Recensie Zomergasten met Pieter Waterdrinker

Het is voor het eerst dat ik, op verzoek, een hele uitzending van Zomergasten heb uitgezeten. En dat met een gast die ik eigenlijk niet kende, behalve van het journaal. Maar ik moet zeggen dat ik best heb genoten. Pieter Waterdrinker is een goede verteller en een buitengewoon sympathieke man. Empathisch is het woord dat al een tijdje door mijn hoofd zingt. Een Russisch spreekwoord dat Pieters vrouw graag gebruikt is: Hij schrijft zoals hij ademt, en hij ademt zoals hij schrijft. Mooi en passend. Want hij blijft graag dicht bij zichzelf als hij schrijft, hij verzint geen hele nieuwe werelden of omstandigheden maar put uit eigen ervaring. Of, zoals hij het zelf zegt, uit de dampkring van zijn eigen bestaan. (Nee, ik ga het niet hebben over Janine, daar zijn de meningen over verdeeld maar die doen totaal niet ter zake.)

Door: Foto: Zomergasten_2018_waterdrinker.jpg
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het boek was beter

, door

Dit is een gastbijdrage van Erik Hofstra.

Af en toe mag een romanschrijver of filmmaker aanschuiven in een talkshow op tv. Na de uitzending weet de kijker niets of weinig over zijn oeuvre, zijn stijl, de verhaalstructuur of het schrijfproces. Laat staan dat hij een indruk heeft gekregen over de kwaliteit van het werk. Een onderhoudende film of een goed geschreven boek is al lang geen reden meer om hem uit te nodigen (of haar). Het wordt gezien als een kwestie van smaak en daar valt niet over te twisten. En dat is juist wat men graag wil op de redactie: twist, een maatschappelijk debat.

Het is leuk als je iets moois hebt gemaakt, maar er moet wel een ethisch dilemma aan ten grondslag liggen. De gast in de uitzending doet daar maar al te graag aan mee. Commotie stimuleert de verkoop. Zal ook wel egostrelend zijn om een mening te mogen verkondigen voor een groot publiek. De mening die anders alleen wordt aangehoord door gelijkgestemden aan de toog.

Zou er diep van binnen toch niet iets knagen bij schrijvers of filmmakers?

Robert Vuijsje mocht aanschuiven bij Pauw & Witteman omdat er ‘lezers’ gevonden werden die Alleen maar nette mensen als een racistische en vrouwonvriendelijke roman kwalificeerden. De hoofdpersoon was een slecht mens en daar moest de schrijver op aangesproken worden.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Hassan Bahara probeert een PVV’er te begrijpen

, door

De volgende bijdrage is van schrijver / columnist Hassan Bahara. Zijn roman Een verhaal uit de stad Damsko verscheen in 2007 en gaat over een Marokkaanse jongen die opgroeit in Amsterdam. Bahara was gastredacteur van Propria Cures. Rapper Appa vroeg Bahara ooit om zijn biografie te schrijven. Bahara is overigens net zo islamitisch zoals Adolf Hitler een geslaagd kunstschilder was.

Hassan Bahara. Foto: Niels 't Hooft.

Anderhalve week geleden riep Tweede Kamerlid Tofik Dibi in de Volkskrant het PVV-electoraat op om het debat met hem aan te gaan over de toekomst van Nederland als multiculturele samenleving. Inmiddels zijn er op verschillende internetfora en op de site van de Volkskrant enkele replieken verschenen waaruit een redelijk coherent beeld gedestilleerd kan worden van een gemiddelde PVV’er. Gisteren las ik een bijdrage van ene Ronald Lermer op de opiniepagina van de Volkskrant. Laten we die brief eens nader bekijken.

Deze Ronald Lermer begint zijn bijdrage zeer sympathiek door Tofik Dibi te complimenteren voor het feit dat het Tweede Kamerlid de moeite neemt om zich direct tot de PVV stemmer te richten.

“Het is de eerste keer dat ik ervaar dat de PVV ter linkerzijde serieus wordt benaderd. Immers links zet Wilders chronisch af als xenofoob racistische maker van een filmpje en PVV stemmers als dikbuikige Tokkies.”

Het is wat onbeholpen verwoord, maar wat meneer Lermer natuurlijk bedoelt is dat de PVV eindelijk eens met het benodigde respect wordt bejegend door iemand van de vermaledijde Linkse Kerk. Normaal worden de PVV en G. Wilders bij het minste of geringste afgezet, maar nu krijgen ze eindelijk de kans om iets terug te zeggen zonder meteen van hun lunchgeld beroofd te worden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De Stem

, door

klik voor vergroting België smart verdriet. Of zou het hebben, indien het niet met kracht en passie zo schijnheilig was.
Op de dag dat er terug een premier met de inborst van een maagzweer, de ziel van een inquisiteur en de klasse van een wrak
heeft de Stem, de mooiste volste rondste Stem van onze taal, de injectie laten toedienen.Met dezelfde kracht van de injectie waarmee de Stem 50 jaar geleden zijn land tot provincie benoemde,de wereld als speelplein en de mensheid als acteurs.Geen groter verschil dan tussen de kleine muis en de monkellachende beer.Ni Dieu, Ni Maître.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Mededeling

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.