Kunst op Zondag verkent kunstenaarskolonie Worpswede

Op een kleine twintig kilometer van Hanzestad Bremen ligt de kunstenaarskolonie Worpswede.  Aan het begin van de twintigste eeuw woonden en werkten hier de Duitse Modernen. Naast talrijke actieve artistieke mannen zoals Heinrich Vogeler, Otto Modersohn en Fritz Mackensen was vooral Paula Modersohn Becker steeds op zoek naar nieuwe vormen, nieuwe kleurcombinaties en nieuwe composities. 100 Jaar na haar overlijden, werd zij in de Duitse media beschreven als de Duitse Picasso. Het is hoogtijd om Worpswede en haar kunstenaars eens nader te verkennen. [caption id="attachment_347745" align="aligncenter" width="500"] Zaalimpressie van de Worpsweder kunstenaars in Kunsthalle Bremen © foto Wilma Lankhorst.[/caption] Kunstenaarskolonie Worpswede Als enkele Franse schilders vanaf 1830 in de omgeving van Barbizon buiten landschappen gaan schilderen, wordt dat door collega’s in buurlanden snel opgepikt. Geïnspireerd door de School van Barbizon (1830-1870) trekken in ons land (jonge) leden van de Haagsche School (1860-1890) massaal naar buiten. De Nederlandse reactie op Barbizon is het schilderdorp Oosterbeek op de Veluwe. De Duitse reactie op het Franse Barbizon is de oprichting in 1889 van de leef- en kunstenaarsgemeenschap Worpswede (1889-1922). Landschapschilders Fritz Mackensen (1866-1953),  Hans am Ende (1864-1918) en Otto Modersohn (1865-1943)  zijn de mannen van het eerste uur. Al snel sluiten Heinrich Vogeler (1872-1942),  en Fritz Overbeck (1869-1909) zich bij hen aan. Naast schilders sluiten ook dichters en beeldhouwers zich aan. In de artistieke gemeenschap in Worpswede spelen twee vrouwen een belangrijke rol: beeldhouwer Clara Westhoff (1878-1954) en schilder Paula Becker. Worpswede was in die dagen de thuishaven van het Duitse impressionisme en expressionisme. [caption id="attachment_347741" align="aligncenter" width="500"] Worpswede Paula Modersohn-Becker l. in atelier Brünjeshof (1905) en r. geboorte van haar dochter Tille (1907) © Am Modersohn Haus.[/caption] Paula Becker Paula Becker is in 1876 in Dresden geboren. Op haar twaalfde verhuist ze naar Bremen. Ze weet al vroeg dat ze kunstenaar wil worden en haar ouders, vooral haar moeder, steunen haar. Naast tekenlessen krijgt ze pianoles omdat haar ouders stilletjes hopen dat ze toch gouvernante zal worden in plaats van kunstenaar. In 2018 was er in het Rijksmuseum Twenthe een overzichtstentoonstelling over haar werk (en leven). Lees hier haar biografie en haar ervaringen in Parijs.  Paula Becker is in de zomer van 1897 voor het eerst in Worpswede. In de herfst van 1898 gaat ze er definitief wonen. Ze sluit vriendschap met de beeldhouwster Clara Westhoff en de schilder Fritz Mackensen. Bij hem volgt ze schilderlessen. Begin 1900 vertrekt Paula met de trein vanuit Bremen voor de eerste keer naar Parijs. Ze gaat daarna nog twee maal terug naar de Franse hoofdstad. [caption id="attachment_347746" align="aligncenter" width="500"] Worpswede, Am Modersohn Haus © foto Wilma Lankhorst.[/caption] Museum am Modersohn Haus Ook anno 2023 kun je in Worpswede nog allerlei historische locaties terugvinden die herinneringen aan de kunstenaarskolonie van 1889 tot 1922. Ik heb onder andere Museum am Modersohn Haus bezocht  Otto Modersohn heeft dit pand aan de Hembergstrasse in 1897 gekocht. Hij woonde hier samen met zijn eerste vrouw Helene  en hun dochtertje Elsbeth. Helene overleed in 1900 (tuberculose) en in 1901 hertrouwt Otto met de elf jaar jongere Paula. Ook zij woont tot aan haar dood (1907) in dit huis. [caption id="attachment_347743" align="aligncenter" width="500"] Woonkamer in Am Modersohn Haus r. buste van Paula door Clara Westhoff © foto Wilma Lankhorst.[/caption] Galerie en museumhuis Otto Modersohn verkoopt het pand in 1920, waarna het verschillende malen van eigenaar en functie wisselt. In 1993 kopen Sigrun en Wolfgang Kaufmann het huis en begint de grote renovatie. Nu kun je er talrijke werken van Paula en Otto Modersohn Becker ontdekken. In de kunstgalerij bij het huis kun je van bijna alle werken van Paula en een groot deel van Otto ingelijste replica’s kopen. [caption id="attachment_347736" align="aligncenter" width="500"] Worpswede Atelier Brünjeshof © foto Wilma Lankhorst.