Hapje eten bij Herpes Pizza?
, door
This is what the Food Court in Hell must look like.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Nee, we laten ons niet flessen
, door
Er zijn weinig plaatsen op de wereld waar uit de kraan beter water komt dan in Nederland. Van oudsher zijn we dan ook een volk van kraanwaterdrinkers, dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld de Fransen. De typische Fransman blieft alleen flessenwater (wie het Franse kraanwater kent, begrijpt overigens wel waarom) en dan bij voorkeur ook nog van een specifiek merk. Dat de van tijd tot tijd georganiseerde blindproeverijen daarbij altijd heel confronterend zijn, zegt eigenlijk alles.
Maar ook in Nederland rukt het flessenwater op. Wie een jaar of dertig het land uit is geweest en voor het eerst weer terugkeert, moet wel denken dat er hier een epidemie van diabetes is uitgebroken: overal in het straatbeeld zie je mensen met zo’n flesje in hand, zak of tas, waar regelmatig eens uit gelurkt moet worden.
Ook in onze restaurants moet het water tegenwoordig kennelijk per se uit zo’n trendy fles komen—hoe hipper, hoe liever. Tenzij het flessenwatertje gewoon van Sourcy is. Dan hebt u namelijk echt precies hetzelfde water dat in Utrecht en omstreken ook uit de kraan komt: uit het betreffende reservoir loopt één buis naar het waterleidingbedrijf en een tweede naar de Vrumona-fabriek. Het verschil ligt in de prijs en de wijze van transporteren. Plak een Sourcy-etiket op de kraan en je hebt de Sourcy-beleving, zoals dat in marketingtermen heet, helemaal te pakken.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Free publicity voor dumpen Michelinster
, door
Dit is een gastbijdrage van Thijs Kuipers.
De vraag is of ze het voorzien hadden, Michèl Kagenaar en Suzan Stevens van restaurant ‘In de’n Dillegaard’, al die publiciteit naar aanleiding van hun persbericht woensdagnacht. Hoe dan ook hing het ANP na tien minuten aan de lijn. Daarna ging het snel: AD, nu.nl, de Telegraaf, nrc.next, Elsevier.nl, allemaal berichtten ze over het Limburgse restaurant In de’n Dillegaard. Al kers op de taart mocht chefkok Michèl ook nog eens aanschuiven bij Pauw & Witteman.
De aanleiding: het ‘teruggeven’ hun Michelinster, nog nooit eerder vertoond in Nederland. Dat klopt, maar misschien komt dat ook wel doordat het eigenlijk niet echt kan, het teruggeven van zo’n ster. Want wat is dat eigenlijk? Een vermelding in de gids en een bordje op de gevel. Die vermelding in de gids blijft uiteraard staan, tot in november de nieuwe gids uitkomt. Het bordje is inmiddels van de gevel, maar volgens Suzan Stevens is het niet teruggeven aan Michelin. Echt uit de race zijn ze ook niet. Wordt in het ANP-bericht op nu.nl nog geschreven dat Kagenaar ‘definitief’ van de ster wil afzien, telefonisch laat Stevens weten een nieuwe ster ‘opzich wel’ te willen hebben. “We hebben niks tegen Michelin.”
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol