Kitsch van de bovenste plank

https://www.youtube.com/watch?v=XFYWazblaUA COLUMN - Twee van de meest prestigieuze Oscars, die voor de beste film en de beste regie, gingen afgelopen weekend naar The Shape of Water. Onverwacht was dat niet: de film werd allerwege geroemd. Nu is-ie werkelijk beeldschoon gemaakt, maar mens, wat verveelde ik me toen ik ’m zag. De film grossiert in bordkartonnen karakters. Het team aan de goede kant bestaat uit een collectie mensen-die-het-ook-niet-makkelijk-hebben. Een homofiele, uitgerangeerde kunstenaar, die alleen soelaas vindt in musicals, zijn katten, en de vriendschap van zijn gehandicapte buurmeisje. Het buurmeisje zelf, dat niet praten kan maar welgemoed voor iedereen zorgt, terwijl ze vergeefs hunkert naar liefde en een kutbaantje als schoonmaakster heeft. Haar zwarte collega, die een minkukel als man heeft en optreedt als tolk voor het stomme meisje, omdat toch íemand de kijker duidelijk moet maken wat onze hoofdpersoon te zeggen heeft. De uitbater van een bioscoop die permanent failliet dreigt te gaan, maar intussen wel mooie klassiekers aan de zeldzame fijnproever opdist.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: copyright ok. Gecheckt 06-11-2022

Ook gekken hebben liefde nodig

RECENSIE - De ijzeren wetten van Hollywood dicteren dat romantische films een vrolijk einde hebben. Daarom is de verfilming van ‘Silver Linings Playbook’ een beetje teleurstellend.

Ik lees eigenlijk niet zo veel boeken. Weinig romans, in ieder geval. Ik lees de godganse dag al zoveel -online, in de krant, in de weekbladen, enzovoorts- dat ik liever op andere manieren ontspan. Sporten, naar de film, een Zweedse puzzel maken, ik prefereer het doorgaans boven een boek. Er zijn maar weinig boeken die ik meerdere keren heb gelezen, terwijl er heel wat films zijn die ik meerdere keren gezien heb. Romans zijn gewoon niet zo m’n ding.

Maar zo nu en dan komt er eentje tussendoor die wel m’n hart weet te stelen. The Art of Fielding was het een tijdje terug, en vrij recent Silver Linings Playbook. Een verfilming van die laatste is sinds deze week in de Nederlandse bioscopen te zien, dus daar ben ik natuurlijk gelijk heen gehobbeld. Ook al omdat hoofdrolspeelster Jennifer Lawrence een Oscar won voor haar rol, en ja, ik ben zo iemand op wie dat invloed heeft.

(Volgens mij valt het mee met het spoilergehalte van deze post, maar voor wie heel gevoelig is: niet verder lezen).

Foto: Rachel (cc)

Homohuwelijk, Buzzfeed en Oscars

ELDERS - In de VS ging het weer eens over de toekomst van online journalistiek/foto’s van schattige kittens, over het homohuwelijk en natuurlijk over de Oscars.

Het is alweer een tijdje terug dat Obama aangaf voor het homohuwelijk te zijn. Een redelijk dappere daad, om je uit te spreken voor het huwelijk tussen mensen van hetzelfde geslacht, waar … procent van de bevolking gelooft dat God de aarde in zeven dagen schiep. Dat het niet slechts een campagnestunt was om de homokiezers op z’n hand te krijgen, bleek vorige week. De Obama-regering diende een klacht in bij het hooggerechtshof tegen DOMA, de Defense of Marriage Act, de federale wet die het homohuwelijk in Amerika verbiedt.

Volgens de legal brief die Obama’s ministerie van Justitie afgelopen vrijdag indiende, is sectie drie van de wet ongrondwettelijk, omdat het ongelijkheid tussen hetero’s en homo’s in de hand werkt. DOMA verbiedt het erkennen van een homohuwelijk door de federale staat voor ‘federal government for income tax purposes, federal employee benefits, immigration and myriad other programs.’ Daarom geldt volgens Obama’s juristen dat ’the statute simply cannot be reconciled with the Fifth Amendment’s guarantee of equal protection.’

Onder andere op Buzzfeed, NPR en Politico waren uitstekende stukken te lezen over de juridische procedure die Obama’s regering gestart is.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Oscars voor oorlog en Argentinië

Terwijl de crew en cast van het oorlogsdrama the hurt locker met zes oscar-beeldjes aan de haal gingen viel een Argentijnse film de eer te beurt het beeldje voor best foreign language film mee te nemen. De film ‘El secreto de sus ojos’ (the secret in their eyes) is op zijn eigen manier ook een oorlogsdrama, zodat het haast lijkt of oorlog toch ergens goed voor is.

De Argentijnse film is de tweede uit het land die de vreemde talen-oscar in de wacht sleept. Eerder lukte dat in 1985 met la historia oficial (the official story), ook al een film die er zonder oorlog niet geweest zou zijn.
Beide Argentijnse films zijn drama’s die teruggrijpen op het verleden van de vuile oorlog. In de oscarwinnaar uit ’85 draait het om de perverse adoptiepraktijken van het generaalsregiem, dat de baby’s en kleuters van doodgemartelde ouders toewees aan kinderloze beulenparen.
De recente winnaar blikt ook terug op die tijd. Een dertig jaar oude moord moet opgelost en dat brengt de onderzoekers terug in de tijd van de dictatuur, wreedheid en een onverstoorbaar zwijgende bureaucratie.

De hoofdrol wordt gespeeld door Ricardo Darin, die speelde in meer belangrijke Argentijnse films van de laatste jaren, zoals XXY, la Señal http://en.wikipedia.org/wiki/La_senal en El hijo de la novia (oscarnominatie 2001). Darin is van de generatie Huub Stapel (born in the fifties) en behalve een zeker fysieke gelijkenis kent ook hun loopbaan een opvallende overeenkomst.
Huub Stapel’s grootste rol is nog altijd die van liftmonteur Adelaar in de thriller de lift, een van de weinig Nederlandse films die een ‘remake’ kreeg in de Verenigde Staten (Down, 2001).
Ricardo Darin’s grootste succes tot nu toe was het lichtvoetige oplichtersdrama ‘Nueve Reinas‘ (2000) over elkaar oplichtende randcriminelen in het verarmde Buenos Aires. De film werd in 2004 nagemaakt als Criminal, met John C Reilly in de hoofdrol.