Paus keurt navulbare Senseo-pads goed

Paus Benedictus XVI heeft gisteren op de internationale huishoudbeurs in Milaan zijn zegen uitgesproken over het gebruik van navulbare Senseo-koffiepads. Met navulbare pads, bekend onder de handelsnaam 'Coffeeduck', kunnen eigenaars van een Senseo-apparaat tot 9 cent per kopje koffie besparen. De fabrikant van de pads heeft verheugd gereageerd. De paus prees in Milaan de financiële en ecologische voordelen van de navulbare pad, maar hij vroeg ook om terughoudendheid. "De navulbare pad is een uitkomst in deze moeilijke tijden, maar we mogen nooit vergeten dat een gewone Senseo-pad ook zijn voordelen heeft. Bijvoorbeeld wanneer je weinig tijd tot je beschikking hebt," aldus de kerkelijk leider. Volgens Benedictus kost het gebruik van de Coffeeduck tenminste 20 seconden extra per kopje koffie.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het Dafje onder de espresso-Hummers

Ho even, Thomas van Aalten. Ik leef al jaren op de senseo. De enige manier om een bak smakelijke koffie te maken, zonder je ogen te openen. Zonder eerst de betonblok koffie te bikken uit het zo door jou geadoreerde espresso-handvat. Gewoon een pad erin mieteren, push button en klaar is die koffie!
Geen gedoe en inderdaad: de ‘extra dark roast’ van de AH is goed te pruimen. Wel even iets eerder drukken dan de normale portie water, zodat alleen het donkerbruine in de kopje komt en niet het lekwater. Philips zou de waterdoorvoer gewoon wat moeten verminderen, dan zou het nóg beter werken…

Ik heb mijn senseo-vriendje zelfs in Polen geïmporteerd en geniet er dagelijks van. Helemaal nix mis mee, zo beaamt ook mij Poolse vriendin. Wel moet ik toegeven dat Polen in het geheel nog niet klaar is voor het senseo-gevoel. Als je hier de Mediamarkt instapt, dat zie je een eindeloze rij van Italiaanse esspresso-fabriekjes. Zien eruit als kleine kernreactoren, waarin de koffie eerst wordt gemalen en vervolgens gebruiksklaar in dat eeuwig te reinigen handvat kan worden gestopt. Groot waterreservoir ook, waarin zich bij gering gebruik allengs de legionella-bacterie kan gaan ontwikkelen.

En de oldskool koffieleuten denken nog steeds dat je tien bar aan stoom door het bruine gruis heen moet jagen om aan je koffie-gerief te komen. Tijden veranderen, zo ook de koffie-technologie!

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

2009 wordt het einde van Senseo

senseo

Tijd voor belangrijk nieuws. Tegenvallende cijfers bij Philips en veiligheidsrisico’s bij het Senseo koffiezetapparaat, hoe klein ook, luiden het einde in van de bandeloze Senseo-terreur. De machine, verkrijgbaar in vele banale kleuren, was ongekend populair. Maar waarom? Omdat het leuk staat als een woonaccessoire? Voor de ‘koffie’ hoefden we het niet te doen. Alstublieft, laat de Senseo net zoiets zijn als flippo’s, loloballen, Betamax en He-manpoppen. Zie het als een mislukte oorlogsmissie. Een vergissing. Woestijnzand erover.

Ja, ik ken ze. Senseodrinkers. Zelfs in mijn familie. ‘Maar Dark Roast is echt lekker hoor,’ is het veel gehoorde weerwoord. Zij kunnen er niets aan doen. Zij zijn blind. Vroeger dronken ze nooit koffie, of alleen met een kilo suiker en als er een parapluutje op zat. Als het naar chocomel smaakte. Thee met koffiesmaak, dat soort grappen. Senseodrinkers zitten inmiddels overal. Ze hebben de pads rectaal ingebracht gekregen van de zondaar uit Eindhoven die een monsterverbond met Douwe Egberts aanging.

Hé, was ik als alfa-koffiedrinker niet die snob die zelf Nespresso bullets prefereerde? Nee, inmiddels heb ik zelf een Gaggia Topazio voor een paar tientjes die uit het décor van RTL Veronique weggejat had kunnen zijn. Gruwelijk blauw met groen. Maar wat een koffie! En vieze koffie mag u natuurlijk van mij drinken. De eeuwige lauwe filterbak, bekend van ‘Mag ik u een kopje koffie aanbieden?’ in garage, meubelboulevard en ander oord met plavuizen. Ik zie altijd van die charmante potten Buisman Cappuccino staan in de supermarkt, die gretig worden ingeslagen door bejaarden. De sachets Wiener Melange? Ik zou ze ook inslaan bij de groothandel als ik een krantendepothouder was en ik voor mijn jongens en meisjes iets van bedenkelijk allooi wilde voorzetten. Maar weet u wel wat voor een opgeklopt kermisvertoon Senseo is?