Sargasso’s stembekentenissen #TK2021

Traditiegetrouw onthullen de redactieleden op welke partij zij stemmen en waarom. Wij nodigen onze reaguurders en andere lezers uit hetzelfde te doen. TL;DR: 4 stemmen op GroenLinks, 4 stemmen op BIJ1, 2 stemmen op SP, 1, 5 stem op VOLT, 1 stem op Partij voor de Dieren en 0,5 stem op D66. Christian - GroenLinks Het fijne van partijlid zijn is dat je niet eindeloos hoeft na te denken welk verkiezingsprogramma en welke lijsttrekker je op dit moment het meest aanspreekt. GroenLinks past in de combinatie van pragmatisme en principes door de jaren heen het meest bij wat ik belangrijk vind. Gwen - BIJ1 Een paar landelijke verkiezingen geleden ben ik overgestapt van GroenLinks naar PvdD, omdat GL wel zegt tegen ‘economisme’ te zijn maar geen afscheid nam van het streven naar economische groei (inmiddels zijn ze radicaler). Deze verkiezing heb ik lang getwijfeld tussen de Partij voor de Dieren en BIJ1 en het liefst zou ik op een partij stemmen die hun programma’s verenigt. De PvdD was tot voor kort de enige partij die expliciet het kapitalistische systeem afwijst waarin economie boven het welzijn van mens, dier en planeet gaat. Maar de PvdD heeft mindere kanten, en BIJ1 kwam ook met een geweldig programma (alleen al het kopje ‘Klimaatrechtvaardigheid’!). De manier waarop BIJ1 fundamentele kritiek op kapitalisme, imperialisme en kolonialisme verbindt met urgente kwesties zoals klimaatverandering, ongelijkheid, racisme en de precarisering van werk en wonen is wat we nodig hebben. Hun lijst laat bovendien zien dat ze zelf in praktijk brengen wat ze preken: mensen die geen stem krijgen een stem geven. De PvdD wil inmiddels meedoen met een coalitie en dat zou geweldig zijn. Maar ik hoop ook dat Sylvana Simons in de Tweede Kamer kan doen wat ze in de Amsterdamse raad heeft gedaan. János - GroenLinks De grote problemen van deze tijd zijn m.i. 1) het klimaat en 2) de toenemende ongelijkheid. Dan is GroenLinks een no-brainer. Bijkomend voordeel is dat ik schier oneindig vertrouwen heb in de no.10 op de lijst, met wie ik in het verleden veel heb samengewerkt (o.a. bij de studentenvakbond, onderwijsaccreditaties, het schrijven van een boek, als blogger en met het organiseren van vette feesten). Er zijn tegenwoordig (gelukkig) meer partijen die goede voorstellen hebben op het gebied van groen en links, zoals de Partij voor de Dieren (ben ook groot fan van Ouwehand). Maar ik blijf gewoon bij het partijtje waar ik lid van ben, en waarvan ik heb gezien dat ze de afgelopen 4 jaar goede dingen hebben gedaan. Jona - VOLT én D66 (ja, dat kan) Ik zweef al sinds ik mag stemmen tussen Groen Links en de VVD. Voor de landelijke verkiezingen zijn altijd de standpunten over onderwijs beslissend. Dat heeft me ooit gebracht tot een stem op Ronald Plasterk en omdat ik daarover sindsdien de haren uit het hoofd trek, ben ik inmiddels bijna kaal. Dit jaar was er geen enkele partij met een overtuigend onderwijsprogramma. Daarom was de keuze tussen iemand die zinvolle dingen zegt over de rechtsstaat, Sidney Smeets (D66), en een partij die ik een kans wilde geven om de dynamiek van de discussie over Europa te veranderen, VOLT. Ik had graag twee halve stemmen uitgebracht, maar dat gaat niet. Het dilemma werd opgelost toen mijn oude buurvrouw, die mij machtigde om namens haar te stemmen, precies dezelfde twijfel bleek te hebben. Ik heb dus twee halve stemmen op Smeets uitgebracht en twee halve stemmen op VOLT. Joost - BIJ1  Het Overton-venster moet weer naar links, en ik denk dat BIJ1 daar het voortouw in kan nemen. Als Kick Out Zwarte Piet ons iets heeft geleerd dan is het wel dat je op dit vlak nergens komt met een gematigd standpunt. Ik hoop dat BIJ1 in de Tweede Kamer de andere partijen meer naar links zal trekken door een onvervalst links en inclusief geluid te laten horen én voet bij stuk houdt op de momenten dat dat nodig is. Van de huidige partijen hoeven we dat helaas niet echt meer te verwachten. Jos - SP Ik heb op Renske Leijten gestemd vanwege haar rol in de