[/caption] Atelier Brünjeshof  Buiten het Modersohn Becker-huis zijn er nog drie andere locaties die sterk met Paula verbonden zijn, zoals haar atelier, Atelier Brünjeshof (Ostendorferstrasse 25). Brünjeshof is (helaas) niet te bezoeken. Hier woont nu een echtpaar dat de rust op prijs stelt. Ik ben toch even het pad ingelopen en heb een foto genomen waarop je het glazen dak kunt zien van het toenmalige atelier van Paula Modersohn Becker. [caption id="attachment_347747" align="aligncenter" width="500"] Vooraanzicht van De Barkenhoff © foto Wilma Lankhorst.[/caption] De Brakenhoff Iets verder op ligt de Barkenhoff. Ook hier liggen herinneringen aan Modersohn-Becker en haar collega’s. Op deze plek kwamen de kunstenaars op zondag samen. Dit statige huis was de woning en werkplaats van kunstenaar Heinrich Vogeler (1872-1942). Samen met zijn eerste vrouw Martha organiseerde hij hier bijeenkomsten voor collega kunstenaars. Vogeler was een universele kunstenaar. Naast schilder was hij graficus, ontwerper en architect. In de permanente collectie van de Barkenhoff wordt zijn werk vanuit verschillende invalshoeken belicht. [caption id="attachment_347739" align="aligncenter" width="500"] Grafmonument Paula Modersohn-Becker op de Zion-begraafplaats © Wilma Lankhorst.[/caption] Paula’s laatste rustplaats De laatste iconische plek is de begraafplaats bij de Zionskerk aan de Findorfstrasse. Op deze begraafplaats kun je onder andere het graf van Paula bezoeken. Je herkent haar laatste rustplaats aan de grote sculptuur van een liggende moeder met een kind op haar buik. Dit beeld is gemaakt door de Duitse beeldhouwer en architect Bernhard Hoetger (1874-1949). Hoetger en zijn vrouw Lee (1880-1967) waren bevriend met Paula en kenden haar zowel vanuit Parijs als vanuit Bremen. [caption id="attachment_347744" align="aligncenter" width="500"] Worpsweder Kunsthalle © foto Wilma Lankhorst.[/caption] Worpsweder Kunsthalle Vóór ik bus 672 terug neem naar Bremen, is er nog tijd om de Kunsthalle te bezoeken. Hier ontdek je de (kunst)geschiedenis van kunstenaarskolonie Worpswede onder één dak. Het verhaal gaat dat boekbinder Friedrich Netzel in de begindagen van de kunstenaarskolonie zijn panden ter beschikking stelde aan jonge kunstenaars. Zij konden hier hun werken tentoonstellen. Zijn zoon Friedrich bouwde later op de huidige locatie (Bergstrasse 17) een nieuw pand. Dit gebouw kreeg de functie van een galerie. Je komt de Kunsthalle binnen via de galerie. Deze is gratis te bezoeken. [caption id="attachment_347740" align="aligncenter" width="500"] Martin Voigt in Worpsweder Kunsthalle najaar 2023 © foto Wilma Lankhorst.[/caption] Martin Voigt Voor het bekijken van de collectie en een extra tentoonstelling van schilder Martin Voigt (Leipzig, 1990) betaal ik € 6. De familie Netzel is al vroeg begonnen met de aanleg van een collectie van de Worpswede kunstenaars. Daarnaast verzamelen ze ook schilderijen van kunstenaars van de tweede en derde generatie. Met dit mooie totaalbeeld van de Worspwede-kunstenaars, rond ik mijn bezoek aan dit kunstenaarsdorp af. De laatste bus naar Bremen, rijdt voor en ik stap in. Het was een mooie leerzame en kunstzinnige zondag. [caption id="attachment_347742" align="aligncenter" width="456"] Wilma leest boek Paula Modersohn-Becker van Henny van Kesteren.[/caption] © tekst en foto’s Wilma Lankhorst © gebruik van de afbeeldingen met dank aan en met toestemming van Haus am Modersohn, de Barkenhoff, Worpsweder Kunsthalle, genoemde kunstenaars en alle bruikleengevers. Probeer eens Duitsland met de trein en het Duitsland Ticket. Een (kalender) maand lang reizen voor Euro 49 per maand. Met deze kaart reis je daarna gratis in het openbaar vervoer:  te weten in regionale treinen, openbare ferrydiensten, metro's, S-bahn en regionale bussen. #Duitslanddichtbij    

