Bied slachtoffers pas spreekrecht als dader schuldig is bevonden

Om burgers meer vertrouwen te geven in de rechtspraak mogen slachtoffers van staatssecretaris Teeven zich ook gaan uitspreken over de straf die zij voor de dader in gedachten hebben. Maar dat mag van de Teldersstichting (wetenschappelijk bureau van de VVD) pas nadat de verdachte is schuldig is bevonden, anders is het niet eerlijk voor de dader. Als het aan staatssecretaris Teeven van Veiligheid en Justitie ligt, wordt het spreekrecht voor slachtoffers van misdrijven binnenkort uitgebreid met een adviesrecht. Momenteel mogen slachtoffers tijdens de terechtzitting alleen vertellen wat het strafbare feit voor impact op hun persoonlijke leven heeft gehad. Over de schuld van de verdachte, het bewijs en de gewenste straf mogen zij niets zeggen. Het adviesrecht dat aan het spreekrecht van het slachtoffer wordt toegevoegd, moet hier verandering in brengen. Het wetsvoorstel van Teeven roept veel kritiek op. Het commentaar richt zich op het feit dat emoties van het slachtoffer niet in de rechtszaal thuishoren en dat voor het slachtoffer de illusie wordt gecreëerd dat hij invloed heeft op de uiteindelijke straf. Deze kritiek is terecht vanwege de manier waarop staatssecretaris Teeven het spreekrecht voor slachtoffers wil uitbreiden. Maar dat betekent niet dat we uitbreiding van het spreekrecht van slachtoffers maar moeten nalaten.

ChristenUnie nieuwe hoeder van onze rechtstaat?

Gert-Jan Segers, voorzitter van de ChristenUnie spreekt Geert Wilders aan op zijn frontale aanval op de Nederlandse rechters.

Ik ben bezorgd over een land waarin politici menen sterker te zijn dan rechters, omdat ik in zo’n land heb gewoond.

Verwijzend naar de zeven jaar die hij in Egypte heeft gewoond meldt Segers

Als het gaat over de toegankelijkheid tot de rechter en de vraag in hoeverre rechtspraak vrij is van discriminatie, corruptie en politieke invloed, staat Nederland zelfs op plek 1 van de wereldwijde Rule of Law Index. Wij wonen in een land waarin mijn kinderen kunnen vertrouwen op de rechtspraak.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De VS kaapt domeinnamen – zonder proces

Site werkt niet meer (Foto: Flickr/kirk lau)

De afgelopen tijd zijn er in de VS meer dan zeventig domeinnamen ‘gekaapt’ door het Department of Homeland Security (DHS). Het gaat hier om sites waarvan de domeinnaam van de ene op andere dag niet meer van de oorspronkelijke eigenaar was, maar van de Amerikaanse overheid, waarna het domein direct werd verhuisd, met achterlating van de site zelf. Oftewel, de oorspronkelijke site was niet meer bereikbaar. Dit is het digitale equivalent van de voordeur van een huis dichtspijkeren.

Nu moet direct gezegd worden dat het niet de meest onschuldige sites waren die zo werden aangepakt. Er zitten verkopers van vervalste spullen tussen en sites die illegale bestandsuitwisseling mogelijk maakten. Dat ze niet meer bereikbaar zijn is dus niet zo erg, maar de manier waarop ze onbereikbaar zijn gemaakt is zorgwekkend: er is namelijk geen enkele rechtbank aan te pas gekomen. De sites werden zonder aankondiging en mogelijkheid tot protest uit de lucht getrokken.

