Het is geen dogma dat het zogenaamde 'motorblok', VVD, CDA en D66, gaat regeren met een bereidwillige vierde partner. Er zijn echter twee alternatieven die zeker na het mislukken van de vorige poging minstens zo geloofwaardig zijn. Motorblok op zoek Het zogenaamde ‘motorblok’ is op zoek naar een partner. De combinatie van VVD, D66, CDA en een vierde partner, de wens van vooral Rutte, lijkt in de media zo vanzelfsprekend, dat andere combinaties eigenlijk niet serieus genoemd worden. De combinatie van dit drietal met GroenLinks is nu reeds onderzocht. Dat bleek één brug te ver. Natuurlijk is D66 de partij die dit het meest betreurt. In een kabinet met VVD en CDA is het voor D66 namelijk uitkijken. Het vorige kabinet met die twee partijen was voor D66 geen succesnummer: alle D66 punten werden als het puntje bij paaltje kwam genegeerd, en D66 kreeg de schuld van guur rechts beleid waar de achterban zich onvoldoende in herkende. Na Balkenende II hield D66 3 zetels over. Een herhaling daarvan is te vermijden door een linksere partner het kabinet in te trekken, die D66 enerzijds kan helpen met het afdwingen van nog enigszins progressief beleid, en verder als bliksemafleider kan functioneren. Niet voor niets doet Pechtold nadat Klaver zijn hielen lichtte nu een beroep op Roemer.
OPINIE - Marianne Thieme (PvdD) betoogt dat het referendum van a.s. 6 april “een duidelijk NEE” verlangt van “iedereen die het beste voor heeft met kinderen, dieren, natuur, milieu en de bestaanszekerheid van Europese boeren.”
(h/t ‘Lutine‘ … )
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
ANALYSE - Als één partij in de Tweede Kamer niet populistisch zou kunnen zijn, is het de Partij voor de Dieren. Immers deze partij verzet zich tegen de dominantie van menselijke belangen in de politiek. Beleid zou niet gebaseerd moeten zijn op wat mensen vinden maar op wat in het belang van alle dieren is. Iedere debatbijdrage wordt daarom afgerond met de ze zin ‘tevens ben ik van mening dat de bio-industrie moet worden afgeschaft’. Maar de recente bijdrage van Marianne Thieme aan het debat over het burgerforum EU had een aantal opvallende populistische kenmerken.
Laten we populisme definiëren als een (dunne) ideologie die
Het is belangrijk om op te merken dat populisme geen negatieve kwalificatie is. Volgens één van de indieners van het burgerforum EU, Ewald Engelen, die toch zelf aardig kwalificaties kan uitdelen en incasseren, zou populisme ‘in het woordenboek van nette mensen [staan] voor grof taalgebruik, redeloze onderbuikgevoelens, argumentenhaat en vijanddenken.’ Dat is in elk geval deze definitie niet het geval: het streven naar volkssoevereiniteit en een gezonde afkeer van autoriteit is regelmatig ‘the right side of history’ gebleken.
COLUMN - De zogenaamde dierenliefde van het Nederlandse parlement is zo hypocriet als maar kan.
Vrijdag was er weer een overwinning voor dierenactivisten. De Tweede Kamer stemde unaniem voor een voorstel van de Partij voor de Dieren om Europese subsidies voor de fok van stieren voor het stierenvechten te staken.
‘Wereldwijd worden ieder jaar meer dan 250.000 stieren en koeien gemarteld en gedood,’ zegt Marianne Thieme.
Foutje zeker? Waren het er maar zo weinig. Het zijn er miljoenen.
De subsidies voor het Spaanse stieren fokken worden gestopt omdat het Nederlands parlement vindt dat het lijden van dieren voor menselijk vermaak niet acceptabel is.
Maar is dat lijden in de bio-industrie niet veel erger? Alleen in Nederland leven al bijna vier miljoen koeien. Slechts vijf procent daarvan leeft in de biologische landbouw. Waar we dierenambulances en de caviapolitie hebben voor zielige hondjes, leven deze koeien hun hele leven tussen op een rooster en tussen de hekken.
Natuurlijk moet bij de slacht onnodig lijden voorkomen worden. Maar laten we niet vergeten dat het uiteindelijk gaat om de kwaliteit van leven. Als ik zou mogen kiezen voor het leven van een melkkoe, een vleeskalf of een vechtstier dan zou ik het wel weten. Het is waar dat een vechtstier een naar en stressvol einde heeft. Maar daarvoor leidt hij het leven van een prins.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
OPINIE - Marianne Thieme roept deze Prinsjesdag, in woord en jurk, op tot het stopzetten van de onderhandelingen over TTIP.
TTIP is een wapen dat, onder het mom van ‘harmonisatie met Amerikaanse regels’, de zwaar bevochten Europese veiligheidsnormen, dierenwelzijnsnormen en milieunormen dreigt te verlagen tot een bedenkelijk laag niveau.
[…]TTIP past niet in een samenleving die gericht is op duurzaamheid en waarin de persoonlijke vrijheid en verantwoordelijkheid gerespecteerd worden. TTIP belooft meer, meer, meer voor minder. Dat is een illusie en een leugen en alleen al daarom is TTIP zeer ongewenst. Wat mij betreft worden de onderhandelingen over deze vrijhandelsdeal dan ook zo snel mogelijk gestopt.
INTERVIEW - De Partij voor de Dieren wil paal en perk stellen aan economische groei. Of dat naїef is? ‘Realisme, dát is pas naïef. Het heeft ons tot nu toe nog weinig goeds gebracht’, aldus partijleider Marianne Thieme.