Door: Foto: Gasten van de Barkenhoff v.l.n.r. Paula Becker, Rainer Maria Rilke en Clara Westhoff © foto Wilma Lankhorst.
Foto: Colorfields Performance sfeerbeeld van het landart project © foto WilmaLankhorst

Kunst op Zondag | verkent Colorfield Performance

Deze zomer is Park Lingezegen (tussen Arnhem en Elst) het toneel van The Colorfield Performance 2021. Tijdens de duur van dit landartproject werken honderden kunstenaars ter plaatse, in de openlucht aan een kunstwerk. In totaal worden 500 panelen beschilderd. Dagelijks werken steeds zes kunstenaars op de locatie in Elst. Begin september zijn alle 500 kunstwerken klaar. Je kunt er vanaf nu dagelijks (gratis) naar toe om de schilders te ontmoeten en hun werken te bekijken. 

Wat is The Colorfield Performance?

The Colorfield Performance is een kunstproject in de openlucht waarbij 500 panelen van 1,22 x 1,22 meter in een driehoek staan opgesteld. De panelen worden beschilderd door een kleine 500 kunstenaars uit binnen- en buitenland. De initiatiefnemer en coördinator van dit project is vormgever Dirk Hakze. Dit landartproject zag in 1992 het levenslicht tijdens Oerol op Terschelling. Daarna heeft Hakze The Colorfield Performance georganiseerd op Schiermonnikoog en in 2018 in de Friese Elfstedenstad Sloten. Een ander schilderevenement dat uit zijn brein is ontsproten is ‘The Colors of Music’. Hiervan heeft Hakze al vijf edities georganiseerd in onder andere Noordwijk, Arnhem en op Ameland.

In Sloten hebben wij tijdens de editie Leeuwarden (Friesland) culturele hoofdstad van Europa (2018) voor het eerst kennis gemaakt met The Colorfield Performance.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Eiland Galerij, schilderijen Niek Welboren © foto Wilma Lankhorst

Kunst op Zondag | KunstZomerTexel

VERSLAG - Sargasso’s kunstgalerie geeft ruimte aan kunstbloggers. Elke vierde zondag van de maand een bijdrage van Wilma takes a break

KunstZomerTexel is een nieuw initiatief voor kunstliefhebbers om deze zomer het eiland Texel en de Texelse kunstenaars individueel te bezoeken. In verband met de coronamaatregelen zijn alle grote evenement tot 1 september 2020 geannuleerd. Zo ook de kunstevenementen op Texel. De leden van de Stichting Lange Juni hebben een alternatief bedacht zodat je deze zomer toch kunt genieten van de artistiek energie op het eiland.

Mondkapje verplicht tijdens de overtocht © foto Wilma Lankhorst

Mondkapje verplicht tijdens de overtocht © foto Wilma Lankhorst

Texel met trein en (huur)fiets

Het eiland Texel is via Den Helder gemakkelijk per trein te bereiken. De veerboten varen elk half uur en de overtocht duurt maar 20 minuten. Mede hierdoor is Texel een ideale bestemming voor een dagtocht. Je eigen fiets mag voorlopig nog even niet mee in de trein. In de haven van ’t Horntje (Texel) zijn fietsen te huur. Je kunt het eiland ook met de eilandbus verkennen. En als je meer tijd hebt, kun je ook plannen maken voor een mini-vakantie of lange zwoele zomervakantie in eigen land.

