Last minute fladderkleding

Paniek. Ik ga op meivakantie naar een warm land en ik vraag me ineens af welke kleding ik daar dan aan moet. Nu vraag ik me aan het begin van ieder seizoen af wat ik het jaar daarvoor gedragen heb, dus dat is niet nieuw. Maar vliegvakanties naar warme oorden verstoren het normale proces, kom ik nu achter. Daar ben ik niet mentaal op voorbereid. Als je gewoon in de buurt van Nederland blijft, verandert de temperatuur geleidelijk en kan je rustig wennen aan wat mensen bij die temperaturen dragen en aan wat dat voor jou betekent. Bij een zonvakantie daarentegen gaat het een stuk abrupter. Je moet bovendien van tevoren al hebben ingepakt. Hoe doe je dat als je je zomergarderobe al tijden niet hebt gezien of gedragen? Dan brengen vakanties ook nog verwachtingen met zich mee, dat je het er maximaal naar je zin moet hebben bijvoorbeeld. Dit jaar zeker, want hallo, we mogen weer! En er gaat bewijs komen in de vorm van stralende vakantiefoto’s. Wij mensen houden van vakantiefoto’s. De kleding dus. Mijn plan was om voorlopig geen nieuwe zomerkleding te kopen, niet voordat ik mijn huidige collectie een stukje verder heb uitgeleefd. Maar met een naderende vakantie voel ik me nu toch ineens onzeker. Het is lang geleden dat ik dit zo meemaakte en ik vraag me van alles af. Heb ik wel kleren om te dragen daar? Natuurlijk heb ik wel kleren, maar heb ik leuke vrolijke zomerse kleren? Ik zou het niet weten! En het lijkt ineens heel belangrijk. Na alle ellende in de wereld, mét alle ellende in de wereld, lijkt het heel belangrijk om fladderende kleren te dragen als(of) het warm is en de zon schijnt. Ik wil zon, ik wil luchtigheid, ik wil fladderen. Ter voorbereiding en beoordeling heb ik mijn zomerkleding maar weer tevoorschijn gehaald. Ik moet me toch wel afvragen of ik me in die kleding niet ga voelen als een relikwie uit het verleden. Een deel van de kleding begint na jaren toch wel dat gevoel bij me op de roepen namelijk. Dat is niet zo gek, want het komt ook uit een ander tijdperk. In ieder geval uit een andere levensfase. Of ik toen zorgelozer was dan nu durf ik niet te zeggen, maar ik wil er niet naar terug. Ik wil vooruit kijken, naar een stralende toekomst. Ik ben op zoek naar een wereld waarin alles geweldig is en iedereen gelukkig. Kan ik dat kopen in de vorm van kleding? Het hoeft niet te speciaal. Bij voorkeur is het kleding die ik in Nederland ook gewoon aan kan, niet alleen op zonovergoten dagen in warmere landen. En ook op momenten dat ik me niet zo fladderend voel, maar dat het me wel helpt om daar te komen zeg maar. Het ideale kledingstuk dat alles goedmaakt. Dat zoek ik. Met dat idee vaaglijk in mijn hoofd scrol ik naarstig over duurzame en eerlijke warenhuizen, op zoek naar zo’n gelukkig makend kledingstuk. Omwille van efficiëntie probeer ik alles wat ik tegenkom zo snel mogelijk te beoordelen. Er is enige haast geboden, want ik heb nog maar iets meer dan een week. Ik probeer geen impulsaankopen te doen, want dat loopt vaak niet goed af. Gelukkig doe je dat bij eerlijke duurzame webshops niet zo snel. Na uren scrollen, na honderden zo niet duizenden hoopvolle momenten, moet ik concluderen dat ik het nog niet gevonden heb. Ik heb wat kanshebbers gezien, maar ik heb meer tijd en informatie nodig om het goed te beoordelen. Voor een grondige inspectie zou ik de kleren eerst moeten bestellen, maar ik heb nog niet besloten dat ik dat de moeite waard vind. Want naar alle waarschijnlijkheid is het gewoon kleding. Geen geluk in de vorm van textiel, geen eeuwig vakantiegevoel. Niet veel meer dan een stuk kleding zoals ik die al in mijn kast heb liggen. Ik sluit alles af en hervat mijn plan om eerst mijn huidige zomergarderobe verder uit te leven. Ik ga er van genieten, te beginnen op vakantie.

Door: Foto: Jemimah Gray (Unsplash)

Quote du Jour | warning: Prangende Drukte

“Het zijn over het algemeen vriendelijke mensen”, horen we bij de meeste verkopers. “Ze zijn vlotter, slaan sneller een babbeltje en laten zeker geen puinhoop achter .” En dat ze gierig zijn, blijkt ook wel mee te vallen. Ze zijn immers in het buitenland en dan is elke shopper geneigd meer geld uit te geven.”

jaja, we hebben het over jullie, waarde ‘noorderbuur’. De Belg van Sargasso mag zelf wel eens over de Meir in Antwerpen dwalen, en zien dat het best goed gesteld is met onze landen, een beneluxe eigenlijk. De ‘Gazet Van Antwerpen’ gaat middels een tamelijk rommelig stukje op zoek naar het antwoord op de volgende prangende poll: “Vermijdt u Antwerpen donderdag nu er zo veel Nederlanders worden verwacht?
(Stemmen en laat u verbazen over de uitslag!)
Nu goed, ik waag het erop vandaag. Als u Crachàt tegen het IRLife wil lopen, ga dan zeker naar het mooiste stationsgebouw ter wereld (Antwerpen Centraal is op verbluffende wijze helemaal vernieuwd) en lurk een koffie/wijntje in de Stadsfeestzaal op die Meir.
Waar je pas binnenkan na een man-tegen-man gevecht met uw prangende landgenoten uiteraard.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.