Vrij-Links en de Deense wederopstanding van de sociaal democraten

Eerlijk is eerlijk, ik heb nooit veel met Vrij-Links gehad. Ik heb een paar keer een stuk geprobeerd, maar vond ze langdradig en meestal niet boeiend genoeg geschreven om uit te lezen. Daarbij heeft men ‘in mijn bubbel’ Vrij-Links ook niet zo hoog zitten. Onder de wat badinerende (en wat flauwe) termen Vrij-Niks en Vrij-Rechts wordt het weggezet als een club die in naam links is, maar alleen maar zeurt over integratie, immigratie en moslims – en daar hebben we rechts natuurlijk al voor. Ook Sargasso was in het verleden kritisch. Ik heb nooit genoeg van ze gelezen om daar zelf iets stelligs van te vinden. Wel kwam ik ooit een Tweet tegen (ik kan hem helaas niet meer terugvinden) waarin iemand Vrij-Linkse artikelen had geteld op onderwerp. En daaruit bleek dat de site vooral vol stond met gedoe over moslims en immigratie, en heel weinig over linkse thema’s. Ik heb de proef even op de som genomen, en als ik de zoekfunctie van de site gebruik, kom ik inderdaad op slechts twee pagina’s artikelen over armoede, vier pagina’s over klimaat, slechts één artikel over woningnood… maar vier pagina’s migratie en negen pagina’s over moslims. Dat lijkt de kritiek toch deels te bevestigen. Met dat in het achterhoofd las ik vandaag een Tweet van Vrij-Links, die luidde: “Is een streng immigratie- en integratiebeleid hét recept om links weer groot te maken? Naar aanleiding van de verkiezingswinst van de Deense sociaaldemocraten gaat @Mecanek in gesprek met @Sham_Ahmed_ en @mariekehoogwout” – reclame voor een stuk onder de titel Denenmarken – een voorbeeld voor links? Zucht. Dat is toch precies dat gewauwel dat de afgelopen dagen al talloze keren ontkracht is? Onder andere hier, door Joost van Spanje? Gedachteloos likete ik een paar mensen die zulks zeiden. Maar toen viel me op dat een aantal Vrij-Linksers klaagden dat mensen het artikel niet hadden gelezen. Fair enough, in mijn geval was dat terecht. Het lezen leidde bij mij inderdaad tot wat boeiende inzichten.

Door: Foto: Arbeiderpartiet (cc)
Foto: Demarit (cc)

Sociaal-democraten winnen in Finland

ELDERS - Een zeldzaam succes in Europa voor centrum links, schrijft Politico. Begint de revival van de sociaaldemocratie in Scandinavië? In Denemarken is er ook uitzicht op winst, maar dan wel ten koste van de immigranten.

De winst van de Finse sociaal-democraten (SDP) is nipt. Ze behaalden bij de verkiezingen van zondag j.l. 40 zetels (winst van 6), net één zetel meer dan de rechtse populisten van de Finse Partij, voorheen de Ware Finnen (39, +1). Maar de SDP krijgt nu wel het voortouw bij de regeringsvorming. Ondanks de winst van de Groenen (20, +5) en de Linkse Partij (16, +4) zit een linkse regering er niet in. Het Finse parlement telt 200 leden en ook hier is er in de afgelopen decennia sprake van terugloop van voorheen grote middenpartijen. Antti Rinne, de leider van de sociaaldemocraten zal moeten aansturen op een coalitie van links en rechts. Deelname van de Finse Partij is zeer onwaarschijnlijk.

De grote verliezer van de verkiezingen is de Centrumpartij van aftredend premier Juha Sipilä. Zijn plannen voor sociale hervormingen en gezondheidszorg leidden in maart tot de val van de coalitieregering die bestond uit de Centrumpartij, de Conservatieve partij en de Blauwe Hervormingspartij, een gematigde afsplitsing van de Finse Partij. De laatste groepering heeft in het nieuwe parlement geen zetel weten te behalen.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het Saillant | Een Bos Nieuwe Veren

SaillantLOGO
Het beteugelen van de markt heeft weinig zin, of in ieder geval weinig resultaat. Begrens daarom de markt. In zijn Den Uyl-lezing doet PvdA-voorman Wouter Bos een voorzet voor het instellen van No-Go-Areas voor winstpakkers. Wat mij betreft had Bos een goed begin van een goed verhaal. En de stellingname is handig, iedereen weet nu eindelijk waar je het mee eens kunt zijn, qua PvdA. Of oneens. De sociaaldemocratie krijgt bovendien weer smoel. Maar het blijft een bleek smoeltje als de volgende vraag niet wordt beantwoord: waar plaats je de bordjes ‘Verboden voor Marktlui’.