Kunst_Zomer_Texel_Rozendijk_Wolkers © foto Wilma_Lankhorst

Rozendijk, even buiten Den Burg © foto Wilma Lankhorst

Kunst op Zondag | Zij aan zij

Vandaag een duo-tentoonstelling. Charlotte Beaudry en Teresita Fernández, zij aan zij. Ze zijn even oud en daarmee houd iedere vergelijking wel op.

Charlotte Beaudry is autodidact en had haar eerste solo-tentoonstelling in 2003. Teresita Fernández slaagde voor haar kunstopleiding in 1992 en had in 1996 haar eerste solo-expositie.

Volg de vinger (2013) van Charlotte Beaudry…

Charlotte Beaudry is doorgebroken met haar werk over de kwetsbaarheid van adolescentie en over de dubbelzinnige opvattingen aangaande vrouwelijkheid.

Zonder titel, “Juliette” (2008), gemengde techniek op papier, 240 X 360 cm.
cc Flickr Marc Wathieu photostream Charlotte Beaudry exhibition at STUK (Leuven)

Zelfportret (2009), olieverf op doek, 180 x 200 cm.
cc Flickr Marc Wathieu photostream Charlotte Beaudry at aliceday (Brussels) Autoportrait (2009)

Voor het grootste deel bestaat haar werk uit schilderijen en tekeningen. Ze heeft ook een aantal video’s gemaakt. In deze video probeert een vrouw tevergeefs af te raken van de inhoud van haar ‘damestasje’. Ofwel: vanaf geboorte krijgen we een rol toebedeeld, waar niet makkelijk van af is te komen.

‘Anne’, (2012), 4 min. 13

Een scène uit de film ‘Masculin Féminin’ (1966) van Jean-Luc Godard was de inspiratie voor ‘Mademoiselle Nineteen’. Net als in Godard’s film worden in de video van Beaudry vijf 19-jarige studenten geïnterviewd door een journalist van een instituut voor marktonderzoek. Ze weten echter niet dat de scène uit Godard’s film de inspiratie is en dat de interview een acteur is.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: © Sargasso eigen werk bij Foute kunst copyright ok. Gecheckt 23-09-2022

Kunst op Zondag | Foute kunst

Bij ‘foute kunst’ wordt doorgaans gedacht aan kunst die door de nazi’s werd gestolen of kunst ter meerdere eer en glorie van foute regimes. Wij gaan vandaag kijken naar kunst waarbij een foutje is gemaakt bij de realisatie van het werk.

Kunstenaars zijn mensen, dus niet perfect, dus gaat er wel eens wat mis bij het maken van een kunstwerk. Meestal zien we weinig van fout gemaakte kunst omdat de kunstenaar zo’n werk niet aan de openbaarheid prijsgeeft. De fout wordt hersteld (weggewerkt) of het werk wordt vernietigd.

Een door Joost Zwanenburg gemaakt oorlogsmonument haalde het nieuws, omdat een verkeerd vliegtuig was afgebeeld.

Het monument is bedoeld ter herinnering aan de bemanning van een Canadese Halifax bommenrwerper, in de nacht van 16 op 17 juni 1944 neergeschoten bij Alphen aan den Rijn. De kunstenaar schilderde echter een Lancaster-vliegtuig. De kunstenaar gaat die fout herstellen.

In dit filmpje de onthulling van het monument met het ‘foute’ vliegtuig.

Zodra kunst de realiteit weergeeft moet de kunstenaar natuurlijk enorm oppassen, want zelfs artistieke vrijheden worden al snel als fouten gezien.

Emanul Santos maakte een borstbeeld van voetballer Cristiano Ronaldo. Volgens velen leek het absloluut niet op beroemdheid. Emanuel Santos boog voor de kritek en maakt een nieuw borstbeeld.

Foto: Eric Garcetti (cc)

Kunst op Zondag | Op verjaardagsbezoek

KoZ 500 maakt ons niet de enige jubilerende kunstvoorziening. Om te voorkomen dat iedereen nu alleen bij onze Kunst op Zondag blijft hangen, nodigen we u uit de komende maanden bij andere jarige kunstprojecten op bezoek te gaan.
Hier onze tips.

