Uit de jeugdzorg | Shania

Dat Shania een knipperlichtrelatie met haar vriend Wesley heeft en dat dit haar stress geeft, begrijpen we. En we willen haar op alle manieren steunen. Maar bepaald gedrag accepteren we niet. Zeker niet het gedrag van deze week. Bij de eerste keer te laat komen, spreken we haar aan. En komt geen plausibele verklaring. Alleen een ‘sorry, tijd vergeten’. Er volgt een waarschuwing. De dag erna ‘heeft de trein vertraging’. Zo gaat het een aantal dagen door. Er volgt een sanctie: een week niet naar buiten na het avondeten. Maar ook dat helpt niet. Shania gaat haar eigen gang, is niet voor rede vatbaar. En trekt ineens wel weer heel veel op met haar (ex?)-vriendje. Op vrijdag is ze wel vertrokken, maar niet naar school. Zo blijkt na een telefoontje. Ook de leraren zijn verontrust. Shania haalt regelmatig rottigheid uit, maar deze manier van doen kent niemand. We maken ons grote zorgen. Dit is Shania niet. Er moet iets aan de hand zijn. Wat we ook proberen, we krijgen geen contact met haar. Ze ontkent dat er iets is. En als we doorvragen, krijgen we een grote mond. Er móet iets aan de hand zijn. Iets dat ze ons niet wil vertellen. Maar wat? Bij het avondeten is ze nog niet terug. Haar telefoon neemt ze niet op. Het nummer van Wesley blijkt niet meer te kloppen. Ik probeer via groepsgenoten achter zijn nummer te komen. Meestal krijg ik bij zo’n vraag te horen dat ze het nummer niet hebben. Maar dit keer niet. Ik krijg het meteen. Ook zij zijn er blijkbaar niet gerust op. De telefoon gaat over, maar wordt meteen weer weggedrukt.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022
Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

Uit de jeugdzorg | Daniëla (2)

COLUMN - Er gaat een telefoon af, maar Daniëla kijkt me verbaasd aan. Ik kijk verbaasd terug. Het komt duidelijk uit haar zak. En dat terwijl ze haar telefoon net ingeleverd heeft. Die ligt in de la op het kantoor, waar alle telefoons na 22.30 uur liggen. Betrapt!

‘Je telefoon gaat,’ zeg ik. Aarzelend neemt ze op. ‘Ik bel je zo terug,’ en ze stopt hem weg.

Alsof er niets aan de hand is vraagt Daniëla of ze geld mag voor een nieuw busabonnement. ‘Want anders vergeet ik dat morgenochtend, ik vergeet zoveel tegenwoordig,’ probeert ze als afleidingsmanoeuvre.

Ik geef aan dat ik het klaar leg voor morgenochtend. En vraag vervolgens hoe ze aan die tweede telefoon komt. ‘O, gekregen van een vriendin,’ gooit ze eruit zonder ook maar een halve seconde te aarzelen. Zo’n snel antwoord ben ik niet gewend van haar. ‘Die ziet er nog nieuw uit.’

‘Ja, hoezo?’

‘Van vriendin?’

‘Ja, die mocht ik hebben.’

‘Van welke vriendin?’ vraag ik.

‘Gewoon, van school.’

‘Sinds wanneer krijg jij gewoon een telefoon?’

‘Nou, gewoon, omdat ze die over had.’

Dit gaat heel lang duren, vrees ik. Haar vals beschuldigen wil ik natuurlijk niet. Maar mijn gevoel zegt dat er iets niet klopt. Maar ik kan weinig bewijzen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.