De input van het publiek bij zoekacties van de autoriteiten kan veel opleveren, maar het gevaar van digitale klopjachten ligt op de loer, zegt Quirine Eijkman. Het komt de laatste tijd steeds vaker in het nieuws dat burgers gevraagd en ongevraagd de autoriteiten digitaal assisteren bij het beschermen van de nationale veiligheid. Onder andere na de bomaanslagen tijdens de Boston Marathon werd door de FBI aan omstanders gevraagd filmpjes te uploaden. Op populaire interactieve fora, waaronder Reddit,werd een onlineklopjacht ontketend. Ook in Nederland, waar de Commissie Project X Haren recent concludeerde dat de overheid meer gebruik zou moeten maken van de sociale media-expertise van jongeren en waar de website doodsbedreiging.nl (@doodsbedreiging op Twitter) ‘dreigtweets’ door middel van wederpublicatie monitort, worden digitale klopjachten ontketend. In Boston was er een reële kans dat er nog een aanslag zou plaatsvinden. Op zich rechtvaardigde dat een stevige reactie van de autoriteiten, al dan niet geholpen door het publiek. Toch kent het fenomeen van de digitale klopjacht ook neveneffecten, die op gespannen voet staan met grondrechten zoals het recht op een eerlijk proces of een privéleven.Wat gebeurt er bijvoorbeeld als onschuldigen digitaal als terrorist worden gelabeld? Bestaat er een recht op vergetelheid? Natuurlijk is publieke assistentie in zaken van nationale veiligheid van belang. Na een terroristische aanslag moeten de inlichtingen- en veiligheidsdiensten en de politie vaak naar een speld in een hooiberg zoeken en tegelijkertijd op nieuwe dreigingen anticiperen.
“Deze mensen zijn terroristen en moeten behandeld worden als terroristen.”
De Australische politie is een klopjacht begonnen op vermeende aanstichters van de bosbranden, die al aan 173 mensen het leven kostten. Ze worden waarschijnlijk vervolgd voor moord of doodslag.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Elke week maakt GeenCommentaar ruimte voor een artikel van de satirische website de Speld! Nieuws zonder de ‘feitish’ van de reguliere media.
Een foto van de nieuwjaarsreceptie van de Friese gemeente Lemsterland heeft een ware internethausse veroorzaakt. De foto, waarop een mannelijke bezoeker van de receptie zijn fotocamera bestudeert, werd afgelopen dinsdag 6 januari gepubliceerd op de website van de gemeente. Direct ontstonden op diverse internetfora discussies over wie deze geheimzinnige feestganger wel niet was. Een en ander ontaardde in een regelrechte digitale klopjacht, maar tot dusverre zonder resultaat.
Ondervraagde bezoekers van de receptie ontkennen de man te kennen. Antje Kripstra, wethouder van Financiën en Dierenwelzijn, verklaarde de man ‘even te hebben zien rondstruinen’, maar besteedde verder geen aandacht aan hem, in de veronderstelling verkerend dat hij ’tot iemands aanhang behoorde’. De receptionist van het gemeentehuis, die verkiest anoniem te blijven, verklaarde ‘ruim voor het einde van de festiviteiten in de foyer bij de uitgang een onbekende man te hebben gesignaleerd die redelijk voldeed aan het signalement van de man op de foto’.
“De man heeft een stevig, maar opvallend egaal postuur,” aldus Siegfried Kruisberger, hoofd Werkgroep Filiaaldesign van C&A. “Zijn contouren maken van hem een ideaal model voor het ontwerpen van paspoppen.” Ook vanuit artistieke hoek weerklinkt de wens de man te leren kennen. “De man leent zich prima als model voor onze eerstejaars studenten,” aldus Gerbrand van Dongen van de Utrechtse Hogeschool voor de Kunsten. “Zijn gezicht heeft een vrolijke uitdrukking en toch verraden zijn kaaklijnen een zekere Keltisch aandoende zwaarmoedigheid. De snor is die van een plichtsgetrouwe huisvader, uit de ogen echter spreekt een olijke ontsnappingsdrang uit de dagelijkse sleur.”
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.