Tot en met 4 november: Groninger Museum – Avant-garde in Groningen. De Ploeg 1918-1928, 100 jaar De Ploeg.  De Groninger Kunstkring De Ploeg is 100 jaar geworden. In het Groninger Museum is werk van de eerste Ploegleden te zien, waaronder Jan Wiegers en Jan Altink.

Jan Wiegers – Interieur Bohemien, 1925.
© Groninger Museum Jan Wiegers, Interieur Bohemien

Jan Altink – De rode boerderij. 1924.
© Groninger Museum 7. Jan Altink, De rode boerderij

Tot en met 21 oktober hangt in Museum Wierdenland in Ezinge werk van oud leden van De Ploeg naast werk van huidige leden van de nog immer levende kunstkring. Onder andere:

Aly van der Wal – Dijk bij Aduarderzijl (olieverf op paneel).
© Museum Wierdenland Aly van der Wal, Dijk bij Aduarderzijl, olieverf op paneel

Gijs van der Sleen – Tijden van weleer (analoge fotografie, handafdruk).
© Museum Wierdenland Gijs van der Sleen, Tijden van weleer, analoge fotografie, handafdruk

Op 8 september zullen 20 Ploeg-kunstenaars gaan schilderen bij Museum landgoed de Fraeylemaborg in Slochteren. De resultaten zullen te zien zijn van 14 oktober 2018 t/m 27 januari 2019 in een expositie waar ook Ploegwerken uit de collectie Van Diepen.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

Kunst op Zondag | KoZ 500 (4)

Dankzij kunstenaars die rechtenvrije afbeeldingen van hun werk beschikbaar stelden, bereikten we 24 juni de 500ste Kunst op Zondag.

We vroegen kunstenaars naar hun 500ste werk. Bij afwezigheid van een 500ste, is elk ander jubileumstuk ook welkom. En degenen die niets met jubilea hebben, vroegen we een ander werk aan ‘KoZ 500’ op te dragen.

Vandaag het laatste deel van onze speciale “jubileum”-tentoonstelling, weer met de toelichtingen van de kunstenaars zelf.

In Prima Mensen (april 2018) ging het onder andere over het werk van Domenique Himmelsbach de Vries, die voor KoZ 500 zijn vijfhonderdste gedenksteen instuurt.

Domenique Himmelsbach de Vries – Kadoelen gedenkplaque.
© Domenique Himmelsbach de vries Kadoelen gedenkplaque, verkleind

Toelichting: “Mijn 500ste gedenksteen: Vorig jaar ramde ik met mijn schip de aanlegsteiger van een jachthaven, waar ik mijn boot net had gerestaureerd. De havenmeester had een stressvolle periode en ik zou minstens € 800,- aan reparatiekosten moeten betalen. Als een alternatief voor de restauratie, bood ik aan om een gedenkplaque van messing te etsen, zeggende:

Dit plakkaat dient ter verdoezeling van de schade, aangericht door Domenique Himmelsbach de Vries zijn legendarisch stupide aanvaring met deze steiger op 21-10-2017.

De havenmeester ging akkoord, hij kon dit gemeenschappelijke avontuur en verhaal waarderen, ik leerde de vaardigheid van het etsen van messing, maakte een nieuw werk in de publieke ruimte, een nieuw voorbeeld van creatief omgaan met problemen en op de koop toe bespaarde ik een paar honderd euro.

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

Kunst op Zondag | KoZ (3)

Vandaag de derde zaal in onze virtuele expositie ter ere van de 500ste Kunst op Zondag, met werk van kunstenaars die het mogelijk maakten zo ver te komen.

Met de toenemende copyrightsrestricties is het lastig geworden afbeeldingen van kunstwerken te tonen. Gelukkig hebben aardig wat kunstenaars de laatste jaren hun toestemming gegeven afbeeldingen van hun werken in Kunst op Zondag te plaatsen.

Voor de nu lopende jubileumtentoonstelling ‘KoZ 500’ hebben we ze naar hun 500ste werk gevraagd.  Hebben ze zo’n kunstwerk niet, dan is elk ander jubileumstuk ook welkom. Heeft een kunstenaar niets met jubilea dan hopen we op een ander, aan ‘KoZ 500’ opgedragen werk.

