Kunst op Zondag | B(l)a(a)smuziek

Na de ode aan schuifmuziek en de trompet maken we vandaag een drieluik compleet met de tuba. En om niet meteen met al te “moeilijke” muziek te komen: als een vioolstukje van Paganini op trompet kan (in onze vorige KoZ door Alison Balsom vertolkt), waarom dan ook niet op tuba? Hier in een uitvoering door de in 2006 overleden Griekse tubaïst Giannis Zouganelos. https://www.youtube.com/watch?v=p8B6q3UIt4Q Behoorlijk virtuoos en toch niet beroemd geworden als de “Paganini van de tuba”. Als zodanig zijn de Amerikaan Harvey Philips en de Fransman Thomas Leleu wel bekend. Harvey Philips speelt tuba achter de paarlen poorten.

Door: Foto: keith ellwood (cc)

Closing Time | Loungin’

, door

Jazzmatazz. An experimental fusion of hip hop and jazz. Zegt de ondertitel van de plaat. En daar heb ik niets aan te voegen. Behalve dan dat het een erg geslaagd experiment is.

Mellow out, just loungin’. Guru zelf relaxed op z’n gympies en pantoffels en Donald Byrd, stijlvol gekleed tot in de puntjes, op z’n vurrukkelukke gestopte trompet.

Meer van Jazzmatazz hieronder

01 – Introduction –  00:00​
02 – Loungin’ – 1:21​
03 – When You’re Near – 06:00​
04 – Transit Ride – 10:04​
05 – No Time To Play – 14:02​
06 – Down The Backstreets – 18:56​
07 – Respectful Dedications – 23:44​
08 – Take A Look (At Yourself) – 24:39​
09- Trust Me – 28:38​
10 – Slicker Than Most – 33:05​
11 – Le Bien, Le Mal – 35:43​
12 – Sights in the City – 39:06

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Chris Beckett (cc)

Kunst op Zondag | Toeter

, door

Ter aanvulling op onze dagsluiters, dé muziekhoek van Sargasso, wat meer kunst en muziek (waar we hier slechts een enkel keertje over schreven).

In vervolg op de Closing Time met trombone brachten we vorige week een ode aan schuifmuziek. Vandaag nog wat koperen blaasmuziek. Gewoon uit bewondering voor wat er uit een pijp metaal kan komen.

Lucian Berio heeft bewezen prachtige solostukken te kunnen componeren (de Sequenzas). Hij heeft voor de meeste orkestinstrumenten een Sequneza gecomponeerd. Uit de strijkersgroep is er een Seqenza voor viool, een voor altviool en een voor cello (die later is bewerkt voor contrbas). Voor alle houtblazers is er een Seqeunza.

Voor de koperblazers is er dus de Sequenza voor trombone. Maar niet voor hoorn, niet voor tuba. En voor trompet kwam er pas een Sequenza na lang aandringen van de directeur van het Los Angeles Philharmonisch Orkest.

In Sequenza X wordt de trompet begeleid door de piano, die tot klinken wordt gebracht door de trompet. In de ‘jijbuis’-filmpjes is het slecht te horen, maar de trompet toetert af en toe in de open vleugel en brengt zo de snaren aan het trillen. Voor een fraaie analyse, tekst en uitleg klikt u hier.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Closing Time | Time After Time

, door

Cool? Miles Davis die was cool. Alles wat hij deed was cool. Hoe hij zijn haar had, dat was cool. De zonnebril die hij droeg, die was cool. Hoe hij stond als hij trompet speelde, helemaal gebogen naar de vloer, dat was cool. Zijn kleding, die was cool, zijn schoenen, cool. Hoe hij trompet speelde met kaugum in zijn mond, dat was cool. De foto die Anton Corbijn van hem had gemaakt, die was cool. Zijn muziek, die was cool. Een cover door Miles Davis, dat was cool. Zocht je de standaard voor Cool, dan keek je naar Miles Davis en luisterde je naar hem.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Closing Time | La Tribu Des Trompettes

