Wetsvoorstel: geen voorrang voor vergunninghouders, deel 2

Aanstaande woensdag hervat de Tweede Kamer het debat over het wetsvoorstel van Alexander Kops (PVV), dat een verbod beoogt op het toewijzen van sociale huurwoningen aan vergunninghouders (asielzoekers met een verblijfvergunning). Het wetsvoorstel loopt achter de feiten aan en zou dus eigenlijk van de agenda gehaald kunnen worden. Het eerste deel van het debat maakt twee dingen duidelijk: Er is geen meerderheid in de Tweede Kamer voor het wetsvoorstel. Alleen JA21, Groep van Haga, FvD en BBB zijn voorstanders, samen met de PVV goed voor 29 stemmen. Zelfs met de VVD (34 stemmen) kan er geen meerderheid worden behaald. De PVV verdedigt het wetsvoorstel met voorbeelden waaruit geen enkel sjoege blijkt van kennis van zaken. Een exemplarisch voorbeeld: PVV-Kamerlid Machiel de Graaf opende het debat met een betoog dat de complexe huisvestingsproblematiek van vergunninghouders tot enkele, bijna cartooneske schetsen terugbracht. Op dezelfde wijze pareerde De Graaf vragen uit de Kamer. Zo wilde CDA-Kamerlid Geurts van hem weten hoe gemeenten de halfjaarlijkse taakstelling voor vergunninghouders voor elkaar moeten krijgen? Dat probleem zou er volgens De Graaf helemaal niet zijn als andere landen meer vluchtelingen opvangen. Als voorbeeld schudt De Graaf Kazachstan uit zijn mouw: “(…) ongeveer 80 keer zo veel landoppervlak als Nederland. Het heeft 1 miljoen inwoners minder. Het is rijk aan gas en olie. Ze hebben twee ziekenhuisbedden per 1.000 inwoners meer dan Nederland. Joepie, gezondheidszorg! Dat is een welvarend land waar het vrij goed gaat en waar heel veel ruimte is om heel veel asielzoekersdorpen te bouwen.” Op het eerste gezicht zou je zeggen: groot gelijk De Graaf! Want volgens de UNHCR (de VN vluchtelingeorganisatie) bekommert Kazachstan zich om slechts 354 vluchtelingen, 319 asielzoekers en ruim 7000 staatlozen. De mogelijke opvang van Afghaanse vluchtelingen werd vorig jaar stilgelegd na rumoer op sociale media. Maar behalve aan adequate bereidheid, schort het ook aan de veiligheid voor vluchtelingen.  Begin dit jaar werden ruim honderd vluchtelingen uit het Chinese Xinjiang en in Kazachstan wonende studenten met een Chinees paspoort opgepakt en naar China gestuurd. Sinds januari kampt het land ook met binnenlandse onrust, na protesten tegen prijsverhogingen van lpg-gas. De regering reageert met veel geweld op de onlusten en kreeg snel de hulp van Russische troepen. Kortom: geen goede situatie om daar op grote schaal vluchtelingen op te vangen. De PVV interesseert zich overigens niet in het hoe, wat en waarom van ‘de toestand in de wereld’. Het wetsvoorstel past in het idee dat alle vluchtelingen het land uit moeten (en er niet in mogen), ongeacht wat de gevolgen van zo’n opvatting zijn.

Door: Foto: Marcel Oosterwijk (cc)
Foto: Marcel Oosterwijk (cc)

Wetsvoorstel: geen voorrang voor vergunninghouders

, door

Morgen wordt in de Tweede Kamer gedebatteerd over een initiatief wetsvoorstel van Alexander Kops (PVV).  De PVV wil de Huisvestingswet 2014 wijzigen zodat vergunninghouders (asielzoekers met verblijfsvergunning) geen voorrang krijgen bij het toewijzen van sociale huurwoningen.

Mosterd na de maaltijd

Het wetsvoorstel is vorig jaar september ingediend. Beetje vreemd, want vier jaar eerder (juli 2017) trad al een wijziging van de Huisvestingswet in werking en werd de verplichte voorrangspositie voor vergunninghouders geschrapt.

