Zieke partijpolitiek

Een belangrijke wet die Obama vorig jaar heeft ingevoerd is de Affordable Care Act, ook wel bekend als Obamacare. Deze wet moet een einde maken aan de situatie dat ongeveer 47 miljoen Amerikanen geen ziektekostenverzekering hebben. Door de nieuwe wet komt er hopelijk een einde aan de vaak schrijnende misstanden doordat mensen geen toegang krijgen tot goede medische verzorging. Door de nieuwe wet wordt verwacht dat veel meer mensen toegang zullen krijgen tot de gezondheidszorg en men verwacht dat hierdoor een tekort zal ontstaan aan vooral huisartsen (primary care physician). In de wet wordt bepaald dat er een commissie moet komen die hiervoor een oplossing moet gaan zoeken: de National Health Care Workforce Commission. Hoewel de wet nu bijna een jaar geleden is aangenomen heeft deze commissie echter nog niets kunnen doen. De Washington Post bericht (via Kevin Drum) (benadrukking van mij):

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Hoop in bange dagen

Tot mijn verrassing had ik afgelopen week succes (*) op Twitter. Het ging om de volgende tweet:

Mijn hoop dat het nog goed komt in de US geef ik niet op. Kijk maar eens hier. Deden we dat maar’ vaker in Nederland

Ik linkte naar deze video:

[youtube=4×3]SrzTu6fK0mk[/youtube] Hoop is denk ik het kernwoord in deze tweet waar mijn volgers op Twitter op reageerden, want het is moeilijk nog te hopen dat het ooit nog goed zal komen met de politiek in Amerika. Het is iedereen die de politiek in Amerika ook maar een beetje volgt, duidelijk dat de democratie daar niet goed functioneert. Mij wordt wel eens gevraagd waarom ik nou juist de politiek in de US volg, want zelf komt er niet aan toe: je wordt er zo depressief van.
In 2008 hoopte weldenkend Nederland dat Barack Obama een andere koers zou gaan varen dan zijn voorganger, George Mission Accomplished Bush (**). Maar het mocht niet zo zijn. Het blijkt dat hij vooral een echte centrist is die probeert compromissen te sluiten met een tegenstander die kost wat kost uit is op het mislukken van zijn presidentschap en “radicaal” links die wat wil doen aan de hoge werkloosheid en een einde wil maken aan de oorlogen en de afbraak van de rechtsstaat.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Hoe bijzonder is Obama Care?

Uncle Sam loopt ook in Obamacare (Foto: Flickr/Fresh Conservative)

Zondagavond werd de Frontline-documentaire Obama’s Deal uitgezonden door Zembla. Hierin werd verteld hoe de nieuwe wet voor de ziektekostenverzekering in de VS (kortweg ‘Obama Care’) tot stand is gekomen. Dit is heel erg interessant omdat de gang van zaken rond de totstandkoming van deze wet illustreert wat er mis is in de Amerikaanse Democratie. Zo werd duidelijk gemaakt dat deze wet er alleen kon komen doordat de machtige lobby van farmaceutische bedrijven en de ziektekosten- verzekeraars grote concessies hebben afgedwongen. Concessies die naar verwachting de kas zullen spekken van deze bedrijven.

Door meerdere twitteraars werd tijdens de uitzending geopperd dat de documentaire niet fair was. Net als de fel bekritiseerde Zembla-uitzending van 2 weken daarvoor – ‘Wilders Profeet van de Angst’ – was dit volgens hen ook weer een voorbeeld van linkse vooroordelen ten gunste van Obama. Ook werd gesteld dat de Democraten ondanks de vele felle protesten hun zin willen doordrukken. De Democraten zouden partijbelang stellen voor landsbelang.

In een vorige post heb ik al laten zien dat veel van de verwijten van republikeinen geheel niet terecht zijn. Volgens hen is Obama bezig met het invoeren van een socialistische heilstaat en wil hij volgens Sarah Palin ‘doodscommissies’ instellen die moeten gaan beslissen of bejaarden en kinderen met Down Syndroom (zoals een van haar eigen kinderen) nog geholpen mogen worden. Concrete, eerlijke kritiek was er eigenlijk niet en een echt tegenvoorstel hadden zij niet. Maar wat onderbelicht bleef in deze documentaire is het belang van de nieuwe wet. Al sinds de jaren zestig proberen de democraten de ziektekostenverzekeringen te hervormen. Te beginnen met Ronald Reagan wordt er campagne gevoerd tegen Socialized Medicine: