Geen bal op tv | Het nieuwe moorden

Ik heb de laatste aflevering van Game of Thrones nog niet gezien, dus wat dat betreft hoeft u niet bang te zijn voor eventuele spoilers. Maar als u ook niks wil weten over de afleveringen daarvoor, of over The Wire of House of Cards of Fargo, dan raad ik u aan niet verder te lezen. En datzelfde geldt voor als u de film Psycho nog niet hebt gezien, maar dat wel graag nog eens zou doen. Waar ik het vandaag met u over wil hebben is de trend van het vermoorden van hoofdpersonen. Volgens mij is dat begonnen met de moord op Stringer Bell in seizoen 3 van The Wire. Ik weet het nog goed, het was een donderdagavond, ik zat op de bank. Ik had het zo niet verwacht dat zo’n belangrijk personage het loodje kon leggen, dat ik er drie dagen lang van slag van ben geweest. 

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022
Foto: copyright ok. Gecheckt 07-11-2022

Wat is de beste serie?

Vorige week is met de nodige bombarie de nieuwe serie Charlie begonnen. Halina Reijn speelt hierin een nogal gespleten verpleegster met een stevige medicijnverslaving. Ik heb nu twee afleveringen gezien en op zich is de serie oké. Een beetje jammer is dat het een exacte kopie is (maar dan echt exact) van de Amerikaanse HBO-serie Nurse Jackie.

Ik ben gek op series en zal ook deze volgen. Ik vind het een ideale manier van tv-kijken. Meestal wacht ik totdat een serie op dvd verschijnt (kuch) om ‘m dan in kort tijdsbestek te kijken, zodat je goed in het verhaal komt. De laatste tijd is het echter zoeken naar goede series. Daarom tijd voor wat tips en laat ik dat nou eens in de vorm doen van een ouderwetsch Sargasso-lijstje.

Wat is jouw top tien van beste series? Graag ‘naam-seizoen’ in de comments (en lekker veel youtubeclips). Hier is mijn top tien (met maar één Nederlandse serie). Van 10 naar 1…

Heimat

Over het veranderende Duitsland van na de Tweede Wereldoorlog. Jaren geleden hield de VPRO een marathon, waarin de eerste twee delen in één ruk werden uitgezonden. Fantastische tv. Vooral het tweede deel heeft grote indruk op me gemaakt. Dat speelt zich af in de jaren zestig en begin jaren zeventig, te midden van de studentenrevolte. De hoofdpersonen lijken echter meer bezig met hun kunst en met elkaar. Mooi gefilmd, lekker sloom verhaal.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Tsjechow en ‘The Wire’

Affiche van The Wire (foto:Flickr/mwichary)

Het is usance om, wanneer een televisie-serie uitzonderlijk goed geschreven is, deze te vergelijken met het werk van William Shakespeare. Over de Amerikaanse drama-serie ´The Wire´ wordt dit bijvoorbeeld vrij regelmatig gezegd.

Maar waarom moet het altijd Shakespeare zijn? Shakespeare is in veel opzichten een nogal beperkte schrijver, en er zijn veel interessantere schrijvers, wiens werk veel meer raakvlakken met The Wire vertoond.

Een voorbeeld is het personage Duquan, of ´Dukie´. Dukie wordt geintroduceerd in seizoen 4, een onzekere tiener, die zich dicht bij de absolute bodem van de maatschappij bevindt. Het is niet alleen dat hij opgroeit in de achterbuurten van de stad Baltimore. Ook binnen dit milieu is hij een underdog. Hij is namelijk het kind van drugsverslaafden, die zich niet veel aan hem gelegen laten liggen, en hem zelfs soms gebruiken als een bron van geld, om maar drugs te kunnen kopen. Omdat hij nooit schone kleren krijgt, stinkt hij, en wordt hij getreiterd.

Er gloort echter hoop. Er zijn een paar volwassenen in zijn omgeving die wel het beste met hem voor hebben. Dit zijn de bokstrainer en onofficiele sociaal werker Cutty, en boven alles zijn leraar, Mr. Pryzbylewski, nota bene een blanke. Deze laatste helpt hem op alle mogelijke manieren. Onder zijn leiding ontdekt Dukie dat hij eigenlijk best een slimme jongen is, met een onvermoed talent voor computers. Prezbylewski probeert hem dan ook op alle mogelijke manieren aan te moedigen om zijn school af te maken, en niet terug te vallen in de omgeving waar hij vandaan komt.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Omar de malicieuze mullah

Omar Little, de geweldadige crimineel uit The Wire (Foto: Flickr/soulsick)

Er zijn mensen, aan de linkerkant van het politieke spectrum, die meenden een kat in de zak gekocht te hebben toen Barack Obama onlangs aankondigde de Amerikaanse militaire aanwezigheid in Afghanistan op te schroeven. Op het gevaar af een open deur in te trappen kan ik zeggen dat ze zich beter hadden moeten informeren.

Henry Kissinger, traditioneel gezien een bete noire van progressief links, liet zich in een interview ooit ontvallen dat hij zich wel kon identificeren met de figuur van de eenzame cowboy, de stereotiepe held uit western-films. Obama heeft een vergelijkbare passie. Hij heeft zijn ‘fascinatie‘ uitgesproken voor het personage Omar uit de serie The Wire. Hij formuleerde het weliswaar voorzichtig, maar hij heeft gezegd dat het zijn lievelingspersonage is.

Omar is een misdadiger, maar één die zich uitsluitend richt op het beroven van drugsdealers. Hij vermijdt het zorgvuldig om onschuldige slachtoffers te maken. Er zijn natuurlijk wel wat verschillen tussen deze Omar en de ‘eenzame cowboy’. Anders dan de typische cowboy-held is Omar zwart, homoseksueel, heeft hij een toch wat islamitisch klinkende naam, en opereert hij niet in het wilde westen maar in de achterbuurten van Baltimore. De gelijkenissen zijn echter treffender. Net als de eenzame cowboy staat Omar buiten de wet, houdt hij er een strikte morele code op na, heeft hij een buitengewoon talent voor het gebruiken van grof geweld, en een misschien wat overdreven bereidheid dan ook geweld te gebruiken. Hij heeft de neiging om, als hij een probleem ziet, dat middels moord en doodslag op te lossen. Dat een president die dit personage als rolmodel heeft niet vies zal zijn van unilateraal militair optreden is niet meer dan logisch.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.