Soevereiniteit, een valse belofte

Vlakbij de Higher Ferry in Dartmouth, Engeland, is een pub met de prachtige naam ‘The Floating Bridge’. Hier kun je aan de river Dart een drankje drinken en genieten van de drukke activiteiten op het water. Geen wonder dat het terras aan het eind van de middag altijd vol is, maar een tafel kun je natuurlijk ook delen. Zo kwam ik in gesprek met een ouder Engels echtpaar. Na wat obligate introductieopmerkingen – are you on holidays, do you like Dartmouth, where do you come from - stelden zij mij de nu zo brandende vraag: wat vind je van Brexit? Omdat ik het gesprek open wilde houden, retourneerde ik de vraag: wat vinden jullie van Brexit? Ik dacht dat dit echtpaar – bereisd en zo te zien niet onbemiddeld – tot het ‘remain’-kamp zou behoren. Maar ik vergiste me, zij hadden ‘leave’ gestemd. Waarom, vraag je je af, waarom willen juist deze reizende, geïnteresseerde mensen dat hun land uit de EU gaat? Hun antwoord hierop was dat ze het belangrijk vinden dat het Verenigd Koninkrijk weer soeverein wordt. Op mijn vraag wat soevereiniteit voor ze betekent en wat ze hebben gemerkt van een inperking van de Britse soevereiniteit door de EU, bleven ze het antwoord echter schuldig.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote du jour | Soeverein

Voor veel Europese landen lijken soevereiniteit en nationale trots vergeten concepten. Een luxe. Voor de Russische Federatie is het een noodzakelijke voorwaarde voor haar voortbestaan. We zullen soeverein zijn, of we zullen uiteenvallen in deze wereld. En andere landen moeten dat natuurlijk ook inzien.

Vladimir Poetin motiveert zijn buitenlandse politiek ten opzichte van de voormalige Sovjetrepublieken in zijn jaarlijkse toespraak tot het Russische parlement.

Met bovenstaande uitspraak is Poetin niet alleen eerlijk, hij heeft ook nog eens hartstikke gelijk.

In tegenstelling tot West-Europese landen die uitweken naar verre, vreemde oorden, bouwde Rusland, in de loop van enkele eeuwen, een koloniaal rijk dat direct aansloot op de Russische kernlanden.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het verhuiscircus, deel 23

Er is weer nieuws van het front van het gevecht om de vergaderplaats van het Europees Parlement. Een nieuw rapport laat zien dat 91% % van de Europarlementariërs en medewerkers van de maandelijkse Straatsburg-vergadering af wil. Eigenlijk zijn de kosten zelf (180 miljoen euro per jaar, 19 miljoen ton CO2) nog niet eens het grootste probleem. Het is de democratie die er onder lijdt,  zo valt te lezen.

Straatsburg is duur en slecht bereikbaar. Bekend is dat veel media het zich niet kunnen veroorloven om naar Straatsburg te komen, wat de journalistieke controle verzwakt. Maar ook het parlementaire werk lijdt onder de verhuizingen. Het rapport staat bol van ergernissen: “Na een week Straatsburg ben ik kapot (…) Velen klagen over allergieën, problemen met de stoelgang, stress”, zegt een medewerker. “Ik heb een klote tijd (…) Je verliest een halve dag om er te komen, een halve dag om weer terug te gaan”, zegt een ander.

Europarlementariërs hebben last van de reputatieschade door het verhuiscircus. Burgers weten vaak niets van hun werk, behalve dat er onnodig gereisd en geld verkwist wordt .  “Het hangt als een albatros om je nek”, zegt een langzittend parlementslid. Was Straatsburg eerst een symbool van verzoening, het is nu een symbool van verspilling en daarmee een enorm obstakel in de verantwoording van het EP naar de Europese burger.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Wie beslist? Wij of Straatsburg?

Vandaag een gastbijdrage van historicus en jurist Thierry Baudet. Het stuk stond dit weekend ook in NRC Handelsblad.

europees hof rechten van de mensHet Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) in Straatsburg heeft zich de afgelopen jaren ontpopt tot een allesverslindend monster dat zonder enige legitimiteit talloze nationale wetten en regelingen buiten werking stelt. Democratisch tot stand gekomen asiel- en immigratiebeleid, de reikwijdte van de vrijheid van godsdienst, eventuele grenzen aan de vrijheid van meningsuiting, maar ook regels over huiszoeking en politieverhoor en de inrichting van het openbaar onderwijs: dit alles kan in laatste instantie niet meer door de Tweede Kamer – en daarmee door de Nederlandse bevolking – worden bepaald. Het Hof in Straatsburg beslist.

