Vanmorgen was het weer raak. Ik trek mijn laars aan en stuit op een vogellijkje. En bedankt. Half aangevreten merel, een vrouwtje ook nog, dus er zitten nog ergens wat weesjes in een nest, vermoed ik. Haar poten staken fier overeind. Haar kop miste volledig. Ik keek de katers beschuldigend aan. Zij keken vol trots mijn kant op. Zelf gevangen, helemaal voor jou! Ik mompelde nog ‘Foei’, maar kreeg een dikke liefdevolle katerkop langs mijn kuiten. Het is weer in volle gang. De moordpartijen in de tuin. Niet alleen onze katers, alle buurtkatten gaan los. Ik vind dit een vreselijke tijd van het jaar. Al die nesten waar wel iets uit kukelt, al die jonge vogels die je halfaangevroten terugvindt. Katten zijn allemaal volledig vetgemest, maar dat jagen, dat zit er nog steeds in. Dat levert vaak levende muizen op hier in huis. Nou ja levend is wat overdreven, ze zijn meer half dood dan levend, maar de kill wordt niet gemaakt.
Het is 1 maart, de merels zingen, het speenkruid bloeit, en de lente is begonnen. Tijd voor een positieve noot.
Bel Canto is een Noors duo dat al 29 jaar aan de weg timmert met droompop.
Hier met een mooie rol voor de pedal steel guitar van BJ Cole – een sessiemuzikant die zo’n beetje op elke plaat opduikt waar dit instrument ingezet wordt. (Een mooie uitleg over het instrument van de meester zelf is hier te zien)
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Waarin de auteur u even met meer dan 100 lenteliedjes om de oren slaat. Gewoon omdat het kan.
Als de dagen weer wat langer worden
En de eendjes kruipen op elkaar
Weet ik dat de tijd is aangebroken
Het nieuwe voorjaar is weer daar
Ik weet niet hoe het met u zit, maar ik krijg bij dit soort prachtige dichtsels een brok in mijn keel. Deze fraaie woorden komen uit het creatieve brein van Geert Leurink (wie kent deze bard van het betoverende woord niet?). Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik bij lente niet als eerste aan kruipende eendjes denk, maar eerder aan korte jurkjes, lange benen en lengende zwoele avonden.
Maar omdat ik een saaie kantoorpik ben, zit ik natuurlijk weer vooral achter mijn pc datadingetjes te doen. Daarom besloot ik eens te kijken hoeveel lentjeliedjes er eigenlijk in het Nederlands verschenen zijn. Nou, aardig wat kan ik u vertellen, al denk ik met deze bevindingen geen Tegel in de wacht zal slepen. Maar wilt u ook eens wat te vertellen hebben op een feestje (of een conversation starter nodig hebben met die mooie vrouw met lange benen in een kort jurkje op het terras) lees dan vooral verder.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Hoewel vandaag
de meteorologische lente begint
en niet de echte
ben ik toch bereid
er ten diepste
in te geloven.
Dat heb ik
met de herfst
nou nooit.
Uit: Richard Kamsteeg, Nederlands licht. Gedichten
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Voor de getwitterde titel: BMW-daklozen in de Marnixstraat te Amsterdam door de visueel ingestelde stadschroniqueur Thomas Schlijper.
Het is eindelijk mei en de Moskouse meisjes trekken na een barre winter voorzichtig hun jurkjes uit de kast. De stad is in verwachting. Stof laait op, iedereen drinkt weer op straat, het legert oefent de parade en de communisten betogen. Alles valt op z’n plaats. ‘Schat, wil je een foto van me maken met die Topol-M raket op de achtergrond?’
Je hebt een leuke baan bij een bedrijf dat door de kredietcrisis in zwaar weer is gekomen. Er komt een ontslagronde aan, maar de namen zijn nog niet bekend. Deze vrijdag wordt een zeer mooie dag. Je hebt nog een ruime voorraad vakantiedagen. Wat doe je? Neem je vrij en geniet je van het voorjaar of blijf je werken om te laten zien dat ze jou toch vooral als onmisbare werknemer moeten beschouwen?
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.