Toeslagenaffaire. De SP komt het dichtst bij mijn linkse, sociaaldemocratische beginselen al moet ik er wel bij zeggen dat ik het niet eens ben met hun onrealistische standpunt inzake de Europese samenwerking. Kees Alders (Klokwerk) – GroenLinks (Lisa Westerveld) Met hoop op paars plus. Als we niet aan Mark kunnen ontkomen, dan toch op zijn minst aan Wopke. GroenLinks omdat ze, ook al zijn ze niet ideaal, tenminste vuile handen durven te maken: alléén mooie idealen is niet genoeg, er moet nu wat gebeuren aan het klimaat, aan het asociale en uitgebeende ‘sociale’ stelsel, de schuldenproblematiek, etc etc. Iedere stap in de goede richting is er één. Lisa aanvankelijk vooral vanwege haar pro-basisinkomen en anti-leenstelselstandpunten, maar deze (oud) Sargassoredacteur bleek briljant Kamerlid te zijn: effectief, constructief, benaderbaar. Vecht vooral voor gelijke kansen in het onderwijs en goede zorg voor kinderen in zwakke posities. Zij staat op tien. Zo GL dat niet zou halen, dan bij voorkeur Lisa toch met voorkeurstemmen de kamer in. Van de nieuwkomers heeft vooral VOLT mijn sympathie. Belangrijk geluid voor in de kamer, al is het alleen maar als tegenhanger voor de alomtegenwoordige en alles lam slaande eurofobie. Wellicht in de toekomst ooit. Martijn Tonies - SP Hoewel ik het EU standpunt van de SP slecht vindt, is het broodnodig dat er in Nederland echte linkse politiek komt en deze club belichaamt dat. Peter Kwint heeft meer voor de Nederlandse cultuur gedaan dan al die cultuur-roepers bij elkaar. De SP verzet altijd al bergen werk: met onderzoek, met initiatief wetten, en met oppositie voeren en schuwt de samenwerking met andere partijen niet. Idealistisch en pragmatisch. Michiel - GroenLinks En ik heb het altijd moeilijk als er gestemd moet worden want, ach, er kloppen twee harten in mijn borstkas: een liberaal en een links hart, zeg maar het ouwe PSP. Maar de liberaal in mij gruwt van Rutte: zo moet het niet meneer, die volslagen onbarmhartige houding tijdens en na de Toeslagenaffaire. Waarom zit Pieter Omtzigt niet bij GroenLinks in plaats van dat ei van een Klaver? Dus het wordt GroenLinks, en het zal een vrouw worden. P.J. Cokema - BIJ1 Tot op dit moment getwijfeld tussen GL, SP en BIJ1. Eerder vielen PvdA, D66 en VOLT al af. De neiging was strategisch te stemmen op een partij die enig gewicht zou kunnen hebben bij coalitiebesprekingen en/of later in de Tweede Kamer, Maar weg met het strategisch stemmen! Ik ga stemmen op een partij met een programma dat het dichtst bij mijn visie en wensen ligt:  BIJ1. BIJ1 heeft een heel helder programma. Het komt radicaal over, maar het is het soort radicale geluid dat al zo lang ontbreekt in de Tweede Kamer om tegengas te geven tegen de neoliberale en ultrarechtse, nationalistische geluiden. En om (onder andere): geld halen waar het zit, de zorg is geen markt, aanpak van racistisch geweld, geen plek voor nazisme en haat. Belangrijke sectoren van de economie in publieke handen. OV-bedrijven worden genationaliseerd en het openbaar vervoer wordt gratis. Klimaatverandering bestrijden, landbouw en visserij verduurzamen, naar een duurzaam voedselsysteem. Boeren en vissers worden in deze processen ondersteund. Prediker - Volt Mijn eerste voorkeur gaat uit naar Nilüfer Gündoğan van Volt, omdat deze tijd vraagt om een pan-europese blik, liberaal-progressief elan en Volt als jonge beweging nog het idee heeft dat ze de wereld kan herscheppen op een pragmatische manier. En Gündogan komt over als een charismatische, sympathieke vrouw met beide benen in de wereld. Maar ja, dan vraag ik me weer strategisch af of ik niet mee moet helpen voorkomen dat de sociaal-democratische beweging helemaal inkakt, of dat ik Lisa Westerveld van GroenLinks toch niet een opkontje zal geven. Moeilijk, moeilijk… Steeph - BIJ1 Na lang twijfelen en zoeken ben ik er uit wat ik ga stemmen voor #tk2021. Daar gingen wel wat overpeinzingen overheen. De samenvatting. Om te beginnen ben ik teleurgesteld in eigenlijk alle zittende partijen in de huidige Tweede Kamer vanwege de te