Kunst op Zondag | Publiekprijs

Een tijd geleden constateerden we hier dat Nederland, gezien de aardige hoeveelheid prijzen die er in de wacht te slepen zijn, een uiterst complimenteus land is jegens kunstenaars. En dat ging om prijzen die door vakjury’s worden toebedeeld. Bij enkele van dat soort prijzen worden er ook publieksprijzen uitgereikt. Tel er de vele initiatieven bij op waar alleen een publieksprijs wordt toebedeeld, en we kunnen stellen dat de amateurjurering van significante betekenis is voor de mate waarin kunst wordt gelauwerd. Een kleine selectie uit de publieksprijzen van dit jaar. Tijdens de Salon 2019 in Museum Gouda namen 2100 bezoekers de moeite een stem op een van de kunstwerken uit te brengen. Een meerderheid stemde op een schilderij van Debora Makkus. Debora Makkus - Japan, 2018, acrylverf op linnen, 130 x 100 cm.

Foto: The artist's foot met toestemming van Pauline Koehorst

Kunst op Zondag | Pauline Koehorst

Het is alweer lang geleden dat we hier een e-mail interview hadden (lees deze nog eens en deze).

Vandaag een interview met de Bredase kunstenares Pauline Koehorst, die een finaleplaats heeft gehaald bij de Italiaanse Premio Combat Prize 2016. We hebben een paar dagen heen en weer gemaild en dit is het resultaat (KoZ =Kunst op Zondag, P.K. = Pauline Koehorst).

KoZ: Gefeliciteerd met je finaleplaats. Brutale vraag: gaat het je om het prijzengeld, pr of de eer?

P.K.: Dank je wel! Als het om het geld zou gaan zou ik een ander beroep hebben gekozen :)
Het gaat meer om naamsbekendheid, PR dus. Als beeldend kunstenaar is je streven toch, dat je werk wordt gezien en het liefst door zoveel mogelijk mensen.

KoZ: Zijn dit soort prijzen belangrijk voor kunstenaars?

© Pauline Koehorst How could you do this 2015

How could you do this, 2015 © Pauline Koehorst (met toestemming)

PK: Een prijs is belangrijk in die zin, dat je het kunt investeren in de verdere ontwikkeling van je werk. Of het nog ergens belangrijk voor is weet ik eigenlijk niet. Je valt wel ineens meer op. Het zou voor mij de eerste keer zijn als ik de prijs win.
KoZ: Over je genomineerde portretten: je hebt heel wat portretten geschilderd.
Allemaal hebben de geportretteerden iets “gemankeerds”. Ze lijken droevig te kijken, of melancholiek, of afwezig. Hebben de geportretteerden daadwerkelijk zo model voor je gestaan of zijn het fantasieportretten?

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Kunst op Zondag | Van het jaar

Nog voor het jaar eindigt, wordt met lijstjes de balans opgemaakt. Ook in de kunsten. Wie zijn de kunstenaars van het jaar 2012?

Als we alleen naar nog levende en werkende Nederlandse kunstenaars kijken, dan is Marlene Dumas ongetwijfeld de kunstenares van het jaar 2012. Ze werd nummer één in Elseviers top-100 en kreeg dit jaar de Johannes Vermeer Prijs 2012, de Nederlandse staatsprijs voor de kunsten.

Bij de uitreiking gaf ze in haar toespraak staatssecretaris Halbe Zijlstra een veeg uit de pan en de prijs door aan Ateliers ’63. Rutte I had deze postacademische instelling op het lijstje weg te bezuiningen genomineerden staan.

Marlene Dumas – First People.
cc Flickr spinster's photostream Marlene Dumas First People

Marlene Dumas – Feather Stola.
cc Flickr celinecelines' photostream Marlene Dumas Feather Stola

Toch is Dumas niet de enige kunstenaar van het jaar. De Volkskrant Beeldende Kunstprijs 2012 ging naar de Iraanse kunstenares Tala Madani. Ze werkt in Los Angeles en in Amsterdam en dat is voor De Volkskrant genoeg om haar hier tot kunstenares van het jaar te promoveren.

