De mythe van een ‘Britzerland-deal’

De Britten zien het wel zitten: geen lid meer van de EU, wel vrije toegang tot de EU-binnenmarkt. De immigratie weer sturen, zelf bepalen wie er komen. Is dat niet wat Zwitserland heeft, moet het Verenigd Koninkrijk streven naar een ‘Britzerland-deal’? Philipp Hildebrand, voormalig president van de Zwitserse Nationale Bank, is duidelijk: ‘Het is ons (Zwitserland) niet gelukt soevereiniteit over immigratie terug te winnen. [..] Geloof maar niet dat jullie iets anders krijgen’. ‘De immigratie zelf sturen’ staat inderdaad al jaren hoog op de agenda van de Zwitserse rechts-populistische SVP. In februari 2014 werd een SVP-volksinitiatief over het beëindigen van de ‘massa-immigratie’ met een kleine meerderheid van 50,3% aangenomen. ‘Het volk heeft bepaald dat de toestroom van EU-burgers wordt beperkt, dat Zwitserland weer zelfstandig de immigratie gaat sturen’, aldus een triomfantelijke SVP. Er werd gesproken over contingenten, over maximale aantallen EU-immigranten per jaar, de SVP straalde en smulde.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 06-11-2022
Foto: 70023venus2009 (cc)

Meningen over Brexit: van onverschilligheid tot zorgen en verdriet

COLUMN - Hoe wordt er internationaal gedacht over Brexit? Een onderzoeksbureau bevroeg iets meer dan twaalfenenhalfduizend mensen. De resultaten laten zich raden.

Een paar dagen geleden verscheen er een rapport over hoe er binnen en buiten de EU wordt gedacht over een mogelijk Brexit. Ipsos Mori vroeg in de periode van 24 juni tot 8 juli jl. 12.525 mensen in 16 landen, 9 EU-landen en 7 niet-EU-landen, naar hun mening.

Er blijken grote verschillen te zijn in de beleving van een mogelijk vertrek van de Britten uit de EU. De Fransen laten er vrijwel geen traan over, slechts 25% vindt het verdrietig, terwijl de Zweden met 48% het meest verdrietig zijn over de referendumuitslag. De meeste EU-burgers vinden het besluit van de Britten verkeerd voor de EU (55%) én voor het Verenigd Koninkrijk (58%), 50% vindt het bovendien verkeerd voor hun eigen land.

Zorgen

De Polen, de Zweden en de Spanjaarden hebben de meeste zorgen over de nadelige gevolgen voor hun land. Nederlanders zijn niet ondervraagd, maar ook wij zouden best zorgen mogen hebben: gisteren maakte het Centraal Planbureau bekend dat de Nederlandse economie nu al minder hard groeit door de onzekerheid die de Brexit-beslissing heeft veroorzaakt.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Foto Flickr.

Theresa May: de kwadratuur van de cirkel

COLUMN - Na drie weken is het bijna tijd Engeland weer te verlaten. Mijn verblijf hier viel samen met een politieke turbulentie die dit eiland lang niet meer heeft meegemaakt: de uitslag van het Brexit-referendum, het daarop volgende vertrek van Cameron, het onverwachte afscheid van Farage, de nog altijd niet opgeloste machtstrijd in de Labour-partij en de politieke moord op Johnson.

Ook de verkiezing van Cameron’s opvolger was een thriller: Johnson’s ‘moordenaar’ Gove viel al snel af, en binnen een paar dagen waren er nog twee vrouwen over: de ambitieuze beroepspoliticus Theresa May en de relatief onbekende Andrea Leadsom. Even dreigde het weer een ‘dirty race’ te worden, toen Leadsom zichzelf een betere toekomstige premier noemde omdat ze kinderen heeft. De storm van verontwaardiging over alweer een moddergooipartij deed haar onverwacht besluiten de handdoek in de ring te gooien. De campagne was eigenlijk al voorbij voordat hij begonnen was.

