Vrij-Links en de Deense wederopstanding van de sociaal democraten

Eerlijk is eerlijk, ik heb nooit veel met Vrij-Links gehad. Ik heb een paar keer een stuk geprobeerd, maar vond ze langdradig en meestal niet boeiend genoeg geschreven om uit te lezen. Daarbij heeft men ‘in mijn bubbel’ Vrij-Links ook niet zo hoog zitten. Onder de wat badinerende (en wat flauwe) termen Vrij-Niks en Vrij-Rechts wordt het weggezet als een club die in naam links is, maar alleen maar zeurt over integratie, immigratie en moslims – en daar hebben we rechts natuurlijk al voor. Ook Sargasso was in het verleden kritisch. Ik heb nooit genoeg van ze gelezen om daar zelf iets stelligs van te vinden. Wel kwam ik ooit een Tweet tegen (ik kan hem helaas niet meer terugvinden) waarin iemand Vrij-Linkse artikelen had geteld op onderwerp. En daaruit bleek dat de site vooral vol stond met gedoe over moslims en immigratie, en heel weinig over linkse thema’s. Ik heb de proef even op de som genomen, en als ik de zoekfunctie van de site gebruik, kom ik inderdaad op slechts twee pagina’s artikelen over armoede, vier pagina’s over klimaat, slechts één artikel over woningnood… maar vier pagina’s migratie en negen pagina’s over moslims. Dat lijkt de kritiek toch deels te bevestigen. Met dat in het achterhoofd las ik vandaag een Tweet van Vrij-Links, die luidde: “Is een streng immigratie- en integratiebeleid hét recept om links weer groot te maken? Naar aanleiding van de verkiezingswinst van de Deense sociaaldemocraten gaat @Mecanek in gesprek met @Sham_Ahmed_ en @mariekehoogwout” – reclame voor een stuk onder de titel Denenmarken – een voorbeeld voor links? Zucht. Dat is toch precies dat gewauwel dat de afgelopen dagen al talloze keren ontkracht is? Onder andere hier, door Joost van Spanje? Gedachteloos likete ik een paar mensen die zulks zeiden. Maar toen viel me op dat een aantal Vrij-Linksers klaagden dat mensen het artikel niet hadden gelezen. Fair enough, in mijn geval was dat terecht. Het lezen leidde bij mij inderdaad tot wat boeiende inzichten.

Door: Foto: Arbeiderpartiet (cc)
Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Open debat

, door

Wanneer ik een ‘open debat’ zou willen aangaan over de schadelijkheid van Joden voor het internationale bankwezen, is er een dikke kans dat ik een karrevracht verwensingen over me heen krijg. Ik kan dan klagen dat het debat ‘niet open’ was, maar dat zou onterecht zijn. Het debat was wel open, maar mijn sneue argumenten werden zo licht bevonden dat uitgebreide discussie niet nodig was om tot een slotsom te komen.

Soms lijkt het alsof mensen een debat pas ‘open’ vinden als ze tenminste een beetje gelijk krijgen. Of een pluimpje dat ze het onderwerp op de agenda hebben gezet. Maar een debat begint niet met de mensen die reageren. Het begint met de mensen die het entameren. Het begint met het kiezen van een levensvatbare stelling en open bewoordingen die aanslaan bij de mensen die je bij het debat wilt betrekken.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Roel Wijnants (cc)

Behoorlijk links

, door

OPINIE - De afgelopen tijd heb ik me eens neergezet aan de studie van het pamflet van ‘Vrij Links’, uit de Volkskrant van 17 mei 2018, geschreven door Asis Aynan, Femke Lakerveld, Eddy Terstall en Keklik Yücel. Een ronkend betoog dat begint met Spinoza en de Verlichting en eindigt met een pleidooi voor secularisatie en individuele mensenrechten. Daartussen zijn enkele pareltjes te vinden, ik citeer er een paar.

Twijfel en onderzoek zijn de stuwende krachten achter individuele ontplooiing; leerlingen moeten (zelf)kritisch leren nadenken en eigen inzichten kunnen ontwikkelen over alle religies en levensbeschouwingen.

Een open maatschappij staat of valt met de aanwezigheid van het vrije woord.

Geen enkel idee, religieus of profaan, is in de vrije wereld boven kritiek verheven. Ideeën hebben geen rechten. Burgers hebben rechten.

Dat zijn van die stellingen die zo zijn geformuleerd dat je het er onmogelijk mee oneens kunt zijn.

Nou ja, het kan wel, maar als je dat doet, heb je meteen voor een hele avond stof om je gesprekspartners uit te leggen hoezo en waarom. En niemand die de moeite neemt om zo lang naar je te luisteren. Dus het werkt: platitudes. Dat was de eerste barst in mijn enthousiasme.

De tweede barst was stilistisch van aard: het pamflet bestaat uit 52 zinnen. Daarvan zijn er 13 stellingnames, zoals: Vrij Links staat voor gelijkwaardigheid van de mens ongeacht geslacht, huidskleur, geaardheid en levensovertuiging (ook zo’n zin waar je maar beter geen kritiek op kunt hebben) en 39 beschrijvende oordelen, zoals de beginzin: Groepsdenken splijt het land.