Mijn marktbeleving op microniveau: weer een brief in strenge toon van een incassobureau. Premie voor zorgverzekeraar CZ niet betaald. Post nakijken, nergens een factuur te vinden. Mail nazoeken, een linkje naar online facturen gevonden. Facturen niet bereikbaar, passwords werken niet. Bellen dan maar. Heel lang wachten. Om vervolgens de mededeling te krijgen dat er geen mededeling gedaan kan worden. Een middag zoet. En als er voor dat Hele Kleine Beetje wat wel verzekerd is een keer gedeclareerd wordt, dan laat dat maanden op zich wachten.

Onlangs nog, vlak na een verhuizing. Ziggo, strenge brieven voor een kabelaansluiting waar niet om gevraagd is. Grote bedragen zonder specificaties. Bellen is kostbaar. Antwoorden krijg je niet. En brieven sturen, dat heeft al helemaal geen zin. Fijn, de markt.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De verwelkte roos

verwelkte-roosVooropgesteld dat ik niet behoor tot de sociaal democratische achterban, wil ik toch proberen een verklaring te geven voor de enorme electorale klappen die de PvdA bij de Europese verkiezingen heeft gekregen. De PvdA zichzelf natuurlijk overduidelijk in de voet geschoten door draaikonterij, gebroken verkiezingsbeloftes (JSF, Irak-onderzoek) en falende en graaiende bestuurders (Vogelaar, Herfkens). Hieronder zal ik een aantal minder voor de hand liggende mogelijke oorzaken bespreken die in samenhang met het bovenstaande een desastreuze combinatie blijken te zijn.

Economische welvaart

De PvdA verliest de helft van haar kiezers. Deels is dit te wijten aan een niet langer noodzakelijk gedachtegoed. Tot vijftien jaar geleden waren er overzichtelijke overkoepelende ideologieën waaruit de maatschappelijke inrichting in grote lijnen eenvoudig ontleend kon worden. Met het verdwijnen van de verzuiling en het eindigen van de Koude Oorlog en de (economische en feitelijk ook sociale) bloei van einde jaren negentig en het begin van deze eeuw verdween de urgentie van het sociaal democratische gedachtegoed. De belangrijkste sociaal democratische idealen zijn ideeën over de economische inrichting van de maatschappij, collectiviteit en daaruit vloeit ook de meeste electorale aantrekkingskracht voort. Te grote welvaart en meer individualisme leiden tot minder sociaal democratische aanhang. De tijdelijke electorale opleving na de ineenstorting van de LPF verhulde dit gegeven nog enigszins, maar met het Europa-brede afhaken van de sociaal democratische achterban kan niemand hier nog onderuit.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Fracties in het Europees Parlement: de PES

Logo PES. Tevens trotse winnaar van Eurocraats' lelijkste logo van het Europees Parlement-wedstrijd

Met minder dan een jaar te gaan tot de Europese verkiezingen besteedt GeenCommentaar aandacht aan de fracties in het Europees Parlement. Op welke Nederlandse partij u in juni 2009 stemt heeft immers ook invloed op de verhouding tussen fracties in het EP. Vandaag de tweede fractie: de PES/PSE.

De sociaal-democratische fractie (voluit: The Socialist Group in the European Parliament) is met 216 leden uit 25 lidstaten de tweede fractie in het Europees Parlement. Dat betekent ook dat de sociaal-democraten samen met de EPP-ED fractie een overgrote meerderheid in het parlement hebben. Als die beide fracties samen een deal sluiten, hebben de overige groepen het nakijken. En dat gebeurt dan ook dikwijls, tot grote frustratie van kleinere fracties.

Samenstelling
Bijna alle leden van de sociaal-democratische fractie zijn tevens lid van de Party of European Socialists. Die partijverwantschap maakt de fractie natuurlik relatief hecht, maar toch zijn er nog behoorlijke interne verschillen. Sommige van de nationale partijen hebben vrij duidelijk oude sociaal-democratische wortels losgelaten voor een nieuwe “derde weg”, met het Britse Labour voorop. Anderen zijn minder veranderd en hebben klassiekere (en volgens sommigen ouderwetsere) socialistischere idealen, zoals de Franse en Waalse PS. De meeste hangen er, zoals de Nederlandse PvdA, ergens tussenin. Bij controversiele onderwerpen, vooral waar het de interne markt en liberalisering betreft, wil de fractie dus wel eens verdeeld stemmen.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.