Wie nog dacht dat de Partij voor de Dieren een single-issue partij was, kreeg zijn ongelijk toen fractievoorzitter Marianne Thieme in december opeens bij het Wetgevingsoverleg van de vaste Kamercommissie Ontwikkelingssamenwerking en Buitenlandse Handel (OS/BH) verscheen. Ze viel direct op met haar felle debatstijl en haar bevlogenheid. De fractievoorzitter van de Partij voor de Dieren, die in 2012 nog door Opzij werd ingedeeld bij de 100 machtigste vrouwen van Nederland, is vastbesloten in de Kamercommissie een nieuw geluid te laten horen.
U bedacht op een ochtend: laat ik eens bij het Wetgevingsoverleg voor Ontwikkelingssamenwerking aanschuiven?
‘We houden ons al langer bezig met ontwikkelingssamenwerking, alleen dan op een andere manier en via andere commissies, bijvoorbeeld via de landbouwcommissie. Nu willen we ons meer in de ontwikkelingsdebatten mengen, want de verschuiving van hulp naar handel die we op het moment zien baart ons veel zorgen. In ons verkiezingsprogramma hebben we staan dat we één procent van ons BNP willen besteden aan ontwikkelingshulp; het hoogste percentage van alle partijen. Daarmee willen we aangeven dat er een andere manier van denken moet komen. Dat we de welvaart moeten verdelen, in plaats van dat wij de illusie hebben dat we de taart groter en groter kunnen maken door meer te produceren en meer handel te drijven. Groei is niet oneindig. De focus op groei is juist het probleem en niet de oplossing.’
Minister Schippers van Volksgezondheid, Welzijn en Sport heeft het te druk om zich bezig te houden met zwerfhonden in de Oekraïne. Marianne Thieme niet. In tijden van Europese ineenstorting en financiële problemen en bezuinigingen in de zorg, is het belangrijkste waar zij zich mee bezig houdt zwerfhonden in de Oekraïne. Zij heeft namelijk gehoord dat die gedood worden om plaats te maken voor het EK voetbal. Nu wil ze van de minister die zich onder andere bezig houdt met sport maar vooral met zorg, weten of dit inderdaad klopt. En als dat klopt, of de minister dan de discussie aan wil gaan met buitenlandse collega’s “om te voorkomen dat de dodingsacties in de aanloop naar sportwedstrijden niet vaker voor gaan komen.”
Deze vragen stelde zij vorige maand. De minister liet gisteren weten nog geen tijd gehad te hebben zich te verdiepen in het wel en wee van Oekraïense zwerfhonden, Marianne moet nog even op haar antwoorden wachten. Hoe zielig Oekraïense zwerfhonden ook mogen zijn, ik ben blij dat de minister zich in tijden van grote problemen in haar portefeuille (zorg) hier niet mee bezig houdt.
Mariannes optredens in de Kamer zorgen ervoor dat ik regelmatig briesend voor de televisie of computer zit. De futiliteiten die zij aanhaalt terwijl er zoveel dingen belangrijker zijn, halen het bloed onder mijn nagels vandaan. Bij de algemene beschouwingen van afgelopen prinsjesdag is het enige waar zij het over heeft de bio-industrie, wanneer de begroting voor de zorg besproken wordt, begint Marianne over alternatieven voor proefdieren. Bij discussies over de euro is Marianne buitengewoon stil.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
De Partij van de Dieren wil een vleestax invoeren, maar goochelt met cijfers om haar pleidooi kracht bij te zetten, ontdekt freelance journalist Melvin Captein.
De Partij voor de Dieren wil een vleestaks invoeren. Momenteel overlegt kopvrouw Marianne Thieme met andere partijen om nog voor de zomervakantie een wetsvoorstel te kunnen indienen. Daarbij hoeft ze in ieder geval niet te rekenen op de steun van de PVV of de VVD, die in reacties ‘gehakt maakten’ van dit ‘onzalige plan’. Volgens Thieme hoeft dat echter geen probleem te zijn. Er is namelijk ‘voldoende draagvlak’ voor haar plannen.
Thieme wil de belasting invoeren omdat vlees volgens haar het meest vervuilende onderdeel van het voedselpakket is. Op het eigen digitale huis laat de PvdD weten dat de westerse vleesconsumptie verband houdt met – houd u vast – klimaatsverandering, ontbossing, dierziektencrises, biodiversiteitcrisis, gezondheidsproblemen, zoetwatercrisis en voedselschaarste. Eerder al wilde Thieme om die reden vleesloze dagen in restaurants van minsteries invoeren. Door de BTW te verhogen van 6 procent naar 19 procent wil Thieme nu ‘de vervuiler laten betalen’. De opbrengsten worden in biologische landbouw geïnvesteerd.
Het voorstel zou veel Nederlanders direct in de portemonnee treffen. Een karbonaadje of speklap bij het avondeten is veelal nog gemeengoed. Daarom is het belangrijk te onderzoeken of de beweringen van Thieme op waarheid berusten. Hoeveel draagvlak is er daadwerkelijk voor haar voorstel? En is het consumeren van vlees echt zo slecht voor het milieu?
ACHTERGROND - Goed stuk over de Partij voor de Dieren.
Zeer aan te raden voor mensen die een nóg beter gevoel willen overhouden aan hun stem op ze deze afgelopen Provinciale Statenverkiezingen, maar vooral voor reactionaire types die nog steeds schamper spreken van “een goudvissenpartij”.
Immers, zoals Marianne Thieme het zelf uitdrukt:
Dieren zijn een smalle voordeur voor een breder gedachtegoed.
Voorts is zij van mening dat er een einde moet komen aan de bio-industrie.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.