Uitbuiting

Er wordt veel geklaagd over "werkervaringsplaatsen". Onbetaalde arbeid, uitbuiting. Bijvoorbeeld van een 25-jarige sociaal pedagogisch hulpverlener. Ze werkt twintig uur per week voor een vrijwilligersvergoeding en betaalt haar eigen reiskosten van 50 euro per maand. Gewoon hier in Nederland, diep doorgedrongen in de maatschappij, overal. Of een 24-jarige psychologe, die dagelijks diagnostisch onderzoek doet en behandelingen uitvoert bij een psychiatrische instelling – net als haar betaalde collega’s. Alleen krijgt zij nog steeds een kleine vergoeding waarvan ze niet kan rondkomen. Dan denk je toch dat mensen met hun voeten zouden kiezen? Niet dus: Uit angst werkloos op de bank te belanden, heeft ze ermee ingestemd haar werkervaringsplek weer te verlengen. Om diezelfde reden durven ze ook niet met hun naam in de krant: het GGZ-wereldje is klein, straks komen ze nooit meer aan een baan. Maar gelukkig is er wetgeving die bepaalt dat dergelijk vrijwilligerswerk betaalde arbeid niet mag verdringen. Het zou immers toch vervelend zijn dat mensen met complexe psychiatrische problematiek door vrijwilligers worden behandeld? maar dat is in de praktijk moeilijk te handhaven. „Werkgevers, scholen en politici vinden dat starters zelf beter moeten weten wat hun rechten zijn” Gevalletje uitbuiting en gevalletje "blaming the victim". Starters kunnen zelf wel bepalen of het goed is of niet om gratis te werken (en hun reiskosten zelf te betalen). Volgens politici. Zucht.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.