Als gemeenten een urgentieregeling in hun huisvestingsverordening opnemen, zijn ze verplicht twee  categorieën urgente woningzoekenden op te nemen. Dat betreft (Huisvestingswet 2014, artikel 12):

Woningzoekenden die verblijven in een voorziening voor tijdelijke opvang van personen, die in verband met problemen van relationele aard of geweld hun woonruimte hebben verlaten en woningzoekenden die mantelzorg als bedoeld in artikel 1.1.1, eerste lid, van de Wet maatschappelijke ondersteuning 2015 verlenen of ontvangen

Verder staat het de gemeenten vrij ook andere categorieën toe te voegen., Bijvoorbeeld vergunninghouders. Hoe ziet dat er in de praktijk uit? Het Rapport Evaluatie Huisvestingswet (12 mei 2020) meldt dat er in 2020 166 Nederlandse gemeenten een urgentieregeling in hun huisvestingsverordening hebben opgenomen. Slechts vijftien gemeenten hadden vergunninghouders niet in de urgentieregeling opgenomen. (i)

Waan van de dag

Nederlandse verblijfsvergunningen zijn te duur

, door

Trouw:

Nog niet één buitenlandse miljonair heeft gebruikgemaakt van het aanbod om in Nederland te investeren in ruil voor een verblijfsvergunning. Dat blijkt uit navraag bij het ministerie van veiligheid en justitie, dat de regeling vandaag precies een jaar geleden lanceerde. […]

Teeven kwam vorig jaar met de miljonairsregeling in de hoop de Nederlandse economie te stimuleren. Als rijke buitenlanders hier hun geld investeren – het moet gaan om minimaal 1,25 miljoen euro – brengt dat extra consumptie en werkgelegenheid mee, is het idee. In ruil daarvoor krijgt de ondernemer een tijdelijke verblijfsvergunning.

Foto: Bert Kaufmann (cc)

Deense immigratieregels duperen eigen burgers

, door

ELDERS - De andere kant van een streng immigratiebeleid.

Kjeld Gaard-Frederiksen woont sinds vorig jaar met zijn Chinese vrouw Zhan Xu en de dertienjarige stiefdochter Yiming in Silkeborg (Jutland). Volgens de Deense immigratieregels moest Yiming een aanvrage voor gezinshereniging doen. Die aanvrage is door de immigratiedienst afgewezen. De dienst verwacht niet dat Yiming goed zal kunnen integreren en dat is in Denemarken een grond voor uitwijzing. Het meisje kreeg zeven dagen de tijd om het land te verlaten. Die beslissing is nu op het laatste moment een half jaar opgeschort.

Als Yiming niet zou mogen blijven, dan moeten we allemaal het land uit, zegt Gaard-Frederiksen, die ook nog twee zoons heeft uit een eerdere relatie. Hij vraagt zich af wat integratie in Denemarken betekent. Zijn stiefdochter zit op school, leert razendsnel Deens en krijgt alle steun van haar medeleerlingen, die onmiddellijk een petitie zijn gestart. Het hoofd van de school bevestigt dat Yiming volledig geïntegreerd is.

Ook  de sterrenkundige Uffe Hellsten werd pijnlijk geconfronteerd met het strenge immigratiebeleid van Denemarken. Hij kwam na een verblijf van twintig jaar in de Verenigde Staten terug in zijn geboorteland met zijn Amerikaanse vrouw Quynh Doan en twee kinderen. Zijn vrouw moet nu uiterlijk 10 juni het land verlaten omdat een nieuwe wet voorschrijft dat de niet in de EU geboren partner van een gemengd koppel geen verblijfsvergunning krijgt als het paar meer binding heeft met het andere land.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het nieuwe CDA en de schrijnende gevallen

, door

In een jaar tijd heeft Nederland drie min or meer schrijnende asielgevallen verwerkt via de media. Allereerst was er Sahar, het toen veertienjarige Afghaanse meisje, dat na veel gedoe uiteindelijk mocht blijven. In de tweede helft van 2011 kwam Mauro Manuel in het nieuws. Een waar mediacircus volgde en Mauro werd, net als Sahar, in korte tijd een bekende Nederlander. De afgelopen weken kwam conciërge Abdul en zijn twee kinderen om de hoek kijken en leek het heel even alsof het circus zich zou herhalen. Daar waar Mauro en Sahar maandenlang het nieuws beheersten, kreeg Abdul echter redelijk snel zijn verblijfsvergunning terug. Binnen twee weken lag de brief van Minister Leers al op de deurmat met de voor hem blijde boodschap dat hij mocht blijven.

Wat is hier aan de hand? Waarom moest voor Sahar en Mauro een waar mediaoffensief op touw gezet worden om tot enig resultaat te komen, terwijl Abdul redelijk in de luwte zijn verblijfsvergunning herkreeg en hij hier mocht blijven met zijn kinderen?