lakse houding mbt de aanpak van Corona. Te voorzichtig, niet de confrontatie met de burger aan durven gaan en echt kiezen voor de hamer en de dans. Een 2e belangrijk onderwerp voor mij is het klimaat (dat zal niemand verbazen). Bij BIJ1 zie ik zowel de wil om echte maatregelen te nemen (hoewel ik de CO2-taks mis) als het punt dat de groep die het minst verantwoordelijk is voor de oorzaak, wel de meeste gevolgen draagt. En dat je daar in je keuzes rekening mee moet houden. Ook voor mijn gevecht voor de waarde van privacy in de huidige tijd geeft het programma van BIJ1 veel houvast. Internet als (beschermde) nutsvoorziening, beperken data-giganten en behouden van end-to-end encryptie als waarborg voor het moderne briefgeheim. En meer. Qua Europa/EU gaat BIJ1 voor behouden maar radicaal democratiseren en de invloed van (grote) bedrijven inperken. De mensen, de inwoners, komen centraal te staan, niet de economie. En bij het onderwerp mens kom ik eigenlijk tot de kern van mijn keuze voor BIJ1: gelijkwaardigheid. Veel partijen hebben het er over. Maar zelden is het compleet, radicaal, echt. En ik zie dit als een van de fundamentele problemen nu. Eigenlijk schreef ik daar zelf een week of wat geleden al over. En daar komen we niet uit als we artikel 1 niet met hart en ziel gebruiken om te veranderen. In ons gedrag en in beleid (en uitvoering daarvan). Waarbij ik me realiseer dat ik mogelijk zelf onderdeel ben van het probleem en ook moet veranderen. Maar belangrijke veranderingen zijn vaak moeilijk en doen soms pijn. Maar zijn nodig om elkaar en de instituten weer te kunnen vertrouwen. En zonder vertrouwen geen veiligheid. En daarom voel ik nu de meeste aansluiting voor in het programma van BIJ1. Niet meer het sociaal-economisch darwinisme waarbij de grootste macht en grootste bek steeds de overhand heeft. Maar een maatschappij waar we voor elkaar knokken ipv tegen elkaar. Ik hoop dat met mijn steun BIJ1 zetels krijgt. En dat ze dan ongegeneerd radicaal en activistisch de boel kunnen opschudden. Want ik vind verandering hoognodig en zie ze graag de kant van de visie van BIJ1 op gaan! Krispijn - Partij voor de Dieren (toevoeging 21.30u) Ondanks dat ik al sinds jaar en dag lid ben van GroenLinks heb ik dit jaar voor de tweede keer in mijn leven niet op deze partij gestemd. Daar is al een paar jaar van twijfel over heen gegaan. Het begon met de aangepaste klimaatwet, waarin het doel voor duurzame energie vervangen was door CO2 vrije energie. Een keuze die de weg opent voor fossiel met CO2 afvang en opslag (CCS) en kernenergie. Vooral dat laatste is al sinds jaar en dag in Nederland, samen met waterstof, de vluchtheuvel als de benodigde veranderingen pijn lijken te gaan doen. De afgelopen jaren is deze weer met verve uitgespeeld, ook al is de elektriciteitsdoelstelling voor 2030 bijna gehaald en zit de echte pijn van de Nederlandse transitie naar een CO2 arme samenleving in de landbouw, gebouwde omgeving en transport. De sectoren vertonen niet voor niks een overlap met waar de pijn zit in het stikstofdossier. Een andere reden voor twijfel was de wijze waarop de GroenLinks-fractie omging met het amendement geld voor proefprocessen voor Groningers, dat door Minister Kamp niet werd uitgevoerd. Dit amendement werd door de fractie omgebouwd tot een motie ter voorkoming van jurispredentie. De problemen in Groningen zijn ondertussen nog steeds niet verholpen, maar GroenLinks heeft wel het voorzitterschap van de parlementaire enquête naar de aardgasellende in Groningen gekregen. Cynisch wordt ik daar van. Een derde reden is het sterke optreden van Esther Ouwehand van de Partij voor de Dieren in combinatie met het stuk "Bij twijfel, stem voor klimaatbeleid dat voor u nu nog nét te stevig is" van Thijs ten Brinck. Daarom dit jaar een stem op Partij voor de Dieren. Hun Europese standpunt spreekt me niet aan, op dat punt zit ik meer op de lijn van VOLT, D66 en GroenLinks. Dat heb ik dit jaar ondergeschikt gemaakt aan het klimaat. Op mijn twitter-foto staat niet voor niks al 4 jaar: #KiesKlimaat