Na alle gebeurtenissen van de laatste drie weken staat het Verenigd Koninkrijk er heel anders voor dan dit voorjaar. Premier May, die vandaag wordt beëdigd, zal het land uit de EU gaan leiden, of althans, ze zal dit proces in gang moeten zetten. Dit is niet eenvoudig, en al helemaal niet omdat ze zelf een ‘remainer’ is. Ze gaat dus iets doen waar ze niet achter staat. May heeft in Oxford gestudeerd, was Home Officer in de laatste kabinetten en behoort tot de directe cirkel van Cameron: ze maakt deel uit van de niet bepaald geliefde, behoudende, EU-kritische maar EU-ondersteunende Engelse elite.

Foto: Elsje Moulijn copyright ok. Gecheckt 17-10-2022

Brexit: geen visie, geen plan, geen idee

COLUMN - Bijna twee weken na het Brexit-referendum is de verwarring op dit eiland tot recordhoogte gestegen. Cameron is afgetreden, Johnson is door zijn secondant Gove in de rug aangevallen en politiek uitgeschakeld, Corbyn trotseert nog steeds alle pogingen om hem af te zetten, terwijl Farage heeft aangekondigd zijn functie als partijleider neer te leggen. Nu hij zijn ‘country back’ heeft, wil hij ook zijn ‘life back’. De hoofdrolspelers van het Brexit-debacle haken successievelijk af, het land in chaos achterlatend.

Dagelijks gaat de BBC de straat op om mensen te vragen waarom zij leave of remain hebben gestemd. In de leave-gebieden, als je het zo kunt zeggen, zien we mensen van allerlei culturen en achtergronden over straat lopen, we zien winkels met opschriften in het Pools, Pakistaans, Indiaas of wat dan ook, we zien de zo bekritiseerde multiculturele samenleving.

Vier portretten

De eerste die wordt geïnterviewd, is een jonge vrouw die de reporter verzekert dat ze niets tegen buitenlanders heeft, ze is echt geen racist, maar wij Engelsen moeten voor onszelf gaan zorgen. Al die mensen die maar blijven komen zorgen voor lange wachttijden bij de dokter, voor overvolle scholen, voor stijgende huren, het is genoeg geweest. Het referendum heeft haar vleugels gegeven, voor het eerst heeft ze het gevoel dat haar stem telt.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: copyright ok. Gecheckt 02-03-2022

Ook het volk heeft niet altijd gelijk

COLUMN - Populisten houden van directe democratie. De Oostenrijkse ex-presidentskandidaat Hofer wil referenda invoeren, de Hongaarse premier Orbán houdt in september een referendum over het gezamenlijke Europese asielbeleid, en in het verkiezingsprogramma van de PVV staat ‘ons kroonjuweel heet het bindend referendum’.

Zwitserland is hierbij het lichtende voorbeeld – de Duitse AfD wil ‘meer Zwitserland voor Duitsland’, en Wilders pleitte in november 2015 in de Volkskrant voor bindende referenda volgens Zwitsers voorbeeld. Maar dat het ook in Zwitserland niet altijd rozengeur en maneschijn is, laat het Masseneinwanderungsinitiative van de rechts-populistische SVP wel zien.

In februari 2014 stemden de Zwitsers over de vraag of Zwitserland de immigratie weer zelfstandig moet gaan sturen. Er waren direct al zorgen dat de aanname van dit initiatief in strijd zou kunnen zijn met de bilaterale overeenkomsten met de EU. Hierin hebben de EU en de niet-EU-lidstaat Zwitserland afspraken gemaakt over het vrije verkeer van goederen, diensten, financiën én personen.

De SVP wuifde alle zorgen weg: wij gaan gewoon met de EU onderhandelen over het beperken van de immigratie, de EU heeft per slot veel belang bij een goede relatie met Zwitserland. Het initiatief werd hierop met een uiterst krappe meerderheid – 50,3% – aangenomen. Het beperken van de immigratie uit de EU was een feit. Of toch niet?

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.