De VVD-betuttelings-top-tien

Zooo… dus de jankertjes van de VVD hebben een betuttelings-top-tien opgesteld? Je moet het lef maar hebben. Want als er één partij betuttelingskoning is, dan is het wel de VVD. (Update: na de massale kritiek op het artikel heeft de VVD haar betuttelings-top-tien waarin ze zich druk maakte over het verbod op plastic tasjes en open winkelpuien weer offline gehaald. Wij laten dat van ons natuurlijk gewoon staan.) Toegegeven, niet als het gaat om maatregelen om de medemens en volgende generaties te beschermen tegen het smeerpoetsgedrag van anderen. Maar qua andere verboden gaat de VVD wel heel wat verder dan een verbod op stinkende uitlaten. En dan gaat het niet om wauwsie voorstellen die geen mens zich nog kan herinneren (behalve de VVD-stagiair die deze sneue top tien opleverde dan), maar om keiharde maatregelen die de VVD ons door de strot gedrukt heeft in de vorm van staande wetgeving. Daarom, speciaal voor de VVD hierbij een VVD-betuttelings-top-tien: de top tien van betuttelingsmaatregelen die ingevoerd zijn door de VVD dus. Ondernemers en vrije burgers van Nederland, maak je riempje maar vast want dit wordt niet mals. Zijn we er klaar voor? Daar gaan we:

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Kraken: is er een alternatief voor het kraakverbod?

Ontruiming (Foto: Flickr/Nieuws uit Amsterdam)

Kraken: mijn interne morele kompas komt er niet echt uit. Aan de ene kant gebruiken mensen het eigendom van anderen zonder hen daarvoor te compenseren, aan de andere kant houden mensen bewoonbaar eigendom onbewoond terwijl er een tekort is aan betaalbare woningen in bijvoorbeeld Amsterdam.

Het recht van de markt is wat mij betreft niet absoluut, dus moet er in het geval van schaarste, als er een groep is die misbruik maakt van een tekort, tegen opgetreden worden. Dat kan zoals is gedaan door mensen het recht te geven om onbewoonde en ongebruikte panden na een jaar ‘in gebruik’ te nemen.

Maar vooral een deel van de Amsterdamse kraakscene heeft het verpest. In woord is het een groep mensen met het hart op de goede plek die opkomt voor de rechten op een huis van iedereen in de stad. In de praktijk lijkt het een militante groep mensen die het hun godgegeven recht vindt om gratis te mogen wonen en de panden die ze bewonen totaal uit te leven. Of anders.

Maar kraken is niet alleen destructief, dat bewijzen krakers elders die kraken uit noodzaak of uit écht idealisme. Die hoor je niet en zal je ook niet horen, omdat ze zich niet verzetten tegen ontruimingen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Quote du Jour | Kankerlijers…

“Wij hebben recht op een woning, maar hun kankerlijers pakken het af!” (Een kraker op Radio 1)

Het begon allemaal relatief rustig gister, de vergadering van de Tweede Kamer over het kraakverbod. De antikraakwet werd echter aangenomen, waarna Gerdi Verbeet de krakers als een soort uitsmijter de deur van de Tweede Kamer wees. Heel dom natuurlijk. Had de krakers binnen even hun frustraties laten wegspoelen. “We zijn nette mensen. We komen hier niks vernielen, maar willen wel onze teleurstelling uiten”, aldus een van hen tegen de Telegraaf. Niet veel later lazen we het op Twitter: “Rellen op het Plein, krakers en politie!” Tijd dus voor een nostalgische terugblik op de oude kraakbeweging in 153 posters uit het voormalig, door krakers opgerichte, Staatsarchief. Wat we hier precies zien? Geen flauw idee!

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Einde van de Kraakbeweging? (2)

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat Harm van der Veen, die lange tijd zelf actief was in de Groninger Kraakbeweging. Vandaag het tweede deel. Dit artikel verscheen eerder in het lokale ledenblad van GroenLinks Groningen. Lees ook deel 1 van dit artikel.

De reactie van de overheid op het kraken heeft zich lange tijd in de sfeer van de jurisprudentie afgespeeld. Niet de politiek maar de rechters reageerden dus op de sinds begin jaren zeventig ontstane behoefte aan wetgeving. Op basis van vaak heel oude wetten die oorspronkelijk bedoeld waren als huisvredebescherming en huurrecht, formuleerden de rechters grenzen en richtlijnen voor de krakers. Er ontstond zodoende een rechtsvacuüm waar de kraakbeweging garen bij spon.