Foto: copyright ok. Gecheckt 27-03-2022

En nu iets heel anders.

In aanloop naar de verkiezingen vertellen enkele Sargasso-redacteuren wat ze gaan stemmen. De stembiecht van P. J. Cokema.

Het is al laat en straks moet er gestemd worden. ‘Moet’, want ik vind dat het deze keer harder nodig is dan anders. Na de stemverklaringen van de collega’s wordt het tijd voor P.J. Cokema’s ‘late avond’-stembiecht.

Nooit eerder heb ik zoveel twijfels als nu. Voorheen stemde ik wisselend GroenLinks en SP. Eén enkele keer heb ik de strategische stemmer uitgehangen en PvdA gestemd. En twee keer overwoog ik D66 te stemmen. Maar na de, mijns inziens, vrij belabberde oppositievoering en het nog beroerdere Lente-akkoord, wist ik het niet zo goed meer.

Daarbij komt: ik ben ook snel heel erg egoïstisch geworden. Het antwoord van ‘De Politiek’ op de bankencrisis en de eurocrisis is in uitermate negatieve zin merkbaar in werk en privéleven. Maar ik mag niet klagen. Stemmen wel.

In mijn werk (sector zorg en welzijn, daklozenopvang) vielen de eerste echte  klappen in oktober 2010 en dat hield niet meer op. De laatste klappen moeten nog worden uitgedeeld. Collega’s kwijtgeraakt (ontslagen) en een gestaag groeiende stroom nieuwkomers. Mijn functie (werkvloercoördinator) is wegbezuinigd en een paar aardigheidjes (minder seniorenverlof) zijn uit de cao geschrapt, waardoor de lol een stuk minder is. Solliciteren naar andere banen verloopt moeizaam, want de banen liggen niet voor het opscheppen.
Maar ik mag niet klagen. Ik doe het wel, maar het mág niet. Ik heb immers mijn werk nog.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: copyright ok. Gecheckt 11-03-2022

Ik kies voor de Piraten

In aanloop naar de verkiezingen vertellen enkele Sargasso-redacteuren wat ze gaan stemmen. Voor Dimitri Tokmetzis wordt het de Piratenpartij.

In alles lijk ik een D66’er. Ik ben voor een versoepeling van het ontslagrecht, maar dan alleen voor de midden- en hogere inkomensgroepen. Ik ben voor een drastische verkorting van de WW een verhoging van de AOW-leeftijd. Federalist in hart en nieren. Beter onderwijs, ook al kost dat meer geld. Stimuleren van fundamenteel onderzoek. Democratische vernieuwing is ook prettig. En hoewel ik van de Kunduz-akkoorden heb gegruweld, is D66 de enige van het clubje dat zijn rug recht heeft gehouden en niet terstond op de aangekondigde zurigheden is teruggekomen.

Ontevreden ben ik dus niet over mijn vorige stem. Maar toch wordt het deze keer iets anders: de Piratenpartij.