De afgelopen dagen bleek dat nog maar weer eens: burgemeester van Amsterdam Eberhard van der Laan zat klaar om op basis van nieuwe wetgeving een aantal kraakpanden te ontruimen, toen het hof in Den Haag erachter kwam dat dit niet mocht van het Europees Hof. En Gerd Leers stond op het punt om het nieuwe kabinetsbeleid inzake uitgeprocedeerde asielzoekers toe te passen, maar ontving een boze e-mail uit Straatsburg dat dit toch echt strijdig was met de opvattingen van het Hof over humanitair recht. De geplande uitzending werd opgeschort. Deze overname van de Nederlandse democratie door Straatsburg is onaanvaardbaar.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

het Saillant | Onorthodoxe maatregelen

SaillantLOGO Als de Griekse overheid niet zelf orde op zaken stelt moet het verregaande Europese inmenging accepteren om nog binnen de eurozone te blijven. Europese boekhouders gaan dan orde scheppen op de Griekse ministeries. Deze onorthodoxe maatregelen zijn nodig om zorg te dragen dat Griekenland Ons Europa niet ontvalt.

Het gaat niet goed met de overheidsfinanciën van Griekenland: een torenhoge staatsschuld en een tekort van meer dan 12,3 procent op de begroting (Volkskrant). Over een jaar zal de Europese Centrale Bank niet langer Griekse staatsobligaties met een inferieure BBB-rating als onderpand aanvaarden en dat impliceert dat de Griekse banken geen euro’s meer kunnen krijgen en het land zo goed als bankroet is. In Athene is het IMF ook al op bezoek om te bekijken of hulp aan Griekenland mogelijk is (Standaard). Maar premier Papandreou verklaart dat zijn land geen financiële steun aan het IMF vraagt en dat het binnen de eurozone blijft. In de financiële markten worden de plannen, waarmee Griekenland wil gaan voldoen aan de Europese begrotingsregels, echter onvoldoende concreet bevonden (FD). En vandaag valt in de pampieren nrcnext te lezen dat de schulden van de Griekse ziekenhuizen de ene dag 5,2 miljard bedragen en de volgende dag weer 2,2 miljard? De militaire uitgaven zijn ook niet transparant, want: staatsgeheim…

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

EU-verdrag ondermijnt defacto soevereiniteit

Hieronder treft u een gastbijdrage van Arno Uijlenhoet: beoogd lijsttrekker Newropeans in Nederland.

EU-verdrag ondermijnt defacto soevereiniteit
Democratische controle in Europa schiet hierdoor tekort

euflagIn Duitsland woedt een discussie over de vraag of het Verdrag van Lissabon, de vervanger van het voormalige Grondwettelijk Verdrag dat door Frankrijk, Nederland en Ierland bij referendum werd afgewezen, verenigbaar is met de Duitse grondwet. Het Duitse constitutionele hof is om een uitspraak gevraagd. Tegenstanders van het verdrag, partijen zowel ter linker als rechter zijde van het politieke spectrum, zijn van mening dat Duitsland steeds meer aan Brussel wordt ‘uitverkocht’. Volgens de middenpartijen, christen-democraten, sociaal-democraten en liberalen, doet het EU-verdrag geen afbreuk aan de soevereiniteit van Duitsland. De lidstaten blijven volgens hen de baas van het verdrag.

Hoewel de middenpartijen formeel gelijk zouden kunnen hebben (de lidstaten dragen namelijk op vrijwillige basis bevoegdheden aan de EU over, waarvan zij ook zelf weer deel uitmaken), op materiële gronden kan weldegelijk worden vastgesteld dat de soevereiniteit van de lidstaten in toenemende mate onder druk staat. Al eerder hebben de lidstaten hun munt opgegeven, met daarbij bevoegdheden op het punt van monetair toezicht. Bovendien werd met de Euro het stabiliteitspact geïntroduceerd. Dit pact beperkt de bewegingsruimte van lidstaten om eigenstandig begrotingsbeleid te voeren. Zo mag het financieringstekort van een lidstaat niet zomaar boven de grens van 3% van het nationale product uitstijgen. Ook de invoering van de interne markt laat een autonome werking op bijvoorbeeld de sociale arrangementen van de lidstaten zien. Wanneer bepaalde sociale voorzieningen, zoals in Nederland de verzekering tegen ziektekosten, worden geprivatiseerd, gelden de Brusselse mededingingsregels.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.