Molukse wijk onderdeel van de Nederlandse geschiedenis

Ruim twaalfduizend Molukkers arriveerden in 1951 in Nederland. Zeer tegen hun zin in overigens. De militairen van het Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger en hun gezinnen waren veel liever naar Ambon of Nieuw-Guinea vertrokken om te worden gedemobiliseerd. Lekker dicht bij huis. Het koude en afstandelijke Nederland trok niet echt. Al helemaal niet omdat de Nederlandse regering de Molukse soldaten het liefst in vijandelijk gebied had achtergelaten. Op Java. Tussen de Indonesische vrijheidsstrijders, waartegen de KNIL-soldaten kort daarvoor nog hadden gevochten. Daar stak een Nederlandse rechter gelukkig een stokje voor. Dus bleef alleen Nederland nog over. In ons land zat men niet echt op de Molukkers te wachten. Door de woningnood waren er nauwelijks voldoende huizen en de staat moest ook nog eens voor voeding, kleding, scholing en zakgeld voor de inmiddels werkloze ex-soldaten zorgen. De KNIL-militairen waren bij aankomst in Nederland namelijk massaal uit militaire dienst ontslagen, omdat de aanwezigheid van koloniale troepen, zo lang na de soevereiniteitsoverdracht in 1949, door zowel de Indonesische als de Nederlandse regering als onwenselijk werd gezien. Goddank zouden de Molukkers maar eventjes blijven. Daarover waren beide partijen het roerend met elkaar eens.

Door: Foto: Jos van Zetten (cc)

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.