Ik stond van begin af aan al sympathiek tegenover de Piraten. Hun voornaamste onderwerp – internetvrijheid – is een onderwerp dat mij na aan het hart ligt. Het gaat daarbij niet alleen om vrijheid, maar om het besef hoe ICT onze wereld verandert en tot welke kansen en bedreigingen die omwenteling leidt. Ik heb het idee dat de Tweede Kamer op dit punt volledig onwetend is. Het is goed om een partij te hebben die a) een oogje in het zeil kan houden op privacyschendingen en ICT-flaters en b) belangrijke zaken kan agenderen. Ook een kleine partij kan effectief zijn: dat heeft de PvdD wel aangetoond.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Ik kies voor PvdA, maar waarom eigenlijk?

Waarin de auteur tot drie keer toe probeert zijn stem te rechtvaardigen. Nota bene op de partij waar hij al jaren lid van is. Het zijn drie onaffe verhalen. Hij weet het niet. Dus hij stemt op een outsider die hij toevallig goed kent.

Ik ga woensdag stemmen op Astrid Oosenbrug van de PvdA. De kandidaat op nummer 36, die bij de huidige peilingen net buiten de boot valt. Een tof wijf dat op haar CV achter ‘hoogst genoten opleiding’ met trots heeft ingevuld: ‘Mavo, niet afgerond’. Een dame die vindt dat er meer bewijs is voor het bestaan van homo’s, vrouwen en overtuigingskracht, dan voor het bestaan van God. Een vrouwtjesnerd bovendien, die de komende regeerperiode met haar XS4ALL-achtergrond aan kernfysicus Samsom kan uitleggen waarom de Piratenpartij soms best wel een punt heeft.

Het probleem is: ik ken haar heel lang en goed. En nu moet ik mijn stem overtuigend gaan duiden. Ik betaal al jaren contributie aan de PvdA-kas, daar niet van. Maar ik heb de laatste jaren toch vooral GroenLinks gestemd. Vanwege Femke. Nu ga ik stemmen op de PvdA. En vraag me af of ik dat – los van mijn favoriete nummer 36 – rond kan redeneren.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: copyright ok. Gecheckt 11-03-2022

Ik zweef!

Waarin de auteur geen stemverklaring kan geven, omdat hij het nog niet weet.

Nog nooit heb ik zoveel nagedacht over naderende verkiezingen en de gevolgen ervan. Ligt het aan ‘de crisis’ dat het lijkt alsof deze verkiezingen de belangrijkste in decennia zijn? Of aan het inzicht dat we op een punt zijn aanbeland dat er serieus(!) werk gemaakt moet worden van de verduurzaming van onze economie? Of misschien is het wel gewoon mijn voortschrijdende leeftijd. Oscar Wilde schreef ooit: “The old believe everything; the middle aged suspect everything: the young know everything.” En nu ik de dertig gepasseerd ben, ga ik inderdaad twijfelen aan mijn ooit zo rotsvaste overtuigingen.

Ik zweef. En dat is een vreemd gevoel.

Ik heb mijn hele leven op GroenLinks gestemd, ben zelfs lid, maar nu is er twijfel. De diverse wijzers, kompassen en hulpen kunnen deze twijfel niet bevestigen, want GL staat telkens stijf bovenaan, maar toch neig ik er steeds meer naar om op de PvdA te stemmen. En dat voelt een beetje als vreemdgaan. Bovendien vind ik het eigenlijk wel een beetje lullig voor Jolande Sap, die zo ontzettend haar best doet, hoewel ik in haar allerminst de gedroomde lijsttrekker zie.

Word ik dan meegezogen in de succesroes van ‘wonderboy’ Samsom? Ik sluit niet uit dat zijn sterke optredens een rol spelen. Diverse onderzoeken tonen aan dat peilingen wel degelijk invloed kunnen hebben op het stemgedrag van mensen. Als een partij stijgt in de peilingen, zeker als dit benadrukt wordt door de media, wordt dit effect nog eens vergroot doordat mensen graag meegaan in dit succes. Noem het ‘kuddegedrag’.

Foto: copyright ok. Gecheckt 11-03-2022

Ik kies toch geen GroenLinks

Waarin de zwevende auteur dit jaar weer een andere keuze maakt, zij het nog niet overtuigd.

Wie jong is en niet links, heeft geen hart. Wie oud is en niet rechts, heeft geen verstand, zo wil het bekende adagium in de politiek. Je hoeft niet lang te zoeken naar bewijs dat deze stelling in zijn algemeenheid niet klopt: lees de reactiepanelen op de sites van de Telegraaf, Elsevier en de diverse rechts-conservatieve blogs maar na. En sowieso, als dat het geval is, dan was ik vroeger soms harteloos en thans volledig hersenloos.