In de 500ste Kunst op Zondag presenteerden we de eerste acht kunstenaars. Vorige week de tweede groep van acht en vandaag meer werk van nog eens zeven kunstenaars.
Treedt verder…..

Werk van Gijs Assmann zagen we erder in In Werkelijkheid (2015) en Hacking Habitat (2016). Vandaag:

Gijs Assmann – Gott o Gott, 2009. Aquarel, acrylverf, balpen, touw, collage; .0,30 x 0,21 m.
© Gijs Assmann Gott o Gott 2009

Toelichting: “Geen 500ste werk, wel een “jubileum”-stuk. Aanleiding voor ‘Gott o Gott’ is de vijftigste verjaardag van mijn vrouw. Sindsdien geef ik haar op haar verjaardag een aquarel. Het zijn er inmiddels negen.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

Kunst op Zondag | KoZ 500 (2)

Om de 500ste Kunst op Zondag (KoZ) te vieren hebben we een speciale jubileumtentoonstelling ingericht.

Kunstenaars die in het verleden hun toestemming gaven afbeeldingen van hun werk hier te vertonen, hebben we opnieuw benaderd en gevraagd naar hun 500ste werk. Als ze zo’n kunstwerk niet hebben dan wilden we graag een ander jubileumstuk. Of, als ze niets met jubilea hebben, een ander werk opgedragen aan de 500ste Kunst op Zondag.

Vorige week exposeerden we de eerste acht kunstenaars. Vandaag en volgende zondagen volgen de anderen. Ga op uw gemak door onze virtuele expositie ‘KoZ 500’. Met toelichtingen van de kunstenaars zelf.

In Strips (2013) lieten we werk van Liesbeth Labeur zien. Ze heeft een roman met tekeningen uitgebracht dat “wel iets met kunst, zondag en 500 te maken heeft”, zo mailde ze naar KoZ.

Liesbeth LabeurEen lamp voor mijn voet (2017).
© Liesbeth Labeur blz 42 uit Een lamp voor mijn voet, 2017Toelichting: “Vijfhonderd jaar geleden brak de Reformatie uit, een 16e-eeuwse beweging van waaruit het protestantisme is ontstaan. In ‘Een lamp voor mijn voet.’ volgen we de Zeeuwse Neeltje, die ongeveer 500 jaar later opgroeit tussen de resten van die Reformatie. Behoedzaam volgt Liesbeth Labeur haar fantasievolle calvinistische personage van jong meisje tot volwassen vrouw.

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

Kunst op Zondag | KoZ 500

Dit is de 500ste Kunst op Zondag (KoZ). De eerste echte KoZ verscheen 2 april 2006. Tot en met 22 mei 2011 hield collega Steeph Sargasso’s virtuele kunstgalerie open. Op 17 juli 2011 nam ondergetekende het over en maakt vandaag zijn 300ste KoZ.

KoZ komt tot stand door op het internet mooie en/of opvallende kunst te spotten en hier door te geven. De eerste jaren werden de afbeeldingen gewoon van het internet geplukt, in een tijd dat het copyrightbegrip ‘fair use’ nog vorm moest krijgen.

We zijn ten stelligste van mening dat we hier ‘fair use’ gebruik maken van afbeeldingen maar de praktijk is inmiddels dusdanig veranderd dat we niet altijd rechtenvrije afbeeldingen van kunstwerken kunnen exposeren.

Geen nood, want rechtstreeks aan kunstenaars hun expliciete toestemming vragen heeft hier ook veel mooie kunst opgeleverd. Dit 500ste lustrum zou er zonder al die kunstenaars dus niet zijn geweest. Voor ons reden om ze nog eens te mailen en te vragen naar hún jubileumwerk. Het zou aardig zijn als de kunstenaars hun 500ste werk kunnen laten zien, maar voor ons is elk jubileumstuk in dit verband goed.

Het kan zijn dat kunstenaars helemaal niet aan jubilea doen. In dat geval hebben we de kunstenaars gevraagd of ze een werk hebben dat ze aan KoZ 500 willen opdragen.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Volgende