, door

Mijn ouders hadden toen ik jong was, een bescheiden rijtje elpees. Vrolijke of amusements muziek was niet zo vanzelfsprekend in dat protestantse milieu. Er was klassiek, Ravel, Handel, Grieg en Chopin. En er was een dubbelelpee met de grootste Franse chansons. Ik denk dat ik ze nog allemaal kan meezingen. Er was een plaat van Garfunkel & Simon, En er was die plaat van Gilbert O’Sullivan. En echt, Nothing Rhymed blijf ik nog steeds een prachtnummer vinden, qua tekst en qua muziek. Er was die plaat van het Christelijk Mannenkoor Vroomshoop. En er was die plaat waar die slanke vrouw in een strak zwart latex of leren pak op de hoes stond. Met een trompet in haar hand. Die plaat was van Herb Albert & The Tijuana Brass. En die zette ik vaak op. Om die trompet. Daar is denk ik mijn fascinatie voor de blazers begonnen. Retecommerciële muziek natuurlijk, maar o zo aanstekelijk gebracht. Instrumentale muziek, aftikken en blazen. Dansmuziek van toen.

Closing Time | True Blue (live)

, door

Hoe gaat dat, je knippert een paar keer met je ogen en je bent alweer een decennium opgeschoten. Dat is ouder worden kennelijk.

Hoe dan ook, het was een paar jaar geleden (15 jaar geleden, red.) dat ik die cd’s van Bright Eyes kocht. Heerlijk geluid. En hij, Connor Oberst, de man achter Bright Eyes dus,  grossierde in z’n platen, op een gegeven moment bracht hij er twee tegelijk uit:  I’m Wide Awake It’s Morning en  Digital Ash in a Digital Urn. En iets later ook nog een live plaat, Motion Sickness, 2005. En op die plaat staat een nummer dat zeer uitbundig naar z’n eind wordt begeleid door een trompet: True Blue. En dat gebeurt in twee gedeeltes. Allereerst op 2:30 minuut en dan de uitzinnige finale vanaf 4:45 minuut.

Waan van de dag

Alle trompettisten verzamelen.. op 4 mei

, door

NIEUWS - We hadden een ideetje:

Misschien kunnen alle trompettisten in heel Nederland gelijktijdig met de blazer op de Dam de Taptoe blazen? Vanaf hun balkon, vanuit hun voortuintjes, vanaf elke hoek van elke straat, waar toch geen groepen mogen staan?

En wat lezen we vandaag?

In het bericht riep hij hen op om op 4 mei om twee minuten voor acht ’s avonds het signaal uit te voeren. In je tuin, in de straat, op een plein, bij een verzorgingshuis, ziekenhuis of op een kerktoren.

Closing Time | dodenherdenking

, door

De stilte waarmee vanavond het leed wordt herdacht dat we vandaag moeten zien te voorkomen, wordt vooraf gegaan door de ‘Taptoe’. Ik heb bewondering voor de trompettisten die in elk weertype dat muziekje er zuiver uit moeten zien te blazen. Bij een beetje guur windje is dat een knappe prestatie (en ja, het kan ook erger…).

Maar gezien de herkomt van her riedeltje is het merkwaardig dat het een dodenherdenking aankondigt. Bij zulke treurnis is een of ander rouwliedje meer op zijn plaats. Neem bijvoorbeeld de hartverscheurende trompet die ‘Strange Fruit’ inleidt.

Closing Time | Jon Hassell

, door

Jon Hassell is een Amerikaans trompettist die in de jaren 70 bekend werd vanwege z’n werk met Brian Eno – en natuurlijk vanwege z’n eigen werk. Kenmerkend is de eigenzinnige, unieke manier van trompet spelen: maar net aanblazen, waardoor een vervreemdend geluid ontstaat.

Hij bestaat nog steeds, en maakt nog steeds muziek. Hier een van z’n betere werkjes, uit 1983.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.