Sinds ik op mijn achttiende het stemrecht verkreeg, hebben vele verschillende partijen op mijn steun mogen rekenen. Alle reguliere partijen binnen politieke spectrum te bieden hebben wel eens mijn stem gekregen, met uitzondering van de confessionelen en extreem- en populistisch rechts. D66 en de toen nog enigszins liberale VVD heb ik in de paarse zetels geholpen. Ook de PvdA en de SP heb ik beloond met een stem, de laatste jaren echter meer dan vroeger. Zwevend, welzeker. Maar links of rechts, altijd met mijn verstand. Nu dreigt mijn ouder wordende hart te gaan beslissen.

In 2010 zocht ik mijn heil bij GroenLinks, een partij waar ik altijd wel sympathie voor voelde. Je hebt echter slechts één keuze in het stemhokje, dus had het rode potlood nooit die lijst bereikt op het stembiljet. Maar sinds de geboorte van mijn dochter maakte ik me toch steeds meer zorgen over de toekomst van de wereld en haar bewoners. Noem me een sentimentele zak, maar het is gek wat het zien opgroeien van je eigen kind met een volwassen kerel kan doen. Ik wil voor haar een betere wereld dan waar wij nu in leven en ik wil haar niet opzadelen met de vooruitgeschoven lasten van uitbuiting, vervuiling en klimaatverandering. GroenLinks leek me de enige partij die serieus hieraan wilde werken. Maar bovenal had GroenLinks gewoon een behoorlijk sterk programma geleverd voor de verkiezingen van 2010.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: copyright ok. Gecheckt 11-03-2022

Ik kies toch maar de SP

Waarin de auteur, als trouw lid van de PvdA, toch maar SP gaat stemmen.

Je hoeft geen economisch genie te zijn om te zien dat het kapitalisme in een diepe crisis verkeert, dat er nu al vijf jaar gemodderd wordt en dat na al het zuur het zoet voor de meeste mensen nog niet in zicht is. Of dat zij die wél van de crisis profiteren niet per se degenen zijn die het hardst werken, of het meest bijdragen aan het gemeenschappelijk welbevinden. Dat er dus hervormingen nodig zijn van dat vermolmde systeem. Wat mij betreft, moeten die hervormingen worden uitgevoerd langs de moeilijke, langzame, democratische weg en dat maakt me dus tot sociaal-democraat.

Ik zie daarom met bloedend hart dat er twee sociaal-democratische partijen zijn die allerlei kleine inhoudelijke verschillen opblazen en elkaar de hele tijd om de oren slaan met het verleden. (‘Maoïst!’, ‘Neoliberaal!’) Terwijl het enige echte verschil cultureel is: de een wat volkser dan de ander, de ander wat bestuurlijker dan de een. Wat zou ik er niet voor geven als die twee opgaan in een brede partij waarin mensen elkaar vinden in de constatering dat het zo niet langer kan.

Omdat je nu eenmaal niet op twee partijen kunt stemmen, heb ik een tijdje gedacht: ik houd een boekhouding bij. Iedere keer als een prominent lid van de ene sociaaldemocratische partij iets onaardigs zegt over de ander, krijgt de eerste partij een minpunt. Degene die het dichtst bij nul weet te blijven, krijgt mijn stem. Die strategie mislukte doordat beide partijen razendsnel naar een duizelingwekkend dieptepunt zakten.

Foto: copyright ok. Gecheckt 11-03-2022

Ik kies voor de partij van mijn jeugd

Waarin de auteur uitlegt waarom ze deze keer voor de PvdA kiest.

Zolang Jolande Sap op de kieslijst voor Groen Links staat, zolang stem ik al op haar.

Of ik dat op 12 september weer zal doen? Ik weet het niet.

Met haar verkiezingsprogramma heeft het niets te maken, daar kan ik me grotendeels in vinden. Ik heb ook nog steeds vertrouwen in haar deskundigheid en politieke vaardigheid, daar is niets mis mee. Sympathiek lijkt ze me ook en haar nieuwe coupe vind ik prima.

