Mannen weten exact hoe roofzuchtig hun soortgenoten kunnen zijn

Hij begrijpt het gewoon niet. Die gedachte overheerste aanvankelijk toen ik naar John de Mol luisterde, terwijl Tim Hofman hem voorlegde wat zich in zijn bedrijf had afgespeeld. En daarna: hij wil het niet begrijpen. Want daar had hij geen belang bij. Liever beriep De Mol zich op zijn papieren werkelijkheid. Getergd verzuchtte hij: er waren toch procedures, vertrouwenspersonen en volop loketten? Zolang die vrouwen daar geen gebruik van maakten, kon hij toch helemaal niet weten wat zich op zijn werkvloer (en daarbuiten) afspeelde? Ik dacht aan het onbenul van veel mannen. Aan hun systematische blinde vlek, hun onvermogen – en soms: hun aperte onwil – om zich in een ander te verplaatsen, met name in iemand die bang is. Je hoefde er niet in mee te gaan! Je kon toch weglopen? Je kunt gewoon ‘nee’ zeggen. Je kunt na afloop zelfs klagen bij een loket. Ik dacht aan al die mannen die geen idee hebben dat veel vrouwen, als ze ’s avonds op straat lopen, op voorhand hun sleutelbos in hun vuist klemmen, het scherpe metaal tussen hun vingers naar buiten gericht. Aan al die vrouwen die buitenshuis oordopjes dragen, als voorwendsel om niet te hoeven reageren op invitaties en ‘complimentjes’. Aan al die vrouwen die vrezen dat de man met wie ze de relatie willen verbreken, ‘uit zijn dak’ zal gaan. Aan al die vrouwen die een ‘kennis’ op bezoek krijgen en hem vervolgens met geen mogelijkheid hun huis uitkrijgen. Aan al die vrouwen die toegeeflijk blijven, uit angst dat wanneer ze dat niet doen, het geweld alsnog losbarst. Zouden mannen dat wél weten, zo dacht ik vroeger, dan zouden ze voortaan wellicht anders naar zo’n situatie kijken – en hopelijk ook naar zichzelf. Maar dat is niet waar. Want diezelfde mannen weten exact hoe roofzuchtig hun soortgenoten kunnen zijn en waarschuwen hun eigen dochters daar omstandig voor. Pas toch op, weet waar je aan begint, wees waakzaam, laat niet over je heenlopen. Maar hun zonen aanspreken op het gedrag waarmee hun dochters moeten kampen, doen ze zelden. Evenmin als ze hun mannelijke collega’s intomen, of om het even welke andere man. Want een grapje moet kunnen, toch? Het moet wel leuk blijven! Wees niet zo onredelijk. Wat doe je boos! Ben je soms lesbisch? Vrouwen worden tot de orde geroepen wanneer ze een grens trekken. Mannen worden zelden aangesproken op hun transgressies, al helemaal niet door andere mannen. Dat is het probleem. Vrouwen wordt geleerd dat ze moeten manoeuvreren, inschikken, aardig blijven, niemand voor het hoofd mogen stoten, en dat keihard ‘nee’ zeggen een prijs heeft. Mannen worden geprezen wanneer ze de grenzen overschrijden die een vrouw hen aarzelend stelt. Want wie niet waagt, die niet wint. Naderhand zeggen ze: ‘Het was maar een geintje.’ Of: ‘O, wilde ze echt niet? Ik had geen idee.’ Luister naar vrouwen, neem ze serieus. En vooral: roep mannen tot de orde. Daarmee begint de verandering. Deze column van Karin Spaink verscheen eerder in Het Parool.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

#Dezeweek | De magie is weg

COLUMN - Mijn eerste leraar op de basisschool kon iets heel gaafs. Meneer Guus kon met een beetje wrikken en sjorren zijn linker duim van zijn hand af trekken. Hij nam de duim dan in z’n rechterhand en liet die aan mij zien. Ongelofelijk.

Totdat een klasgenootje – die de truc al kende – mij vertelde dat het niet echt was. Dat meneer Guus gewoon zijn linkerduim in zijn linkervuist had verstopt, om mij vervolgens frauduleus zijn rechterduim tussen zijn rechtervingers te tonen. Het was gedaan met mijn ontzag. De magie was weg.

Een beetje hetzelfde gevoel kreeg ik bij de Apple keynote van afgelopen dinsdag, waarop onder andere de nieuwe iPhones werden aangekondigd. De tijd dat ik bij dergelijke presentaties van de ene verrassing in de andere donderde, is lang en breed verstreken. Apple lijkt sinds de dood van Jobs achter de feiten aan te lopen. Want dat iOs 7 flat design, hebben ze dat nou van Windows of van Nokia? Vooruit, het unlocken met de vingerafdruk is heel cool en futuristisch, maar wat betekent dat eigenlijk voor de privacy? De grootste aankondiging is dan misschien nog wel dat de telefoon in verschillende kleuren komt. Daar krijg ik dan toch wel een beetje het rechterduimgevoel van. De magie is weg.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.