Weer die olifant in de Kamer

Ik weet niet hoe ’t met jullie zit, maar ik zie een hele grote olifant in de kamer staan. Die is miljarden waard, en hij kan nergens heen. Iedereen weet inmiddels wel dat “de hardwerkende burger” al jaren niet profiteert van economische groei, omdat de lonen niet meegroeien. Maar ook omdat tegenover elke lastenverlichting altijd weer een verhoging staat, zoals de btw-verhoging, de energierekening en gemeentelijke heffingen die elk jaar opnieuw worden bijgesteld. Want ja, gemeenten hebben het moeilijk. Ze hebben er veel taken bij gekregen, maar moeten dat met een kwart minder budget doen dan het Rijk daar vóór 2015 beschikbaar voor stelde. Daar komt bij dat ze nauwelijks de tijd hebben gekregen om een organisatie rond al die nieuwe taken op te tuigen.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Politiek Kwartier | Rutte op een roze olifant

COLUMN - Waarin Klokwerk Rutte’s participatiesamenleving bij de slurf neemt en stelt dat het dier niet kan overleven zonder verzorgingsstaat.

Ruim twee weken geleden vergeleek Rutte een visie nog met een olifant die het uitzicht belemmert. Ten onrechte stelde hij daarmee een visie gelijk aan dogmatisch idealisme.

Zeker valt het kabinet gebrek aan visie te verwijten. Maar die olifant, die staat er wel degelijk. In de troonrede werd hij meerdere keren bij naam genoemd. Rutte’s olifant heet “participatiesamenleving”.

Het woord gonsde daarna rond op twitter en politieke zwaargewichten als Femke Halsema en Wouter Bos namen meteen afstand van de term, die ze ook al van Balkenende kenden. Maar is dat zo terecht?

Met de term “participatiesamenleving” verwijst Rutte naar het beeld van een samenleving van leuke blije burgers die hun schouders eronder zetten en opkomen voor elkaar, en als het kan te trots zijn om afhankelijk te zijn van collectieve voorzieningen.

Op zich is dat een prachtig ideaal, waar ook ondergetekende in gelooft. Maar laten we met dit prachtige idealisme wel realistisch blijven. Mensen zijn gelijkwaardig, maar niet gelijk. Er is in het leven een fundamentele ongelijkheid.

Lichamelijk ongemak, daar heeft niemand om gevraagd. Ook het hebben van een geestelijke beperking is niet iets waar mensen zelf voor kiezen. Noch kiezen ze voor het hebben van buren of familieleden met beperkingen. Toch zetten al deze zaken mensen op achterstand ten opzichte van hen die hier niet mee te maken hebben. En meestal buiten hun eigen schuld.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

#Dezeweek | Dierennieuws

COLUMN - De paradijsvogel sprong van een takje, spreidde kort zijn vleugels en landde in het zachte gras. Hij bevond zich nu aan de rand van het bos bij het water. In het bos gebeurde niet zo veel. Aan de waterkant lag de luiaard die net een hap nam uit een lange groene stronk. Hij zoog het vele water dat uit de stronk kwam gulzig op. De paradijsvogel hupte naar de luiaard toe. ‘Wat eet je?’ vroeg hij. ‘Ik weet het niet,’ antwoordde de luiaard. ‘Maar het is best lekker. Zeker in de zomer, als de zon schijnt.’

‘Verveel jij je ook zo?’ vroeg de paradijsvogel. ‘Ja,’ antwoordde de luiaard. ‘Dat krijg je, als iedereen weg  gaat,’ zei de paradijsvogel. ‘Normaal is de wolf er nog. Die doet altijd wel iets geks. Maar die is twee weken geleden ook vertrokken. Sindsdien heb ik niks meer van hem vernomen.’ De luiaard nam nog een hap en op zijn neus twinkelden een paar druppels water in het zonlicht. ‘Ja, inderdaad. Jammer,’ zei hij.

‘Laatst was er toch wel een orang-oetan in het bos?’ vroeg de luiaard toen aan de paradijsvogel. ‘Nee,’ antwoordde die laatste, ‘dat was maar een grapje.’ ‘Oh,’ zei de luiaard, die nog maar eens een hap nam. ’Maar de schildpad, die komt toch wel af en toe langs?’ ‘Ja, dat klopt. Maar die moet dan meestal meteen weer terug naar huis. En hij loopt al niet zo snel.’ ‘Als de zon schijnt, hoeft er toch ook eigenlijk niet zo veel te gebeuren?’ vroeg de luiaard. ‘Dat is misschien ook wel zo,’ antwoordde de paradijsvogel.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

WW: Twee soorten Afrikaanse olifanten

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland

Foto van een oude olifanten-taxonomie (Foto: Flickr/Travis S.)Voor velen zijn de Kerstdagen een goede gelegenheid om de familiebanden eens flink aan te halen, dit geldt helaas niet voor de arme Afrikaanse olifant. Onlangs gepubliceerd onderzoek zegt een beslissend oordeel te kunnen vellen over een vermoeden dat al langer bestond: er zijn eigenlijk twee soorten Afrikaanse olifanten.

Dat er verschillen waren tussen de bosolifant, die voorkomt in de regenwouden van Midden-Afrika en de savanneolifant, die rondscharrelt in de rest van Afrika, was al langer duidelijk. De bosolifant is een stuk kleiner dan de savanneolifant en heeft rondere oren, anders gevormde slagtanden en minder teennagels. Dit was altijd al voldoende om de twee te scheiden als verschillende ondersoorten.

Maar volgens het nieuwe genetisch onderzoek is het DNA van de twee typen Afrikaanse olifant net zo verschillend als dat van de Afrikaanse olifant en de mammoet en die laatste is toch echt een (weliswaar uitgestorven) aparte soort. Volgens het onderzochte DNA zou de afsplitsing van de twee, de bos- en de savanneolifant, rond dezelfde tijd zijn gebeurd als die van de mammoet. Al met al reden genoeg om te stellen dat er dus drie soorten olifanten zijn: de Aziatische olifant, de Afrikaanse bosolifant en de Afrikaanse savanneolifant.