Maar er is iets tussen ons gebeurd waardoor ik besloten heb deze keer niet op GroenLinks te stemmen. Dat heeft te maken met de interviews die Jolande de laatste maanden heeft gegeven. Keer op keer vertelde ze over haar jeugd die overschaduwd werd door haar alcoholistische vader. De eerste keer vond ik het moedig dat ze er over vertelde, maar na verloop van tijd ging het me irriteren. Iedere keer werd ik herinnerd aan mijn eigen drinkende vader. Ik ging mijn eigen jeugd met die van haar vergelijken en ik ging mij inbeelden dat mijn jeugd nog veel miserabeler was dan die van haar, maar daar heb ik nu spijt van. Ik geloof best dat Jolande het ook zwaar heeft gehad.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: copyright ok. Gecheckt 11-03-2022

Ik kies voor groen en open

Waarin de auteur na een korte periode als zwevende kiezer toch terugkomt bij de partij die echt bij hem past.

Het ging vreselijk fout met Kunduz. Hoe kan je in hemelsnaam instemmen met een hopeloze missie waarin mensen opgeleid worden om de oorlog nog erger te maken. Een oorlog die al vanaf het begin zijn doel helemaal voorbij schoot, waardoor er wederom nodeloos veel doden vielen en er geld in een bodemloze put werd geworpen. En de Amerikanen gelegaliseerd werden in hun volledig foute aanpak van de strijd tegen het terrorisme. Ik word er weer boos om.

Hopelijk doen ze dit niet nog een keer.

Kijk, een lente-akkoord begrijp ik prima. Dat is verantwoordelijkheid nemen. Geven en nemen. En dan vooral ook iets krijgen wat je alleen krijgt als je meespeelt. En ook belangrijk, wat van de scherpe randjes van het extreem rechtse beleid tot dan toe afhalen.

Maar goed, laat me uitleggen waarom ik straks vooral wel op GroenLinks ga stemmen.

Put your money where your mouth is, zeggen ze aan de overkant van de plas. Oftewel stem voor waar je regelmatig publiekelijk over uitlaat. In mijn geval duidelijk: klimaat, vrijheid/privacy, een andere economie en een open, diverse en humane samenleving.

Foto: copyright ok. Gecheckt 11-03-2022

Dus toch GroenLinks

Veel mensen vragen zich af wat de signatuur van de Sargasso-bloggers toch is. Het antwoord: die denken natuurlijk met name voor zichzelf en zijn geen uithangbord voor een partij. Maar we zijn niet te belazerd om te zeggen wat we stemmen. Dit keer legt Klokwerk uit waarom hij ondanks alles toch GroenLinks stemt.

Tot ongeveer vorig jaar wist ik het vrij zeker: ik stem GroenLinks. Het huidige geklungel van deze partij en het gedecimeerd worden in de peilingen hebben me echter hevig doen twijfelen.

Zweven

Nee, om een mislukte grap met een stekkerdoos zal ik een partij niet verlaten. Als ik op de beste entertainer zou stemmen ging mijn stem wel naar Wilders. De Kunduz-missie kan ik niet steunen, maar om één naïef standpunt laat ik een partij ook niet vallen. Maar het schaamteloos etaleren van het eigen gebrek aan competentie heeft bij GroenLinks inmiddels wel hele extreme vormen aangenomen. De zaak Sap-Dibi staat helaas niet op zichzelf. De organisatie van de partij is een puinhoop en politici kunnen geen hoofd- van bijzaken onderscheiden, getuige ook het recente voorstel voor gratis glaasjes water in de horeca. Ik begon dus te zweven.

Wegzweven

Maar nu: wat vind ik belangrijk? Het vrije marktdenken is zo dood als een pier. De werkloosheid loopt op. De financiële reuzen graaien nog steeds gretig om zich heen en Brussel staat mede door Nederlands toedoen machteloos. Politici kennen geen andere remedie dan bezuinigen en hier in den lande zit de partij van de marktwerking (of moet ik zeggen de partij van het roofkapitaal) nog steeds stevig in het zadel. Lachebekje Rutte krijgt niets voor elkaar en is erin geslaagd de internationale positie van Nederland stevig te ondermijnen. Maar hij doet alsof er niets aan de hand is, ramt op zijn reclameslogans die holle vaten blijken en belooft als verkiezingsstunt iedere hardwerkende Nederlander duizend euro. Sinterklaas bestaat, en hij zit in het torentje.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Volgende