Doordat de overheid politiek verdeeld was, kwam zij dus slechts moeizaam tot nieuw beleid. Menig politicus deelde de mening van de krakers dat veel van de pandeigenaren mede schuldig waren aan de woningnood. Hun panden stonden uit speculatieve overwegingen leeg terwijl er een enorme woningnood was. Een in 1973 ingediend wetsvoorstel voor de ‘Anti-kraakwet’ werd in 1978 door deze onenigheid, na jarenlange politieke discussie, door de regering teruggetrokken uit de Eerste Kamer.

Dit leverde nieuwe wetsvoorstellen op die ook pandeigenaren verplichtten hun maatschappelijke rol te spelen, o.a. in de vorm van wetten die kraken onder voorwaarden legaal maakte. In 1979 diende de regering daarom een wetsvoorstel in voor de ‘Leegstandswet’. Daarover werd opnieuw jarenlang politieke strijd gevoerd. Hoewel deze wet in 1981 door beide Kamers werd goedgekeurd, werd er nog verder gediscussieerd over de uitvoerbaarheid daarvan. Uiteindelijk is slechts een klein deel van de ‘Leegstandswet’ in 1986 in werking getreden. Het deel over het strafbaar stellen van het kraken viel daar niet onder, waardoor je kan stellen dat krakers zelfs meer rechten kregen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Einde van de Kraakbeweging? (1)

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat Harm van der Veen, die lange tijd zelf actief was in de Groninger Kraakbeweging. Het artikel verscheen eerder in het lokale ledenblad van GroenLinks Groningen.

Een uitspraak van de Hoge Raad legde bijna 40 jaar geleden een gat in de wetgeving bloot, die een legale basis aan het kraken gaf. Sinds 1971 heeft de overheid veel tijd en inspanning nodig gehad om met een adequaat antwoord te komen. Vanaf 1 oktober van dit jaar is er dan eindelijk een wet die het kraken verbiedt. Daarmee is het moment aangebroken voor een analyse van de ontwikkeling van de kraakbeweging en de reactie van de overheid daarop. Een artikel over kraken, maar vooral ook over de kraakbeweging die er op gebouwd werd.

Wat men later de ‘kraakbeweging’ is gaan noemen werd oorspronkelijk eind zeventiger jaren gegroepeerd rond een netwerk voor het ‘kraken’ van woningen. Zij was door haar successen echter binnen vijf jaar uitgegroeid tot een massale beweging die op vooral anarchistisch-socialistische grondslag een vrijdenkend alternatief wilde vormen voor wat krakers zelf de ‘burgerlijke maatschappij’ noemden.

De ideologische basis van de kraakbeweging is moeilijk onder één noemer te vangen. Vaste waarden zijn uitgangspunten van collectieve autonomie, zelfredzaamheid, kleinschaligheid en eigen beheer. Maar heel prominent is ook het besef dat al het persoonlijke politiek is en dat al het politieke samenhangt. Samen vormt dit het concept van de ’totaalstrijd’. Het kraken van een individu wordt ‘woonstrijd’ en dat raakt binnen de ’totaalstrijd’ verbonden met andere ‘deelstrijden’ als inkomensnivellering, veganisme, anti-racisme, -sexisme, -militarisme, -repressie, -imperialisme en -kapitalisme. De kraakbeweging groeide daarmee uit tot veel meer dan een alternatieve woonvoorziening, het groeide uit tot een beweging van bewust onmaatschappelijken, die een alternatief voor de gehele maatschappij nastreefden; een staat in de staat. Het kraken zelf bleef daarin om twee redenen echter een belangrijke rol spelen.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Subcultuurverbod

Vandaag treedt het kraakverbod in werking. Morgen roepen duizend afwijkenden voor de laatste keer boe. Nijmegen, Kronenburgpark, mocht je je nog willen vervoegen. Hoeveel saaier moet ons land nog worden? Willen we überhaupt nog in de Lonely Planet verschijnen?

De discussie over het kraken wordt helaas zowel door tegenstanders als door de pleitbezorgers van het kraakverbod onder valse argumenten gevoerd. Het gaat namelijk alleen maar over het kraken. De intellectuele mankering van de linkse hoek, slecht in staat zichzelf in breder perspectief te beschouwen: nog steeds hoor je de oude verhalen over leegstand en woningnood. Het klopt, de situatie in de grote steden is niet voldoende veranderd. Leegstand bestaat en woningnood is. Maar de argumenten zijn smal en betrekkelijk. Want ook zonder dakloze studenten en pandspeculanten is het kraakverbod een slecht idee.