Tala Madani – Pink Cake.
cc Flickr HerryLawford’s photostream Tala Madani Pink Cake

Tala Madani – Tower Reflection.
cc Flickr HerryLawford’s photostream Tala Madani Tower Reflection

Elsevier en De Volkskrant hebben blijkbaar een voorkeur voor tamelijk rauw schilderende dames. Voor de Stichting Kunstweek was Ted Noten, ontwerper van sieraden, tassen en gadgets, de kunstenaar van het jaar.

Foto: copyright ok. Gecheckt 26-09-2022

Moet je kies getrokken worden? Trek eerst je portemonnee

DATA - Minister Schippers wil het experiment met vrije tandartstarieven doorzetten, maar de Tweede Kamer trok daar vorige week een streep door. Dat is maar goed ook. De cijfers zijn veel slechter dan in de media gerapporteerd.

Tandartsen mogen sinds begin dit jaar zelf bepalen wat zij voor hun diensten vragen. Al snel kwamen er berichten dat de prijzen stegen in plaats van daalden, zoals minister Schippers had gehoopt. Marktwerking zou toch tot meer concurrentie en service leiden?

Onlangs bleek uit onderzoek van de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) dat de prijzen toch waren gestegen: gemiddeld met zo’n 6 procent, inflatie niet meegerekend, anders zou het rond de tien procent liggen. Maar deze prijs is een gemiddelde. Wie de cijfers er eens bijhaalt (diep in het rapport weggestopt), ziet dat de verschillen tussen veel behandelingen groter zijn. En laten nou net de populaire behandelingen duurder zijn geworden. Flink duurder soms.

De meest populaire behandeling, de periodieke controle, steeg in het eerste kwartaal met 3,1 procent. Het maken van een röntgenfoto met 4,1. Tot zover valt het mee. Je kunt zelfs zeggen dat deze prijzen ongeveer gelijk bleven als je de inflatie meerekent.

Een gebitsreiniging is sinds 2011 echter 13,21 procent meer gaan kosten. Een vulling 15,4 procent. En voor een probleemgericht consult betaal je bijna een vijfde meer.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Zorgpremies, appels en peren.

Wie een zorgverzekering bij Achmea heeft. kan volgend jaar 6 kilo appels of peren minder kopen. Anders gesteld: de jaarpremie voor de basisverzekering zou bij Achmea 9 euro omlaag kunnen, hetgeen overeenkomt met de genoemde hoeveelheid appels of peren. Of met 4 hele broden, of 10 liter melk. Op jaarbasis, dus het gaat nergens over. Hier kunt u stoppen met lezen.
Bij andere verzekeraars zou de premie ook omlaag kunnen, maar dat scheelt bij sommigen slechts 3 kilo appels of peren en bij één verzekeraar maar 1 kilo.

Kunnen de premies wel omlaag en vallen de prijzen wel te vergelijken met appels en peren?
Natuurlijk vallen zulke zaken niet 1 op 1 te vergelijken. Maar omdat Achmea eigenaardige bokkensprongen maakt, is het altijd leuk even eigenaardige rekensommetjes te maken.
Achmea baarde opzien door een meerderheidsbelang te kopen in Independer, de website waar je zorgverzekeringen en andere financiële producten kunt vergelijken. Wat Achmea daar voor moet betalen, wordt onder de pet gehouden. Het mag wel verondersteld worden, dat die zaak niet uit de privézakken van het Achmeabestuur zal worden betaald.

Transparantie is niet de sterkste kant van Achmea. De Achematak die beleggingsverzekeringen verkoopt is veroordeeld door de rechter, omdat een klant onvoldoende is geïnformeerd over kosten en risico van het product. Achmea mag nu 75 procent van de schade betalen.
Het ministerie van Financiën zit moedermaatschappij Eureko op de huid over het leningen- en beloningsbeleid. Eureko voldoet niet aan alle eisen van transparantie. Zo is de vertrekvergoeding van bestuursleden nog niet gemaximeerd op één keer het vaste jaarsalaris en publiceert Eureko geen gegevens over het beloningsbeleid op de website, meldt RTL Nieuws.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De prijs van pijn

Een bijdrage van Sietse Jonkman.

