Gisteren publiceerde de advocaat-generaal een advies aan de Hoge Raad dat de pedofielenvereniging Martijn alsnog moet worden verboden, nadat het gerechtshof in Leeuwarden vorig jaar een eerder verbod nietig had verklaard. Nu kun je in Nederland een vereniging niet zomaar verbieden, ook niet als deze abjecte ideeën uitdraagt. Volgens de wet moet namelijk sprake zijn van een risico op 'ontwrichting van de samenleving'. Het gerechtshof in Leeuwarden had echter geoordeeld dat de Nederlandse samenleving 'weerbaar' genoeg is om met de ideeën van Vereniging Martijn om te gaan. De advocaat generaal is het daar echter niet mee eens:
De Hoge Raad heeft vandaag beslist dat de vereniging Martijn wordt verboden en ontbonden omdat haar activiteiten in strijd zijn met de openbare orde.
Ofwel: een volstrekt marginale pedofielenclub is volgens de Hoge Raad daadwerkelijk in staat de Nederlandse samenleving te ontwrichten.
h/t Emile M
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
OPINIE - Waarin de auteur afrekent met moralistische en populistische flutpraatjes.
“Er is nu terecht in Europa geen serieuze kunstenaar meer te vinden die een seksuele verhouding met een vrouw jonger dan 18 jaar als uitgangspunt voor een kunstwerk neemt”, sluit Egbert Born zijn stuk in de Volkskrant over The Blue Lagoon af.
Het staat er echt. Het is terecht, zo moet het, een kunstenaar mag zich niet bezondigen aan beschrijvingen van een seksuele relatie met een minderjarig meisje. Lolita, een literaire klassieker van jewelste, zou niet meer geschreven mogen worden. Het hele Congo-oeuvre van Jef Geeraerts moet niet meer kunnen. Pardon?
Natuurlijk is The Blue Lagoon een geile film die welbewust de grenzen opzoekt van wat voor een Amerikaanse mainstream rolprent in 1980 acceptabel was. Niet om een diepzinnige artistieke boodschap uit te dragen – het is een mooi gefilmd flutverhaaltje – maar om de kassa te laten rinkelen. En natuurlijk zendt Net5 de film uit om dezelfde redenen – de uitzendrechten zullen niet zo veel meer kosten, dus krijg je voor weinig geld een boel veertigers en vijftigers op je kanaal die best met een onschuldig gezicht nog een keertje blote Brooke willen kijken.
Nee, die heilige verontwaardiging over een oude film is me te priesterlijk. U begrijpt me wel – vanaf de kansel roepen hoe verderfelijk vleselijke lusten zijn en ondertussen de misdienaartjes bepotelen. Goed, ze was veertien en geen zestien, maar hoe veel mensen weten dat? En doet dat ertoe? Is het met die wetenschap in het achterhoofd nog viezer? Volgens mij zien de meeste mannen gewoon een lekker wijf of een jong ding, enfin noem de denigrerende termen maar op. Die paar bewuste pedoseksuelen die net op die leeftijdscategorie vallen, hebben de film al jaren op DVD. Legaal.
Kijk, een petitie! Een petitie waarin wordt opgeroepen om een groep mensen met een volgens mij abjecte mening het recht te ontnemen daarvoor een vereniging op te richten. De vrijheid van meningsuiting geldt uiteraard alleen maar voor mijn eigen mening, of de meningen die door een groot deel van Nederland worden gedeeld. En dat de vereniging wel of niet pleit voor crimineel gedrag, dat doet er uiteraard ook niet toe. Verbieden die club!
Het bovenstaande was uiteraard cynisch, en ik heb het over de petitie tegen de vereniging Martijn, een organisatie die zich inzet voor de acceptatie van “ouderen-kindrelaties”. Veel mensen zijn het met me eens, totdat het duidelijk wordt dat het over die “pedofielenclub” gaat. En dat levert dus inmiddels ruim 40.000 handtekeningen op. Begrijp me goed, ik zal er geen traan om laten als de vereniging Martijn morgen niet meer bestaat,maar een organisatie verbieden zuiver omdat je het niet eens bent met hun mening, hoe abject je die ook mag vinden, is een westerse democratie onwaardig. De vereniging roept immers niet op tot kinderseks, het wil het “ouderen-kindrelaties” bespreekbaar maken, en uiteindelijk het taboe erop opheffen.
Ik ben het deels eens met de doelstellingen van Martijn. Het taboe op die relaties mag wat mij betreft tot in de eeuwigheid een taboe blijven, er kan immers nooit een gelijkwaardige relatie bestaan tussen een volwassene en een kind. Maar pedofilie bespreekbaar maken lijkt me een goed plan. Je kiest er namelijk niet voor om pedofiel te worden, je wordt zo geboren. Een eventueel verbod van de vereniging zal daarom uiteindelijk het tegenovergestelde bereiken. Pedofilie wordt zo nog meer het verdomhoekje in gedrukt, waardoor nog minder pedofielen uitkomen voor hun geaardheid en hulp zoeken. Dat maakt pedofilie onzichtbaarder en leidt uiteindelijk tot meer slachtoffers, hier of in het buitenland.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