Ook de weerzin tegen kraken zou zogenaamd met het feitelijke kraken te maken hebben. Iets met geluidsoverlast en het ‘waarom mag jij wel in een oude loods wonen als ik dat zelf niet durf?’. Terwijl de Haagse anti-kraakwet voortkomt uit een diepe angst voor het oncontroleerbare in algemene zin – een angst die een democratisch parlementariër helemaal niet mág hebben, want als deze ooit de macht over het volk zou mogen verliezen – dan had dat immers zo moeten zijn, het democratisch grondbeginsel. Politieke angst voor anarchie – zodra deze tenminste in wetten wordt gegoten – is daarmee antigrondwettelijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Kraken of klagen?

dreadIk heb iets tegen zinloos vrije vierkante meters. Eigenaren van voormalige of toekomstige kantoorpanden zouden behalve een parkeerhal, standaard een keuken en een douche moeten inbouwen, zodat studenten en andere woningzoekenden er in kunnen wonen tegen een laag huurtarief. De sociale woningmarkt in de grote steden moet op de schop: tien jaar wachten voor een doorzonflat in Slotervaart in Amsterdam is ridicuul. Startersleningen voor kopers worden steeds gunstiger, dus laten we hopen dat er een beetje beweging in de woningmarkt komt. Maar wanneer? Het gesprek van 7 oktober jl. in NOVA tussen Arie Slob, fractievoorzitter van de ChristenUnie, en kraakster Maartje was typisch. Slob bluft als hij beweert dat zijn familie op keurige wijze in Amsterdam een woning heeft gevonden. Dat lukt in de meeste gevallen helemaal niet.

Tot zover mijn zorg over de woningnood. Maar dan. Een groep opzichtige krakers. Fossielen uit de oudheid, met de vermaarde dreads als doornenkroon, megafoon als toorts. Ik heb het niet over dat deel van de krakers dat de beste bedoelingen heeft. Genoeg initiatieven kunnen leiden tot levendige culturele broedplaatsen en vreedzame communes. Woongroepen in ecoboerderij die hun eigen bonen doppen: waarom niet, als een gebouw anders toch maar leeg staat? Ik heb het over een ‘harde kern’, de barricadeklauteraars, de megafoonblazers, de kretenblaffers, het leger dat anti tot pro heeft verheven. Wat is nu werkelijk jullie punt? Loop niet te zeiken, dóe iets.

Ja, ze brullen tegen de vrije jongens met stropdassen. Een leusje schreeuwen tegen de rijkerds of de Tweede Kamer. Ik ben onder de indruk. De harde kern extremisten is net zo narrowminded als het volk van de vastgoed-dikkenekken met een roze das en een hummer. Wat de boer niet kent, dat vreet-ie niet.

Betonmolen

Ooit zat ik in een band. We belandden meermaals in een kraakpand. Het blikje Coca Cola dat een van onze muzikanten dronk, werd bijna uit de handen geslagen: Amerikaans imperialisme! De ogen achter de bivakmutsen van het Animal Liberation Front keken ons vrolijk aan vanaf een poster. Mijn pantalon met vouw werd met argusogen door Fons bekeken. Fons had geen achternaam, wel een hoody met een onbeduidende politieke boodschap. Bij deze krakers was een band die een liedje met een refrein speelde een doodzonde. De zaal liep leeg. De zaal liep vol zodra een laptop weer geluiden maakte als van een betonmolen. Er liep vaak een hond rond. Aan het eind van de nacht liep die hond er nog steeds, zijn poten bebloed door de scherven van de flesjes biobier.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Kraakverbod

Speculanten die woningen leeg laten staan krijgen met het wetsvoorstel vrij spel. Op die manier worden woningen aan de toch al krappe markt onttrokken en dat vindt de PvdA ongewenst.

Aldus Staf Depla, Tweede Kamerlid van de PvdA, over het wetsvoorstel van CDA, VVD en CU om een kraakverbod in te stellen. Depla vindt het beter om bestaande regels te handhaven dan nieuwe regels te maken. Hij voert aan dat geweld of vernieling door krakers, ook aangevoerd als argumenten voor een kraakverbod, al strafbaar zijn.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.