft onduidelijk. Het lijkt erop dat de Spaanse premier Mariano Rajoy er met steun van zijn Duitse ‘partijgenoot’ Wolfgang Schäuble in is geslaagd zand in de Brusselse machine te strooien.
Bron: Financieel Dagblad 13 oktober, papieren versie.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
ACHTERGROND - De afgelopen dagen vond in het Zwitserse Davos de jaarlijkse bijeenkomst van het World Economic Forum plaats.
Meer dan 2.500 staatshoofden, ministers en ‘business leaders‘ gaven acte de presence. Er werd gepraat over ‘The New Global Context’ (wat dat dan ook mag betekenen), maar naar de buitenwereld toe werden voornamelijk stokpaardjes bereden, waarbij the usual suspects hun ogen stijf dichtknepen en de vingers in de oren stopten.
Het bontst werd het gemaakt door de Britse minister van Financiën George Osborne, die bepaald geen vrienden maakte daar in Zwitserland:
George Osborne has told Europe’s elites in Davos that large parts of the eurozone are unfit for EU membership with Britain until they carry out deep reforms and copy his economic strategy, leaving his audience open-mouthed with astonishment. […]
Basking in self-congratulation – and indifferent to how this might sound to foreign ears – he told the forum that Britain had the fastest growing economy in the developed world last year, is enjoying the fastest drop in unemployment in its history and is now the “go-to location” for investors from across the globe.
De realiteit is echter dat het Britse economische herstel onder Osborne weinig indrukwekkend is geweest. Met als gevolg dat Groot-Brittannië er ten opzichte van 2007 nog altijd minder goed voorstaat dan ‘zieke man’ Frankrijk.
De Duitse minister van Financiën Wolfgang Schäuble heeft voor lopende camera’s zijn woordvoerder er flink van langs gegeven. De ongelukkige ambtenaar was voor een persconferentie vergeten een persbericht aan de journalisten uit te delen, wat een woede-aanval van de minister tot gevolg had. Boos verliet Schäuble de zaal.
Eigenlijk had het een vrolijke bijeenkomst moeten worden, want Schäuble wilde de nieuwe schattingen presenteren over de verwachte belastinginkomsten. En die zijn dankzij de aantrekkende economie tientallen miljarden euro’s hoger dan eerder was berekend.
Maar woordvoerder Michael Offer had de persberichten met alle cijfers en grafieken nog niet verdeeld onder het journaille. En dat terwijl Schäuble, naar eigen zeggen, hem dat expliciet had opgedragen. Toen dat bij de persconferentie duidelijk werd, beet Schäuble voor lopende camera’s zijn woordvoerder toe: “Reden Sie nicht, aber sorgen Sie darfur das die Zahlen jetzt verteilt werden!” (“Praat u niet meer, maar zorg ervoor dat de cijfers nu worden verdeeld”). Daarop verliet Schäuble de zaal om pas 20 minuten later terug te keren.
Veeleisend
Toen tekst eindelijk uitgedeeld was en Schäuble weer achter de tafel zat, ontbrak de woordvoerder. Schäuble: “Wir warten noch bis der Offer da ist. Er soll den Scheiberhaufen schon selber genießen” (“We wachten nog op Offer. Hij moet van deze puinhoop wel zelf kunnen genieten”). Toen Offer er was en de persconferentie begon, drong Schäuble hem nu echt snel te beginnen: “Komm, fangen Sie an. Ich zeige heute meine Spottische Seite.” (“Kom op, begin nu maar. Ik laat me vandaag van mijn spottende kant zien.”).
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
It is well known that Varoufakis was taken off Greece’s negotiating team shortly after Syriza took office; he was still in charge of the country’s finances but no longer in the room. It’s long been unclear why. In April, he said vaguely that it was because “I try and talk economics in the Eurogroup” – the club of 19 finance ministers whose countries use the Euro – “which nobody does.” I asked him what happened when he did.
“It’s not that it didn’t go down well – there was point blank refusal to engage in economic arguments. Point blank. You put forward an argument that you’ve really worked on, to make sure it’s logically coherent, and you’re just faced with blank stares. It is as if you haven’t spoken. What you say is independent of what they say. You might as well have sung the Swedish national anthem – you’d have got the same reply.”
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
[qvdd]
We zullen over tien jaar een structuur hebben die sterker lijkt op wat men onder een politieke unie verstaat.
De Duitse minister van financiën Wolfgang Schäuble zegt het heel voorzichtig (en in het Duits), maar Duitsland gaat zijn rol als betaler van de financiële crisis in Europa gebruiken om zijn oude wens van een fiscale en politieke unie dichterbij te brengen.