En dat roept een aantal vragen op. Allereerst natuurlijk waarom het Department of Homeland Security dit doet. De organisatie houdt zicht toch niet bezig met inbreuken op het copyright? Daarnaast is er in de VS de afgelopen jaren hard gewerkt aan wetgeving die het mogelijk maakt om zulke sites via de normale manier aan te pakken, en die wetgeving wordt steeds succesvoller ingezet. Dus waarom doet het DHS dit op deze manier?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De ongelukkige geschiedenis van de paspoortwet

Vingerafdruk (Foto: Flickr/Jack Spades)

Maandag 29 november begint het proces van Privacy First tegen de Staat der Nederlanden over het nieuwe paspoort. Dankzij de Utrechtse burgemeester Wolfsen is de discussie over dit onderwerp gelukkig weer opgelaaid. Het biometrisch paspoort en het in de wet vastgelegde mogelijke gebruik voor opsporingsdoeleinden is een nieuwe paspoortaffaire waard. Met parlementaire enquete en aftredende ministers. Belangrijk voorwerk vinden we in een vorige maand gepubliceerd rapport van de WRR: Happy Landings? Het biometrische paspoort als zwarte doos. In dit rapport beschrijft Vincent Böhre hoe we aan het biometrische paspoort en de paspoortwet gekomen zijn. Het lijkt een aaneenschakeling van missers in de politiek en doordrammende ambtenaren.

Een van de belangrijkste conclusies van Böhre is de verschuiving in het doel van de wetgeving. Aanvankelijk was er alleen sprake van verificatie van het reisdocument door middel van een gemeentelijke database met foto’s en vingerafdrukken. In de wet die er uiteindelijk in 2009 gekomen is wordt de basis gelegd voor identificatie van personen door middel van een nationale database die voor meerdere doeleinden, waaronder opsporing, bruikbaar zou moeten zijn. Dat de terrorismebestrijding en de eisen vanuit de VS (middels aangescherpte visumbepalingen) hierbij een rol hebben gespeeld is duidelijk. Het sprookje dat wordt verteld is dat het allemaal moest van de EU. De EU schrijft de vingerafdruk voor, maar niet de centrale database. In Duitsland is de gedigitaliseerde vingerafdruk alleen opgeslagen op de chip in het paspoort. Die mogelijkheid is in Nederland nooit serieus besproken.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Laatste proces tegen de RAF?

Latere logo RAF (Wikimedia Commons/Ratatosk)

Terwijl Duitsland in de ban is van de waarschuwing voor een terroristische aanslag eind deze maand, vindt in Stuttgart een proces plaats tegen het voormalige RAF-lid Verena Becker (58) wegens betrokkenheid bij de aanslag op Siegfried Buback, 33 jaar geleden op 7 april 1977. Het proces vindt plaats in de rechtszaal in de gevangenis van Stuttgart-Stammheim, een bunker die speciaal gebouwd is voor het proces tegen de RAF-kopstukken in 1975. Het is een nogal absurde confrontatie met een stukje naoorlogs verleden van Duitsland dat in de afgelopen jaren al zo vaak is verteld en verfilmd.

Aanleiding voor het proces tegen Becker is een aanklacht van Michael Buback, de zoon van de voormalige procureur-generaal Siegfried Buback, destijds door de RAF medeverantwoordelijk gehouden voor de vervolging, eenzame opsluiting, foltering en veroordeling van de Baader-Meinhof groep. Wie zijn vader heeft neergeschoten is nooit duidelijk geworden. In een poging de waarheid te achterhalen heeft hij zich opnieuw in de zaak verdiept en allerlei ongerijmdheden aangetroffen. Hij heeft een getuige van de schietpartij gevonden die in de rechtszaal heeft verklaard dat de verklaring die in 1977 op haar naam is opgesteld in de verste verte niet deugt. Die verklaring is ook niet door haar ondertekend. Haar bevestiging van de verklaring van een andere getuige dat het een vrouw was die vanaf de passagierszit van een motor de fatale schoten loste is niet in de dossiers terechtgekomen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De Verklaring van Hans Jansen over Koranvers 2.256

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat Jan-Jaap van Peperstraten, over de getuigenis van Hans Jansen in het proces van Wilders en zijn interpretaties van de Koran.

Een bladzijde uit de Koran (Foto: Flickr/Ranoush.)

