Hoe extreemrechts is de Belgische N-VA?

De Nieuw-Vlaamse Alliantie (N-VA) van Bart De Wever, sinds 11 oktober meeregerend in België, is de afgelopen weken in het nieuws gekomen door gebeurtenissen die wijzen op extreemrechtse sympathieën tot hoog in de partij. Onlangs berichtte De Morgen dat de N-VA Matthias Storme (medeoprichter van de partij) heeft aangesteld als bestuurder van het Interfederaal Gelijkekansencentrum in Brussel. Storme wekte in 2005 commotie door te verkondigen dat 'discrimineren een fundamenteel mensenrecht is'* – en dat uit de mond van een professor Rechten. Evenzo abject is dat Storme in 2004 na de gerechtelijke veroordeling van de neofascistische partij van Filip Dewinter wegens racisme, verklaarde dat het nu 'bijna een morele plicht' was op het Vlaams Blok te stemmen. Storme werd uit de N-VA gezet, maar is later gerehabiliteerd. Nu mag deze tegenstander van gelijke kansen dus het beleid gaan meebepalen van het Gelijkekansencentrum - waarmee hij nog een appeltje heeft te schillen omdat dit in 2004 met hem in de clinch lag. Extra verontrustend is dat CD&V en Open Vld, de coalitiepartners van de N-VA, kennelijk een oogje hebben toegeknepen. N-VA-Kamerlid en burgemeester van Dentergem Koenraad Degroote opende onlangs een bijeenkomst van het Studiecentrum Joris Van Severen, meldt Knack. Degroote tekent ook voor de receptie na afloop: 'Als burgemeester heet ik de colloquiumgangers welkom, het is de gemeente die het drankje aanbiedt achteraf.' Van Severen richtte in 1931 het fascistische en antisemitische Verbond van Dietsche Nationaal Solidaristen op (Verdinaso, logo rechts). Degroote weigert te erkennen dat Van Severen een fascist was: 'Je moet dat zien in de historische context van toen.'

Foto: foto: nl.wikipedia.org

Dexia blijft Belgische christendemocraten achtervolgen

ANALYSE - België gaat op zondag 25 mei voor drie verkiezingen naar de stembus: voor het Europese parlement, het federale parlement en de parlementen van de deelstaten Vlaanderen, Wallonië en het Brussels Hoofdstedelijk Gewest.

Een van de hardnekkigste onderwerpen in de Belgische politiek blijft de gang van zaken rond de failliete bank Dexia en de manier waarop de staat daarin geopereerd heeft. In Vlaanderen heeft de rechts-nationalistische Nieuw-Vlaamse Alliantie (N-VA) van de Antwerpse burgemeester Bart de Wever met deze geschiedenis de aanval geopend op de christendemocratische CD&V. Het gaat om de spaarders van Arco, een fonds van de Vlaamse koepel Algemeen christelijk werknemersverbond (ACW), dat ook deelde in de risico’s van Dexia. Zo’n 800.000 kleine spaarders zijn via hun deelname aan Arco getroffen door de ondergang van Dexia. Ze zouden gered kunnen worden door een waarborgregeling van de regering waar minister van Financiën Koen Geens  (CD&V) zich in het bijzonder hard voor maakt (het gaat vooral om christendemocratische kiezers!).

Deze waarborgregeling wordt nu aangevochten door aandeelhouders van Dexia, die veel grotere risico’s lopen en menen dat zij gediscrimineerd worden in de afwikkeling van het faillissement. Ook is er twijfel of de regeling het zal houden bij het Europese Hof omdat er sprake zou zijn van staatssteun. Gisteren heeft het Grondwettelijk Hof in de bezwaarprocedure van de aandeelhouders de waarborgregeling voorlopig overeind gehouden. De zaak lijkt nu over de verkiezingen heen getild te kunnen worden. Maar Geens laat er geen twijfel over bestaan dat hij, als er toch een kink in de kabel mocht komen, linksom of rechtsom de spaarders wil compenseren uit belastinggeld.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De Belgische crisis is compleet

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat Maarten Goethals, met een introductie in het wespennest dat Belgische politiek heet.

Belgische stoel (Foto: Flickr/historic.brussels)

Meer dan vier maanden na de verkiezingen heeft België nog steeds geen nieuwe regering. De onderhandelende partijen vertrouwen elkaar niet, want ze zijn het over zowat alles oneens. De crisis is compleet.

13 juni 2010. De uitslag van de federale verkiezingen stellen de zaken op scherp in België. In Vlaanderen grijpt Bart De Wever, mediafiguur en voorzitter van de Vlaams-nationalistische N-VA, de macht. Met bijna 800.000 voorkeurstemmen is hij politiek incontournable. En met 27.8 procent van de Vlaamse stemmen wordt zijn partij de grootste fractie in België.

De Antwerpenaar charmeert de kiezer met de oproep voor minder België en meer Vlaanderen. Dat is volgens hem mogelijk in een confederaal bestuursmodel, naar voorbeeld van Duitsland. Daarbij krijgen de verschillende regio’s (Vlaanderen, Wallonië) een maximum aan economische en politieke bevoegdheden. Het overkoepelende, Belgische niveau blijft bestaan, maar moet het doen met een minimum aan verantwoordelijkheden: nationale defensie, buitenlandse handel en de betaling van de pensioenen. Daarom wil De Wever de financieringsstructuur van het land herberekenen. Het liefst op basis van economische modellen die Vlaanderen meer autonomie garanderen. Dat kan bijvoorbeeld door de deelstaten het recht te geven zelf belastingen te innen. Vandaag zijn de regio’s voor de financiering van hun werking bijna volledig afhankelijk van de federale staatskas.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Belgie twijfelt over Belgie (III)

Belgische en Europese vlaggen (Foto: Flickr/kwatoko)

Awel, d`n Yves heeft zijn congé gegeven en daarmee zijn onze zuiderburen in de zoveelste crisis beland. Daarmee is Belgie feitelijk terug naar de situatie van meteen na de verkiezingen van juni 2007: meer dan een jaar verloren aan politiek geruzie. Met de kanttekening dat het de regering nog wel gelukt is een begroting te maken. Maar zoals altijd bleven de aan de Vlaamse kant zo vurig gewenste institutionele hervormingen het grote struikelblok.

Schade voor Leterme
Behalve voor het land is deze crisis in de eerste plaats ook bijzonder beschadigend voor Yves Leterme zelf. De grote Belgische politici van weleer dankten hun statuur in de eerste plaats aan hun vermogen compromissen te sluiten. Dit lijkt Leterme niet te lukken. Of dat echt zijn schuld is valt van buiten de onderhandelingskamers niet te beoordelen, maar het zal hem niettemin door de kiezers aangerekend worden. Het kieskartel tussen zijn CD&V en de Vlaams-nationalistische N-VA doet het al enige tijd slecht in de peilingen.

Wat nu?
Het zou goed kunnen dat dit het moment is voor de tweede man van de regering, de Waalse liberaal Didier Reynders om de fakkel over te nemen. Het zou een gevoelige slag voor CD&V én de Vlamingen in het algemeen zijn als een Waal wel slaagt waar zij faalden. Een premier Reynders zou dus waarschijnlijk voor nog grotere problemen komen te staan: naast alle Vlaams-Waalse tegenstellingen ook nog eens een mokkende CD&V. Bovendien zou regeringspartner PS (Waalse socialisten) er alles aan doen de liberale aartsvijanden te ondermijnen.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.