Oscar Wilde schreef ooit al dat sommige mensen van alles de prijs weten, maar van niets de waarde. De verhouding tussen prijs en waarde is ook tegenwoordig nog een actueel onderwerp in de economie en psychologie. In principe gaat men ervan uit dat de prijs die iemand bereid is te betalen af hangt van de waarde die het goed voor de koper heeft.

Dat klinkt logisch, maar het is niet helemaal duidelijk hoe consumenten waarde in prijs vertalen. Het zou bijvoorbeeld kunnen dat iedere consument een interne waardeschaal heeft, die direct vertaald wordt in een maximale prijs. Een andere mogelijkheid is dat mensen de waarde van een goed alleen in vergelijking met een ander goed maken (meer of minder) en verder prijzen vooral bepalen naar aanleiding van kennis over de normale vraagprijs, in plaats van intrinsieke waarde. Dus, is € 8 nou te veel voor een kopje koffie omdat de smaak van de koffie en de opkikker die daarop volgt maar € 4 waard zijn, of omdat je weet dat koffie normaal gesproken geen € 8 kost?

Zolang proefpersonen de prijs van goederen die in experimenten te koop aangeboden worden kennen valt deze vraag moeilijk op te lossen. De psycholoog Nick Chater uit Londen heeft hier een slimme oplossing voor bedacht, door proefpersonen iets te verkopen dat intrinsieke waarde heeft, maar waar geen prijsinformatie over beschikbaar is. In zijn experimenten betalen proefpersonen om te voorkomen dat ze elektrische schokken toegediend krijgen.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Yevgeny Podorkin en de Amur tijger door Peter en Sargasso in het zonnetje gezet!

Dankzij het prijswinnende reaguren van huisreaguurder Yevgeny Podorkin kunnen onderstaande stoere mannen éénmaal hun jeep voltanken uit naam van het groene blog Sargasso en geeft het samen met Peters Pagina de eerste financiële injectie aan het vandaag -tussen dertien Aziatische landen- tot stand gekomen verdrag tot bescherming van de tijger voor een totaalbedrag van maar liefst €36.25.

U begrijpt het nog niet helemaal? Klik dan door:

Onlangs hield het weblog Peters Pagina een bijzondere wedstrijd voor onopgemerkt briljant blog- en reaguurwerk: De Blogpareltje (voor de zwijnen) Awards 2009. Onze huisreaguurder Yevgeny Podorkin viel vandaag in de prijzen in de categorie ‘Reacteurs’, hij kreeg de derde prijs voor het comment #340794: “Als uitgesproken perfectionistisch rationeel denkend mensch kan ik geen kant uit met dit soort fantasiegrafiekjes tjokvol gevoel en dromen…”. De prijs (een waardebon van 25 euro) droeg YP echter op aan de Sargasso redactie. Na ampel beraad besloten wij dit via Your Good Nature te schenken aan de stichting Tigris die opkomt voor de Amur tijger in Rusland en het grensgebied met China en Noord-Korea. Voor het bedrag van €36,25 kunnen bovenstaande anti-stroperij rangers hun jeep één keer voltanken en patrouilleren. Stichting Sargasso legt dus exact €11,25 bij het prijsbedrag van €25,00 zodat deze robuuste Russen vol testosteron met hun jeep illegale stropers kunnen opsporen, vorige week een jaar geleden hadden ze nog succes (filmpje). Wij hopen dat juist iemand die luistert naar de illustere nickname Yevgeny Podorkin blij is met deze donatie in de Oostenlijke Russische Invloedsfeer en complimenteren collegablogger Peter alsnog met zijn goede initiatief De Blogpareltje (voor de zwijnen) Awards 2009.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Polman bedankt vooraf voor prijs

dickscherpenzeel2008Prijzen weigeren maakt de weigeraar in een klap nóg belangrijker en beschadigt doelbewust de prijsuitreikende partij. Een republikein weigert daarom vanzelfsprekend een koninklijke onderscheiding, een W.F. Hermans weigert de P.C. Hooftprijs, een weblog weigert een Dutch Bloggie en een journaliste die over ontwikkelingsvraagstukken schrijft weigert een prijs van een stichting die geld ontvangt van de NCDO. Maar is dat wel logisch? Op dinsdag 19 mei a.s. wordt de Dick Scherpenzeelprijs 2008 uitgereikt, Linda Polman auteur van het veelbesproken boek De Crisiskaravaan was een van de genomineerden maar ze trok zich terug. In de Crisiskaravaan wordt de falende Westerse hulpverlening aan de kaak gesteld. Polman vindt dat journalistiek geen prijs moet krijgen van een stichting die (deels) gefinancierd wordt met overheidsgeld en waar een minister (indirect) inspraak heeft op de samenstelling van het bestuur (zie Polman’s blog). Een dergelijke prijs ontvangen zou haar naar eigen zegge naast ‘de macht’ zetten en niet tegenover zoals dat hoort volgens de algemeen geaccepteerde visie op journalistiek. Ze trekt de integriteit van individuele bestuurs- en juryleden echter niet in twijfel.

Wel vertrouwen in het onafhankelijke oordeel van de jury maar omdat er ergens NCDO geld stroomt is de eventuele prijs toch niet welkom? Dit heeft toch wel wat weg van een strategische keuze van de ogenschijnlijke Prinzipienreiter Polman die in discussies met de door haar bekritiseerde hulporganisaties niet altijd tot de kern komt. Een journalist staat immers liever naast collega’s dan er tegenover ook al laten die collega’s zich in haar ogen voor het karretje van de macht spannen…

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Rubberen Tegel

Wat vindt u: Mag een gecensureerd artikel een journalistieke persprijs winnen? ‘Natuurlijk niet!’, hoor ik u denken. De ‘Nederlandse journalist van de twintigste eeuw’ H.J.A Hofland is het met u eens en weigert –indien gevraagd- de persprijs ‘De Tegel 2007’ uit te reiken als het artikel of reportage gescreend is door Defensie. “De tegel is geen staatsprijs,” laat hij telefonisch weten in een artikel van mijn hand op de website van www.Revu.nl.

Deze week sloot de inzendingen voor ‘De Tegel, de belangrijkste persprijs van Nederland.’ De kans is groot dat er artikelen en tv- of radioreportages uit Uruzgan worden ingestuurd die gecensureerd zijn door Defensie. Zelf denk ik aan KRO Reporter, wat artikelen uit de Volkskrant, Trouw en het NRC Handelsblad. Allemaal nageplozen op ‘operationele informatie’ die de Nederlandse troepen (lees: de minister van defensie) in gevaar kan brengen. En dat is tegen het zere been van Hofland, ooit zelf frontverslaggever tijdens de Hongaarse Opstand in 1956. Bovendien heeft hij recht van spreken omdat de naam van de persprijs is genoemd naar zijn boek ‘Tegels Lichten’ uit 1972, een aanklacht tegen het establishment. Hofland, tegenwoordig columnist voor NRC Handelsblad en de Groene Amsterdammer, snapt dat militaire operaties geheimen bevatten maar volgens hem wordt de huidige embedded-censuur gehanteerd om de berichtgeving uit de Afghaanse provincie positief te beïnvloeden. Daar strijden sinds augustus 2006 Nederlandse militairen tegen aanhangers van het verdreven Taliban-regiem. Hofland: “Deze censuur is een oneigenlijke manier van politiek bedrijven. En gecensureerde inzendingen horen niet thuis bij een persprijs. Als mij wordt gevraagd die prijs uit te reiken dan zal ik die winnaar bellen en uitnodigden voor de koffie en zeggen dat, hoe prachtig het werk ook kan zijn, ik me daar niet voor zal lenen. Ik wil geen winnaar met een handicap. Dit is geen reclame voor degene die de prijs ontvangt. En het publiek moet weten waarvoor die beloning is uitgereikt en zich niet afvragen welk nieuws is achtergehouden.”

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Volgende