Ik merk dat er bij mij omtrent de opmerkingen die door de arabist Hans Jansen als getuige-deskundige bij het proces tegen Geert Wilders gemaakt zijn, zoveel vragen spelen dat ik me gedwongen voel deze met u te delen. In concreto zijn er bij mij een aantal vragen gerezen omtrent het document dat vrij pontificaal op zijn site geplaatst is (.doc): “Tekst verklaring afgelegd als getuige-deskundige: de op verzoek van de rechter-Commissaris geschreven brief die op 6 oktober 2010 is voorgelezen op de Rechtbank in de zaak tegen Geert Wilders.” In dit document gaat prof.dr. Jansen in op een aantal punten uit de koranexegese, in het bijzonder het leerstuk van de abrogatie van (eerdere) Koranverzen door latere. Dit ogenschijnlijk obscure probleem is voor prof. Jansen van belang omdat hij in zijn getuigenis het volgende stelt:

1. Notitie over het Koranvers 2:256, ‘Er is geen dwang in de godsdienst’. De islam leert dat dit vers is ‘‘geabrogeerd’, dat wil zeggen: door latere openbaringen ‘opgeheven’.

Het Koranvers 2:256 in de meer gangbare Leemhuis-vertaling luidt als volgt:

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Mij is de mond niet gesnoerd

[qvdd]

Dit is niet zozeer een overwinning voor mijzelf, maar een overwinning voor de vrijheid van meningsuiting. […] Je mag islamkritiek hebben, mij is de mond niet gesnoerd. Er valt een enorme last van me af […] Zo’n proces kost heel veel energie, geld. Ik kan me nu weer helemaal op de politiek gaan richten.

Geert Wilders is even vergeten dat hij zelf het proces flink gerekt heeft na zijn – totaal onverwachte, kuch -vrijspraak.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het proces Wilders en de vrijheid van meningsuiting

Deze bijdrage aan het open podium is van Machosofty (website)

Vandaag, 4 oktober 2010, start de rechtszaak tegen Geert Wilders. De aanklacht behelst het opzettelijk beledigen van een groep mensen, het aanzetten tot haat en het aanzetten tot discriminatie. Uiteindelijk zal de rechter een juridisch oordeel over het gedrag van Wilders vellen. Een oordeel dat gebaseerd is op wetten en precedenten. Moet dat echter de enige maatstaf zijn? Of dienen we ons als samenleving zo langzamerhand ook weer eens af te gaan vragen hoe we kunnen komen tot een gezond moreel oordeel over de grenzen van de vrijheid van meningsuiting?

Oorlog
Het Openbaar Ministerie vervolgt Wilders voor het opzettelijk beledigen van een groep mensen, het aanzetten tot haat en het aanzetten tot discriminatie. De kern van de uitspraken van Wilders is dat hij de islam er van beschuldigt dat zij het voornemen heeft om Nederland en Europa te bezetten om ons met geweld de islamitische leefwijze op te dringen. Met andere woorden, Nederland is in oorlog met de islam, en de islam is de vijand die een halt toegeroepen moet worden. De één miljoen moslims die in Nederland wonen zijn een bezettingsmacht die moet worden bestreden.

Quote du Jour | Wilders wel bestrafbaar

“Uit studies naar de dynamiek van etnische zuiveringen is inmiddels wel bekend, dat politici een cruciale rol spelen in de ontketening van geweld tegen minderheden. Wanneer politici dat geweld niet krachtig veroordelen, maar in plaats daarvan hun hetze voortzetten, voelen daders zich gelegitimeerd om te discrimineren en leden van de als ‘vijand’ aangemerkte groepering(en) met fysiek geweld te bedreigen en verdrijven”.

Prediker onderbouwt op het vrijdenkersblog Frontaal Naakt waarom Geert Wilders nu juist wél voor de rechter moet worden gebracht. Omdat -zo stelt Prediker- journalisten, opiniemakers en politici er maar niet in slagen bloot te leggen dat Wilders niet alleen sprookjes voor waarheden verkoopt, maar daarbij ook nog eens zwaar over de schreef gaat, door onder het mom van ‘islamkritiek’ moslims keer op keer collectief verdacht te maken. Met deze stellingname roeit Prediker tegen de stroom in want inmiddels is vriend en vijand het erover eens dat het proces tegen Wilders niet gepast is. Maar die bovenstaande quote, daar is geen speld tussen te krijgen zeg nou zelf?

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Volgende