Waar zou Google zoal voor lobbyen?

Eva Schram doet verslag van de jaarlijkse aandeelhoudersvergadering van Alphabet, het moederbedrijf van Google Met een flinke thermosbeker koffie (ik was op twee uur file voorbereid, die ik ook kreeg), trok ik vorige week op pad naar het hoofdkantoor van Google in Mountain View. Daar hield Alphabet, Google’s moederbedrijf, haar jaarlijkse aandeelhoudersvergadering. Ik dacht dat het misschien wel spannend zou worden, in het licht van de privacy-schandalen rondom Facebook (want alles dat Facebook doet, doet Google ook), maar dat viel mee. Daarmee is niet gezegd dat ik er helemaal niets aan vond, maar er was weinig vuurwerk te bemerken. Dat is ook wel logisch, want voorstellen van de aandeelhouders worden zelden aangenomen bij Alphabet. Er bestaan namelijk verschillende categorieën van aandelen bij Alphabet, en maar met een select aantal heb je ook daadwerkelijk stemrecht (met het zogenaamde B-aandeel krijg je zelfs tien stemmen per aandeel). Het bestuur, oprichters Sergey Brin en Larry Page voorop, bezit een meerderheid van die aandelen met stemrecht (maar niet een meerderheid van het totaal aantal aandelen). Als het bestuur tegen een voorstel stemt, heb je in feite al verloren.

Foto: Patrick Nouhailler (cc)

Hoe een pastor de discussie over Silicon Valley-liberalisme opende

In Palo Alto, midden in Silicon Valley, is afgelopen week onrust ontstaan rondom de First Baptist Church. De 28-jarige assistent-pastor van die kerk, Gregory Stevens, had zich in een aantal tweets (die niet meer online staan) negatief uitgelaten over het stadje en de rijke inwoners ervan. Dat leidde tot zoveel verontwaardiging dat hij ontslag moest nemen.

Om een beeld te schetsen van Palo Alto: je vindt er de prestigieuze Stanford University (collegegeld: 48.897 dollar per jaar), en het is min of meer de geboorteplaats van Silicon Valley. De eerste tech startup ooit werd er in 1938 opgericht: Hewlett Packard. Facebook heeft er jarenlang kantoor gehouden. Ook bedrijven als Palantir, Quora en Paypal zitten er.

Bovenal is Palo Alto superrijk: het mediane inkomen was er in 2016 132.673 dollar. Huizen kosten ergens tussen de 1 en 14 miljoen dollar. Je ziet er overal Tesla’s. In de winkelstraat is een winkel waar geen mensen werken: je wordt er geholpen door robots met een iPad erin en op die iPads praat je met medewerkers die ergens anders in het land achter hun computer zitten (zie video hieronder).

Dat is Palo Alto. Een rijk, progressief mini-walhalla waar de zon zo’n beetje altijd schijnt.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Fiscaal klimaat

Het komische nieuws van de dag bereikte de lezers van het Financieele Dagblad vanochtend al vroeg. “Silicon Valley waarschuwt Nederland om fiscaal klimaat”, kopte de krant. Enkele van de meest winstgevende bedrijven ter wereld zijn bang dat belastingontduiking via Nederland moeilijker wordt nu dergelijke praktijken internationaal steeds meer onder vuur komen te liggen. Vingertje: dat kost banen!

Ik weet dat het allemaal legaal is en zo, maar multinationals die monkelen over de erosie van dubieuze belastingdeals komen bij mij toch altijd een beetje over als Tony Soprano die zich beklaagt dat politie-onderzoek slecht is voor de werkgelegenheid in de afvalindustrie van New Jersey. Het is wel waar, maar de grondslag van die banen gaat er niet vanzelf door deugen.

Foto: Neil R (cc)

Noord-Amerika: Superman, David Letterman en blanke mannen

ELDERS - Drie keer raden welk onderwerp de afgelopen week nogal in de belangstelling stond in de VS? Was het soms het bespieden van burgers wereldwijd door de National Security Agency (NSA) met het PRISM-programma, onthuld door The Guardian en The Washington Post? Wie de naam Edward Snowden inmiddels niet kent, heeft echt onder een steen geleefd.

De documenten die Snowden lekten naar de Guardian en de Post waren geclassificeerd als top secret, wat betekent dat ze ‘exceptionally grave danger’ aan de nationale veiligheid konden brengen. Maar wie bepaalt eigenlijk welke documenten hoe geclassificeerd worden? Pando Daily probeert het een en ander duidelijk te maken. Ondertussen beschreef Businessweek hoe wij met z’n allen PRISM mogelijk hebben gemaakt. Door massaal te vertrouwen op internetbedrijven als Google, Facebook en Yahoo, die op hun beurt weer vertrouwen op open source software, hebben we de deur naar digitaal bespied te worden zelf wagenwijd open gezet.

Enfin, PRISM dus. 

De Amerikanen hadden nog wel oog voor iets anders. Het ware verhaal achter de architectuur van de Daily Planet, bijvoorbeeld. Ja inderdaad, die krant uit de Supermanverhalen. En wisten we allemaal wel dat David Letterman steevast hetzelfde zegt tegen de drummer als er een band bij hem heeft opgetreden? ‘Are these you drums, or rentals?

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Bij de gratie van machines

Werkt de feedback loop in ons menselijke ecosysteem naar behoren? Stel dat technologie de kunstmatige natuur is die de mens om zich heen bouwt, worden de goede en slechte gevolgen van onze vrije daden door die technologie niet tot onoverzichtelijke proporties versterkt? Of zijn mensen zelf niet meer dan machines die alleen bestaansrecht hebben vanwege het doorgeven van een stukje code?

Dit zijn zomaar een paar niet al te eenvoudige vragen die documentairemaker Adam Curtis in All watched over by machines of loving grace opwerpt. Ik zal proberen hier een samenvatting te geven van deze uiterst prikkelende en verwarrende documentaireserie, maar pin me er niet op vast. Ga ‘m vooral zelf kijken.

In deel 1 Love and Power onderzoekt Curtis ondermeer het objectivisme van de Russisch-Amerikaanse schrijfster Ayn Rand. Curtis vertelt ruwweg het verhaal dat Hans Achterhuis in zijn Utopie van de vrije markt zo helder uit de doeken doet. Het neoliberalisme vindt zijn oorsprong in Rands objectivisme en is net als het socialisme en communisme een utopische ideologie (met Rand’s The fountain head en Atlas shrugged als manifesten). De mens kan alleen vrij zijn als hyperindividueel wezen, waarbij alle interacties gebaseerd zijn op rationaliteit en voor wat hoort wat. Altruïsme is tegennatuurlijk. Politiek is uit den boze, want collectieve belangen zijn irrelevant. Politiek kan het individu alleen maar hinderen.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.