Allereerst moet worden opgemerkt dat Abdul specifiek niet koos voor aandacht op grote schaal. De school, waar Abdul als conciërge werkte, zocht weliswaar de media zelf ook op, maar wilde de invloed van die media niet opblazen. De aandacht van de politiek moest getrokken worden, maar de situatie moest niet worden uitgemolken, zoals bij Sahar en Mauro. De reden hiervoor was een bewuste keuze om de politici in alle rust en met weinig druk van de publieke opinie tot een afgewogen beslissing te laten komen. De landelijke media berichtten er wel over, maar over het algemeen beperkte zich dat tot twee berichten: “Hij moet weg” en “Hij mag blijven”. Een uitnodiging voor Pauw en Witteman bijvoorbeeld werd echter afgeslagen.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: copyright ok. Gecheckt 15-03-2022

Meneer Abdul moet blijven

, door

“Meneer Abdul” noemen de kinderen hem op de basisschool. Abdul Momand is conciërge op de St. Michaëlschool in Hazerswoude-Dorp. Hij is een goeiige, aimabele en goedlachse man, waar geen kwaad in zit. Alle kinderen zijn dol op hem. Hij wordt door iedereen, ouders, kinderen en leerkrachten, op handen gedragen.

Maar meneer Abdul mag niet langer blijven. De IND heeft vorige week besloten dat Abdul zijn koffers mag pakken voor een enkeltje Kabul. In zijn eentje. Zijn vrouw is enkele jaren geleden plotseling overleden en hier te lande begraven. Zijn twee kinderen, tieners nog, waar hij zelf voor zorgt, hebben wèl de Nederlandse nationaliteit gekregen, maar staan nu voor de onmogelijke keuze: samen hier blijven of met vader mee naar de puinhoop die Afghanistan heet dat ze alleen kennen uit het nieuws waarvan ze de taal niet spreken.

Abdul was in Afghanistan sinds 1977 lid van de socialistische Democratische Volkspartij van Afghanistan (DVPA), welke een jaar later de macht zou grijpen en grootscheepse hervormingen doorvoerde op economisch en sociaal-cultureel vlak. Tussen 1980 en 1992 werkte Abdul voor het Ministerie van Defensie en de Staatsveiligheidsdienst (KhAD/WAD), naar eigen zeggen in ondersteunende diensten. Zijn werkzaamheden bestonden uit administratieve taken, het verspreiden van interne post en het begeleiden van bezoekers. In die periode is Abdul met enige regelmaat bevorderd, uiteindelijk tot luitenant-kolonel bij de Presidentiële Garde onder het Ministerie van Defensie en later het Ministerie van Staatsveiligheid.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Geen plaats in de herberg?

, door

Minstens honderdduizend mensen verblijven illegaal in Nederland. Geeft minister Gerd Leers toe, dus dat zal wel een schatting naar beneden zijn.

Waar die mensen van leven? Joost mag het weten. Maar ze vinden hun weg, in illegale naaiateliers, op straat, heitje voor een karweitje, als werksters in Bloemendaal en vermoedelijk ook in de seksindustrie. Overlevers zijn het. Ze zijn de halve wereld afgereisd voor een beter leven, en ze knokken keihard voor elke euro, voor elke dag dat ze in het beloofde land mogen blijven. Sommigen zijn psychotisch, slapen op straat.

Er is geen plaats voor deze mensen in Nederland. Zegt ook minister Kamp van Sociale Zaken. Eigen werklozen eerst. En minister Leers duidt het enorme aantal illegalen als “ontwrichtend en maatschappelijk ongewenst”. Hij wil illegaliteit strafbaar maken met een boete. Mensen kunnen dan, als blijkt dat ze niet over geldige verblijfsdocumenten beschikken, meteen overgebracht worden naar vreemdelingenbewaring en in een uitzettingsprocedure komen.

Probleem met deze maatregelen is om te beginnen: als je niet weet wie je voor je hebt, omdat de persoon geen papieren heeft, aan wie ga je die boete dan opleggen? Aan ‘Meneer X’? Verder klinkt het natuurlijk allemaal heel logisch dat illegalen vastgehouden worden en dan in een procedure terechtkomen die tot uitzetting leidt, maar hoe kom je er achter uit welk land ze überhaupt afkomstig zijn? En hoe krijg je zo’n herkomstland zover dat het meewerkt en die persoon weer opneemt, wanneer iemand niet over papieren beschikt? Het is dus allemaal niet zo makkelijk en snel geregeld als dat woordje ‘uitzettingsprocedure’ wel suggereert.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.