Closing Time | Stop That Train

https://www.youtube.com/watch?v=tGncel6qslI De aanstekelijk reggae hit (nummer drie in de hitparade in 1984) Stop That Train is dus een cover. Het origineel is van The Spanishtonians uit 1965. Het leuke van deze clip is dat het duo heeft plaatsgenomen in een treinstel van de NS waar indertijd zwart wit foto’s ingelijst aan de wand hingen van Nederlandse landschappen en (oude) gebouwen. Ook leuk zijn de dansmoves van het onvermoeibare duo , waarbij ik toch een associaties had met de oefeningen op de atletiekbaan: de skippings. Stop that train, I wanna get on My baby, she is leaving me now Stop that train, I wanna get on My baby, she is leaving me now 'Cause if you miss the train I'm on How did you know that I am gone? And you can hear the whistle blow five hundred miles  

Door: Foto: Ted (cc)

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Closing Time | | Strange, I’ve Seen That Face Before (Libertango)  

In de reeks Sargasso’s Zomerklassiekers vandaag Grace Jones, met haar uitvoering van Strange, I’ve Seen That Face Before. Het origineel is geschreven door de bandeonspeler Astor Piazzolla als tango.

Bij de  eerste tonen hoor je het al: drummer Sly Dunbar en bassist Robbie Shakespeare, onmiskenbaar. Dat kalme lome, hypnotiserende, pulserende ritme is het fundament van deze reggaeversie. Grace Jones schakelt moeiteloos van Engels naar Frans, als was het een chanson, en tussendoor speelt ze ook nog even op haar accordeon.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Closing Time | Ma And Pa

Wat zal het zijn, een jaar of tien geleden, verbleef ik, ergens in Nederland, in de provincie, in een hotel. Ik was daar alleen en ’s avonds dronk ik nog een glas in de hotelbar, ik was de enige gast daar, ik las daar mijn boek, lekker rustig. Maar net toen ik bezig was met mijn laatste bladzijdes en mijn laatste slokjes, passeerde in het trappenhuis een gezelschap van wat oudere heren waarvan een stel een gitaarkoffer droeg. Een van de heren knikte even naar mij, en zette zich aan de bar. ‘Bent u van een band?’ vroeg ik. ‘Ik ben de tourmanager’, zei de gast, ‘en de band is The Fortunes. ‘Ze hebben net opgetreden?’ vroeg ik. ‘En zijn er nog bandleden bij van de originele bezetting?’ De (Nederlandse) tourmanager maakt een weifelend gebaar en zei: ’Het oudste lid kwam erbij halverwege de jaren negentig. Ach meneer, het is net Ajax: elk jaar een andere opstelling.’

Closing Time | Pull Up To The Bumper Baby

De popjournalist die ooit het begrip ‘Ritmetandem’ heeft geïntroduceerd voor de muzikanten (bassist) Robbie Shakepeare en (drummer) Sly Dunbar, die heeft waarschijnlijk in zijn jeugd nooit een vakantie op Terschelling doorgebracht – en daarbij een tandem gehuurd.

Los van dat de metafoor van wel erg Nederlandse makelij is, ik snap wel wat er bedoeld is. De musici gaan gelijk op, op één fiets immers, de één volgt de ander, twee mensen die als één organisme functioneren. De een stuurt en de ander volgt.

Closing Time | Rosie

Ja okay, ik was jong, ik had waarschijnlijk voor de eerste keer alcohol gedronken, en ik had gel in mijn haar gedaan, en ik had misschien, heel misschien, een trekje of twee, drie hoogstens dan hoor mam, genomen van dat jointje en ik had dat giletje van mijn oudere broer, zonder te vragen,  geleend – stond wel stoer, vond ik zo voor de spiegel. Gelijk even die dansmoves geoefend. De mouwen van mijn shirt had ik opgerold tot mijn ellenboog, stond ook wel stoer, hoopte ik. Dat hoedje moest het afmaken. Dan zou ze vast wel met me gaan dansen op dat reggae-liedje van Joan Armatrading op dat feest. En daarna zoenen. Was de planning. Hey, Rosie. Gaaf nummer blijf dat toch.

Closing Time | Mala Vita

Mala Vita speelt El Camino

Bandjes komen bandjes gaan, zo is het ook Mala Vita vergaan. In 2002 opgericht, vijftien jaar later de afscheidstournee. De kern werd gevormd door Mickael Franci (zang /gitaar), Davor Lazic (ook gitaar en zang) en Emil Kunto (accordion). Of ze nog actief in de muziek, zijn heb ik niet op het interweb kunnen vinden. Maar datzelfde interweb is toch een mooi archief, dus Maka Vita leeft voort.

Closing Time | Cedric Myton

Al ruim vijftig jaar staat Cedric Myton op het podium met zijn kernmerkende falset. Met zijn band The Congos maakte hij in 1977 een album dat zo sterk was dat Island Records het in een extreem kleine oplage uitbracht om de aandacht niet af te leiden van hun ster Bob Marley (ze hadden dezelfde producer). Dit jaar kwam er iets van een internationale herwaardering toen Myton figureerde in Inna de Yard, een documentaire over reggaepioniers (clip uit die film).

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Volgende